เหตุเกิดเมื่อคืนวันพฤหัส ที่5 เดือนกรกฏาคม2561 ผมเครียดมาจากที่ทำงานเลยกลับมาดื่มเล็กน้อยกับเพื่อนๆ ซึ้งผมเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ดื่มสักเท่าไร แต่ด้วยความคิดถึงแฟนที่ไปทำงานอยู่ที่ภาคใต้ ผมจึงโทรหาเธอ ผมคิดว่าเธอจะไปนั่งเครื่องกลับมาบ้าน แต่เธอไปเที่ยวกับครอบครัวของเพื่อนรุ่นพี่ของเธอ ผมพยายามจะคุยกับเธอ แต่ด้วยความที่เธอคงจะเหนื่อยจากการเดินทางเธอจึงอยากนอนพักผ่อน แต่ผมอยากจะพูดเรื่องราวที่ผมได้เจอให้เธอฟัง ผมจึงยังไม่ยอมวางสาย ผมชวนเธอคุยแต่มันดึกมากแล้ว เธอจึงบอกว่าไม่เกรงใจคนอื่นบ้างหรอ ผมซึ้งดื่มไปแล้วพอสมควรจึงเกิดอาการหึงและหวง จึงบอกเธอไปว่าทีคนอื่นยังไม่เกรงใจเราสองคนเลย เธอบอกว่านี่เธอมาเที่ยวนะ และก็ไม่ได้มากันสองต่อสองจะอะไรกันนักกันหนา แล้วเธอก็ถามผมว่าควรพอไหมเราสองคน ควรหยุดไหม ผมบอกว่าไป แต่เธอบอกว่า เธอไม่ไหวแล้วกับนิสัยของผม มันหลายรอบแล้ว ที่เธอไปไหนมาไหนกับเพื่อนเธอแล้วผมก็งี่เง้าแบบนี้ เธอบอกว่าถ้าให้เลือกผมกับเลือกเพื่อนเธอขอเลือกเพื่อนดีกว่า ด้วยความที่น้อยใจในคำพูดแบบนั้นของเธอผมจึงบอกว่าถ้าเธอพูดแบบนี้ก็บอกเลิกผมดีกว่า แล้วสิ่งที่ผมกลัวมาตลอดก็เกิดขึ้น เธอบอกเลิกผม ผมจึงอ้อนวอน ขอเธอว่าไม่เลิก ผมไม่ได้ต้องการแบบนี้ แต่เธอไม่ฟังเหตุผลผมแล้ว เธอวางสายไป ผมพยายามโทรซ้ำๆ แต่เธอก็ตัดสายผมตลอด จนผมหยุดโทร เพราะรอให้เธออารมณ์ดีก่อน แต่ไม่มีโอกาสนั้นสำหรับคนเลวอย่างผมแล้ว เธอเริ่มลบรูป เรื่องราวความทรงจำของเรา เธอบล็อคทุกช่องทางการติดต่อ ตอนนี้ผมไม่สามารถติดต่อเธอได้ จนถึงวันนี้ 8 กรกฏาคม 2561 ผมเป็นอะไรแล้วไม่รู้ เหมือนคนบ้า ไม่กี่อย่างที่ลงท้องผมมีแค่เบียร์ น้ำเปล่า น้ำลายของผม ผมกินข้าวไม่ได้ ที่ผมมาตั้งกระทู้นี้ ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำอย่างไงเธอจะกลับมา ผมยอมทำทุกอย่าง และอยากบอกเธออีกสักครั้ง ว่าผมรักเธอมากแค่ไหน และยังรอเธอเสมอ #เตื่อย💓🐽
ผมทะเลาะกับแฟนด้วยความงี่เง้าของผมจนทำให้เธอบอกเลิก ผมควรทำอย่างไงดีให้เธอกลับมา ให้โอกาสผม ได้โปรด.