ม.ปลายเรามีอิสระทางด้านกิจกรรม เเต่ทำไมระบบมหาลัยถึงตีกรอบเราทางด้านกิจกรรม (ไม่เข้ากิจกรรมผิดไหม?)(เหตุผลของคนไม่เข้า)

เราอยากพูดในมุมมองของคนที่ไม่ชอบทำกิจกรรม หรือไม่ทำเลย

โดยปกติ ในจำนวนคน 100 คน จะมีคน 20-40 คนที่ชอบทำกิจกรรมจริงๆ และคนที่เหลือทำไมถึงไม่เข้า ?

เหตุผล(แต่ละคนมีเหตุผลที่ต่างกัน)
1. ต้องไปทำงานหาเงินทำงานเสริม ยังดีกว่าไปทำกิจกรรม
2. ไปก็ต้องไปเจอคนที่ไม่สนิดใจกันไปอยู่ด้วยก็กดดันอีกไม่ไปซะดีกว่า
3. ก็ไม่อยากไปไม่ชอบทำกิจกรรมจริงๆ
4. ก็มีสิ่งที่ดีกว่าไปทำกิจกรรมอะ ในเมื่อวันๆเอาเวลา3-8ชม. ถ้าเอาเวลาไปทำสิ่งที่ชอบก็คงได้ดีไปแล้ว
5. ปิดเทอมทั้งทีอยู่หอมาตั้งนานกล้บไปอยู่บ้านกับพ่อแม่ดีกว่า
6. มีโรคส่วนตัวสูง

แล้ววันนึงพวกที่ทำกิจกรรมก็จะมาชวนคนเหล่านี้เข้ากิจกรรมให้ได้ ให้มาช่วยงาน ต่างๆ ด้วยกฎต่างๆที่เขาสร้าง แล้วคนบางส่วนก็ต้องไปทำเพราะเขารู้สึกว่า

ไม่ไป = ทิ้งเพื่อนที่ทำกิจกรรม
ไม่ไป = ไม่ได้รุ่น
ไม่ไป = เราเห็นแก่ตัวในสายตาคนทำกิจกรรม

แล้วเราจะมีความสุขกับกิจกรรมได้อย่างไง ?

เราเองเป็นคนนึงที่ไม่ชอบทำกิจกรรม และเราก็รู้สึกว่ากิจกรรมมันควรจะเลือกได้ว่าทำหรือไม่ทำไม่ใช่ว่าการที่เราไม่ทำ จะต้องมานั่งเป็นขี้ปากคนอื่น และต้องมานั่งกดดันตัวเอง แต่เราเลือกที่จะทำเพราะเพื่อนที่เราสนิท และ ไม่อยากทำให้เพื่อนสนิทๆในกลุ่มมองเราในทางเราไม่ดีเพราะเราเเคร์เพื่อนในกลุ่มทุกคน แต่เราก็ไม่ชอบเข้ากิจกรรมด้วยเหตุผลที่ว่า เรามีความฝัน ถ้าเราไม่เอาเวลา10ชมต่อวันไปทำสิ่งที่เราชอบ อย่างน้อยจะไม่ถึงฝัน แต่ก็ยังได้เดินไปใกล้มัน จริงๆมันดูเห็นเเก่ตัวนะ เเต่เราไม่ชอบเข้ากิจกรรมจริงๆอะ ไม่สนุกกับมันอะ

ตอนเรียน ม.ปลาย พวกเราโดนดีกรอบ ทางการศึกษา เเต่มีอิสระทางกิจกรรม
ในทางกลับกัน ตอนอยู่มหาลัย เรามีอิสระทางการศึกษา เเต่กลับโดนตีกรอบในกิจกรรม

เเลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้นะ