วันนี้(14 ก.ค. 61)พวกเรา 4 คนนัดมาดูหนังกัน แต่มีคนหนึ่งติดธุระด่วนเลยมาไม่ได้ ก็เลยเหลือพวกเราแค่ 3 คน หนึ่งในนั้นมีเพื่อนของเราคนหนึ่งเรารู้สึกว่า เราคิดกับเพื่อนสนิทของเรามากกว่าเพื่อน แต่เรายังไม่แน่ใจว่าเราคิดอย่างไรกับเพื่นสนิทของเรา เราไม่ได้พูดความรู้สึกนี้ออกไป เพราะเพื่อนสนิทของเราไม่ชอบรักเพศเดียวกัน (แต่ เพื่อนเราเป็นชาววายนะ นิยมชายxชาย แปลกเนอะ (เราก็ชอบเหมือนกัน)) แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ ถึงไม่ไปดูหนังซะงั้น ก็งงๆอยู่แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พวกเรา 3 คนจึงเดินเล่นในห้างแทน
เพื่อนสนิทของเรานึกได้ว่าต้องไปซื้อของให้พี่สาว เรา 3 คนก็เลยเดินไปซื้อด้วยกัน ระหว่างเดินไปซื้อของเพื่อนสนิทของเราได้บอกกับเราว่า
"คีย์(นามสมมุติ)คือ ไอ้หนึ่ง(นามสมมุติ)มันมาสารภาพรักกับเรา" เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
"หะ...ห้ะ...อะไรนะ"
"นี่ อย่าทำเป็นไม่ได้ยินสิ" หนึ่ง(นามสมมุติ)พูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเขินอายเล็กน้อย
"มะ...ไม่รู้สิ" เราได้ยินชัดเจน แต่เราแค่อยากได้ยินอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
" คือ ไอ้หนึ่ง(นามสมมุติ)มันมาสารภาพรักกับเรา ตอนที่เราเจอกันวันนี้ คีย์(นามสมมุติ)อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ" ชัดเจนเลย เราเข้าใจความหมายอย่างถ่องแท้ มันไม่มีทางจะแปลเป็นความหมายอื่นไปได้ แม้ตอนนี้หน้าเราจะดูนิ่งๆ แต่ในใจเราไม่รู้เลยว่าควรทำตัวอย่างไร ความรู้สึกหลายๆอย่างถาโถมเข้ามา จนไม่รู้ว่าควรจะแสดงอารมณ์ไหนออกไปดี งุนงงไปหมด
"อะ...อื้อ" เราตอบไปสั้นๆ จะพยายามทำให้เสียงเรานิ่งที่สุด แล้วทำตัวให้เป็นปกติ
"ละ...แล้ว...รับรักมั้ยหล่ะ"เราพูดไปไม่ดังมากนัก
"ห้ะ!?"เพื่อนสนิทของเราทำหน้างงเพราะไม่ค่อยได้ยินที่ผมพูด
" แล้ว...รับรักไอ้หนึ่ง(นามสมมุติ)มั้ย"ผมถามด้วยเสียงชัดเจน
"อือ รับสิ แต่ยังไม่เป็นแฟนกันหรอกนะ..."
"ใช่ มันยังเร็วเกินไป"หนึ่ง(นามสมมุติ)พูดต่อ
"อ้อ โอเค"เราตอบแค่นั้น เรื่องนี้มันทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นกขค.ขึ้นมาทันที เราไม่น่ามาเลย
หลังจากนั้นตอนแรกๆที่เราดูยิ้มแย้ม สนุกสนาน ร่าเริง ก็เงียบไป ไม่พูดอะไรมาก เอาแต่คิดเรื่องพวกนี้อย่างเดียว พูดก็ต่อเมื่อเพื่อนเราถามอะไรบ้าง นิดๆหน่อยๆ จากที่เราเดินนำหน้า ก็เดินตามหลัง เราไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี เลยทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
เมื่อเพื่อนสนิทของเราซื้อของให้พี่สาวเสร็จ พวกเราก็กลับบ้านโดยขึ้นรถเมล์กลับ คนที่ลงคนแรกคือเรา ต่อด้วยหนึ่ง(นามสมมุติ) แล้วก็เพื่อนสนิทของเราลงคนสุดท้าย
พอถึงบ้านเรา เราก็โบกมือลาเพื่อนของเราทั้ง2คน เดินเข้าซอย แล้วเดินไปถึงบ้าน
พอถึงบ้านเราก็เอาเรื่องนี้ไปคิดต่อ ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอจะทำตัวอย่างไร จะทำหน้าอย่างไร จะแสดงอารมณ์ไหนดี สับสน งุนงง วุ่นวายไปหมด
อาจจะคิดว่าเรื่องพวกนี้มันงี่เง่าไปสักหน่อย แต่เรื่องนี้มันตามรังควานใจเราทั้งวันเลย เราควรจะทำอย่างไรดี บอกเราที!?
ป.ล.นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยนะ
ทำอย่างไรดีกับเรื่องนี้?
เพื่อนสนิทของเรานึกได้ว่าต้องไปซื้อของให้พี่สาว เรา 3 คนก็เลยเดินไปซื้อด้วยกัน ระหว่างเดินไปซื้อของเพื่อนสนิทของเราได้บอกกับเราว่า
"คีย์(นามสมมุติ)คือ ไอ้หนึ่ง(นามสมมุติ)มันมาสารภาพรักกับเรา" เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
"หะ...ห้ะ...อะไรนะ"
"นี่ อย่าทำเป็นไม่ได้ยินสิ" หนึ่ง(นามสมมุติ)พูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเขินอายเล็กน้อย
"มะ...ไม่รู้สิ" เราได้ยินชัดเจน แต่เราแค่อยากได้ยินอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
" คือ ไอ้หนึ่ง(นามสมมุติ)มันมาสารภาพรักกับเรา ตอนที่เราเจอกันวันนี้ คีย์(นามสมมุติ)อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ" ชัดเจนเลย เราเข้าใจความหมายอย่างถ่องแท้ มันไม่มีทางจะแปลเป็นความหมายอื่นไปได้ แม้ตอนนี้หน้าเราจะดูนิ่งๆ แต่ในใจเราไม่รู้เลยว่าควรทำตัวอย่างไร ความรู้สึกหลายๆอย่างถาโถมเข้ามา จนไม่รู้ว่าควรจะแสดงอารมณ์ไหนออกไปดี งุนงงไปหมด
"อะ...อื้อ" เราตอบไปสั้นๆ จะพยายามทำให้เสียงเรานิ่งที่สุด แล้วทำตัวให้เป็นปกติ
"ละ...แล้ว...รับรักมั้ยหล่ะ"เราพูดไปไม่ดังมากนัก
"ห้ะ!?"เพื่อนสนิทของเราทำหน้างงเพราะไม่ค่อยได้ยินที่ผมพูด
" แล้ว...รับรักไอ้หนึ่ง(นามสมมุติ)มั้ย"ผมถามด้วยเสียงชัดเจน
"อือ รับสิ แต่ยังไม่เป็นแฟนกันหรอกนะ..."
"ใช่ มันยังเร็วเกินไป"หนึ่ง(นามสมมุติ)พูดต่อ
"อ้อ โอเค"เราตอบแค่นั้น เรื่องนี้มันทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นกขค.ขึ้นมาทันที เราไม่น่ามาเลย
หลังจากนั้นตอนแรกๆที่เราดูยิ้มแย้ม สนุกสนาน ร่าเริง ก็เงียบไป ไม่พูดอะไรมาก เอาแต่คิดเรื่องพวกนี้อย่างเดียว พูดก็ต่อเมื่อเพื่อนเราถามอะไรบ้าง นิดๆหน่อยๆ จากที่เราเดินนำหน้า ก็เดินตามหลัง เราไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี เลยทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
เมื่อเพื่อนสนิทของเราซื้อของให้พี่สาวเสร็จ พวกเราก็กลับบ้านโดยขึ้นรถเมล์กลับ คนที่ลงคนแรกคือเรา ต่อด้วยหนึ่ง(นามสมมุติ) แล้วก็เพื่อนสนิทของเราลงคนสุดท้าย
พอถึงบ้านเรา เราก็โบกมือลาเพื่อนของเราทั้ง2คน เดินเข้าซอย แล้วเดินไปถึงบ้าน
พอถึงบ้านเราก็เอาเรื่องนี้ไปคิดต่อ ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอจะทำตัวอย่างไร จะทำหน้าอย่างไร จะแสดงอารมณ์ไหนดี สับสน งุนงง วุ่นวายไปหมด
อาจจะคิดว่าเรื่องพวกนี้มันงี่เง่าไปสักหน่อย แต่เรื่องนี้มันตามรังควานใจเราทั้งวันเลย เราควรจะทำอย่างไรดี บอกเราที!?
ป.ล.นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยนะ