เรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นในวันเกิด.......

เมื่อวาน เป็นวันเกิด ของฉันครบ 27 ปี มันเป็นความบังเอิญกับที่ทำงาน จะไปทำบุญที่วัดพอดี เปนความโชคดีในรอบหลายปี  เพราะวันเกิดทีไร จะทำแต่งานไม่ค่อยไปทำบุญ  แต่ความบังเอิญมันพีคไปอีก เมื่อได้เจอกับพี่ที่ทำงานเก่า ที่เคยคุยกันยุพักนึงก่อนย้ายมาที่ทำงานใหม่แล้วก้อไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย พอฉันเห็นก้อพยายามหลบๆ คือบอกตรงๆมันเป็นความรุสึกที่เหมือนจะอยากเข้าไปทัก  แต่ก้อเหมือนไม่อยากเข้าไปทัก กลัวอะไรก้อไม่รุ แต่เขาน่าจะรุว่าฉันยุที่นี่เพราะมากันทั้งที่ทำงาน พอตอนเที่ยงพระท่านฉันเพล  ฉันก้อเดินไปเข้าห้องน้ำ เหนพี่เขาเข้าไปคุยเพื่อนในที่ทำงานของฉัน แต่ฉันก้อพยายามหลีก  เพื่อไม่ให้เจอ    พอฉันกลับมาจากห้องน้ำก้อเห็นพี่เค้าเดินออกไป ก้อเข้าใจว่าคงจะกลับแล้ว  ถามว่าในใจตอนนั้นฉันก้อมีแอบเสียดายที่ไม่เข้าไปทัก   พอสัก 5 นาที พี่เค้ากลับเข้ามา เดินตรงไปที่กลุ่มเพื่อนที่รุจัก  แล้วฉันก้อตัดสินใจเดินเข้าไปทัก แต่ไม่ทันได้ทัก พี่กลุ่มนั้นก้อชี้มาทางฉัน   ฉันก้อรุว่าพี่เค้ากลับเข้ามาเพื่อถามหาฉัน   พอฉันเจอหน้าะเค้า ประโยคแรกที่ฉันพูดคือ  นึกว่าจะไม่ทักซะแล้ว  พี่เค้าก้อยิ้ม แล้วพูดกลับมาว่า "สุขสันต์วันเกิด"  บอกเลยตอนนั้นหน้าฉันยิ้มไม่เท่ากับในใจที่ยิ้มยิ่งกว่าใบหน้า   หลังจากนั้นฉันก้อคุยถามสารทุกทั่วไปประมาน 5 นาที แล้วพี่เค้าก้อกลับ  ....... ความรุสึกตอนนั้นฉันรุสึกดีมาก  แต่ก้อมีส่วนนึงของความคิด ที่พยายามจะหยุดคิด เห้ออ  มันต้องใช้เวลาอีกเท่าไรนะจึงจะไม่ต่องคิดเรื่องนี้   ตอนแรกเหมือนจะหยุดได้แล้ว แต่พอเจอพี่เค้า  มันเหมือนกับต้องเริ่มใหม่ทุกที........

ทำยังไงให้ความรุสึกนี้มันหายไปเรวๆๆๆนะ?