นี่เป็นกระทู้แรกของหนู หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ ตอนนี้ที่บ้านกำลังเผชิญกับปัญหาเรื่องสุขภาพของแม่ เดิมทีแม่เคยเป็นมะเร็งปากมดลูกตอนปี57 แม่ได้ทำการผ่าตัดและฉายแสงจนเชื้อมะเร็งได้หายไปแล้ว จากนั้นเมื่อถึงเวลาหมอนัดแม่ก็ไปไม่เคยขาด จนเมื่อเดือนกรกฎาคม60 แม่เริ่มมีอาการปวดหลังค่ะ ไปหาหมอไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลเอกชนหรือรัฐบาลที่มีชื่อเสียงในจังหวัด ก็ได้ยามากินและหมอให้คำตอบว่าอาจจะเป็นกระดูกทับเส้น เราก็ไปตามหมอนัดเรื่อยๆค่ะ จนแม่เริ่มปวดทนไม่ไหวจึงได้ทำทีซีสแกน ปรากฏว่าพบมะเร็งกระดูกระยะสุดท้ายและมีโอกาสอยู่ได้แค่เพียงหกเดือน หลังจากพบมะเร็งแม่ได้ทำการฉายแสง และให้คีโมมาจนถึงเดือนเมษายน 61 แม่เริ่มผอม ผอมจนเนื้อติดกระดูก เวลานอนหลับตาก็ปิดไม่สนิท และเมื่อให้ให้คีโมครบหมอได้นัดมาดูผล หมอบอกว่ากระดูกข้อที่สี่ได้ถูกทำลายไปจนแม่ไม่สามารถนั่ง เดินได้ ทำได้เพียงนอนอยู่บนเตียงและขยับซ้ายขวาเท่านั้น และหมอบอกว่าพบก้อนมะเร็งปากมดลูกที่เชิงกรานอีกครั้ง หนูกับพ่อไปไม่เป็น ไม่รู้จะทำยังไงนอกจากบอกกับแม่ว่าไม่เป็นไร เราจะสู้ไปด้วยกัน แม่นอนโรงพยาบาลสองอาทิตย์จนวันก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาลหมอบอกว่า การรักษามะเร็งนี้รักษามาสุดทางแล้ว หนูกับพ่อร็สึกเหมือนใจสลาย กอดคอกันร้องให้สองคน รู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่เพียงรอเวลาที่แม่จากไป และยิ่งหนูเป็นพี่สาวของน้องชายที่กำลังเรียนอยู่ ป.6 ไม่รู้จะบอกน้องยังไง ไม่รู้ว่าน้องจะรับได้ไหม สงสารน้องมาก ทุกวันนี้หนูต้องมาเรียนมหาวิทยาลัย ปี 2 ที่กรุงเทพ เวลาคุยผ่านวิดิโอคอลเห็นแม่ผอมมากก็ร้องให้ตอนที่วางสายทุกครั้ง นอนไม่หลับทุกคืนที่อยู๋ห่างแม่ อดคิดไม่ได้ว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวเรา หนูพยายามโทรหาแม่ทุกวัน บอกรักแม่ทุกวัน ทำทุกวันที่ได้คุยได้อยู่กับแม่ให้แม่มีความสุขที่สุด แต่ในใจคืออยากร้องให้ตลอดเวลาที่เห็นแม่ทรมานแบบนี้ หนูควรทำใจยังไงดีคะถ้าสักวันนึงแม่จากไป และอยากทราบว่าคนที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแต่หากกำลังใจดีสามารถอยู่ได้นานกว่าหกเดือนไหมคะ
ทำใจยังไงกับมะเร็งระยะสุดท้ายของแม่ที่หมดทางรักษา
สวัสดีค่ะ ตอนนี้ที่บ้านกำลังเผชิญกับปัญหาเรื่องสุขภาพของแม่ เดิมทีแม่เคยเป็นมะเร็งปากมดลูกตอนปี57 แม่ได้ทำการผ่าตัดและฉายแสงจนเชื้อมะเร็งได้หายไปแล้ว จากนั้นเมื่อถึงเวลาหมอนัดแม่ก็ไปไม่เคยขาด จนเมื่อเดือนกรกฎาคม60 แม่เริ่มมีอาการปวดหลังค่ะ ไปหาหมอไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลเอกชนหรือรัฐบาลที่มีชื่อเสียงในจังหวัด ก็ได้ยามากินและหมอให้คำตอบว่าอาจจะเป็นกระดูกทับเส้น เราก็ไปตามหมอนัดเรื่อยๆค่ะ จนแม่เริ่มปวดทนไม่ไหวจึงได้ทำทีซีสแกน ปรากฏว่าพบมะเร็งกระดูกระยะสุดท้ายและมีโอกาสอยู่ได้แค่เพียงหกเดือน หลังจากพบมะเร็งแม่ได้ทำการฉายแสง และให้คีโมมาจนถึงเดือนเมษายน 61 แม่เริ่มผอม ผอมจนเนื้อติดกระดูก เวลานอนหลับตาก็ปิดไม่สนิท และเมื่อให้ให้คีโมครบหมอได้นัดมาดูผล หมอบอกว่ากระดูกข้อที่สี่ได้ถูกทำลายไปจนแม่ไม่สามารถนั่ง เดินได้ ทำได้เพียงนอนอยู่บนเตียงและขยับซ้ายขวาเท่านั้น และหมอบอกว่าพบก้อนมะเร็งปากมดลูกที่เชิงกรานอีกครั้ง หนูกับพ่อไปไม่เป็น ไม่รู้จะทำยังไงนอกจากบอกกับแม่ว่าไม่เป็นไร เราจะสู้ไปด้วยกัน แม่นอนโรงพยาบาลสองอาทิตย์จนวันก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาลหมอบอกว่า การรักษามะเร็งนี้รักษามาสุดทางแล้ว หนูกับพ่อร็สึกเหมือนใจสลาย กอดคอกันร้องให้สองคน รู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่เพียงรอเวลาที่แม่จากไป และยิ่งหนูเป็นพี่สาวของน้องชายที่กำลังเรียนอยู่ ป.6 ไม่รู้จะบอกน้องยังไง ไม่รู้ว่าน้องจะรับได้ไหม สงสารน้องมาก ทุกวันนี้หนูต้องมาเรียนมหาวิทยาลัย ปี 2 ที่กรุงเทพ เวลาคุยผ่านวิดิโอคอลเห็นแม่ผอมมากก็ร้องให้ตอนที่วางสายทุกครั้ง นอนไม่หลับทุกคืนที่อยู๋ห่างแม่ อดคิดไม่ได้ว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวเรา หนูพยายามโทรหาแม่ทุกวัน บอกรักแม่ทุกวัน ทำทุกวันที่ได้คุยได้อยู่กับแม่ให้แม่มีความสุขที่สุด แต่ในใจคืออยากร้องให้ตลอดเวลาที่เห็นแม่ทรมานแบบนี้ หนูควรทำใจยังไงดีคะถ้าสักวันนึงแม่จากไป และอยากทราบว่าคนที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแต่หากกำลังใจดีสามารถอยู่ได้นานกว่าหกเดือนไหมคะ