การที่ไม่พึ่งใคร พึ่งตัวเองก่อนอันดับแรกนี่ผิดด้วยหรอคะ?
เราเป็นคนที่มีทิฐิที่ว่าจะทำอะไรให้พึ่งตัวเองก่อนเสมอ จะเก้บจานหรือล้างจานก้ต้องช่วยตัวเอง จะหยิบของอะไรก้ลุกไปเอง
คือเราเป้นแบนี้จนชินแล้วค่ะ แต่เห็นเพื่อนในกลุ่มบางคนก้ดูเคืองๆคือการที่เราพึ่งตัวเองนี่ขัดใจคนอื่นหรอ
ก็คือเราไม่อยากใช้ ไม่อยากขอร้องใคร จะขอทำก่อนถ้าจะขอให้ช่วยมั้ยนั้นก็ค่อยว่าอีกทีอ่ะ
อีกประเด็นคือเราเป็นคนเกรงใจก็สืบเนื่องมาจากเราก็ไม่ชอบขอร้องให้ใคร่ช่วยง่ายๆ ต้องใช้ความพยายามตัวเองเข้าแลกก่อน
พอเวลาจะทำอะไรเราก็เกรงใจ ปกติแล้วเราอยู่หอกับเพื่อน เพื่อนก้จะทำกลับข้าวกินกัน คือก็เงินของเขานั้นแหละที่ซื้อข้าวปลามาทำกันเอง
แต่คือเราไม่ได้ออกเงินด้วย เราก็ถือคติว่าเราไม่ขอกินข้าวด้วย เพราะเราเกรงใจ เงินทองก้เงินเขาที่ซื้อมา แต่เพื่อนก้ชอบแซะว่าเราไม่ชอบกินข้าวด้วย
บ้างก็แซะว่าเรารวยแล้วคงไม่อยากกินข้าวจนๆ คงชอบกินข้าวที่ต้องซื้อเอง... เราก้เลยงงและก้เครียดกับคำพูดนี่อยู่บ่อยๆว่าทำไมการที่เราเกรงใจ
เราถึงโดนแซะอยู่แบบนี้ แล้วเรื่องเกรงใจก้อีกเรื่องคือเรื่องรถมอไซต์ ปกติแล้วปีก่อนเราไม่มีมอไซต์ขับในมอ ก็ทนๆเดิน วิ่ง ใช้รถสาธารณะเดินทางไปมา
ก็โอเคดี สบายใจเพราะไม่ต้องลำบากใคร พอเราขึ้นปี2 มีเรียนซัมเมอร์ก็มาอยู่กับเพื่อนนี้แหละ อาศัยติดรถไปกับเขา เราก็เกรงใจ เราคุยกับแม่เราทุกวัน
บอกว่าเกรงใจ กลัวเขาลำบาก เพราะเราก็ไม่ได้เติมน้ำมันให้ แม่ก็บอกว่าอดทนก่อน จนปัจจุบันแม่เราก็ซื้อรถมอไซต์ให้ พอเรามีรถเพื่อนก็แซะว่าให้ไปด้วยไม่ไป คงชอบเสียเงินจ่ายค่าน้ำมันเอง... เราก็ยังคงงงว่าการที่เราพึ่งตัวเองแล้วเกรงใจแบบนี้คือ มันแปลกหรืออะไร ทำไมเราถึงยังต้องโดนคำพูดแบบนี้อยู่ประจำ พอโดนบ่อยๆใช่ว่าจะชินแต่ยิ่งโดนมันก้ยิ่งคิด คิดจนเครียดบางครั้งกลับจากเรียนเราก็ไม่คุยกับใครในห้องเลย เราเบื่อที่จะง้างปากออกไปแล้วเขาก็พูดอะไรที่แซวแบบที่ใช้คำว่าล้อเล่นมั้ง
การที่เราไม่พึ่งพาใครๆหรือเกรงใจคน เราผิดหรอ?
เราเป็นคนที่มีทิฐิที่ว่าจะทำอะไรให้พึ่งตัวเองก่อนเสมอ จะเก้บจานหรือล้างจานก้ต้องช่วยตัวเอง จะหยิบของอะไรก้ลุกไปเอง
คือเราเป้นแบนี้จนชินแล้วค่ะ แต่เห็นเพื่อนในกลุ่มบางคนก้ดูเคืองๆคือการที่เราพึ่งตัวเองนี่ขัดใจคนอื่นหรอ
ก็คือเราไม่อยากใช้ ไม่อยากขอร้องใคร จะขอทำก่อนถ้าจะขอให้ช่วยมั้ยนั้นก็ค่อยว่าอีกทีอ่ะ
อีกประเด็นคือเราเป็นคนเกรงใจก็สืบเนื่องมาจากเราก็ไม่ชอบขอร้องให้ใคร่ช่วยง่ายๆ ต้องใช้ความพยายามตัวเองเข้าแลกก่อน
พอเวลาจะทำอะไรเราก็เกรงใจ ปกติแล้วเราอยู่หอกับเพื่อน เพื่อนก้จะทำกลับข้าวกินกัน คือก็เงินของเขานั้นแหละที่ซื้อข้าวปลามาทำกันเอง
แต่คือเราไม่ได้ออกเงินด้วย เราก็ถือคติว่าเราไม่ขอกินข้าวด้วย เพราะเราเกรงใจ เงินทองก้เงินเขาที่ซื้อมา แต่เพื่อนก้ชอบแซะว่าเราไม่ชอบกินข้าวด้วย
บ้างก็แซะว่าเรารวยแล้วคงไม่อยากกินข้าวจนๆ คงชอบกินข้าวที่ต้องซื้อเอง... เราก้เลยงงและก้เครียดกับคำพูดนี่อยู่บ่อยๆว่าทำไมการที่เราเกรงใจ
เราถึงโดนแซะอยู่แบบนี้ แล้วเรื่องเกรงใจก้อีกเรื่องคือเรื่องรถมอไซต์ ปกติแล้วปีก่อนเราไม่มีมอไซต์ขับในมอ ก็ทนๆเดิน วิ่ง ใช้รถสาธารณะเดินทางไปมา
ก็โอเคดี สบายใจเพราะไม่ต้องลำบากใคร พอเราขึ้นปี2 มีเรียนซัมเมอร์ก็มาอยู่กับเพื่อนนี้แหละ อาศัยติดรถไปกับเขา เราก็เกรงใจ เราคุยกับแม่เราทุกวัน
บอกว่าเกรงใจ กลัวเขาลำบาก เพราะเราก็ไม่ได้เติมน้ำมันให้ แม่ก็บอกว่าอดทนก่อน จนปัจจุบันแม่เราก็ซื้อรถมอไซต์ให้ พอเรามีรถเพื่อนก็แซะว่าให้ไปด้วยไม่ไป คงชอบเสียเงินจ่ายค่าน้ำมันเอง... เราก็ยังคงงงว่าการที่เราพึ่งตัวเองแล้วเกรงใจแบบนี้คือ มันแปลกหรืออะไร ทำไมเราถึงยังต้องโดนคำพูดแบบนี้อยู่ประจำ พอโดนบ่อยๆใช่ว่าจะชินแต่ยิ่งโดนมันก้ยิ่งคิด คิดจนเครียดบางครั้งกลับจากเรียนเราก็ไม่คุยกับใครในห้องเลย เราเบื่อที่จะง้างปากออกไปแล้วเขาก็พูดอะไรที่แซวแบบที่ใช้คำว่าล้อเล่นมั้ง