เพื่อนรัก ถึงจะไม่สมหวังแต่ ยู จะยังอยู่ในใจเค้าเสมอไปนะ(ญญ)

ในขณะที่เรากำลังนั่งทำงาน พร้อมกับฟังเพลง https://www.youtube.com/watch?v=EPZfaGPP3cA
เรื่องราวของเรากับเพื่อนเราก็วกกลับมาทำให้เราคิดถึงอีกครั้ง จริง ๆ ก็ไม่เคยลืมหรอกเพราะว่าเหตุการณ์เพิ่งเกิดเมื่อไม่กี่วันนี้เอง

ย้อนกลับไป 6 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราโสด เราก็เล่น social อะไรต่าง ๆ นา ๆ ไปเรื่อยเปื่อย
และก็โหลด Beetalk มาเล่นค่ะ เรารู้จักเพื่อนคนนี้ในแอพนี้แหละ
เราไม่เคยถามเค้าว่ามีแฟนหรือเปล่า เค้าเองก็ไม่ได้คุยอะไรกับเรามากมายนะ
แต่เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนน่ารัก ขยัน เก่งในสายตาเรานะ เรากับเค้าไม่ได้คุยกันทุกวันหรอกค่ะ
เค้าว่างก็จะมาตอบ จนวันนึงเราบอกเค้าไปว่าเราชอบเค้า และวันนั้นเองถึงได้รู้ว่าเค้ามีแฟน

แต่เราก็ยังคงติดต่อกันมาเรื่อย ๆ นะคะ แอดไลน์คุยกัน แอดเฟสบุ๊คกัน
แต่ด้วยนิสัยของเค้าที่ไม่ได้เป็นคนติด social สักเท่าไหร่ นาน ๆ ครั้งเค้าจะมาตอบเรา มาคุยกับเรา
ก็มีหลาย ๆ ครั้งที่นัดกันจะไปทานข้าว จะไปเที่ยว เราก็ไม่เคยได้ไปซักทีเพราะอะไรหลาย ๆ อย่าง
และวันนึงก็รู้ว่าเค้ามีแฟนใหม่ น่ารักเชียวแหละ ก็มีแซว ๆ กันไป แล้ววันนึงเค้าก็เลิกกัน
เราก็ได้คุยกับเราเรื่อยเปื่อย ซึ่งปกติเค้าไม่เคยเล่าเรื่องอะไรเกี่ยวกับความรักของเค้าให้เราฟังซักเท่าไหร่หรอก
แต่วันนั้นเค้าคอลมาหาเรา เล่าเรื่องราวของเค้าให้เราฟัง เราก็รับฟังและบอกว่าสู้ ๆ นะ
หลังจากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้น และเรากำลังจะไปเที่ยวเสียมเรียบ ก็เล่าให้เค้าฟัง พร้อมถามเค้าว่าไปไม๊
เราไม่ได้คิดหรอกค่ะว่าเค้าจะไป เพราะว่าเค้าเป็นคนที่ทำงานยุ่งมากกกกก หาเวลาว่างไม่ค่อยจะมี
แต่วันนั้นเค้าตอบเรามาว่า ไปซิ

วินาทีนั้นเราอยากจะกรี๊ดดดดดดดังๆ เค้าไปเว้ย เราก็เริ่มต้นหาที่พัก หาข้อมูลการท่องเที่ยว
นั่งนับวันรอที่จะได้เจอกันเลยอ่ะ มันเป็นครั้งแรกที่เราจะได้เจอเค้า 6 ปีที่คุยกันมาเคยได้ยินแต่เสียง
เห็นหน้าผ่านเฟส โอ๊ยยยยยยตื่นเต้น เหมือนกลับไป 14 อีกครั้ง 555 เว่อร์วังอลังการณ์มาก ณ จุดนี้

หลังจากที่เรามีแพลนว่าเราจะเที่ยวกัน เพื่อนเราก็คอลหาเราบ่อยขึ้นนะ
บางวันคุยกันเป็นชั่วโมงเลยล่ะ คุยเรื่อยเปื่อย สารพัดเรื่อง บางวันเราง่วงมากกกก แต่เค้าโทรมา
เราดีใจมากอ่ะ ตาสว่างเลย คุยกันจนเค้าบอกว่าเราควรนอนกันได้แล้วล่ะ

และวันที่เราจะเจอกันก็มาถึง เรานั่งแท็กซี่จากปอยเปตไปเจอเค้าที่เสียมเรียบ
เพราะว่าเราทำงานอยู่ที่ปอยเปต ส่วนตัวเค้าบินจาก กทม. ไปลงเสียมเรียบเลย
และเค้าก็ไลน์มาหาเราว่า ถึงละนะ ส่วนเราเหรอ นั่งปุเลง ปุเลงบนแท็กซี่อยู่เลย แต่ใจไปถึงละนะ
เค้าบอกว่าเดี๋ยวนั่งรอที่ล้อบบี้นะ ขึ้นไปพร้อมกัน แต่พอเราไปถึงที่พัก พนักงานบอกว่าเพิ่งให้ขึ้นห้องไปเมื่อสักครู่นี้เองค่ะ
แล้วพนักงานก็พาเราเดินขึ้นไปที่พัก เวลานั้นนะ ใจเราจะทะลุออกมาให้ได้เลย 55555
คิดไปว่า ถ้าเค้าเจอเราแล้วเค้านิ่งจะทำไงวะ นั่นนี่ แต่ผิดคาดนะ พอเค้าเปิดประตู เค้ายิ้มแบบ
น่ารักโคตรรรรรรรรรอ่ะ ตัวเล็ก ๆ ใส่แว่น เห้ยยยยยยยยยย ทำไมน่ารักแบบนี้

ตลอดเวลา 3 วันที่อยู่ด้วยกัน เราโคตรมีความสุข
ตอนที่เราเดินเที่ยวเหนื่อย ๆ แล้วเอาหัวไปแปะหลังเค้า ตอนนั้นอยากให้เวลาหยุดเดินมากอ่ะ
ตอนที่ไม่สบายแล้วเค้าเอายาให้กิน เราอยากจะหายไข้ ณ ตอนนั้นเลยแหละ
ไปกินข้าวกัน ก็ขำในความเปิ่น ๆ ของเราจนพนักงานอยากจะตีมือ
ไปนั่งแอบมองคุณลุง คุณป้าที่เป็นฝรั่งนั่งจิบเบียร์ไป จับมือกันไป
ในใจก็คิดว่า เราอยากจับมือยูแบบนี้จนแก่เหมือนคุณลุง คุณป้าคู่นี้จัง

แล้วเวลาแห่งความสุขก็มักจะผ่านไปไวเสมอ ถึงวันที่เค้าต้องกลับ กทม.
ส่วนเราอยู่ต่ออีก 1 คืน เพราะเย็นแล้วเราไม่อยากนั่งรถกลับปอยเปตคนเดียว
คืนนั้นเราคุยกับเพื่อนสนิทเราเรื่องนี้ ทุกคนก็แบบ ลองบอกเค้าไม๊ล่ะ
เราเองอึดอัดนะ จะบอกดีไม๊ จะเสียเพื่อนไม๊ ถ้าเค้าเลิกคบเราล่ะเราจะทำยังไง

แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอก เพื่อนเราบอกว่า "ถ้าใช่เราจะมีความสุขเร็วขึ้น"
แต่มันลืมบอกเราว่า ถ้าไม่ใช่ เราจะเสียใจมากแค่ไหนไม่รู้นะ 5555
แล้ววันนึงเราก็เลือกที่จะบอก เราเลือกที่จะไลน์ไปบอกเพื่อนและคำตอบคือ อ่านแล้วเงียบ
เงียบจนเราอึดอัด เราเลยไลน์ไปว่า เราขอโทษที่เป็นแบบนี้ เราจะยังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไม๊
เค้าตอบกลับมาสั้น ๆ ในอีกวันนึงถัดมาว่า ใช่
ส่งรูปที่เราไปเที่ยวเสียมเรียบกันมาให้ แล้วก็เงียบหายไป
อ่านไลน์ที่เราส่งไปแต่ไม่ตอบ ถามว่าเราเจ็บไม๊ เจ็บนะ แต่มันก็ยังงดงามสำหรับเรา

เราอยากจะบอกว่า " ถ้าเธอไม่คิดอะไรอย่างนั้น ก็ขอแค่ทำว่าชั้นไม่เคยพูดไป "