จนลูกเราร้างคู่ตุนาหงัน ไปหลงรักผูกพันมั่นหมาย
จะให้ชิงผัวเขาเอาเด็ดดาย ช่างไม่อายไพร่ฟ้าประชาชน
บัดนี้ศึกประชิดติดดาหา กิจจาลือแจ้งทุกแห่งหน
เสียงานการวิวาห์จลาจล ต่างคนต่างข้องหมองใจ
การสงความครั้งนี้มิไปช่วย ยังเห็นชอบด้วยหรือไฉน
จะตัดวงศ์ตัดญาติให้ขาดไป ก็ตามแต่น้ำใจจะเห็นดี
ฯ ๘ คำ ฯ
ร่าย
ทรงอ่านสารเสร็จสิ้นเรื่อง กลัวจะเคืองขุ่นข้องหม่องศรี
จึงยื่นสารให้ระเด่นมนตรี แล้วมีพจนารถวาจา
เห็นงามอยู่แล้วหรือหลานรัก เจ้าหาญหักไม่ฟังคำข้า
มาพลอยได้ความผิดด้วยนัดดา เมื่อกระนี้จะว่าประการใด
แม้นมิยกพลขันธ์ไปพันตู หาให้อยู่กับจินตะหราไม่
อย่าหน่วงหนักชกช้าเร่งคลาไคล รีบไปให้ทันท่วงที
อันระเด่นหยนวงศา จงคุมพลหมันหยากรุงศรี
สมทบพันระเด่นมนตรี ได้ฤกษ์รุ่งพรุ่งนี้จงยาตรา
ฯ ๘ คำ ฯ
เมื่อนั้น พระโฉมยงพงศ์อสัญแดหวา
รับสั่งแล้วบังคมลา ไปปราสาทจินตะหราวาตี
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
ครั้นถึงห้องสุวรรณบรรจง นั่งแนบแอบองค์นางโฉมศรี
ทอดถอนฤทัยพลางพาที ภูมิแจ้งความแก่ทรามวัย
บัดนี้ดะหมังเสนา ถือสารพระบิดามาให้
เป็นเหตุด้วยดาหาเวียงชัง เกิดการศึกใหญ่ไพรี
ให้พี่กรีธาทัพขันธ์ ไปช่วยป้องกันกรุงศรี
จะรีบยกพหลมนตรี พรุ่งนี้ให้ทันพระบัญชา
อยู่จงดีเถิดพี่จะลาน้อง อย่าหม่นหมองเศร้าสร้อยละห้อยหา
เสร็จศึกวันใดจะไคลคลา กลับมาสู่สมภิรมย์รัก
ฯ ๘ คำ ฯ
เมื่อนั้น จินตะหราวาตีมีศักดิ์
ฟังตรัสขัดแค้นฤทัยนัก สะบัดพักตร์ผินหลังไม่บังคม
แล้วตอบถ้อยน้อยหรือพระทรงฤทธิ์ ช่างประดิษฐ์คิดความพองามสม
ล้วนกล่าวแกล้งแสร้งเสเล่ห์ลม คิดคมแยบคายหลายชั้น
ช่วยถอดคำประพันธ์ เรื่อง อิเหนา ตอน ศึกกระหมังกุหนิง ม.4 หน้า 63 หน่อยค่ะ 🙏🙏🙏🙏🙏🙏
จะให้ชิงผัวเขาเอาเด็ดดาย ช่างไม่อายไพร่ฟ้าประชาชน
บัดนี้ศึกประชิดติดดาหา กิจจาลือแจ้งทุกแห่งหน
เสียงานการวิวาห์จลาจล ต่างคนต่างข้องหมองใจ
การสงความครั้งนี้มิไปช่วย ยังเห็นชอบด้วยหรือไฉน
จะตัดวงศ์ตัดญาติให้ขาดไป ก็ตามแต่น้ำใจจะเห็นดี
ฯ ๘ คำ ฯ
ร่าย
ทรงอ่านสารเสร็จสิ้นเรื่อง กลัวจะเคืองขุ่นข้องหม่องศรี
จึงยื่นสารให้ระเด่นมนตรี แล้วมีพจนารถวาจา
เห็นงามอยู่แล้วหรือหลานรัก เจ้าหาญหักไม่ฟังคำข้า
มาพลอยได้ความผิดด้วยนัดดา เมื่อกระนี้จะว่าประการใด
แม้นมิยกพลขันธ์ไปพันตู หาให้อยู่กับจินตะหราไม่
อย่าหน่วงหนักชกช้าเร่งคลาไคล รีบไปให้ทันท่วงที
อันระเด่นหยนวงศา จงคุมพลหมันหยากรุงศรี
สมทบพันระเด่นมนตรี ได้ฤกษ์รุ่งพรุ่งนี้จงยาตรา
ฯ ๘ คำ ฯ
เมื่อนั้น พระโฉมยงพงศ์อสัญแดหวา
รับสั่งแล้วบังคมลา ไปปราสาทจินตะหราวาตี
ฯ ๒ คำ ฯ เสมอ
ครั้นถึงห้องสุวรรณบรรจง นั่งแนบแอบองค์นางโฉมศรี
ทอดถอนฤทัยพลางพาที ภูมิแจ้งความแก่ทรามวัย
บัดนี้ดะหมังเสนา ถือสารพระบิดามาให้
เป็นเหตุด้วยดาหาเวียงชัง เกิดการศึกใหญ่ไพรี
ให้พี่กรีธาทัพขันธ์ ไปช่วยป้องกันกรุงศรี
จะรีบยกพหลมนตรี พรุ่งนี้ให้ทันพระบัญชา
อยู่จงดีเถิดพี่จะลาน้อง อย่าหม่นหมองเศร้าสร้อยละห้อยหา
เสร็จศึกวันใดจะไคลคลา กลับมาสู่สมภิรมย์รัก
ฯ ๘ คำ ฯ
เมื่อนั้น จินตะหราวาตีมีศักดิ์
ฟังตรัสขัดแค้นฤทัยนัก สะบัดพักตร์ผินหลังไม่บังคม
แล้วตอบถ้อยน้อยหรือพระทรงฤทธิ์ ช่างประดิษฐ์คิดความพองามสม
ล้วนกล่าวแกล้งแสร้งเสเล่ห์ลม คิดคมแยบคายหลายชั้น