[สามก๊ก] ปัจจัยอะไรที่ทำให้กองซุนจ้านพ่ายแพ้แก่อ้วนเสี้ยวตามประวัติศาสตร์จริงๆ นะครับ ไม่ใช่นิยาย การ์ตูนสามก๊ก

ตามประวัติศาสตร์ กองซุนจ้านกึ่งๆ เป็นขุนศึกในบังคับบัญชาของหลิวอวี๋ (劉虞 เล่าหงี) เชื้อพระวงศ์ฮั่น ผู้ว่าราชการมณฑลโยวโจว (幽州 อิวจิ๋ว) ครับ

ปลายรัชกาลพระเจ้าเลนเต้ เกิดกบฏในมณฑลเหลียงโจว (凉州 เหลียงจิ๋ว)  กองซุนจานซึ่งเป็นนายอำเภอจัว (涿令) หรือตุ้นกวน ได้บัญชาการทหารม้าในโยวโจวยกไปปราบกบฏ     แต่มีกบฏอีกกลุ่มนำโดยจางฉุน (張純 เตียวซุ่น) ผู้ว่าราชการจังหวัดจงซาน ร่วมมือจางจวี่ (張舉 เตียวกี) และชิวลี่จวี (丘力居) หัวหน้าชนเผ่าอูหวน (烏桓 ออหวน) ก่อกบฏขึ้นในภาคเหนือ   กองซุนจ้านรบชนะจางฉุนได้เลื่อนเป็น จี้ตูเว่ย (騎都尉) ตำแหน่งนายกองทหารม้า  ต่อมากษัตริย์ทานจื้อ (貪至王) แห่งอูหวนยอมแพ้กองซุนจ้าน กองซุนจ้านได้เลื่อนเป็น จงหลางเจี้ยง (中郎將) ตำแหน่งนายทหารรักษาพระองค์ มีบรรดาศักดิ์ตูถิงโหว (都亭侯) รบกับชนเผ่าหูมาอีก 5-6 ปี   ชิวลี่จวียกกำลังรุกรานสี่มณฑลภาคเหนือ กองซุนจ้านต้านไม่ได้

ราชสำนักเห็นว่าหลิวอวี๋มีคุณธรรมและเคยเป็นผู้ตรวจราชการมณฑลโยวโจวในอดีต ปกครองด้วยความซื่อสัตย์กรุณาทำให้ชนเผ่าต่างๆ เข้าหาได้ จึงตั้งเป็นผู้ว่าราชมณฑลโยวโจว (幽州牧) เพื่อให้แก้ปัญหา   หลิวอวี๋ใช้สันติวิธีส่งทูตเจรจาให้ยอมส่งหัวจางฉุนมาให้ ชิวลี่จวี่กับพวกเห็นหลิวอวี๋รับตำแหน่งก็ยินดีต่างยอมแพ้   แต่กองซุนจ้านกลัวว่าหลิวอวี๋จะมีความชอบเหนือตน  เลยแอบส่งคนไปฆ่าทูตของชนเผ่า แต่ทูตก็เปลี่ยนเส้นทางไปพบหลิวอวี๋ได้  หลิวอวี๋ยอมถอนทหาร  กองซุนจ้านยังตั้งทหารอยู่ที่โย่วเป่ยผิง (右北平)  ฝ่ายจางฉุนถูกลูกน้องฆ่าตายและส่งหัวมาให้หลิวอวี๋  ด้วยความชอบหลิวอวี๋จึงได้เลื่อนเป็น ไท่เว่ย (太尉) ที่สมุหพระกลาโหม ตำแหน่งสูงสุดของซานกง  มีบรรดาศักดิ์เซียงเปินโหว (襄賁侯)

เมื่อตั๋งโต๊ะครองอำนาจ เลื่อนหลิวอวี๋เป็นต้าซือหม่า (大司馬) ที่จอมพลสูงสุด  เลื่อนกองซุนจ้านเป็นขุนพลสำแดงยุทธ (奮武將軍) มีบรรดาศักดิ์จี้โหว (薊侯)


ภายหลังพันธมิตรกวนตงที่รวมตัวกันโค่นตั๋งโต๊ะหันมาตั้งตัวเป็นใหญ่แย่งชิงอำนาจกันเอง   ช่วงนั้นอ้วนเสี้ยวเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดป๋อไห่ (渤海 ปุดไฮ) ในมณฑลจี้โจว (冀州 กิจิ๋ว) คิดจะยึดจี้โจวมาจากฮันฮกที่เป็นผู้ว่าราชการ เลยแอบตกลงกับกองซุนจ้านให้ร่วมมือกันบุกจี้โจว  ฝ่ายฮันฮกไม่อยากสู้จึงตกลงยอมมอบเมืองให้อ้วนเสี้ยวก่อน กองซุนจ้านซึ่งไม่ได้อะไรจึงเริ่มขยายอำนาจไปชิงโจว (青州 เฉงจิ๋ว) ด้วยการปราบโจรโพกผ้าเหลืองที่กลับมาก่อความวุ่นวายในละแวกนั้นอีก ได้รับชัยชนะอย่างงดงามจนชื่อเสียงระบือไปทั่ว

หลังจากนั้น พระเจ้าเหี้ยนเต้มีพระราชโองการให้หลิวเหอ (劉和) ลูกชายของหลิวอวี๋มีตำแหน้งเป็นซื่อจงในราชสำนัก ลอบนำหนังสือจากฉางอานไปส่งถึงหลิวอวี๋เพื่อขอให้ยกทัพมาช่วยพระองค์ แต่หลิวเหอถูกอ้วนสุดกักตัวไว้ที่หนานหยาง (南陽 ลำหยง) เพื่อบีบให้หลิวอวี๋ยอมเป็นพันธมิตรกับอ้วนสุดเพื่อบุกตีตะวันตก  หลิวอวี๋จึงจำยอมต้องส่งทหารมาสนับสนุนอ้วนสุด

ฝ่ายกองซุนจ้านไม่เห็นด้วยพยายามและคัดค้านแต่ไม่เป็นผล กองซุนจ้านกลัวว่าอ้วนสุดจะรู้ว่าตนเองคัดค้านแล้วไม่พอใจ เลยส่งกองซุนอวด (公孫越 กงซุนเยฺวี่ย) ญาติผู้น้องให้นำทหารไปช่วยอ้วนสุด แล้วทำข้อตกลงลับว่าให้อ้วนสุดกักตัวหลิวเหอไว้ต่อไปพร้อมกับยึดกำลังทหารมาเป็นของตนเอง ด้วยเหตุนี้กองซุนจ้านกับหลิวอวี๋เลยผิดใจกัน แต่ต่อมาหลิวเหอหนีไปได้แต่ก็ถูกอ้วนเสี้ยวจับตัวไว้


ในช่วงนั้น กลุ่มขุนศึกที่แย่งชิงอำนาจกันแบ่งออกเป็นสองกลุ่มใหญ่คือ กลุ่มของอ้วนสุด และกลุ่มของอ้วนเสี้ยว พี่น้องที่ไม่ถูกกันมาแต่เดิม  กองซุนจ้านอยู่ข้างอ้วนสุด  ตอนนั้นอ้วนสุดตั้งซุนเกี๋ยนให้เป็นผู้ว่าราชการมณฑลอวี้โจว (豫州 อิจิ๋ว) ฝ่ายอ้วนเสี้ยวก็ตั้งโจวอวี๋ (周喁) ให้มาครองอวี้โจวแข่งกันแล้วให้ยกทัพมายึดเมืองหยางเฉิง (陽城) ในเขตปกครองของซุนเกี๋ยน ซุนเกี๋ยนกับกองซุนอวดยกทัพไปตีเมืองคืน แต่กองซุนอวดโดนธนูยิงตายในสนามรบ กองซุนจ้านแค้นมากจึงตั้งตนเป็นศัตรูกับอ้วนเสี้ยว และเริ่มแย่งชิงอำนาจในภาคเหนือกัน

กองซุนจ้านได้ส่งฎีกาฟ้องร้องความผิดของอ้วนเสี้ยวหลายประการไปยังราชสำนัก แล้วยกทัพไปตีอ้วนเสี้ยว ในครั้งนั้นหลายเมืองในจี้โจวก็เป็นกบฏต่ออ้วนเสี้ยวและหันมาเข้ากับกองซุนจ้าน อ้วนเสี้ยวกลัวจึงมอบตราประจำตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัดป๋อไห่ให้กงซุนฟาน (公孫範) ญาติของกองซุนจ้านไปขอทหารจากป๋อไห่มาช่วย แต่กงซุนฟานกลับนำทหารจากป๋อไห่ไปเข้ากับกองซุนจ้านอีกคน

อิทธิพลของกองซุนจ้านเริ่มสูงขึ้น กองซุนจ้านก็แต่งตั้งให้คนของตนเองเข้ามาปกครองมณฑลต่างๆ ให้เหยียนกัง (嚴綱 ยำก๋ง) ปกครองจี้โจว   เถียนไข่ (田楷 เต๊งไก๋) ปกครองชิงโจว   ซ่านจิง (單經) ปกครองเหยี่ยนโจว (兗州 กุนจิ๋ว) และยังตั้งเจ้าเมืองต่างๆ อีกหลายคน หนึ่งในนั้นคือเล่าปี่ซึ่งกองซุนจ้านตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดผิงหยวน (平原 เพงงวนก้วน) ในจี้โจว และให้ติดตามเถียนไข่ไปรบกับอ้วนเสี้ยว

กองซุนจ้านได้ทำสงครามใหญ่ครั้งแรกกับอ้วนเสี้ยวที่สะพานเจี๋ยเฉียว (界橋) แต่ถูกชวีอี้ (麴義 จ๊กยี่) แม่ทัพของอ้วนเสี้ยวโจมตีจนพ่ายแพ้หนัก เหยียนกังถูกชวีอี้ตัดหัวในสนามรบ นอกจากนี้เล่าต้ายผู้ว่าราชการมณฑลเหยี่ยนโจวซึ่งมีไมตรีอยู่กับทั้งฝ่ายกองซุนจ้านและอ้วนเสี้ยวก็ตัดสินใจตัดไมตรีกับกองซุนจ้านไปอีก ต่อมาก็แพ้อีกครั้งหนึ่ง กองซุนจ้านต้องล่าถอยไปอยู่ที่โยวโจว

เถียนไข่ทำศึกกับอ้วนเสี้ยวต่อเนื่องสองปีไม่รู้ผล อ้วนเสี้ยวตั้งอ้วนถำลูกชายคนโตเป็นผู้ว่าราชการมณฑลชิงโจวให้มาแย่งชิงอำนาจกับเถียนไข่ แต่ก็เอาชนะเด็ดขาดไม่ได้ ต่อมาทั้งสองฝ่ายต่างเจรจาสงบศึกเลิกรากันไป


ความสัมพันธ์ระหว่างกองซุนจ้านกับหลิวอวี๋ยิ่งแย่หนัก  กองซุนจ้านไม่ชอบนโยบายสันติวิธีกับชนเผ่านอกด่านของหลิวอวี๋มาแต่เดิม  กองซุนจ้านมาสร้างเมืองเล็กๆ อยู่ใกล้ฐานที่มั่นของหลิวอวี๋   หลิวอวี๋เกรงว่ากองซุนจ้านจะกบฏ จึงคัดค้านการรบกับอ้วนเสี้ยว พยายามตัดกำลังและเสบียงของกองซุนจ้าน กองซุนจ้านโกรธก็เริ่มไม่สนใจกฎหมายและปล้นชิงราษฎรจนหลิวอวี๋ควบคุมไม่ได้ ทั้งสองฝ่ายต่างส่งฎีกาไปราชสำนักกล่าวโทษกันเอง ราชสำนักก็ส่งคนมาช่วยไกล่เกลี่ยแต่ไม่เป็นผล สุดท้ายก็รบกันเอง กองซุนจ้านเป็นฝ่ายชนะ จับหลิวอวี๋และครอบครัวเป็นเชลย

ในช่วงเวลาเดียวกันมีทูตจากราชสำนักมาถ่ายทอดพระราชโองการเพิ่มศักดินาให้หลิวอวี๋รวมถึงพระราชทานสิทธิให้ปกครองหกหัวเมือง พร้อมกับแต่งตั้งกองซุนจ้านเป็นขุนพลฝ่ายหน้า (前將軍) มีบรรดาศักดิ์เป็นอี้โหว (易侯) กองซุนจ้านยัดข้อหาเท็จกล่าวโทษหลิวอวี๋ว่าสมคบคิดกับอ้วนเสี้ยวหวังแย่งชิงราชสมบัติ และบังคับให้ทูตออกคำสั่งให้ประหารหลิวอวี๋และครอบครัวทั้งหมดต่อหน้าสาธารณชน แล้วเอาหัวหลิวอวี๋ไปเสียบประจาน

เนื่องจากหลิวอวี๋เป็นคนมีคุณธรรมและมีเมตตาจึงเป็นที่รักของราษฎรในโยวโจวมาก กล่าวกันว่าไม่มีใครโยวโจวจะไม่โศกเศร้ากับความตายของหลิวอวี๋ ทำให้กองซุนจ้านกลับกลายเป็นที่เกลียดชังของชาวเมืองแทน

ช่วงนั้นโตเกี๋ยมผู้ว่าราชการมณฑลสวีโจว (徐州 ชีจิ๋ว) ซึ่งเป็นพันธมิตรอยู่กับกองซุนจ้านได้ขอกำลังจากเถียนไข่ไปช่วยป้องกันโจโฉ เถียนไข่กับเล่าปี่จึงยกทหารไปช่วย หลังจากโจโฉถอยไปแล้ว เล่าปี่จึงแยกจากเถียนไข่ไปอยู่กับโตเกี๋ยมแทนและได้ครองสวีโจวต่อมา เล่าปี่ต้องรบกับทั้งอ้วนสุดและลิโป้จึงไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับกองซุนจ้านอีก


ฝ่ายกองซุนจ้านยึดครองดินแดนของหลิวอวี๋ทั้งหมดแล้วตั้งตนเองเป็นผู้ว่าราชการมณฑลโยวโจว แต่กองซุนจ้านเป็นผู้ปกครองที่ทะเยอทะยานและเลวร้าย ไม่มีความกรุณาต่อราษฎร ทำแต่เรื่องไม่ดี ชำระแค้นเพียงเพราะอารมณ์โกรธ และยังใช้กฎหมายบีบบังคับเหล่าบัณฑิตและนักศึกษารวมถึงคนที่ได้รับความเคารพนับถือมากกว่าตนเอง คนที่มีความสามารถกลับถูกเนรเทศไปแดนไกล  กองซุนจ้านมีคนสนิทเป็นหมอดูและพ่อค้าซึ่งได้รับการปฏิบัติเหมือนพี่น้องและเกี่ยวดองกันเป็นญาติด้วยการแต่งงาน คนกลุ่มนี้ก็กดขี่ราษฎรเป็นที่เกลียดชังโดยทั่วไป

ด้วยเหตุนี้ เซียนอวี๋ฝู่ (鮮於輔) ลูกน้องเก่าของหลิวอวี๋จึงรวบรวมกำลังจะโค่นอำนาจกองซุนจ้าน และยังได้รับกำลังสนับสนุนจากชนเผ่าอูหฺวานนับหมื่น ยกทัพไปตีเมืองอวี๋หยาง (漁陽) สังหารเจ้าเมืองที่กองซุนจ้านตั้งและทหารอีกถึงสี่พันคน  นอกจากนี้ ท่าตุ้น (蹋頓 เป๊กตุ้น) ข่านของชนเผ่าอูหวนยังนำทหารม้าอีกเจ็ดพัน ทั้งหมดเข้าร่วมกับหลิวเหอลูกหลิวอวี๋ ชวีอี้แม่ทัพของอ้วนเสี้ยว ยกทัพมาตีกองซุนจ้าน

ด้วยกำลังมากมายมหาศาลทำให้กองซุนจ้านต้านทานไม่ได้พ่ายแพ้ยับเยิน จนมีบันทึกว่าทหารฝ่ายกองซุนจ้านถูกตัดหัวมากกว่าสองหมื่น นอกจากนี้ราษฎรในจังหวัดไต้ (代) กว่างหยาง (廣陽) ซ่างกู่ (上谷) โย่วเป่ยผิง (右北平) ในโยวโจว (ซึ่งเห็นจะไม่พอใจกองซุนจ้านมาแต่เดิม) ต่างลุกฮือขึ้นสังหารเจ้าเมืองที่กองซุนจ้านตั้ง แล้วไปเข้าร่วมกับเซียนอวี๋ฝู่และหลิวเหอแทน กองซุนจ้านพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

กองซุนจ้านล่าถอยไปเมืองอี้ (易) แล้วสร้างป้อมปราการขึ้นเรียกว่า ป้อมอี้จิง (易京) มีคูเมืองสิบชั้น ตรงกลางสร้างป้อมดินสูงใหญ่ ประตูทำจากเหล็กกล้า ตรงกลางเป็นหอคอยสูงสิบจั้งเป็นที่อยู่ของกองซุนจ้านกับภรรยา กักตุนเสบียงไว้ถึงสามหมื่นหู กองซุนจ้านปลดข้ารับใช้ทั้งหมด ไม่ให้ผู้ชายที่แก่กว่าเจ็ดขวบเข้าไปในหอคอยเด็ดขาด หนังสือสำคัญจะถูกดึงส่งขึ้นไปที่หอคอย กองซุนจ้านไม่ไว้วางใจใครและไม่ยอมเข้าใกล้ลูกน้อง บรรดาขุนนางและแม่ทัพนายกองในสังกัดต่างก็มีใจออกห่าง กองซุนจ้านตั้งมั่นแทบไม่ออกรบ ปล่อยให้ทหารสู้เอาเอง

อ้วนถำก็ขยายอำนาจเข้ามาในชิงโจวมากขึ้น ด้วยการยึดจังหวัดเป่ยไห่ (北海 ปักไฮ) ของข่งหรง (孔融 ขงหยง) ต่อมาก็ขับไล่เถียนไข่ออกไปได้สำเร็จได้ครองชิงโจวทั้งหมด เถียนไข่ต้องกลับไปอยู่กับกองซุนจ้าน


อย่างไรก็ตามป้อมอี้จิงมีชัยภูมิเป็นต่อจึงสามารถยืนหยัดต่อต้านอ้วนเสี้ยวได้หลายปี อ้วนเสี้ยวจะขอสงบศึก แต่กองซุนจ้านหยิ่งผยองในการป้องกันของตนเอง ไม่เชื่อว่าอ้วนเสี้ยวจะชนะได้ก็ไม่ยอมสงบศึก  แต่กองซุนจ้านเอาแต่ตั้งรับ มีอยู่ครั้งหนึ่งค่ายด้านนอกโดยอ้วนเสี้ยวยึด กองซุนจ้านก็ไม่ช่วยโดยอ้างว่าถ้าช่วยก็จะมีแต่คนคาดหวังให้ช่วย สุดท้ายค่ายด้านนอกต่างก็อ่อนแอ ทหารพากันหมดหวัง บ้างก็ยอมแพ้บ้างก็หลบหนี จนอ้วนเสี้ยวยกทัพมาตั้งประชิดที่ประตูป้อมสำเร็จ

กองซุนจ้านส่งกงซุนซวี่ (公孫續) ลูกชายไปขอความช่วยเหลือจากโจรภูเขาเฮยซาน (黑山賊) ซึ่งมีกำลังกล้าแข็งมาช่วยรบกับอ้วนเสี้ยว โดยวางแผนว่าตนเองจะยกทหารม้าเร็วฝ่าออกทางตะวันตกแล้วให้โจรภูเขายกตีกระหนาบหลังอ้วนเสี้ยว แต่ลูกน้องคัดค้านว่าถ้ากองซุนจ้านทิ้งป้อมทหารจะห่วงแต่ครอบครัวไม่เหลือกำลังใจรักษาป้อมให้ แผนจึงถูกระงับไป

จางเยี่ยน (張燕 เตียวเอี๋ยน) หัวหน้าโจรภูเขาได้นำกำลังนับแสนมาช่วย กองซุนจ้านส่งหนังสือไปให้กงซุนซวี่ว่าให้นำทหารม้าเกราะห้าพันบุกตีทางเหนือแล้วจุดไฟสัญญาณ กองซุนจ้านจะยกออกจากในป้อมไปตีกระหนาบ แต่คนถือหนังสือถูกทหารอ้วนเสี้ยวจับได้จึงซ้อนกลจุดไฟหลอกให้กองซุนจ้านยกออกมาแล้วดักซุ่มโจมตี กองซุนจ้านเสียหายหนักต้องกลับเข้าป้อม

สุดท้ายอ้วนเสี้ยวให้ขุดอุโมงค์เข้าไปถึงฐานหอคอยจึงให้จุดไฟขึ้นจนหอคอยถล่มลงมา ทหารอ้วนเสี้ยวเข้าเมืองได้ กองซุนจ้านตระหนักว่าแพ้ก็ฆ่าลูกเมียแล้วฆ่าตัวตายตาม เถียนไข่ตายในการรบ ส่วนกงซุนซวี่กับจางเยี่ยนมาช่วยไม่ทัน อ้วนเสี้ยวได้ครองอำนาจในภาคเหนือทั้งหมดครับ



ส่วนจูล่งตามประวัติศาสตร์ไม่ปรากฏบทบาทที่โดดเด่นตอนอยู่กับกองซุนจ้านเลย เพราะจูล่งได้ติดตามไปเป็นนายกองทหารม้า (主騎) ให้เล่าปี่ตั้งแต่ตอนที่เล่าปี่ติดตามเถียนไข่ไปรบกับอ้วนเสี้ยว ต่อมาพี่ชายจูล่งตาย จูล่งจึงต้องกลับบ้านเกิดไปไว้ทุกข์ (ตามธรรมเนียมจีนต้องอยู่ไว้ทุกข์สามปี) จึงต้องลาจากกองซุนจ้านชั่วคราว เล่าปี่รู้ว่าจูล่งคงไม่กลับไปหากองซุนจ้านอีกจึงได้ร่ำลากัน หลังจากนั้นก็ไม่ปรากฏว่าจูล่งได้กลับไปหากองซุนจ้านอีก แต่มาหาเล่าปี่ตอนที่เล่าปี่มาอาศัยอ้วนเสี้ยวครับ