ก็คืออยากจะระบายชีวิตของทหารเกณฑ์ที่พบเจอมานะครับ
มีอยู่ว่าผมก็คนธรรมดาคนนึงนี่ล่ะ ที่ไม่ค่อยกลัวเรื่องการจับใบดำใบแดงเท่าไร ถ้าได้ดำก็จะเรียนแล้วทำงานไปด้วยแต่ถ้าได้ใบแดงก็ไม่เสียใจเพราะว่าเตรียมใจมาแล้ว แล้วโชคก็เป็นใจใฟ้ผมได้ใบแดง
ตอนนั้นแม่ผมดีใจมากๆ ส่วนทางพ่อนี่ร้องไห้เลย ผมไม่รู้นะว่าพ่อผมเขารู้สึกยังไงแต่เขารับไม่ค่อยเรื่องผมจะไปเป็นทหาร ส่วนแฟนก็เสียใจเป็นธรรมดา เพราะไม่ค่อยอยากจะห่างกัน
ช่วงที่จับใบคือช่วงเมษายน ผมได้ ใบแดงผลัด2ในปี60 ก้คือผมต้องอยู่ใช้ชีวิตอีก6เดือนกว่าจะไปรับใช้ชาติ คือนานมากๆในระหว่าง6เดือน เพราะอยากให้มันไปฝึกๆ จบๆกลับบ้านอะไรงี้
แล้ววันนั้นก็มาถึงผมก็เตรียมใจไว้ล่ะคงไม่มีไรมากมาย ดูข่าวเกี่ยวกับทหารมาหมดว่าอะไรควรทำไม่ควรจะได้ไม่โดนไรมากมาย คือต้องทำตามกฏที่เขาวางไว้ วันนั้นคือวันที่1 พ.ย 2560 ผมและครอบครัว มีทั้ง พ่อ แม่ พี่ แฟน น้อง น้า มาส่ง ผมก็ชิวๆเว้ย เกิดเป็นชายก็ต้องได้เป็นทหารชิวๆไรงี้ จนถึงเวลาส่งขึ้นรถ ทุกคนนี่ร้องไห้หมดเลย ผมก็พยายามกลั้นไว้ไม่อยากไห้เขาคิกว่าเราจะไปลำบากเลยอั้นไว้จนรถออกไปสระบุรี
ถึงสระบุรี คัดแยกตามหน่วยๆ ผมได้เสียตังเดินเรื่องมาที่กรมไกล้บ้านหน่อยจะได้กลับบ้านสะดวกก็เริ่มคัดตัวกันไปเรื่อยๆ จาก10.00-17.00น
จนกว่าจะคัดเสร็จ ผมก็นั่งไปเรื่อยๆๆ จนเขาไห้รวมรอขึ้นรถ กรมผมอยู่ไม่ห่างจากจังหวัดสระบุรีมากอยู่ในภาคกลางนี่ล่ะ พอถึงกรมก็เย็นมากๆแล้ว เขาก็อธิบายว่าไห้ทิ้งเขี้ยวเล็บออกไว้ข้างนอก ข้างในคือพี่น้อง เพื่อนกันไห้รักกันไว้
แล้วในตลอด2เดือนที่ผมอยู่ในนี้ผมได้จำได้ไม่มีวันลืมเลย.....
ชีวิตในรั้วกองทัพบก
มีอยู่ว่าผมก็คนธรรมดาคนนึงนี่ล่ะ ที่ไม่ค่อยกลัวเรื่องการจับใบดำใบแดงเท่าไร ถ้าได้ดำก็จะเรียนแล้วทำงานไปด้วยแต่ถ้าได้ใบแดงก็ไม่เสียใจเพราะว่าเตรียมใจมาแล้ว แล้วโชคก็เป็นใจใฟ้ผมได้ใบแดง
ตอนนั้นแม่ผมดีใจมากๆ ส่วนทางพ่อนี่ร้องไห้เลย ผมไม่รู้นะว่าพ่อผมเขารู้สึกยังไงแต่เขารับไม่ค่อยเรื่องผมจะไปเป็นทหาร ส่วนแฟนก็เสียใจเป็นธรรมดา เพราะไม่ค่อยอยากจะห่างกัน
ช่วงที่จับใบคือช่วงเมษายน ผมได้ ใบแดงผลัด2ในปี60 ก้คือผมต้องอยู่ใช้ชีวิตอีก6เดือนกว่าจะไปรับใช้ชาติ คือนานมากๆในระหว่าง6เดือน เพราะอยากให้มันไปฝึกๆ จบๆกลับบ้านอะไรงี้
แล้ววันนั้นก็มาถึงผมก็เตรียมใจไว้ล่ะคงไม่มีไรมากมาย ดูข่าวเกี่ยวกับทหารมาหมดว่าอะไรควรทำไม่ควรจะได้ไม่โดนไรมากมาย คือต้องทำตามกฏที่เขาวางไว้ วันนั้นคือวันที่1 พ.ย 2560 ผมและครอบครัว มีทั้ง พ่อ แม่ พี่ แฟน น้อง น้า มาส่ง ผมก็ชิวๆเว้ย เกิดเป็นชายก็ต้องได้เป็นทหารชิวๆไรงี้ จนถึงเวลาส่งขึ้นรถ ทุกคนนี่ร้องไห้หมดเลย ผมก็พยายามกลั้นไว้ไม่อยากไห้เขาคิกว่าเราจะไปลำบากเลยอั้นไว้จนรถออกไปสระบุรี
ถึงสระบุรี คัดแยกตามหน่วยๆ ผมได้เสียตังเดินเรื่องมาที่กรมไกล้บ้านหน่อยจะได้กลับบ้านสะดวกก็เริ่มคัดตัวกันไปเรื่อยๆ จาก10.00-17.00น
จนกว่าจะคัดเสร็จ ผมก็นั่งไปเรื่อยๆๆ จนเขาไห้รวมรอขึ้นรถ กรมผมอยู่ไม่ห่างจากจังหวัดสระบุรีมากอยู่ในภาคกลางนี่ล่ะ พอถึงกรมก็เย็นมากๆแล้ว เขาก็อธิบายว่าไห้ทิ้งเขี้ยวเล็บออกไว้ข้างนอก ข้างในคือพี่น้อง เพื่อนกันไห้รักกันไว้
แล้วในตลอด2เดือนที่ผมอยู่ในนี้ผมได้จำได้ไม่มีวันลืมเลย.....