สวัสดีค่ะ ดิฉันมีเรื่องจะมามปรึกษาเพื่อนๆหน่อย ตอนนี้ดิฉันอายุหลัก 3 แล้ว ทำงานอยู่ที่ธนาคารแห่งหนึ่ง อยู่ไม่ไกลจากภูมิลำเนา อายุงานประมาณ ห้าปีแล้ว แต่รู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่ไม่ใช่ตัวเอง เคยทำงานด้านต่างประเทศมาตั้งแต่หลังเรียนจบ แต่ที่ต้องกลับมาทำธนาคารเพราะทางบ้านให้กลับมาทำ เพราะอยู่กรุงเทพไม่ค่อยมีเงินเก็บ โดยส่วนตัวแล้วชอบงานที่เกี่ยวข้องกับทางด้านภาษา แต่ต่างจังหวัดจะหางานอะไรให้ได้ดี่งใจเป็นอะไรที่ยากมาก จึงคิดว่าแบงค์นี่แหละเป็นสิ่งเดี่ยวที่มั่งคงสุดล่ะ แต่ก็แอบโทษตัวเองที่ว่า ตอนอายุยังไม่ถึงหลัก 3 ทำไมไม่ไปสอบพวกข้าราชการหรือรัฐวิสาหกิจให้ได้ เพราะจะสอบตอนนี้ก็ไม่ทันล่ะ ปัญหาที่อยากจะปรึกษาเพื่อนๆก็คือ ตอนนี้ดิฉันกำลังศึกษา ป.โท ทางด้านภาษาอยู่ที่ TU กำลังจะขึ้นปี 2 เทียวไปเรียนวันศุกร์นั่งรถประมาณ 7 ชั่วโมง พอเรียนเสร็จวันอาทิตย์เย็นก็นั่งรถกลับมาเพื่อจะทำงานวันจันทร์ เป็นอย่างนี่มา 1 ปีแล้ว รู้สึกเหนื่อยนะ แต่มันเหมือนมีแรงผลักดันว่าทำอย่างไรก็ได้ให้ เรียนจบ ให้ได้วุฒิ ป โท จะได้หางานใหม่ หนีจากขุมนรก แต่ตอนนี้งานยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เป้าเยอะขึ้น ความกดดันเพิ่มขึ้น อบรมบ่อย จึงคิดว่าอาจจะกระทบถึงเรื่องเรียนรู้สึกอยากจะลาออกแล้ว เรียนอย่างเดียวดีกว่า แต่ติดตรงที่ว่า ดิฉันกู้เงินแบงค์ 3 แสนบาท เพื่อเอามาเรียน ป โท ผ่อนในสิทธิพนักงานเดือนละ 3000 จึงคิดหนัก เพราะถ้าลาออกดอกเบี้ยจะเป็นอัตราบุคคลทั่วไปทันที่ สิ่งที่มีในหัวตอนนี้คือ
1.ลาออก หางานใหม่(เอกชน)ในกทม ที่ตัวเองชอบ (ต้องพยายามมาก เพราะอายุ 32 แล้ว)
2.ลาออก หางานใหม่ (ราชการ/ลูกจ้าง) กรุงเทพ/ใกล้ภูมิลำเนา งานไม่ต้องเครียด กดดัน เงินเดือนไม่ต้องสูงมาก แต่มีเงินใช้หนี้แบงค์แต่ละเดือน
3.ทนทำอยู่ที่เดิมจนกว่าจะเรียนจบ
เลือกอะไรดี ระหว่างงาน กับเรียน
1.ลาออก หางานใหม่(เอกชน)ในกทม ที่ตัวเองชอบ (ต้องพยายามมาก เพราะอายุ 32 แล้ว)
2.ลาออก หางานใหม่ (ราชการ/ลูกจ้าง) กรุงเทพ/ใกล้ภูมิลำเนา งานไม่ต้องเครียด กดดัน เงินเดือนไม่ต้องสูงมาก แต่มีเงินใช้หนี้แบงค์แต่ละเดือน
3.ทนทำอยู่ที่เดิมจนกว่าจะเรียนจบ