มีน้องผู้ชายคนหนึ่ง เค้ายื่นคุยกับเรา เค้าหน้าแดงมาก เค้าไม่มองหน้าเรา
เราถาม ==> ทำไมไม่มองหน้าพี่
น้องตอบ ==> มองไม่ได้ครับ มองแล้วใจเต้นแรง เขิน ตื่นเต้นครับ
เราถาม ==> พูดยังกับว่า เราชอบพี่อย่างนั้นแหละ ไหนลองเงยหน้ามองดู อาจจะเข้าใจผิดก็ได้ อาจจะไม่เขิน
พอน้องเงยหน้าปั๊บเรามองตาน้อง น้องรีบหลบ แล้วเดินซนโต๊ะออก ไป เลยอ่ะ เราก็เลยเดินตามไป ไปดักหน้าน้องและถามน้องว่า ชอบพี่ จริงๆ เหรอ
น้องตอบว่า ==> มากครับ
เราตอบ ==> อย่ามาชอบพี่เลย พี่แก่แล้ว อายุก็เยอะกว่าตั้งเยอะ อีกอย่าง เราก็มีคนชอบเยอะ อยู่นิ(น้องหน้าตี๋ ผิวขาว ตัวสูง) อย่าเอาความรู้สึกของเรามาเสียเวลากับพี่เลย พี่หวังดีนะ แล้วเราก็เดินออกมา
ก็เลยอยากรู้ว่า คนเราเขินได้มากมายขนาดนี้เชียวเหรอ แล้วเราไม่ได้พูดแรงไปใช่ไหม
พูดแบบนี้ไม่แรงไปใช่ไหม
เราถาม ==> ทำไมไม่มองหน้าพี่
น้องตอบ ==> มองไม่ได้ครับ มองแล้วใจเต้นแรง เขิน ตื่นเต้นครับ
เราถาม ==> พูดยังกับว่า เราชอบพี่อย่างนั้นแหละ ไหนลองเงยหน้ามองดู อาจจะเข้าใจผิดก็ได้ อาจจะไม่เขิน
พอน้องเงยหน้าปั๊บเรามองตาน้อง น้องรีบหลบ แล้วเดินซนโต๊ะออก ไป เลยอ่ะ เราก็เลยเดินตามไป ไปดักหน้าน้องและถามน้องว่า ชอบพี่ จริงๆ เหรอ
น้องตอบว่า ==> มากครับ
เราตอบ ==> อย่ามาชอบพี่เลย พี่แก่แล้ว อายุก็เยอะกว่าตั้งเยอะ อีกอย่าง เราก็มีคนชอบเยอะ อยู่นิ(น้องหน้าตี๋ ผิวขาว ตัวสูง) อย่าเอาความรู้สึกของเรามาเสียเวลากับพี่เลย พี่หวังดีนะ แล้วเราก็เดินออกมา
ก็เลยอยากรู้ว่า คนเราเขินได้มากมายขนาดนี้เชียวเหรอ แล้วเราไม่ได้พูดแรงไปใช่ไหม