สวัสดีค่ะ เราอาศัยอยู่กับลุงกับป้าและยาย(แม่ของป้า) เราเป็นหลานของลุง  เมื่อปีที่แล้วย่า(แม่ของลุงที่เลี้ยงเรามา)แกไม่ค่อยสบายเพราะเป็นห่วงเราที่มาทำงานอยู๋ กทม. ตอนนั้นเราอายุ 18 แล้วย่าก็ให้เรามาอยู่กับลุงกับป้าเพราะแกจะได้สบายใจ โดยลุงกับป้าก็บอกว่าจะให้ทำงานอยู่ที่นี่ด้วยเพราะลุงทำกิจการส่วนตัวและลุงก็จะส่งเรียนด้วย ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากว่าจะทำให้ย่าสบายใจ เราก็เลยตัดสินใจมาอยู่กับลุง อยู๋บ้านกับลุง ป้า ยาย และก็น้อง(ลูกของลุงกับป้า) เราทำงานกับลุงด้วยโดยเรียนแค่เสาร์ อาทิตย์ เราก็ตื่นตั้งแต่6โมงเช้าทุกวันไม่มีวันหยุด ตื่นสายไม่ได้ แล้วก็ต้องทำกับข้าวด้วย แล้วก็ต้องไปทำงานช่วยลุงต่อ แล้วตอนเย็นก็ต้องมาดูน้องช่วยป้าด้วย ยอมรับนะคะว่าเหนื่อยมากไม่มีเวลาส่วนตัวเพราะเวลาทำอะไรเลย นอนก็ต้องนอนห้องเดียวกับยาย เราก็ได้แต่คิดว่าอดทนแหละไม่เป็นไร พอนานๆไปเหมือนทั้งอย่างไม่เหมือนเดิม เข้าใจคำว่าพออยู๋ด้วยกันนานๆมันจะรู้นิสัยกันไหมคะ ยายก็เริ่มพูดใส่เราว่าจะเรียนทำไม คนอื่นเขาไม่เห็นต้องเรียนเขายังได้ทำงานดีๆมีหน้ามีตา เริ่มเป็นง่อยไม่ทำอะไรเลยอะไรก็เราทำหมด เเรกก็ทำกับข้าวช่วยเราบ้างแต่ตอนนี้มีแต่ตื่นมาแล้วก็สั่งๆเราทำไม่ถูกปากก็บ่นให้เราว่าทำไม่ดี ไม่อร่อย นู้นนี่นั่น เริ่มท้อแล้วเพราะเราไม่ใช่คนในครอบครัวเขา ส่วนป้าก็มีแบบโมโหมาหรืออารมณ์เสียแล้วมาทำใส่เรา สมมุติ ถ้าบางวันเราไม่ได้ช่วยดูน้องตอนเย็นก็หน้าบึ้งทำหน้าทำใส่เรา เเต่ครั้งก็ไม่คุยด้วย พูดไม่ดีด้วย เราเป็นวัยรุ่นเราก็อยากเที่ยว อยากไปกับเพื่อนบ้าง ลุงกับป้าก็บอกไปได้ไม่ว่า แต่พอไปจิงๆเรากลับมาก็ทำเป็นโกดเรา ทำหน้าบึ้งใส่ ไม่คุยด้วยบ้าง ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง ส่วนตัวเราโคตรอัดอึดใจเลย เราเหนื่อย ไม่รู้จะทำยังไง เราอดทนมาตลอดเพราะเราเรียนอยู๋ลุงกับป้าก็ส่ง เพราะพ่อแม่เราแยกทางกันพ่อแม่แต่งงานใหม่ เราก็อยู๋กับพ่อที่ ตจว.นะคะ เเต่รายได้มันก็เยอะพ่อคงส่งไม่ไหว เราอดทนเพราะอยากเรียนอยากมีอนาคต แต่มัยอัดอึดเพราะคน เราอยากย้ายไปอยู่ข้างนอก แต่ไม่อยู่จะบอกลุงยังไง  เราต้องทำยังไงดีตอนนี้เหนื่อยและเบื่อมากๆ...อมยิ้ม20อมยิ้ม20