สวัสดีค่ะทุกคน เริ่มเลยนะคะ เราเพิ่งเรียนจบ ได้งานทำที่มั่นคง และได้ทำความรู้จักกับพี่คนหนึ่ง อายุห่างกัน 4 ปี ด้วยหน้าตาดี หน้าที่การงานเสมอตัว แต่ฐานะทางบ้านเขาดีกว่า พอพี่เขามาจีบ คุยกันประมาณ 3 เดือน พี่เขาขอเป็นแฟนก็ตอบตกลง เพราะที่ผ่านมาคุยแล้วสบายใจ คิดว่าคนนี้แหละใช่ ใช่แล้ว ฉันจะมั่นคงกับคนนี้
อ้อ รู้จักกันผ่านเฟซนะคะ ตกลงเป็นแฟนกัน แรกก็มีคอลวิดีโอ 1 เดือนปิดเทอมพอดีก็กลับบ้านนัดเจอกัน ทุกอย่างโอเคค่ะ เปิดเทอมก็แยกย้ายไปทำงานต่อ อยู่ไกลกันค่ะเกือบ 500 กิโล ผ่านไป 4 เดือนแรกทุกอย่างดีมาก พอเริ่มรู้จักเริ่มสนิท เขาเริ่มเข้ามาบังคับในชีวิตเรา เริ่มอยากเป็นผู้นำ จนเราอึดอัด ทำอะไรก็ดูเหมือนผิดไปหมด เราเองก็เริ่มต่อต้าน ใจเราเริ่มถอย เริ่มอยากอยู่คนเดียว คิดถึงชีวิตตอนโสด มีครั้งหนึ่งเขาคุยกับคนที่เคยชอบ ผญ.คนนั้นแต่งงานแล้วนะ เราบอกว่าเราไม่ชอบ ขอไม่ต้องทักไปอีกได้ไหม เขารับปากค่ะ แต่หลังจากนั้นก็พบว่าเขายังทักไปอยู่ เราเสียใจมากที่เขาผิดคำพูด อยากได้ยินคำขอโทษคำว่าจะปรับ แต่ไม่เลย เขากลับมาว่าเราใจแคบ บอกเขาทำดีคิดดีแล้ว ถ้าเราไม่พอใจเขาอนุญาตให้หาคนอื่นที่ดีกว่าเขาได้ (เราไม่หาใหม่อยู่แล้ว เราจริงใจกับเขาแค่คนเดียว)
ช่วงหลัง ๆ บวกกับพฤติกรรมเขาเริ่มเปลี่ยน ชอบไปเม้นชมแซวผู้หญิงน่ารัก ๆ ในเฟซ ไม่ให้เกียรติเราเลย เรายิ่งน้อยใจแต่เงียบ จนความรู้สึกถอยเรื่อย ๆ จนเดือนที่ 9 เลยเปิดใจคุยเรืองเลิก ก็พบว่าเขาเองก็เปลี่ยน เขาบอกตอนนี้คิดกับเราแค่น้องสาวแล้ว จุก.
สุดท้ายก่อนเลิกกัน เราถามเหตุผลที่ใจเขาเริ่มถอย เขาบอกว่า
1. เราเป็นคนเก่งเกินไป ทำอะไรด้วยตัวเองได้ทุกอย่าง ไม่ต้องมีเขาก็ได้ (อยู่ไกลนี่หน่า ก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองให้เป็น)
2. หลายเรื่องที่เขาเตือนเราก็ปรับ ส่วนอีกหลายเรื่องเราอธิบายด้วยเหตุผล พอเหตุผลเราดีกว่า เขาตัน เขาก็ว่าเราดื้อ ไม่ฟังเขา เถียงเขา เก่งกว่าเขา เขารับไม่ได้ (ไม่เคยยอมเราบ้างเลย ทำไมไม่ยอมเจอกันคนละครึ่งTT)
3. เราไม่ค่อยสนใจไม่ค่อยทักไม่ค่อยโทรก่อน ช่วงเดือนที่ 6 เราปรับตัวเองสนใจเขามากขึ้น จนสุดท้ายเขาบอกเราว่าอย่าเยอะ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน และแล้วเราก็กลับมาใช้ชีวิตตามเดิม โทรทักเท่าที่จำเป็น ก็วนกลับมาแบบเดิม เหมือนเราหาจุดที่พอดีสำหรับเขาไม่เจอ
4. เราไม่ยอมสอบย้ายไปจังหวัดเขา พ่อแม่เราอยากให้สอบลงบ้านเกิด เพราะเรียนก็ไกลทำงานก็ไกลอีก แต่เขาและแม่เขาอยากให้เราสอบลงจังหวัดเขา (บ้านเขากับบ้านเราห่างกัน ประมาณ 150 กิโล) ซึ่งเราบอกว่าขอตามพ่อแม่เราก่อน สัก 1-2 ปีค่อยเขียนย้ายตามเขา แม่เขาบอกว่าถ้าเรารักเขาจริง เราต้องตามเขา ถ้าเราไม่ตามเขาให้หาคนใหม่ (เสียใจมาก😭)
ก่อนเลิกเราถามนิยามชีวิตคู่
สำหรับเราคือ เดินไปด้วยกัน เจอกันคนละครึ่ง
แต่ของเขา คือ เขาเป็นผู้นำ เราเป็นผู้ตามในทุกเรื่อง
สุดท้ายเลิก พอเลิกได้ 3 วัน เขาโพสเฟซจะแต่งงาน เพื่อนเราทักมาถามเต็มเลยว่าคืออะไร เราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพื่อนเราบังคับให้โทรถามจะได้รู้ความจริง เขาบอกเพิ่งคุยหลังจากเลิกกับเราวันที่ 3 เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย เขาบอกไม่ได้คบซ้อน คุยแล้วรู้สึกว่าใช่ เราก็ยินดีด้วย ^^
แต่เลิกมาสัปดาห์หนึ่งละ ไม่รู้เขาเป็นไงบ้าง แต่มีคนคุยต่อแล้วน่าจะโอเค ส่วนสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา คือ เราสบายใจมากขึ้น มีเฮิร์ทบ้าง แต่เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ย้อนอ่านแชทแล้วสงสารตัวเองทำไมทนคนไม่ให้เกียรติเราได้ขนาดนั้น แต่อีกด้านความรู้สึก ทำไมเรามีรู้สึกผิด เราล้มเหลวในความสัมพันธ์ไงไม่รู้ เฮ้อ...
แวะมาระบาย จะมีใครอ่านจนจบไหมน้อ 😀
เพื่อน ๆ มีใครเลิกกับแฟนทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทะเลาะกันรุนแรงไหมคะ เลิกกันเพราะอะไรบ้าง แชร์กัน ๆ ค่ะ 😊
ประสบการณ์ความรักครั้งแรก
อ้อ รู้จักกันผ่านเฟซนะคะ ตกลงเป็นแฟนกัน แรกก็มีคอลวิดีโอ 1 เดือนปิดเทอมพอดีก็กลับบ้านนัดเจอกัน ทุกอย่างโอเคค่ะ เปิดเทอมก็แยกย้ายไปทำงานต่อ อยู่ไกลกันค่ะเกือบ 500 กิโล ผ่านไป 4 เดือนแรกทุกอย่างดีมาก พอเริ่มรู้จักเริ่มสนิท เขาเริ่มเข้ามาบังคับในชีวิตเรา เริ่มอยากเป็นผู้นำ จนเราอึดอัด ทำอะไรก็ดูเหมือนผิดไปหมด เราเองก็เริ่มต่อต้าน ใจเราเริ่มถอย เริ่มอยากอยู่คนเดียว คิดถึงชีวิตตอนโสด มีครั้งหนึ่งเขาคุยกับคนที่เคยชอบ ผญ.คนนั้นแต่งงานแล้วนะ เราบอกว่าเราไม่ชอบ ขอไม่ต้องทักไปอีกได้ไหม เขารับปากค่ะ แต่หลังจากนั้นก็พบว่าเขายังทักไปอยู่ เราเสียใจมากที่เขาผิดคำพูด อยากได้ยินคำขอโทษคำว่าจะปรับ แต่ไม่เลย เขากลับมาว่าเราใจแคบ บอกเขาทำดีคิดดีแล้ว ถ้าเราไม่พอใจเขาอนุญาตให้หาคนอื่นที่ดีกว่าเขาได้ (เราไม่หาใหม่อยู่แล้ว เราจริงใจกับเขาแค่คนเดียว)
ช่วงหลัง ๆ บวกกับพฤติกรรมเขาเริ่มเปลี่ยน ชอบไปเม้นชมแซวผู้หญิงน่ารัก ๆ ในเฟซ ไม่ให้เกียรติเราเลย เรายิ่งน้อยใจแต่เงียบ จนความรู้สึกถอยเรื่อย ๆ จนเดือนที่ 9 เลยเปิดใจคุยเรืองเลิก ก็พบว่าเขาเองก็เปลี่ยน เขาบอกตอนนี้คิดกับเราแค่น้องสาวแล้ว จุก.
สุดท้ายก่อนเลิกกัน เราถามเหตุผลที่ใจเขาเริ่มถอย เขาบอกว่า
1. เราเป็นคนเก่งเกินไป ทำอะไรด้วยตัวเองได้ทุกอย่าง ไม่ต้องมีเขาก็ได้ (อยู่ไกลนี่หน่า ก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองให้เป็น)
2. หลายเรื่องที่เขาเตือนเราก็ปรับ ส่วนอีกหลายเรื่องเราอธิบายด้วยเหตุผล พอเหตุผลเราดีกว่า เขาตัน เขาก็ว่าเราดื้อ ไม่ฟังเขา เถียงเขา เก่งกว่าเขา เขารับไม่ได้ (ไม่เคยยอมเราบ้างเลย ทำไมไม่ยอมเจอกันคนละครึ่งTT)
3. เราไม่ค่อยสนใจไม่ค่อยทักไม่ค่อยโทรก่อน ช่วงเดือนที่ 6 เราปรับตัวเองสนใจเขามากขึ้น จนสุดท้ายเขาบอกเราว่าอย่าเยอะ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน และแล้วเราก็กลับมาใช้ชีวิตตามเดิม โทรทักเท่าที่จำเป็น ก็วนกลับมาแบบเดิม เหมือนเราหาจุดที่พอดีสำหรับเขาไม่เจอ
4. เราไม่ยอมสอบย้ายไปจังหวัดเขา พ่อแม่เราอยากให้สอบลงบ้านเกิด เพราะเรียนก็ไกลทำงานก็ไกลอีก แต่เขาและแม่เขาอยากให้เราสอบลงจังหวัดเขา (บ้านเขากับบ้านเราห่างกัน ประมาณ 150 กิโล) ซึ่งเราบอกว่าขอตามพ่อแม่เราก่อน สัก 1-2 ปีค่อยเขียนย้ายตามเขา แม่เขาบอกว่าถ้าเรารักเขาจริง เราต้องตามเขา ถ้าเราไม่ตามเขาให้หาคนใหม่ (เสียใจมาก😭)
ก่อนเลิกเราถามนิยามชีวิตคู่
สำหรับเราคือ เดินไปด้วยกัน เจอกันคนละครึ่ง
แต่ของเขา คือ เขาเป็นผู้นำ เราเป็นผู้ตามในทุกเรื่อง
สุดท้ายเลิก พอเลิกได้ 3 วัน เขาโพสเฟซจะแต่งงาน เพื่อนเราทักมาถามเต็มเลยว่าคืออะไร เราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพื่อนเราบังคับให้โทรถามจะได้รู้ความจริง เขาบอกเพิ่งคุยหลังจากเลิกกับเราวันที่ 3 เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย เขาบอกไม่ได้คบซ้อน คุยแล้วรู้สึกว่าใช่ เราก็ยินดีด้วย ^^
แต่เลิกมาสัปดาห์หนึ่งละ ไม่รู้เขาเป็นไงบ้าง แต่มีคนคุยต่อแล้วน่าจะโอเค ส่วนสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา คือ เราสบายใจมากขึ้น มีเฮิร์ทบ้าง แต่เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ย้อนอ่านแชทแล้วสงสารตัวเองทำไมทนคนไม่ให้เกียรติเราได้ขนาดนั้น แต่อีกด้านความรู้สึก ทำไมเรามีรู้สึกผิด เราล้มเหลวในความสัมพันธ์ไงไม่รู้ เฮ้อ...
แวะมาระบาย จะมีใครอ่านจนจบไหมน้อ 😀
เพื่อน ๆ มีใครเลิกกับแฟนทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทะเลาะกันรุนแรงไหมคะ เลิกกันเพราะอะไรบ้าง แชร์กัน ๆ ค่ะ 😊