ชีวิตของเราเป็นสาวสองค่ะ นั่นคือมีชีวิตที่ยากลำบาก ไม่มีเพื่อน ซิ่วมา3มหาลัยแล้ว ต้องมีเหตุที่มีปัญหากับเพื่อน
ปัจจุบันเพิ่งติดมอดังแห่งหนึ่งอีกครั้ง ใจมันไม่สู้อะไรอีกแล้ว เราเป็นคนเอาแต่ใจนะ ไม่อดทน แต่ก่อนใจร้อนมากชอบปาข้าวของ ทำกับคุณแม่ ทุกคนที่ไม่พอใจ รู้ค่ะว่ามันบาปมากๆ ตอนนี้เพิ่งทะเลาะกับคุณแม่ใหม่ เอาแต่ใจอีก แต่น้อยลง แค่เถียงไม่ยอมกินข้าว มันไม่ดีมากๆจนแม่ว่าเราเลยว่า สันดานไม่ดี เคยมั้ยคะ โดนใครที่รักด่าแรงมากๆ หรือใครก็ได้มาด่าแบบช้ำใจมากๆ เรารู้สึกแบบผิดมาก ไม่อยากมีชีวิตต่อแล้ว ผิดจนไม่สามารถเริ่มใหม่ได้อีกแล้ว เราไม่เคยทำอะไรร้ายแรงถึงขั้นฆ่าใครตาย ติดยา ชีวิตเราก็ตั้งใจเรียนจนสอบเข้ามอรัฐได้ เป็นเด็กดีตลอดเลย ไม่เคยทำอะไรไม่ดี แต่เจอเรื่องเพื่อน ความรักจนมันลามไปถึงคุณแม่แล้วมันเป็นอะไรที่ เราไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ทำไมต้องเป็นแบบนี้นะ เจ็บมากๆนะ เหมือนเราเป็นคนเลวไปแล้วอ่ะ คือไม่ได้ทำอะไรร้ายแรง คุณแม่และทุกคนเสียใจนะ เราเลยเสียใจมากๆกับความผิดจนอยากลงมือฆ่าตัวตาย บางทีที่ไม่มีเพื่อนก็เพราะ อาจจะเอาแต่ใจ ทำไมนะชีวิตเราต้องอยู่เดียวตลอด เพื่อนบางคนบางเรื่องดีกับเพื่อนจนเพื่อนหาว่าดีเกินไป เจอซ้ำๆจนเราฝังใจ ความรักของเพศนี้ก็หายาก เราก็เสียใจมากนะเจอแต่คนเจ้าชู้ แบบมันแย่มากๆ จนคิดว่าถ้ามีชีวิตอยู่ต่อไปมันต้องเลวร้ายกว่าเดิมแน่ๆ หลายเท่า ไม่อยากมีชีวิตต่อไปอีกเลยค่ะ เป็นสาวสองมันแย่มากเลยนะ เกิดมาไม่สามารถมีลูกได้ต้องหาเงินๆๆ ละก็ตายไปคนเดียว อยากมีสิ่งดีๆอื่นนอกจากตอบแทน บุญคุณของผู้มีพระคุณ อยากมีความรัก อยากมีสังคม อยากมีคนยอมรับ ไม่อยากเป็นตัวประหลาด เจอแต่คนจ้องมอง หัวเราะ ดูถูกอคติบ่อยๆ ในใจก็รู้ว่าชีวิตมันมีอะไรน่าทำกว่านี้เยอะ แต่มันไม่สู้แล้วค่ะ มันไม่ไหวแล้ว แมวที่รักมากผูกพันกันตลอดก็มาตายลงจนนอนห้องตัวเองไม่ได้เลย อยากตายให้มันจบๆไป แม่เราก็มีพี่น้องอีกตั้ง3คน เราตายไปมันจะได้ไม่ต้องตายแบบอื่นที่แย่กว่านี้ เช่น โดนฆ่าตาย หรือเป็นโรคร้ายตาย ดูน่าอนาถกว่า เราแค่อยากหยุดทามไลน์ชีวิตตัวเองไว้แค่นี้ คนอื่นก็เดินต่อไปได้ เราแค่อยากหลับไปเฉยๆ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ เหนื่อยมากๆแล้ว
อยากตายไปให้พ้นๆ
ปัจจุบันเพิ่งติดมอดังแห่งหนึ่งอีกครั้ง ใจมันไม่สู้อะไรอีกแล้ว เราเป็นคนเอาแต่ใจนะ ไม่อดทน แต่ก่อนใจร้อนมากชอบปาข้าวของ ทำกับคุณแม่ ทุกคนที่ไม่พอใจ รู้ค่ะว่ามันบาปมากๆ ตอนนี้เพิ่งทะเลาะกับคุณแม่ใหม่ เอาแต่ใจอีก แต่น้อยลง แค่เถียงไม่ยอมกินข้าว มันไม่ดีมากๆจนแม่ว่าเราเลยว่า สันดานไม่ดี เคยมั้ยคะ โดนใครที่รักด่าแรงมากๆ หรือใครก็ได้มาด่าแบบช้ำใจมากๆ เรารู้สึกแบบผิดมาก ไม่อยากมีชีวิตต่อแล้ว ผิดจนไม่สามารถเริ่มใหม่ได้อีกแล้ว เราไม่เคยทำอะไรร้ายแรงถึงขั้นฆ่าใครตาย ติดยา ชีวิตเราก็ตั้งใจเรียนจนสอบเข้ามอรัฐได้ เป็นเด็กดีตลอดเลย ไม่เคยทำอะไรไม่ดี แต่เจอเรื่องเพื่อน ความรักจนมันลามไปถึงคุณแม่แล้วมันเป็นอะไรที่ เราไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ทำไมต้องเป็นแบบนี้นะ เจ็บมากๆนะ เหมือนเราเป็นคนเลวไปแล้วอ่ะ คือไม่ได้ทำอะไรร้ายแรง คุณแม่และทุกคนเสียใจนะ เราเลยเสียใจมากๆกับความผิดจนอยากลงมือฆ่าตัวตาย บางทีที่ไม่มีเพื่อนก็เพราะ อาจจะเอาแต่ใจ ทำไมนะชีวิตเราต้องอยู่เดียวตลอด เพื่อนบางคนบางเรื่องดีกับเพื่อนจนเพื่อนหาว่าดีเกินไป เจอซ้ำๆจนเราฝังใจ ความรักของเพศนี้ก็หายาก เราก็เสียใจมากนะเจอแต่คนเจ้าชู้ แบบมันแย่มากๆ จนคิดว่าถ้ามีชีวิตอยู่ต่อไปมันต้องเลวร้ายกว่าเดิมแน่ๆ หลายเท่า ไม่อยากมีชีวิตต่อไปอีกเลยค่ะ เป็นสาวสองมันแย่มากเลยนะ เกิดมาไม่สามารถมีลูกได้ต้องหาเงินๆๆ ละก็ตายไปคนเดียว อยากมีสิ่งดีๆอื่นนอกจากตอบแทน บุญคุณของผู้มีพระคุณ อยากมีความรัก อยากมีสังคม อยากมีคนยอมรับ ไม่อยากเป็นตัวประหลาด เจอแต่คนจ้องมอง หัวเราะ ดูถูกอคติบ่อยๆ ในใจก็รู้ว่าชีวิตมันมีอะไรน่าทำกว่านี้เยอะ แต่มันไม่สู้แล้วค่ะ มันไม่ไหวแล้ว แมวที่รักมากผูกพันกันตลอดก็มาตายลงจนนอนห้องตัวเองไม่ได้เลย อยากตายให้มันจบๆไป แม่เราก็มีพี่น้องอีกตั้ง3คน เราตายไปมันจะได้ไม่ต้องตายแบบอื่นที่แย่กว่านี้ เช่น โดนฆ่าตาย หรือเป็นโรคร้ายตาย ดูน่าอนาถกว่า เราแค่อยากหยุดทามไลน์ชีวิตตัวเองไว้แค่นี้ คนอื่นก็เดินต่อไปได้ เราแค่อยากหลับไปเฉยๆ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ เหนื่อยมากๆแล้ว