ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
ผมเป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่น้องรวมผม 3 คน พ่อจะรักลูกคนโตที่สุด เพราะโทรมาทีไรได้ตังตลอด ทั้งที่เงินเดือนไม่รวมโบนัสได้ราว 20000-30000 ต่างจากพี่คนกลางและผม พี่คนกลางยังดีที่พ่อถามว่ามีเงินใช้มั้ย พอใช้มั้ย แต่เวลาเดือดร้อนจริงๆแกจะไม่ค่อยให้ และผมซึ่งเป็นลูกคนสุดท้อง ขอแกแค่เติมเงินแกยังไม่เคยให้ผมเลย ขึ้นเสียงแล้วบอกว่าไม่มีทุกครั้ง
.
ทุกคนอาจสงสัยทำไมไม่ขอแม่ , แม่หายไปไหน
แม่ผมไม่สบาย นอนติดเตียงมา 2-3 ปีแล้วครับ ใช่ครับฟังไม่ผิด แม่ผมไม่สบาย ผมจึงต้องหยุดเรียนมาดูแม่เพราะไม่มีใครดูแล ก่อนที่แม่ไม่สบายผมขออะไรให้หมดต่างจากพ่อโดยสิ้นเชิง ตอนแม่ล้มป่วยไม่สบาย แกก็ขุดเรื่องเก่าๆมาด่า มาพูดเหมือนทำทวงบุญคุณต่างๆนาๆ ยกตัวอย่างสักเรื่องนะครับ แม่ผมทำงานขายข้าวแกง เช่าบ้านอยู่เดือนละ 2500 รายได้ไม่แน่นอนต่อวัน บางวันขายหมด บางวันเหลือมาก จนเศรษฐกิจแย่ ต้องมาวิ่งเต้นหาเงินกู้เพื่อจ่ายเค้า เป็นอย่างนี้มาตลอด จนค้างค่าเช่าบ้านเค้าเกือบหมื่น พ่อก็เอาเงินมาโปะให้ ทั้งที่ผ่านมาเป็นสิบปีพ่อไม่เคยออกค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ แม้สักบาท มีแต่แม่ออก ตอนแม่ล้มป่วยก็หยิบเรื่องนี้มาพูด ทำมาทวงบุญคุณว่า กูโปะให้อยู่ยังไงติดเค้าเป็นหมื่น บลาๆ จนทุกวันนี้แม้แต่เงาเค้าผมก็ไม่อยากเหยียบ และตอนนี้พ่อได้ไล่แม่และผมออกจากบ้านทุกวัน
.
.
ตอนนี้ผมหางานทำอยู่ครับ ว่าจะทำงานแล้วเก็บเงินไปเช่าบ้านอยู่กับแม่และปิดการสื่อสารทุกช่องทางกับพ่อ ถ้าตอนนั้นผมคิดว่าตัวเองมีแม่คนเดียว และ ไม่คิดว่าเคยมีพ่อ ผมจะผิดมั้ยครับ และตอนเขาแก่ผมจะไม่มีแม้แต่หันไปดูเขา ให้ลูกคนโตสุดที่รักเขาดูแล (แต่ไม่รู้จะดูแลมั้ย) จะจำว่าเค้าไล่แม่กับผมออกจากบ้านทุกวัน จะจำว่าผมมีแค่แม่ อย่างนี้ผมไม่ผิดใช่มั้ยครับ เพราะแม่คือคนที่คอยอุ้มเราตลอด 9 เดือนทั้งเจ็บปวด ต่างจากพ่อที่แค่....ออกมา ผมไม่ผิดใช่มั้ยครับ
เหนื่อย ท้อ พ่อไล่ออกจากบ้านทุกวัน
ผมเป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่น้องรวมผม 3 คน พ่อจะรักลูกคนโตที่สุด เพราะโทรมาทีไรได้ตังตลอด ทั้งที่เงินเดือนไม่รวมโบนัสได้ราว 20000-30000 ต่างจากพี่คนกลางและผม พี่คนกลางยังดีที่พ่อถามว่ามีเงินใช้มั้ย พอใช้มั้ย แต่เวลาเดือดร้อนจริงๆแกจะไม่ค่อยให้ และผมซึ่งเป็นลูกคนสุดท้อง ขอแกแค่เติมเงินแกยังไม่เคยให้ผมเลย ขึ้นเสียงแล้วบอกว่าไม่มีทุกครั้ง
.
ทุกคนอาจสงสัยทำไมไม่ขอแม่ , แม่หายไปไหน
แม่ผมไม่สบาย นอนติดเตียงมา 2-3 ปีแล้วครับ ใช่ครับฟังไม่ผิด แม่ผมไม่สบาย ผมจึงต้องหยุดเรียนมาดูแม่เพราะไม่มีใครดูแล ก่อนที่แม่ไม่สบายผมขออะไรให้หมดต่างจากพ่อโดยสิ้นเชิง ตอนแม่ล้มป่วยไม่สบาย แกก็ขุดเรื่องเก่าๆมาด่า มาพูดเหมือนทำทวงบุญคุณต่างๆนาๆ ยกตัวอย่างสักเรื่องนะครับ แม่ผมทำงานขายข้าวแกง เช่าบ้านอยู่เดือนละ 2500 รายได้ไม่แน่นอนต่อวัน บางวันขายหมด บางวันเหลือมาก จนเศรษฐกิจแย่ ต้องมาวิ่งเต้นหาเงินกู้เพื่อจ่ายเค้า เป็นอย่างนี้มาตลอด จนค้างค่าเช่าบ้านเค้าเกือบหมื่น พ่อก็เอาเงินมาโปะให้ ทั้งที่ผ่านมาเป็นสิบปีพ่อไม่เคยออกค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ แม้สักบาท มีแต่แม่ออก ตอนแม่ล้มป่วยก็หยิบเรื่องนี้มาพูด ทำมาทวงบุญคุณว่า กูโปะให้อยู่ยังไงติดเค้าเป็นหมื่น บลาๆ จนทุกวันนี้แม้แต่เงาเค้าผมก็ไม่อยากเหยียบ และตอนนี้พ่อได้ไล่แม่และผมออกจากบ้านทุกวัน
.
.
ตอนนี้ผมหางานทำอยู่ครับ ว่าจะทำงานแล้วเก็บเงินไปเช่าบ้านอยู่กับแม่และปิดการสื่อสารทุกช่องทางกับพ่อ ถ้าตอนนั้นผมคิดว่าตัวเองมีแม่คนเดียว และ ไม่คิดว่าเคยมีพ่อ ผมจะผิดมั้ยครับ และตอนเขาแก่ผมจะไม่มีแม้แต่หันไปดูเขา ให้ลูกคนโตสุดที่รักเขาดูแล (แต่ไม่รู้จะดูแลมั้ย) จะจำว่าเค้าไล่แม่กับผมออกจากบ้านทุกวัน จะจำว่าผมมีแค่แม่ อย่างนี้ผมไม่ผิดใช่มั้ยครับ เพราะแม่คือคนที่คอยอุ้มเราตลอด 9 เดือนทั้งเจ็บปวด ต่างจากพ่อที่แค่....ออกมา ผมไม่ผิดใช่มั้ยครับ