พอดีผมเลิกกับแฟนเพราะห่างกัน..
- บอกก่อนแล้วกันครับ ตอนนี้ผมขึ้นปี 1 ส่วนเขาตอนนี้อยู่มอหก
ตอนที่ผมเจอเขา ผมอยู่ รร เดียวกัน คุยกันมาเรื่อยๆก้อได้คบกัน ... ตอนอยู่รร ตอนเย้นก้ออยู่ด้วยกันตลอด หรือ เวลาไหนว่าง ผมก้อจะไปหาเขาเสมอ แม้กระทั่งตอนเย้น เลิกเรียนคาบท้าย ผมเลิกก่อน ผมก้อไปหาเขาน่าห้องทุกวัน ละก้อเดินไปนอกรร ไปหาร้านนั่งเล่นกันทุกวัน พอห้าโมง ผมก้อไปส่งเขาที่รถ เสมอ แล้วผมก้อขี่รถกลับบ้าน พอถึงบ้าน เขาก้อจะส่งข้อความมาหาผม ว่า ถึงบ้านรึยัง ถึงแล้วตอบด้วยนะ ประจำ แล้วพอวันเสาร์ ผมว่างผมก้อไปหาเขาตลอด แม้จะแค่ 2ชม. เพราะเราอยากอยู่กับเขามาก มันก็วนๆแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตอนคบกับเขา ผมมีความสุขมาก เวลาเห็นเขายิ้ม เขาหัวเราะ ผมชอบแกล้งเขา ทำให้เขางอน เวลางอนเขาน่ารัก555 ผมมีความสุขมาก ตอนอยู่กับเขา ตอนนั้นมันดีมากจิงๆ แต่... พอหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ต่างคนต่างไม่เข้าใจกันอะไรในหลายๆเรื่อง ต่างคนต่างโกด ต่างคนต่างงอนกัน ต่างคนต่างเงียบ ซึ่งเป็นแบบนี้หลายครั้งเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็เป็นผมเสมอ ที่ยอมทักไปคุยกับเขาเพราะความอยากคุย คิดถึง เราเลยยอมทุกอย่าง ก็นั่นแหละครับ อันนี้พอคร่าวๆตอนแรกๆ
จนเวลา ครบ 1 ปีกว่าๆ จนกระทั่งผมเรียนจบมอหก
เมื่อตอนเดือนพฤษภาคม วันที่ 14 ผมได้มาอยู่บ้านพ่อ ที่ราชบุรี ส่วนเขา อยู่ชัยนาท ตอนแรกผมอยู่ชัยนาท พ่อให้มาเรียนมหาลัยที่นี่ อะ ผมก้อยอม ตอนแรกผมนึกว่าพ่อจะมารับหลังวันที่ 14 ผมก้อไม่ได้อะไร แต่พอมา พ่อผมมาประมานวันที่ 11 รึ12 จำไม่ได้ อะ ผมก้อไม่ไร เพราะผมคิดว่าจะไปเจอเขา วันที่14 เป้นวันเปิดเรียน ก่อนที่ผมจะมาราชบุรี แต่พ่อดันกลับวันที่14พอดี มันจะซวยอะไรขนาดนั้น.. ผมก้อทำใจไม่ได้หรอก ผมเลยขอพ่อว่า ขออยู่ก่อนได้ไหม พ่อผมบอกไม่ได้ ผมก้อต้องยอม ครับ ตอนนั้นที่ผมมา ผมก้อได้คุยกับแฟนอยู่ ตอนแรกผมบอกเขา ว่า เขามานี่ เด่วเขาก้อได้กลับไปหาเองนะ ตอนนั้นเขาก้อยังไม่รู้สึกอะไร แต่พอนานๆเข้า มันดันนานขึ้น จนมาถึงวันนี้ ประมาณ 6-7 เดือนที่ผมไม่ได้เจอ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เข้าเรื่องเลยละกัน..
สักพักก่อนน่านี้ ผมก้อคุยดีกันมา จนวันนึง เขาถามมา เป็นแบบนี้มันดีหรอ เป็นแบบนี้มันใช่ความรักหรอ.. เขาก้อได้ บอกเลิกผม ..
ผมก้อ อ้าว เป็นไรอะ.. เขาให้เหตุผลว่า. เราห่างกันเกินไปแล้ว นานแล้วที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ความรู้สึกมันลด เขาบอกว่า เขาอยู่คนเดียวจนชินแล้ว
อยู่ได้โดยที่ไม่มีผม .. ผมก้ออ้าว ทำไม
เป้นงี้วะ เราก้ออยากอยู่กับเขา แต่ผมไม่มีเวลาว่างไปจิงๆ ผมโครตอยากให้เขาเข้าใจผมบ้าง
ผมโตแล้ว ผมเข้าใจในความรักดี ผมก่อเข้าใจนะว่า แฟนกันต้องอยากอยู่ด้วยกัน มันก้อใช่ แต่คนเรารักกัน มันไม่ใช่แค่การอยู่ด้วยกัน การเจอกันแค่นี้
มันต้องมีความเข้าใจกัน ความซื่อสัตย์ และความเชื่อใจกัน. ผมก้อได้บอกเขาว่า เราต้องอกทนดิ เราต้องเข้าใจ ถ้าเราผ่านจุดนี้ไปได้ มันก้อไม่ยากแล้ว
ผมก้อพูดทุกอย่าง อธิบายทุกอย่างให้เข้าใจ ให้ฟัง แต่ตอนนี้ เขาแบบ ไม่สนใจ ไม่แคร์ ไม่อะไรเลยทั้งนั้น จนมาถึงประมานนี้ เขาบอกว่า เขาอึดอัด
ผมได้ทักไปหาเขา ชวนคุยบ่อยๆ พยายามคอล พยายามโทร ทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แต่เหมือนเราทำฝ่ายเดียว เขาไม่อยากคุยกับผมเลย
ละเขาได้บอกว่า เขาไม่รักผมแล้ว...
ผมคบกันมา 1 ปี กว่าๆ
**ผมเลยอยากรู้ว่า การที่เราห่างกัน มันทำให้ ความรู้สึกมันลด รึหมดรักกันง่าย ลืมกันง่ายขนาดนี้เลยหรอครับ..
**ละถ้าผมจะพยายามให้เขากลับมา ต้องทำไง รึ มันมีโอกาสบ้างไหมครับ ผมอยากรู้ว่าเขายังรักผมอยู่มั้ย ..
-ยาวไปหน่อยนะครับ อยากพิมอีก เอาแค่นี้พอ มันยาวไป .. เมื่อยมือ
ใครเคยเลิกกับแฟนเพราะห่างกันไหม?
- บอกก่อนแล้วกันครับ ตอนนี้ผมขึ้นปี 1 ส่วนเขาตอนนี้อยู่มอหก
ตอนที่ผมเจอเขา ผมอยู่ รร เดียวกัน คุยกันมาเรื่อยๆก้อได้คบกัน ... ตอนอยู่รร ตอนเย้นก้ออยู่ด้วยกันตลอด หรือ เวลาไหนว่าง ผมก้อจะไปหาเขาเสมอ แม้กระทั่งตอนเย้น เลิกเรียนคาบท้าย ผมเลิกก่อน ผมก้อไปหาเขาน่าห้องทุกวัน ละก้อเดินไปนอกรร ไปหาร้านนั่งเล่นกันทุกวัน พอห้าโมง ผมก้อไปส่งเขาที่รถ เสมอ แล้วผมก้อขี่รถกลับบ้าน พอถึงบ้าน เขาก้อจะส่งข้อความมาหาผม ว่า ถึงบ้านรึยัง ถึงแล้วตอบด้วยนะ ประจำ แล้วพอวันเสาร์ ผมว่างผมก้อไปหาเขาตลอด แม้จะแค่ 2ชม. เพราะเราอยากอยู่กับเขามาก มันก็วนๆแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตอนคบกับเขา ผมมีความสุขมาก เวลาเห็นเขายิ้ม เขาหัวเราะ ผมชอบแกล้งเขา ทำให้เขางอน เวลางอนเขาน่ารัก555 ผมมีความสุขมาก ตอนอยู่กับเขา ตอนนั้นมันดีมากจิงๆ แต่... พอหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ต่างคนต่างไม่เข้าใจกันอะไรในหลายๆเรื่อง ต่างคนต่างโกด ต่างคนต่างงอนกัน ต่างคนต่างเงียบ ซึ่งเป็นแบบนี้หลายครั้งเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็เป็นผมเสมอ ที่ยอมทักไปคุยกับเขาเพราะความอยากคุย คิดถึง เราเลยยอมทุกอย่าง ก็นั่นแหละครับ อันนี้พอคร่าวๆตอนแรกๆ
จนเวลา ครบ 1 ปีกว่าๆ จนกระทั่งผมเรียนจบมอหก
เมื่อตอนเดือนพฤษภาคม วันที่ 14 ผมได้มาอยู่บ้านพ่อ ที่ราชบุรี ส่วนเขา อยู่ชัยนาท ตอนแรกผมอยู่ชัยนาท พ่อให้มาเรียนมหาลัยที่นี่ อะ ผมก้อยอม ตอนแรกผมนึกว่าพ่อจะมารับหลังวันที่ 14 ผมก้อไม่ได้อะไร แต่พอมา พ่อผมมาประมานวันที่ 11 รึ12 จำไม่ได้ อะ ผมก้อไม่ไร เพราะผมคิดว่าจะไปเจอเขา วันที่14 เป้นวันเปิดเรียน ก่อนที่ผมจะมาราชบุรี แต่พ่อดันกลับวันที่14พอดี มันจะซวยอะไรขนาดนั้น.. ผมก้อทำใจไม่ได้หรอก ผมเลยขอพ่อว่า ขออยู่ก่อนได้ไหม พ่อผมบอกไม่ได้ ผมก้อต้องยอม ครับ ตอนนั้นที่ผมมา ผมก้อได้คุยกับแฟนอยู่ ตอนแรกผมบอกเขา ว่า เขามานี่ เด่วเขาก้อได้กลับไปหาเองนะ ตอนนั้นเขาก้อยังไม่รู้สึกอะไร แต่พอนานๆเข้า มันดันนานขึ้น จนมาถึงวันนี้ ประมาณ 6-7 เดือนที่ผมไม่ได้เจอ ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เข้าเรื่องเลยละกัน..
สักพักก่อนน่านี้ ผมก้อคุยดีกันมา จนวันนึง เขาถามมา เป็นแบบนี้มันดีหรอ เป็นแบบนี้มันใช่ความรักหรอ.. เขาก้อได้ บอกเลิกผม ..
ผมก้อ อ้าว เป็นไรอะ.. เขาให้เหตุผลว่า. เราห่างกันเกินไปแล้ว นานแล้วที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ความรู้สึกมันลด เขาบอกว่า เขาอยู่คนเดียวจนชินแล้ว
อยู่ได้โดยที่ไม่มีผม .. ผมก้ออ้าว ทำไม
ผมโตแล้ว ผมเข้าใจในความรักดี ผมก่อเข้าใจนะว่า แฟนกันต้องอยากอยู่ด้วยกัน มันก้อใช่ แต่คนเรารักกัน มันไม่ใช่แค่การอยู่ด้วยกัน การเจอกันแค่นี้
มันต้องมีความเข้าใจกัน ความซื่อสัตย์ และความเชื่อใจกัน. ผมก้อได้บอกเขาว่า เราต้องอกทนดิ เราต้องเข้าใจ ถ้าเราผ่านจุดนี้ไปได้ มันก้อไม่ยากแล้ว
ผมก้อพูดทุกอย่าง อธิบายทุกอย่างให้เข้าใจ ให้ฟัง แต่ตอนนี้ เขาแบบ ไม่สนใจ ไม่แคร์ ไม่อะไรเลยทั้งนั้น จนมาถึงประมานนี้ เขาบอกว่า เขาอึดอัด
ผมได้ทักไปหาเขา ชวนคุยบ่อยๆ พยายามคอล พยายามโทร ทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แต่เหมือนเราทำฝ่ายเดียว เขาไม่อยากคุยกับผมเลย
ละเขาได้บอกว่า เขาไม่รักผมแล้ว...
ผมคบกันมา 1 ปี กว่าๆ
**ผมเลยอยากรู้ว่า การที่เราห่างกัน มันทำให้ ความรู้สึกมันลด รึหมดรักกันง่าย ลืมกันง่ายขนาดนี้เลยหรอครับ..
**ละถ้าผมจะพยายามให้เขากลับมา ต้องทำไง รึ มันมีโอกาสบ้างไหมครับ ผมอยากรู้ว่าเขายังรักผมอยู่มั้ย ..
-ยาวไปหน่อยนะครับ อยากพิมอีก เอาแค่นี้พอ มันยาวไป .. เมื่อยมือ