มีใครรู้สึกเหมือนเราบ่าง รู้สึกว่าโลกโซเชี่ยลเป็นเหมือนเพื่อน

คือตอนนี้มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่เพื่อนสำหรับเขา
เวลามีเรื่องเครียดหรือไม่สบายใจอะไรเราก็จะมาหาอะไรอ่านในเฟสบุ๊ค อย่างเช่นเวลาเรียนไม่รู้เรื่องคือเด็กในห้องมีแต่เด็กเก่ง มีเราโง่อยู่คนเดียวเราจะรู้สึกท้อแท้มากอ่ะเหมือนไม่มีใครโง่เหมือนเรา เราก็จะมาดูในเฟส บางคนเขาก็เรียนไม่รู้เรื่องเหมือนกันเรารู้สึกว่าเรามีเพื่อน บางทีต้องตื่นเช้าๆเพื่อแต่งตัวไปโรงเรียนเราก็จะขี้เกรียจ แต่เราก็จะผุดคิดได้ว่า เออในโลกโซเชี่ยลก็มีอีกหลายๆคนเหมือนกันที่ขี้เกรียจตื่นเช้าไปโรงเรียนเหมือนเรา แต่เขาก็ต้องตื่นป้ะ
เราเลยรู้สึกว่าเออ เราจะผ่านช่วงเวลานี้ไปด้วยกัน
บางทีไม่มีเพื่อนเราก็จะดูเฟสบุ๊คแล้วก็จะรู้สึกอุ่นใจที่ยังมีเพื่อนอยู่ในนั้นถึงแม้บางคนจะไม่รู้จัก และไม่เคยคุยกันเลยก็ตาม เหมือนกับว่าเราเขาใจกันและกันอ่ะ
แล้วเวลาทะเลาะกับเพื่อนผิดใจกันหรืออะไร เราก็ชอบมานั่งอ่านพันทิป มาอ่านที่เค้าแชร์ประสบการณ์เรื่องเพื่อนกันอ่ะ เราเลยรู้สึกว่า เออมันมีคนที่เป็นเหมือนเราเหมือนกัน เราพยายามจะทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีรักษาความสัมพันธ์
แต่เวลาเพียงไม่กี่นาทีมันกลับทำทุกอย่างพังลง
มีคนที่อยู่ฝั่งเราเหมือนกัน ใจนึงก็ผุดคิดขึ้นมาว่า ถ้าสมมติคนพวกนี้ได้มาอยู่ด้วยกันมาบอกเล่าเรื่องเครียดๆกัน ปรึกษากันก็คงดูอบอุ่นมากเลย เราเลยรู้สึกว่าในโลกโซเชี่ยลมันก็มีมุมที่อบอุ่นอยู่ในนั้น มันทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันมาพูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน พวกเขาเข้าใจเรา อะไรแบบนี้อ่ะ
ทุกวันนี้ก็เวลามีอะไรก็จะคิดให้กำลังใจตัวเองว่าเรายังมีเพื่อนอยู่ในโลกโซเชี่ยล จนมันกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราแล้วอะ