เช้าแล้ว..........สายลมเบาๆพัดผ่านมาโดนหน้าผากของอีวาเบาๆ อีวาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมความสดชื่นในเช้าวันใหม่ บ้านของอีวาเป็นบ้านหลังเล็กๆ ในเมือง เซย์ ในเมืองนี้ทุกๆคน จะทำงานกันหลากหลายมาก และมีอาชีพที่แตกต่างแล้วแต่บุคคล ส่วนพ่อแม่ของอีวาแยกทางกัน อีวาอาศัยอยู่กับคุณยายท่านหนึ่งที่รับเธอมาเลี้ยงตั้งแต่อายุ 4 ขวบ อีวารักคุณยายมาก แต่บางครั้งอีวาก็รู้สึกโดดเดี่ยว เดี่ยวดาย เพราะเธอตัวคนเดียวนิน่าา า า
นิสัยของอีวานะหร่อ...... เธอเป็นเด็กที่มีหลายบุคลิกที่เธอนั้นแอบซ้อนไว้อยู่ คือภายนอกนั้นอีวาเป็นเด็กหญิงที่หน้าตาน่ารัก ยิ้มง่าย ร่าเริง แต่ภายในใจจริงๆแล้ว อีวาเป็นเด็กผู้หญิงที่ละเอียดอ่อน อ่อนโยนมาก จนบางครั้งเธอเหมือนคนเสียสติไปเลย ถ้าเธอต้องพบเจออะไรที่น่ากลัว แต่ถ้าในมุมที่น่ากลัวของอีวาก็มีนะ.....จริงๆ เธอเป็นผู้หญิงที่มีความกดดันในตัวเองสูง และเธอเป็นคนโกธรง่าย บางครั้งก็สามารถอาละวาดได้เลย ของกินที่อีวาชอบนะ คือของหวาน น น น และอาหารรสชาติจืดๆ อีวาไม่ชอบกินเผ็ดนะ เพราะคุณยายก็ไม่กินเผ็ด
เมื่อวันเวลาผ่านไปอีวาก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ ในแบบของเธอ อีวามีกลุ่มเพื่อนเล็กๆอยู่กลุ่มหนึ่ง พอโตขึ้นกลุ่มเพื่อนของเธอก็ย้ายไปเรียน และเติบโต ทำงานที่เมืองอื่นๆ ส่วนอิวาก็เป็นพนักงานร้านกาแฟเล็กๆ ใกล้ๆบ้านของเธอ นานๆครั้งเพื่อนของเธอจึงจะกลับมาเมืองเซย์ จนบางครั้งอีวาก็เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไปนะในชีวิตของเธอ อีวาจึงเริ่มค้นหาตัวเองและชีวิตที่แท้จริงว่าเป็นเช่นไรนะ
แล้ววันหนึ่งในขณะที่อีวาไปเดินเล่นแถวสวนสาธารณะของเมืองเซย์ เธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งเขียนหนังสือเล่มเล็กๆ เก่าๆ เล่มหนึ่งอยู่ อีวาจึงแอบถ่ายรูปของเขาไว้ แล้วกลับมาวาดรูปเขาที่บ้านของเธอ และเมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจึงทำให้เธอว้าวุ่นใจเป็นอย่างมาก จนอีวาตัดสินใจที่จะไปสวนสาธารณะแห่งนั้นอีก และก็พบชายคนเดิมเขาคนนั้นนั่งเขียนหนังสือเล่มเล็กๆ เก่าๆ เล่มเดิม อีวานั่งนึกในใจ ผู้ชายอะไรนะ ทำไมถึงหล่อ น่ารัก ถูกใจเราได้ขนาดนี้ ผมของเขานั้นเป็นสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาที่อ่อนโยน สุภาพ ใส่เสื้อสีครีมอ่อน กางเกงสีน้ำตาล
อีวาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ๆ เกล้งเดินผ่านหลายๆรอบบาง ทำของตกบาง แต่ผู้ชายคนนั้นกลับมองไม่เห็นเธอ เพราะเขามัวแต่เขียนหนังสือเล่มเล็กๆของเขาอยู่ อีวาจึงตัดสินใจที่จะเดินจากไป ในขณะที่เดินจากไปนั้นในใจก็คิดอยู่เสมอว่าพรุ้งนี้จะทำวิธีไหนดีนะเพื่อให้เขาสนใจในตัวเธอบาง
ในวันต่อมา อีวาก็กลับไปที่สวนสาธาณะแห่งเดิม แต่เขาคนนั้นกลับไม่อยู่แล้ว อีวาตกใจมากก ก ก ว่าทำไมเขาถึงหาย ในความคิดของอีวาก็หว้าวุ่นเช่นเดิม แต่ในคราวนี้เธอตัดสินใจเดินรอบสวนสาธาณะ และนั่งรอที่เก้าอี้ตัวเดิมของชายคนนั้น แต่รอจนสวนปิดเขาก็ไม่มา อีวาจึงตัดสินใจกลับบ้าน เดินคกตกแบบเศร้าๆ และรู้สึกผิดหวังภายในใจ
เมื่อวันเวลาผ่านไป อีวาจึงตัดสินใจหางานทำโดยการไปสมัครเป็นพนักงานร้านดอกไม้ ใกล้ๆกับโรงละครแห่งหนึ่ง ซึ่งใกล้จากบ้านของเธอไปสักหน่อย ต้องต่อรถราง และเดินไปอีกสักพักจึงจะถึงร้านดอกไม้ที่อีวาทำงานอยู่ ในเที่ยงวันนั้นของการทำงานวันแรก คุณยายของอีวาก็ได้นำกล่องข้าวมาให้เธอพร้อมให้กำลังใจกับเธอ คุณยายของอีวาเป็นคนไม่ค่อยพูด มักจะเก็บอารมณ์อยู่ในใจเสมอ และไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวให้อีวาฟังเลย อีวารู้แต่ว่าพ่อแม่ของเธอนั้นเลิกรากันไป และอาศัยอยู่ต่างเมืองกับครอบครัวใหม่แล้ว แต่บางครั้งแม่ของอีวาก็จะแวะมาหาคุณยายและนำเงินบางส่วนพร้อมของใช้มาให้บางเป็นครั้งคราว
เวลาผ่านไป 2 ปีที่เธอทำงานในร้านดอกไม้แห่งนี้ ทำให้อีวามีความรู้ของการจัดดอกไม้ การปลูก การรักษาดอกไม้ แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อนเก่าของเธอที่ชื่อ ยายู ก็มาแวะมาหาเธอในร้านดอกไม้ เพื่อนของเธอแนะนำว่าเข้าไปทำงานในเมืองอออิว้าไหม อีวา
**ยายู : ฉันไปเรียนที่เมือง อออิว้า มาและฉันก็ทำงานที่นั้น ในเมืองอออิว้ากว้างใหญ่ มีของอำนวยความสะดวกมากมาย งานให้ทำก็เยอะแยะได้เงินดีด้วย เธอจะได้นำเงินมาให้คุณยายไง คุณยายของเธอจะได้กินอาหารดีๆ ได้ย้ายจากบ้านหลังเล็กๆ ไปอยู่บ้านหลังใหญ่ที่สวยงาม
**อีวา : จริงหร่อ โห ห ห ฟังแล้วดูดีจัง ชีวิตฉันนะเรียนที่เมืองเซย์ ทำงานก็ที่เมืองเซย์ อยากลองไปอยู่เมืองใหญ่อย่าง อออิว้า บางจัง แล้วเธอทำงานอะไรละยายู
**ยายู : ฉันละหร่อตอนแรกทำงานเป็นพนักงานตอบรับเอกสารและต้อนรับในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ฉันทำงานร้านขายชุดเครื่องกีฬา และอีวาฉันมีอะไรจะบอก ฉันนะมีแฟนแล้วนะ เขาหล่อและร่ำรวยมาก
**อีวา : แห๋มมมม ม คิดว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็จะมาอวดแฟนละสิคูณ ณ ณ แล้วเรื่องงานร้านขายชุดเครื่องกีฬานะดีไหมละ ฉันอยากจะไปหางานทำที่เมือง อออิว้าบางจังเลย
**ยายู : อื้มมมม ม ม ไปเป็นพนักงานต้อนรับไหมละ ก่อนฉันออกมา ตำแหน่งนั้นยังว่างอยู่นะ ถ้าอิวาสนใจ ฉันจะแนะนำให้
**อีวา : จริงหร่อ ดีจังเลย ฉันเริ่มจะมีความหวัง และความฝันมาขึ้นบางละ
ในวันนั้นที่อิว้ากำลังเดินทางกลับบ้าน เธอก็เริ่มมีความฝันมากขึ้นเรื่อยๆ เธอหวังว่าสักวันเธอจำร่ำรวย และพบชายในฝันที่เธอเคยเจอในสวนสาธารณะนั้นสักวันหนึ่ง และเธอจะไม่รอช้าที่เข้าไปทำความรู้จักและแนะนำตัวกับเขาคนนั้น พอถึงบ้านอีวาก็เดินเข้าไปกอดคุณยายแล้ว บอกกับท่านว่า
**อีวา : คุณยายค่ะหนูจะย้ายไปอยู่เมืองอออิว้านะค่ะ หนูจะไปทำงานหาเงินเยอะๆ มาซื้อบ้านหลังใหม่ให้คุณยายค่ะ
**คุณยาย : หืมม ม จริงหรือ ตัดสินใจดีแล้วแน่นะ
**อีวา : จริงค่ะ หนูมีความมุ่งมั่น และหนูจะทำให้ได้ค่ะ คุณยายไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ หนูจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ
**คุณยาย : แล้วจะเริ่มเดินทางเมื่อไหร่ละ แล้วจะกลับมาเมืองเซย์ บางไหม
**อีวา : หนูจะเดินทางอาทิตย์หน้าค่ะ จะกลับมาเมืองเซย์ 2 อาทิตย์ครั้งค่ะ แล้วหนูจะโทรหาคุณยายบ่อยๆ นะค่ะ
หลังกินอาหารเย็นเสร็จ อีวาก็รีบเข้าห้องนอน ครุ่นคิดอยู่กับตัวสักพักหนึ่ง เธอนั่งวาดฝันว่าเธอจะต้องทำอะไรบางในที่แห่งนั้น เธอจะรู้จักคนใหม่ๆในแบบไหนบางนะ แล้วคืนนั่นสายลมก็พัดเบาๆ ทำให้อีวา เคลิ้มและหลับไป.............
CR.PT loving P
Eva's say ตอนที่ 1 ฉันคืออีวา
นิสัยของอีวานะหร่อ...... เธอเป็นเด็กที่มีหลายบุคลิกที่เธอนั้นแอบซ้อนไว้อยู่ คือภายนอกนั้นอีวาเป็นเด็กหญิงที่หน้าตาน่ารัก ยิ้มง่าย ร่าเริง แต่ภายในใจจริงๆแล้ว อีวาเป็นเด็กผู้หญิงที่ละเอียดอ่อน อ่อนโยนมาก จนบางครั้งเธอเหมือนคนเสียสติไปเลย ถ้าเธอต้องพบเจออะไรที่น่ากลัว แต่ถ้าในมุมที่น่ากลัวของอีวาก็มีนะ.....จริงๆ เธอเป็นผู้หญิงที่มีความกดดันในตัวเองสูง และเธอเป็นคนโกธรง่าย บางครั้งก็สามารถอาละวาดได้เลย ของกินที่อีวาชอบนะ คือของหวาน น น น และอาหารรสชาติจืดๆ อีวาไม่ชอบกินเผ็ดนะ เพราะคุณยายก็ไม่กินเผ็ด
เมื่อวันเวลาผ่านไปอีวาก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ ในแบบของเธอ อีวามีกลุ่มเพื่อนเล็กๆอยู่กลุ่มหนึ่ง พอโตขึ้นกลุ่มเพื่อนของเธอก็ย้ายไปเรียน และเติบโต ทำงานที่เมืองอื่นๆ ส่วนอิวาก็เป็นพนักงานร้านกาแฟเล็กๆ ใกล้ๆบ้านของเธอ นานๆครั้งเพื่อนของเธอจึงจะกลับมาเมืองเซย์ จนบางครั้งอีวาก็เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไปนะในชีวิตของเธอ อีวาจึงเริ่มค้นหาตัวเองและชีวิตที่แท้จริงว่าเป็นเช่นไรนะ
แล้ววันหนึ่งในขณะที่อีวาไปเดินเล่นแถวสวนสาธารณะของเมืองเซย์ เธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งเขียนหนังสือเล่มเล็กๆ เก่าๆ เล่มหนึ่งอยู่ อีวาจึงแอบถ่ายรูปของเขาไว้ แล้วกลับมาวาดรูปเขาที่บ้านของเธอ และเมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจึงทำให้เธอว้าวุ่นใจเป็นอย่างมาก จนอีวาตัดสินใจที่จะไปสวนสาธารณะแห่งนั้นอีก และก็พบชายคนเดิมเขาคนนั้นนั่งเขียนหนังสือเล่มเล็กๆ เก่าๆ เล่มเดิม อีวานั่งนึกในใจ ผู้ชายอะไรนะ ทำไมถึงหล่อ น่ารัก ถูกใจเราได้ขนาดนี้ ผมของเขานั้นเป็นสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาที่อ่อนโยน สุภาพ ใส่เสื้อสีครีมอ่อน กางเกงสีน้ำตาล
อีวาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ๆ เกล้งเดินผ่านหลายๆรอบบาง ทำของตกบาง แต่ผู้ชายคนนั้นกลับมองไม่เห็นเธอ เพราะเขามัวแต่เขียนหนังสือเล่มเล็กๆของเขาอยู่ อีวาจึงตัดสินใจที่จะเดินจากไป ในขณะที่เดินจากไปนั้นในใจก็คิดอยู่เสมอว่าพรุ้งนี้จะทำวิธีไหนดีนะเพื่อให้เขาสนใจในตัวเธอบาง
ในวันต่อมา อีวาก็กลับไปที่สวนสาธาณะแห่งเดิม แต่เขาคนนั้นกลับไม่อยู่แล้ว อีวาตกใจมากก ก ก ว่าทำไมเขาถึงหาย ในความคิดของอีวาก็หว้าวุ่นเช่นเดิม แต่ในคราวนี้เธอตัดสินใจเดินรอบสวนสาธาณะ และนั่งรอที่เก้าอี้ตัวเดิมของชายคนนั้น แต่รอจนสวนปิดเขาก็ไม่มา อีวาจึงตัดสินใจกลับบ้าน เดินคกตกแบบเศร้าๆ และรู้สึกผิดหวังภายในใจ
เมื่อวันเวลาผ่านไป อีวาจึงตัดสินใจหางานทำโดยการไปสมัครเป็นพนักงานร้านดอกไม้ ใกล้ๆกับโรงละครแห่งหนึ่ง ซึ่งใกล้จากบ้านของเธอไปสักหน่อย ต้องต่อรถราง และเดินไปอีกสักพักจึงจะถึงร้านดอกไม้ที่อีวาทำงานอยู่ ในเที่ยงวันนั้นของการทำงานวันแรก คุณยายของอีวาก็ได้นำกล่องข้าวมาให้เธอพร้อมให้กำลังใจกับเธอ คุณยายของอีวาเป็นคนไม่ค่อยพูด มักจะเก็บอารมณ์อยู่ในใจเสมอ และไม่เคยเล่าเรื่องครอบครัวให้อีวาฟังเลย อีวารู้แต่ว่าพ่อแม่ของเธอนั้นเลิกรากันไป และอาศัยอยู่ต่างเมืองกับครอบครัวใหม่แล้ว แต่บางครั้งแม่ของอีวาก็จะแวะมาหาคุณยายและนำเงินบางส่วนพร้อมของใช้มาให้บางเป็นครั้งคราว
เวลาผ่านไป 2 ปีที่เธอทำงานในร้านดอกไม้แห่งนี้ ทำให้อีวามีความรู้ของการจัดดอกไม้ การปลูก การรักษาดอกไม้ แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อนเก่าของเธอที่ชื่อ ยายู ก็มาแวะมาหาเธอในร้านดอกไม้ เพื่อนของเธอแนะนำว่าเข้าไปทำงานในเมืองอออิว้าไหม อีวา
**ยายู : ฉันไปเรียนที่เมือง อออิว้า มาและฉันก็ทำงานที่นั้น ในเมืองอออิว้ากว้างใหญ่ มีของอำนวยความสะดวกมากมาย งานให้ทำก็เยอะแยะได้เงินดีด้วย เธอจะได้นำเงินมาให้คุณยายไง คุณยายของเธอจะได้กินอาหารดีๆ ได้ย้ายจากบ้านหลังเล็กๆ ไปอยู่บ้านหลังใหญ่ที่สวยงาม
**อีวา : จริงหร่อ โห ห ห ฟังแล้วดูดีจัง ชีวิตฉันนะเรียนที่เมืองเซย์ ทำงานก็ที่เมืองเซย์ อยากลองไปอยู่เมืองใหญ่อย่าง อออิว้า บางจัง แล้วเธอทำงานอะไรละยายู
**ยายู : ฉันละหร่อตอนแรกทำงานเป็นพนักงานตอบรับเอกสารและต้อนรับในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ฉันทำงานร้านขายชุดเครื่องกีฬา และอีวาฉันมีอะไรจะบอก ฉันนะมีแฟนแล้วนะ เขาหล่อและร่ำรวยมาก
**อีวา : แห๋มมมม ม คิดว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็จะมาอวดแฟนละสิคูณ ณ ณ แล้วเรื่องงานร้านขายชุดเครื่องกีฬานะดีไหมละ ฉันอยากจะไปหางานทำที่เมือง อออิว้าบางจังเลย
**ยายู : อื้มมมม ม ม ไปเป็นพนักงานต้อนรับไหมละ ก่อนฉันออกมา ตำแหน่งนั้นยังว่างอยู่นะ ถ้าอิวาสนใจ ฉันจะแนะนำให้
**อีวา : จริงหร่อ ดีจังเลย ฉันเริ่มจะมีความหวัง และความฝันมาขึ้นบางละ
ในวันนั้นที่อิว้ากำลังเดินทางกลับบ้าน เธอก็เริ่มมีความฝันมากขึ้นเรื่อยๆ เธอหวังว่าสักวันเธอจำร่ำรวย และพบชายในฝันที่เธอเคยเจอในสวนสาธารณะนั้นสักวันหนึ่ง และเธอจะไม่รอช้าที่เข้าไปทำความรู้จักและแนะนำตัวกับเขาคนนั้น พอถึงบ้านอีวาก็เดินเข้าไปกอดคุณยายแล้ว บอกกับท่านว่า
**อีวา : คุณยายค่ะหนูจะย้ายไปอยู่เมืองอออิว้านะค่ะ หนูจะไปทำงานหาเงินเยอะๆ มาซื้อบ้านหลังใหม่ให้คุณยายค่ะ
**คุณยาย : หืมม ม จริงหรือ ตัดสินใจดีแล้วแน่นะ
**อีวา : จริงค่ะ หนูมีความมุ่งมั่น และหนูจะทำให้ได้ค่ะ คุณยายไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ หนูจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ
**คุณยาย : แล้วจะเริ่มเดินทางเมื่อไหร่ละ แล้วจะกลับมาเมืองเซย์ บางไหม
**อีวา : หนูจะเดินทางอาทิตย์หน้าค่ะ จะกลับมาเมืองเซย์ 2 อาทิตย์ครั้งค่ะ แล้วหนูจะโทรหาคุณยายบ่อยๆ นะค่ะ
หลังกินอาหารเย็นเสร็จ อีวาก็รีบเข้าห้องนอน ครุ่นคิดอยู่กับตัวสักพักหนึ่ง เธอนั่งวาดฝันว่าเธอจะต้องทำอะไรบางในที่แห่งนั้น เธอจะรู้จักคนใหม่ๆในแบบไหนบางนะ แล้วคืนนั่นสายลมก็พัดเบาๆ ทำให้อีวา เคลิ้มและหลับไป.............
CR.PT loving P