รบกวนช่วยแต่งกลอน8 "ฟ้าดินกว้างใหญ่ ดุจหัวใจของแม่" หน่อยค่ะ

กลอนกระซิบดาวนี้ มีที่มา จากศรัทธาในถ้อยคำยามค่ำฝัน เรียงร้อยศัพท์จับใจด้วยแรงบันดาล จากหัวใจที่ยังรักภาษาไทย ทุกบทกลอนกลั่นคิดด้วยมือเรา มิใช่เงาเลือนลางหรือพลั้งไหล แต่งด้วยใจ เคียงจังหวะของกวีไกล

บทนำ: เงาแห่งความพ่ายแพ้ ในหน้าต่างที่สามแห่งพระราชปฐมบรมบพิตร ณ กรุงมิถิลา ที่ซึ่งดาวรุ่งอรุณยังคางคาบฟ้า ความคิดของเสนกบัณฑิตก็หมุนวนดุจน้ำวนในกลางห้วงลึก เขานั่งนิ่งในห้องสมุดส่วนตัว สายตาจ้องไปที

“ตำนานแห่งผู้เฝ้าพลังชีวิต” เรื่องเล่าจากหอสมุดโบราณ ที่เล่าถึงมนุษย์และพลังที่ทำให้ ‘ชีวิต’ เคลื่อนไหว ในกาลครั้งหนึ่งที่แสงไฟยังไม่เดินทางแทนแสงดาว มนุษย์ในยุคโบราณมีความเช

ในป่าใหญ่ แห่งหนึ่ง ซึ่งมีสัตว์ สารพัด เสือสิงห์ กระทิงหมี นอกจากนั้น คนหนึ่ง ซึ่งยังมี ชายผู้นี้ มีชื่อ คือทาร์ซาน วันหนึ่งหนอ แสงแดด แผดร้อนจัด บรรดาสัตว์ คลายทุกข์ สนุุกสนาน ต่างกระโดด โลดโผน กระ