เข้าเรื่องเลยนะคะ (จะเม้นให้กำลัง หรือเม้นตอกย้ำ ก็จัดมาค่ะ!!)
.
เรื่องมีอยู่ว่าเรามีแฟนที่"แสนดี"อยู่คนนึง คบกันมาเกือบๆ 4 ปี ที่ว่าแสนดีคือ ไม่ได้ดีเเบบเธอดีเกินไปนะคะ แต่ในที่นี้คือตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงต้องมาให้ปวดหัวเลย เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ สังคมมีแต่เพื่อนดีดี รักเราคนเดียว ดูเเลเราดี มีเปรยๆเรื่องอนาคตบ้าง เเละเรามั่นใจมากว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นสามีที่ดีมากๆของเรา แต่ชีวิตราบเรียบค่ะ ด้วยความที่ไม่ได้เป็นคนหวือหวาอะไรมาก เเค่เสมอต้นเสมอปลาย และสม่ำเสมอ ย้ำว่าสม่ำเสมอมากนะคะ ตลอดระยะเวลาเกือบ 4ปีนี้ คือไม่เคยเปลี่ยนเลย ดูเเลดียังไง รับส่งยังไง ยังทำได้ดีเหมือนเดิม แต่เเค่..บางครั้งความราบเรียบนี้มันทำให้รู้สึก "เบื่อ" บ้างเล็กน้อย เเต่เท่าที่คบกันมาก็รู้สึกว่า ... ก็อยู่ได้อ่ะเเหละ รับได้ เหนื่อยแล้วเหมือนกัน ไม่อยากหาคนใหม่แล้ว ...
คือเอาง่ายๆเราต่างก็คิดว่าจะ"หยุด"ที่กันเเละกันเเล้วแหละ
.
แต่เเล้วชีวิตเราก็กลับมาปั่นป่วนอีกครั้ง
เมื่อ......
เราไปเจอกับผู้ชายคนนึง ด้วยบุญหรือกรรม นรกหรือสวรรค์ถีบส่งให้มาเจอกัน หรืออะไรก็ไม่รู้ ทำให้จำเป็นต้องมาทำงานด้วยกัน เเล้วจู่ๆก็เกิดความรู้สึกที่ว่า อ้าวเห้ย....ทำไม
ใช่ทุกอย่างเลยวะ!!
ทั้งเข้ากันได้ทุกเรื่อง ตลกโปกฮาเเบบว่าเหมือนเจอตัวเองเวอร์ชั่นผู้ชาย แถมยังเป็นคนดีมากกกกกกกก
เราใช้เวลาทำงานเเละรู้จักกันมาเกือบๆ ครึ่งปีเท่านั้นค่ะ แต่รู้สึกเหมือนคบกันมา 10 ปี!!
เคยเป็นกันมั้ยคะ พอมันเจอคนที่ใช่มากๆมันแทบไม่ต้องถามหรือพูดอะไรเลย คือทุกอย่างเข้าใจ รู้ใจกันไปสะหมด
เหมือนเวลาเรามีเพื่อนที่สนิทมากๆสักคน เรารักมันมาก และเข้ากะมันได้ดีมาก ในช่วงเวลาเเค่สั้นๆ เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้จริงๆนะคะ
ที่บอกว่าเค้าดี ไม่ได้รีบตัดสินหรอกนะคะ เพราะเราก็เจอผช ที่ดีเเละร้ายมาเยอะ อันนี้บอกเลยว่า ดีจริง
คือพื้นฐานจิตใจดี เป็นคนรักครอบครัว (เห็นทั้งตอนเค้าอยู่กับครอบครัวเค้าและตอนเจอครอบครัวเรามาแล้ว)
มีน้ำใจกับเพื่อนรอบข้างทุกคน (อันนี้เห็นทุกวันเพราะทำงานด้วยกันตลอด)
ทัศนะคติก็ดี นิสัยใจคอ ทุกอย่างคือดีหมด
มีข้อเสียให้เห็นก็ตรง...ขี้หึงมากๆๆ เเบบว่าหวงเราขึ้นสมอง ทะนุถนอมเราดั่งไข่ในหิน ดังนั้นความธรรมชาติความเป็นคน Friendly แบบเราก็เลยจะมีอึดอัดบ้าง ที่เค้ามาหวงเว่อวังอลังการ
.
ขอสรุปเลยนะคะ คือคนที่มาที่หลัง เค้าติดเเค่มาทีหลังจริงๆ ความรู้สึกเราตอนนี้ก็คือ ผชคนนี้เป็นคู่ชีวิตเราได้ ดูเเลเราได้ เราฝากชีวิตไว้ได้เเน่นอน
ส่วนอีกใจคือ เเฟนเราเค้าก็ดี ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ เราทิ้งเค้าไม่ได้ เเบบว่าทิ้งไม่ลงจริงๆ ถ้าเราไปชีวิตเค้าจะต้องพังพินาศมากเเน่ๆ
ส่วนไอ่คนที่มาทีหลังนี่ก็
เหมือนกัน คือรักเรามากเเบบอยากเเต่งงานกับเราเช่นกัน ตอนนี้คือเครียดดดมากกกกกกกกกก
.
อยากรู้จริงๆว่า ระหว่างเลือกความสุขตัวเอง (เลือกคนหลัง) กับเลือกความสุขคนอื่น (เลือกคนแรก)
เราควรทำยังไงดี?!
ใครเคยมีประสบการณ์เเบบนี้ชี้เเนะทีเถอะค่าาาาาา จะบ้าตายอยู่เเล้ววว
ลาออกก็ไม่ได้ ไม่มีเงินจะกินข้าว เลิกก็ไม่ได้ เหมือนทำลายชีวิตคนๆนึง โอ้ยยยยยย ปวดกะบาล
อยากออกมาอยู่คนเดียว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรไปบอกทั้งคู่ เอาไงดี ใครก็ได้ ช่วยหนูด้วยยย ><!!
อยากถามความคิดเห็น สำหรับคนที่เคยเจอปัญหา "ไม่อยากจะเลือกใคร อยากเก็บเธอไว้ทั้ง 2คน"
.
เรื่องมีอยู่ว่าเรามีแฟนที่"แสนดี"อยู่คนนึง คบกันมาเกือบๆ 4 ปี ที่ว่าแสนดีคือ ไม่ได้ดีเเบบเธอดีเกินไปนะคะ แต่ในที่นี้คือตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงต้องมาให้ปวดหัวเลย เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ สังคมมีแต่เพื่อนดีดี รักเราคนเดียว ดูเเลเราดี มีเปรยๆเรื่องอนาคตบ้าง เเละเรามั่นใจมากว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นสามีที่ดีมากๆของเรา แต่ชีวิตราบเรียบค่ะ ด้วยความที่ไม่ได้เป็นคนหวือหวาอะไรมาก เเค่เสมอต้นเสมอปลาย และสม่ำเสมอ ย้ำว่าสม่ำเสมอมากนะคะ ตลอดระยะเวลาเกือบ 4ปีนี้ คือไม่เคยเปลี่ยนเลย ดูเเลดียังไง รับส่งยังไง ยังทำได้ดีเหมือนเดิม แต่เเค่..บางครั้งความราบเรียบนี้มันทำให้รู้สึก "เบื่อ" บ้างเล็กน้อย เเต่เท่าที่คบกันมาก็รู้สึกว่า ... ก็อยู่ได้อ่ะเเหละ รับได้ เหนื่อยแล้วเหมือนกัน ไม่อยากหาคนใหม่แล้ว ...
คือเอาง่ายๆเราต่างก็คิดว่าจะ"หยุด"ที่กันเเละกันเเล้วแหละ
.
แต่เเล้วชีวิตเราก็กลับมาปั่นป่วนอีกครั้ง
เมื่อ......
เราไปเจอกับผู้ชายคนนึง ด้วยบุญหรือกรรม นรกหรือสวรรค์ถีบส่งให้มาเจอกัน หรืออะไรก็ไม่รู้ ทำให้จำเป็นต้องมาทำงานด้วยกัน เเล้วจู่ๆก็เกิดความรู้สึกที่ว่า อ้าวเห้ย....ทำไม
ทั้งเข้ากันได้ทุกเรื่อง ตลกโปกฮาเเบบว่าเหมือนเจอตัวเองเวอร์ชั่นผู้ชาย แถมยังเป็นคนดีมากกกกกกกก
เราใช้เวลาทำงานเเละรู้จักกันมาเกือบๆ ครึ่งปีเท่านั้นค่ะ แต่รู้สึกเหมือนคบกันมา 10 ปี!!
เคยเป็นกันมั้ยคะ พอมันเจอคนที่ใช่มากๆมันแทบไม่ต้องถามหรือพูดอะไรเลย คือทุกอย่างเข้าใจ รู้ใจกันไปสะหมด
เหมือนเวลาเรามีเพื่อนที่สนิทมากๆสักคน เรารักมันมาก และเข้ากะมันได้ดีมาก ในช่วงเวลาเเค่สั้นๆ เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้จริงๆนะคะ
ที่บอกว่าเค้าดี ไม่ได้รีบตัดสินหรอกนะคะ เพราะเราก็เจอผช ที่ดีเเละร้ายมาเยอะ อันนี้บอกเลยว่า ดีจริง
คือพื้นฐานจิตใจดี เป็นคนรักครอบครัว (เห็นทั้งตอนเค้าอยู่กับครอบครัวเค้าและตอนเจอครอบครัวเรามาแล้ว)
มีน้ำใจกับเพื่อนรอบข้างทุกคน (อันนี้เห็นทุกวันเพราะทำงานด้วยกันตลอด)
ทัศนะคติก็ดี นิสัยใจคอ ทุกอย่างคือดีหมด
มีข้อเสียให้เห็นก็ตรง...ขี้หึงมากๆๆ เเบบว่าหวงเราขึ้นสมอง ทะนุถนอมเราดั่งไข่ในหิน ดังนั้นความธรรมชาติความเป็นคน Friendly แบบเราก็เลยจะมีอึดอัดบ้าง ที่เค้ามาหวงเว่อวังอลังการ
.
ขอสรุปเลยนะคะ คือคนที่มาที่หลัง เค้าติดเเค่มาทีหลังจริงๆ ความรู้สึกเราตอนนี้ก็คือ ผชคนนี้เป็นคู่ชีวิตเราได้ ดูเเลเราได้ เราฝากชีวิตไว้ได้เเน่นอน
ส่วนอีกใจคือ เเฟนเราเค้าก็ดี ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ เราทิ้งเค้าไม่ได้ เเบบว่าทิ้งไม่ลงจริงๆ ถ้าเราไปชีวิตเค้าจะต้องพังพินาศมากเเน่ๆ
ส่วนไอ่คนที่มาทีหลังนี่ก็
.
อยากรู้จริงๆว่า ระหว่างเลือกความสุขตัวเอง (เลือกคนหลัง) กับเลือกความสุขคนอื่น (เลือกคนแรก)
เราควรทำยังไงดี?!
ใครเคยมีประสบการณ์เเบบนี้ชี้เเนะทีเถอะค่าาาาาา จะบ้าตายอยู่เเล้ววว
ลาออกก็ไม่ได้ ไม่มีเงินจะกินข้าว เลิกก็ไม่ได้ เหมือนทำลายชีวิตคนๆนึง โอ้ยยยยยย ปวดกะบาล
อยากออกมาอยู่คนเดียว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรไปบอกทั้งคู่ เอาไงดี ใครก็ได้ ช่วยหนูด้วยยย ><!!