สวัสดีค่ะ ขออนุญาติเล่ารายละเอียด
ครอบครัวเราอยู่กัน 4 คน พ่อ,แม่,เรา และน้องสาวค่ะ
ผู้ป่วยทางจิตคือพ่อเราเองค่ะ เขาเริ่มมีอาการเมื่อประมาณ 1-2 ปีที่แล้ว เริ่มแรกคือ พ่อเราทำงานเป็นรปภ.กะกลางคืนที่โรงงานแห่งหนึ่ง เขามาเล่าให้เราฟังว่า เจอผีเป็นเงาดำๆ มีเสียงหมาหอนแต่ไม่มีหมาสักตัว
เขาทำงานอยู่ได้ราวๆ 2 เดือน ก็เริ่มพูดคนเดียว นั่งสมาธิ บอกเราว่าเขาระลึกชาติได้ บางทีก็เดินเข้าห้องน้ำแล้วพูดว่า"โอ้ ท่านมาแล้วหรอครับ เชิญครับๆ" นั่งสวดมนต์ทั้งวัน แล้วก็เกิดเหตุการ์ณสำคัญขึ้น วันที่ 28 มีนา พ่อเรานอนอยู่ดีๆก็ลุกพรวดพราดออกจากห้องไปตอนประมาณ 4 ทุ่มเศษๆ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็นอนต่อ ประมาณ 5 ทุ่มเราลุกมาเข้าห้องน้ำ เห็นประตูหน้าบ้านเปิดทิ้งไว้ ก็นึกโมโหพ่อในใจว่าออกไปทำไมไม่ปิดประตู เราก็เดินไปปิดแล้วก็นอนต่อ สักพักยามเฝ้าประตูทางออกแฟรต เดินมาเรียกที่หน้าห้อง แล้วบอกเราว่า พ่อเราขี่มอไซร์ชนกำแพง แล้วปีนกำแพงหนีไปกระโดดบ่อปลาหลังแฟรต เราฟังก็ทั้งงงทั้งตกใจ ก็ปลุกแม่มา คนข้างห้องเขาเห็นบ้านเราเหลือแต่ผู้หญิงเขาก็ให้ลูกเขยเขามาช่วย เรา แม่ น้องสาว น้าผู้ชายข้างห้องก็เดินอ้อนแฟรตไปจุดเกิดเหตุ มีรถมูลนิธิจอดอยู่ พ่อเรานั่งอยู่ท้ายรถ สภาพที่เราเห็น เรากับน้องร้องไห้เลย พ่อเปียกทั้งตัว เนื้อตัวเลอะโคลน มีรอยถลอก รอยแผลถูกบาดทั้งตัว ใส่กางเกงใครก็ไม่รู้ตัวใหญ่มาก เขานั่งสั่นอยู่ เราก็เข้าไปกอดพ่อ ถามว่าเป็นอะไรๆ เขาก็ไม่ตอบ นั่งสั่นคอตก ตาดูเหมอลอยแต่จ้องอะไรอยู่ เราก็สงสารเขาก็ร้องไห้ น้องสาวเราเห็นก็ร้องไห้ มูลนิธิเขาก็เล่าให้ฟังว่า เจ้าของบ่อปลาแจ้งมาว่ามีคนตะโกนจากบ่อปลาว่า "ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!!" ตอนแรกที่มูลนิธิมาถึง พ่อเราติดอยู่กับแห่ปลา มูลนิธิก็ช่วยกันเอาออก แต่พ่อเรากลับหนีลงน้ำไปอีก แต่ไปไม่รอดขาเป็นตะคริว มูลนิธิก็ช่วยกันพาขึ้นมาอีก ปรากฏว่าพ่อเราไม่ใส่อะไรเลย เสื้อผ้าทั้งหลาย กางเกงในก็ไม่ใส่ เจ้าของบ่อปลาเลยเอากางเกงให้พ่อเราใส่ พ่อเราก็นั่งหมดแรงยุท้ายรถสักพักเราก็มาถึง แม่เราก็เล่าๆอาการของพ่อให้มูลนิธิฟัง แล้วก็ขอให้พาไปส่งที่รพ.จิตเวชให้หน่อย เขาก็พาเราไปบ้านสมเด็จ แต่ปรากฏว่า บ้านสมเด็จไม่รับ เพราะพ่อเราเป็นวัณโรคปอดด้วย แถมตอนนั้นพ่อเราบอกเจ็บแขน ทางรพ.สมเด็จเลยแนะนำให้ไปที่ศิริราช ระหว่างทางพ่อเราก็ตะโกนมา "มีคนจะฆ่าผมมม!!ๆๆ" ตะโกนเป็นระยะๆจนถึงรพ.ศิริราช เขาก็ตรวจดูอาการ หมอบอกก็ดูเขาปกติดีนะ ถามตอบรู้เรื่อง เรารออยู่จากตี 4-5 จนถึงประมาณ 10 โมง เขาก็ย้ายตัวพ่อเรามาที่รพ.บางนา 1 เราก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากล่ะ จำได้แค่ว่า เราเฝ้าเขาที่รพ. พ่อเราพยามบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร เขาแค่เป็นเทพที่มาจุติ ถ้าแม่เราไม่เชื่อ เขาจะแช่งหักกระดูกให้ดูเลย วันนั้นก็มีหมอเข้ามาตรวจและฉีดยาให้เข็มนึง หมอบอกว่ายาเข็มนี้อยู่ได้ 1 เดือน ระหว่างนั้นให้ทานยาควบคู่ไปด้วย เขานอนอยู่รพ.ได้ 3-4 วันก็กลับมาบ้าน สิ่งแรกที่เขาทำคือ หยิบมีดมาเก็บไว้ใต้หมอนที่เขานอน ทุกคนกลัวว่าวันนึงเขาจะคลั่งเอามีดมาทำร้ายคนในครอบครัว พอเอามีดเก็บเสร็จ เราก็เข้าไปคุยกับเขา เขาบอกว่า "วันนั้นมีคนตามฆ่าเขา สว.ส่งลูกน้องมา มันมี 2 คน คนหัวโล้นมีปืน นั่งรถกระบะสีดำมา พ่อเลยหนีออกมาให้มันมาไล่พ่อ พ่อเลยขี่รถมอไซร์หนี แล้วจอดไว้ตรงกำแพง ไม่ได้ขับชน แค่จอดไว้ แล้วพ่อก็ปีนกำแพงหนี พ่อถอดเสื้อผ้าออกหมดเพราะเสื้อผ้ามันอุ้มน้ำ เคลื่อนไหวลำบาก แกบอกผีกำนัน(ตอนนั้นกำนันพึ่งเสีย)มาเข้าสิงพ่อ แกขาไม่ดีพ่อเลยว่ายน้ำมาได้แค่นิดเดียว พ่อเลยตะโกนเรียกในคนช่วย ไอ้คนมูลนิธิ 2 คนนั่นก็จะมาฆ่าพ่อ พ่อเลยตะโกนให้คนช่วย มีคนจะฆ่าผมๆ " เราก็เอาไปบอกแม่ วันถัดมา พ่อเรานั่งลับมีดอยู่หลังบ้าน แล้วเอามีดอันนั้นเก็บไว้ใต้หมอน ตอนพ่อไปเข้าห้องน้ำแม่ก็เอามีดอันนั้นกับของมีคมทุกอย่างไปซ่อน ผ่านไปประมาณ 6-7 วัน พ่อเราดีขึ้น เราเลยย้อนกลับมาถามว่าตอนนั้น ความรู้สึกนึกคิดเขาเป็นยังไง แกบอก พ่อควบคุมตัวเองไม่ได้ ใจมันวอกแวกไปหมด แม่เลยนัดว่า วันพรุ่งนี้จะไปทำบุญกัน เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อเราจะกลับต่างจังหวัดเฉย ไม่ยอมไปทำบุญ จะกลับๆท่าเดียว แม่เลยให้เงินไป แกก็กลับไปอยู่กับพ่อแม่แก(ปู่,ย่า)ผ่านไป1เดือน ที่ต่างจังหวัด ญาติพ่อโทรมาหาแม่ บอกว่า พ่อวิ่งหนีออกจากบ้านตอนกลางคืน ตอนนี้(ประมาณ ตี1) ยังหาตัวไม่เจอเลย สรุป แกเดินกลับบ้าน(ต่างจังหวัด)ตอนประมาณ ตี5 เกือบๆ6โมงเช้า แกบอกไปหลบอยู่ใต้เถียงนา ญาติบอก เนื้อตัวเลอะโคลน มีแผลถลอก แล้วก็ใส่กางเกงใครก็ไม่รู้ หลังจากนั้นแกก็เริ่มไม่กินยา ญาติบังคับก็กิน อมไว้ใต้ลิ้นแล้วก็แอบคายทิ้ง ผ่านไปหลายเดือน อาการแกเริ่มนิ่งๆ นั่งสมาธิทั้งวัน กลางคืนไม่นอน มีผลอยหลับไปบ้าง หลับๆตื่นๆ อมน้ำไปรดใส่หัวปู่บ้าง ให้พรคนในบ้านบ้าง แต่อาการแกไม่ได้โวยวาย จนคนรอบข้างวุ่นวายเกินไป บ้างครั้งก็ไปช่วยญาติขายของ ตั้งแต่ที่หนีออกจากบ้านที่ต่างจังหวัดไป แกก็กินยาน้อยลงๆ จนไม่กินเลย
ช่วงสงกานต์ เราพาน้องสาวไปเยี่ยมพ่อที่ต่างจังหวัด ญาติบอก แกรอให้เรามา ถามทุกวันว่าจะถึงวันที่ 9 รึยัง(วันที่เราเดินทาง)พอไปถึงแกก็ดีใจอ่ะ ยิ้ม ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบไปเรื่อย แต่พอตกกลางคืน เรานอนๆอยู่ข้างน้องสาว พ่อเรามานั่งสมาธิข้างๆ เราบอกให้พ่อไปนอนพักผ่อนซะ แกตะโกนขึ้นมากลางดึก ตอนนั้นประมาณ เกือบๆจะเที่ยงคืน(คนต่างจังหวัดนอนไว 2 ทุ่มก็เริ่มเข้านอนแล้ว)"ลูกกูมาแล้วๆๆ" เราต้องบอกใฟ้แกเงียบๆ ปู่กับย่านอนอยู่ รบกวนเขา เที่ยวบอกวนอยู่ประมาณ ถึง ตี1นิดๆ ย่าบอก "สิโวยวายหาสิแตกหยัง ผู้อื่นเขาหลับเขานอนอยู่สิบ้าติ" พ่อถึงเงียบ แต่ยังไม่ยอนนะ นั่งอยู่นั่นอ่ะ จนเราหลับไป วันที่ 11เรายังอยู่ที่ต่างจังหวัด เราเข้าไปคุยกับพ่อ เราเห็ยเขานั่งสมาธิอยู่ เราจะเข้าไปถามเขาว่าจะกินไอติมไหม เขาบอก"หนูมาแล้วหรอลูก วันนี้วันที่9ใช่ไหม" เราบอกไม่ใช่วันนี้ 11แล้ว เมื่อวานหนูยังบอกให้พ่อโกนหนวด สระผม อยู่เลย จำได้ไหม แกก็เงียบไป นั่งสมาธิต่อ วันที่ 13 เรากลับมาที่บ้าน ประมาณ 15-30 วัน แกก็ตามลงมา ที่บ้าน แม่ก็บังคับให้แกกินยา แกไม่กินๆ ปายาใส่หน้าแม่ เม็ดยาแตก แม่ร้องไห้นั่งเก็บเม็ดยา บ่นๆ "ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ตายๆไปเลย" แกไม่ยอมกินยาเลย ไม่ว่าแม่ เรา น้องเรา จะพูดยังไง แกไม่กินเลย ปัดทิ้งตลอด ผ่านไปประมาณสัก 1-2 เดือน คนในบ้านเราทะเลาะกับพ่อ แม่เราโดนตบหน้า เราโดนบีบคอ แม่เรามาห้ามไว้ ทุกคนหนีมาอยู่ในห้องแล้วล็อคประตูไม่ให้แกเข้ามา แกก็โวยวายอยู่ข้างนอก สักพักก็สงบลง มาขอโทษ บอกว่าไม่ได้ทำ ผีมันทำ เราเครียดมาก ตอนนั้นเลยหนีมาอยู่กับแฟน ระหว่างนี้แกก็ ไปๆมาๆที่บ้านกับต่างจังหวัด ที่บ้านเรามี ที่นอนสปริงินนึง พ่อเราซื้อมาตอนแกปกติ พ่อเราบอกว่า ในที่นอนมีผี ห้ามนอนให้เอาไปทิ้ง แกแบกที่นอน โยนลงมาจากชั้น 5 จะเอาเครื่องซักผ้าไปทิ้งแต่แบกไม่ไหวเลยทิ้งไว้ข้างบันได ผ่านไปสักประมาณ ช่วงปีที่แล้วพ่อเราบอกให้ขายบ้าน ที่บ้านมีผี แกนอนไม่ได้เลย เดี๋ยวก็บอกมีผี เดี๋ยวก็บอกสว.จะให้คนมาลักพาตัวไปโยนทะเล พ่อมีปัญหากับนักธุรกิจ เขาจะให้คนมาลักไปทิ้งทะเล น้องสาวเราช่วงนั้นพึ่งขึ้นม.1 ได้รับผลกระทบความเครียด ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากทำอะไร จนโดนไล่ออก แม่เราเลยส่งไปเข้าเรียนที่บ้านเกิดแม่ แม่เล่าให้เราฟังว่า มีอยู่วันนึง แม่กลับมาจากทำงาน เห็นควันดำลอยออกมาจากบ้าน คนมุง ตำรวจมา ก็ตกใจ ปรากฏว่า พ่อเราเผาห้องน้ำ ยังดีที่ไหม้ไม่หมด มีแค่กระจกที่เสียหาย เราถามพ่อว่าทำทำไม แกบอก ห้องน้ำมันมืด พ่อเลยจุดเทียน แล้วก็ลืมดับไฟ ล่าสุดตอนนี้พ่อเรามาจากต่างจังหวัด เพราะเพื่อนเขาโทรไปบอกว่าจะทำให้เขามีรายได้ เขาเลยโบกรถมาจากต่างจังหวัด ไม่มีเงินมานะ แต่อาศัยโบกรถเอา มาตอนแรกก็ไม่ยอมนอนในบ้าน ไปนอนอยู่บันไดหนีไฟ ไม่ก็ศาลาพระใกล้ๆที่ทำงานเรา แกชอบบอกว่า แกเป็นเทพ ไปปราบดวงอาทิตย์มา แกมีวิญญาณมังกรอยู่ในหัว แกไปเกิดเป็นฮองเต้คนแรกของจีน เกิดเป็นกษัตริย์ราชการที่1-10 มีผีอยู่ในตัวแก 20-30 ตัว จะให้หมดผ่าผีออกให้ แกหลอกแม่ว่าขอเงินจะเอาเงินกลับต่างจังหวัด แต่ไม่กลับแกเอาเงินไปลงทุนขายหวย จริงอยู่ที่มันก็ดีที่แกหาเงินใช้เองได้ แต่ประเด็นมันอยู่ที่พ่อเราเขาไม่ชอบแฟนเรา ถึงขั้นว่าไม่มันก็กูต้องตาย เจอกันก็จะตีกัน ทะเลาะกัน เราเลยไม่อยากให้เจอกัน ล่าสุด พ่อเรามาหาเราที่ห้อง ให้เปิดประตู เราไม่ยอมเปิด แกก็โวยวายจนคนข้างห้อง โมโหเปิดประตูออกมาด่า ตอนนี้คนรอบข้างมองว่าเราเป็นตัวปัญหา พ่อไม่ปกติทำไมไม่ให้เขาอยู่ในที่ๆควรอยู่ ให้เขาไปรักษาอาการป่วย เราเองก็ทำงานได้ไม่เต็มที่ วันไหนแกมาป่วนก็ต้องไปทำงานช้าหรือขาดงานไปเลย
ถ้าใครพอรู้วิธีพาเขาไปโรงพยาบาลที่รักษาเขาได้รบกวนบอกขั้นตอน บอกวิธีด้วยค่ะ
แล้วหากจะให้อยู่ประจำเสียค่าใช้จ่ายเท่าไรคะ
วอนผู้รู้ตอบด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ TT - TT
การส่งตัวผู้ป่วยทางจิตไว้ที่รพ. ต้องทำอะไรบ้างและมีค่าใช้จ่ายเท่าไรคะ?
ครอบครัวเราอยู่กัน 4 คน พ่อ,แม่,เรา และน้องสาวค่ะ
ผู้ป่วยทางจิตคือพ่อเราเองค่ะ เขาเริ่มมีอาการเมื่อประมาณ 1-2 ปีที่แล้ว เริ่มแรกคือ พ่อเราทำงานเป็นรปภ.กะกลางคืนที่โรงงานแห่งหนึ่ง เขามาเล่าให้เราฟังว่า เจอผีเป็นเงาดำๆ มีเสียงหมาหอนแต่ไม่มีหมาสักตัว
เขาทำงานอยู่ได้ราวๆ 2 เดือน ก็เริ่มพูดคนเดียว นั่งสมาธิ บอกเราว่าเขาระลึกชาติได้ บางทีก็เดินเข้าห้องน้ำแล้วพูดว่า"โอ้ ท่านมาแล้วหรอครับ เชิญครับๆ" นั่งสวดมนต์ทั้งวัน แล้วก็เกิดเหตุการ์ณสำคัญขึ้น วันที่ 28 มีนา พ่อเรานอนอยู่ดีๆก็ลุกพรวดพราดออกจากห้องไปตอนประมาณ 4 ทุ่มเศษๆ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็นอนต่อ ประมาณ 5 ทุ่มเราลุกมาเข้าห้องน้ำ เห็นประตูหน้าบ้านเปิดทิ้งไว้ ก็นึกโมโหพ่อในใจว่าออกไปทำไมไม่ปิดประตู เราก็เดินไปปิดแล้วก็นอนต่อ สักพักยามเฝ้าประตูทางออกแฟรต เดินมาเรียกที่หน้าห้อง แล้วบอกเราว่า พ่อเราขี่มอไซร์ชนกำแพง แล้วปีนกำแพงหนีไปกระโดดบ่อปลาหลังแฟรต เราฟังก็ทั้งงงทั้งตกใจ ก็ปลุกแม่มา คนข้างห้องเขาเห็นบ้านเราเหลือแต่ผู้หญิงเขาก็ให้ลูกเขยเขามาช่วย เรา แม่ น้องสาว น้าผู้ชายข้างห้องก็เดินอ้อนแฟรตไปจุดเกิดเหตุ มีรถมูลนิธิจอดอยู่ พ่อเรานั่งอยู่ท้ายรถ สภาพที่เราเห็น เรากับน้องร้องไห้เลย พ่อเปียกทั้งตัว เนื้อตัวเลอะโคลน มีรอยถลอก รอยแผลถูกบาดทั้งตัว ใส่กางเกงใครก็ไม่รู้ตัวใหญ่มาก เขานั่งสั่นอยู่ เราก็เข้าไปกอดพ่อ ถามว่าเป็นอะไรๆ เขาก็ไม่ตอบ นั่งสั่นคอตก ตาดูเหมอลอยแต่จ้องอะไรอยู่ เราก็สงสารเขาก็ร้องไห้ น้องสาวเราเห็นก็ร้องไห้ มูลนิธิเขาก็เล่าให้ฟังว่า เจ้าของบ่อปลาแจ้งมาว่ามีคนตะโกนจากบ่อปลาว่า "ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!!" ตอนแรกที่มูลนิธิมาถึง พ่อเราติดอยู่กับแห่ปลา มูลนิธิก็ช่วยกันเอาออก แต่พ่อเรากลับหนีลงน้ำไปอีก แต่ไปไม่รอดขาเป็นตะคริว มูลนิธิก็ช่วยกันพาขึ้นมาอีก ปรากฏว่าพ่อเราไม่ใส่อะไรเลย เสื้อผ้าทั้งหลาย กางเกงในก็ไม่ใส่ เจ้าของบ่อปลาเลยเอากางเกงให้พ่อเราใส่ พ่อเราก็นั่งหมดแรงยุท้ายรถสักพักเราก็มาถึง แม่เราก็เล่าๆอาการของพ่อให้มูลนิธิฟัง แล้วก็ขอให้พาไปส่งที่รพ.จิตเวชให้หน่อย เขาก็พาเราไปบ้านสมเด็จ แต่ปรากฏว่า บ้านสมเด็จไม่รับ เพราะพ่อเราเป็นวัณโรคปอดด้วย แถมตอนนั้นพ่อเราบอกเจ็บแขน ทางรพ.สมเด็จเลยแนะนำให้ไปที่ศิริราช ระหว่างทางพ่อเราก็ตะโกนมา "มีคนจะฆ่าผมมม!!ๆๆ" ตะโกนเป็นระยะๆจนถึงรพ.ศิริราช เขาก็ตรวจดูอาการ หมอบอกก็ดูเขาปกติดีนะ ถามตอบรู้เรื่อง เรารออยู่จากตี 4-5 จนถึงประมาณ 10 โมง เขาก็ย้ายตัวพ่อเรามาที่รพ.บางนา 1 เราก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากล่ะ จำได้แค่ว่า เราเฝ้าเขาที่รพ. พ่อเราพยามบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร เขาแค่เป็นเทพที่มาจุติ ถ้าแม่เราไม่เชื่อ เขาจะแช่งหักกระดูกให้ดูเลย วันนั้นก็มีหมอเข้ามาตรวจและฉีดยาให้เข็มนึง หมอบอกว่ายาเข็มนี้อยู่ได้ 1 เดือน ระหว่างนั้นให้ทานยาควบคู่ไปด้วย เขานอนอยู่รพ.ได้ 3-4 วันก็กลับมาบ้าน สิ่งแรกที่เขาทำคือ หยิบมีดมาเก็บไว้ใต้หมอนที่เขานอน ทุกคนกลัวว่าวันนึงเขาจะคลั่งเอามีดมาทำร้ายคนในครอบครัว พอเอามีดเก็บเสร็จ เราก็เข้าไปคุยกับเขา เขาบอกว่า "วันนั้นมีคนตามฆ่าเขา สว.ส่งลูกน้องมา มันมี 2 คน คนหัวโล้นมีปืน นั่งรถกระบะสีดำมา พ่อเลยหนีออกมาให้มันมาไล่พ่อ พ่อเลยขี่รถมอไซร์หนี แล้วจอดไว้ตรงกำแพง ไม่ได้ขับชน แค่จอดไว้ แล้วพ่อก็ปีนกำแพงหนี พ่อถอดเสื้อผ้าออกหมดเพราะเสื้อผ้ามันอุ้มน้ำ เคลื่อนไหวลำบาก แกบอกผีกำนัน(ตอนนั้นกำนันพึ่งเสีย)มาเข้าสิงพ่อ แกขาไม่ดีพ่อเลยว่ายน้ำมาได้แค่นิดเดียว พ่อเลยตะโกนเรียกในคนช่วย ไอ้คนมูลนิธิ 2 คนนั่นก็จะมาฆ่าพ่อ พ่อเลยตะโกนให้คนช่วย มีคนจะฆ่าผมๆ " เราก็เอาไปบอกแม่ วันถัดมา พ่อเรานั่งลับมีดอยู่หลังบ้าน แล้วเอามีดอันนั้นเก็บไว้ใต้หมอน ตอนพ่อไปเข้าห้องน้ำแม่ก็เอามีดอันนั้นกับของมีคมทุกอย่างไปซ่อน ผ่านไปประมาณ 6-7 วัน พ่อเราดีขึ้น เราเลยย้อนกลับมาถามว่าตอนนั้น ความรู้สึกนึกคิดเขาเป็นยังไง แกบอก พ่อควบคุมตัวเองไม่ได้ ใจมันวอกแวกไปหมด แม่เลยนัดว่า วันพรุ่งนี้จะไปทำบุญกัน เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อเราจะกลับต่างจังหวัดเฉย ไม่ยอมไปทำบุญ จะกลับๆท่าเดียว แม่เลยให้เงินไป แกก็กลับไปอยู่กับพ่อแม่แก(ปู่,ย่า)ผ่านไป1เดือน ที่ต่างจังหวัด ญาติพ่อโทรมาหาแม่ บอกว่า พ่อวิ่งหนีออกจากบ้านตอนกลางคืน ตอนนี้(ประมาณ ตี1) ยังหาตัวไม่เจอเลย สรุป แกเดินกลับบ้าน(ต่างจังหวัด)ตอนประมาณ ตี5 เกือบๆ6โมงเช้า แกบอกไปหลบอยู่ใต้เถียงนา ญาติบอก เนื้อตัวเลอะโคลน มีแผลถลอก แล้วก็ใส่กางเกงใครก็ไม่รู้ หลังจากนั้นแกก็เริ่มไม่กินยา ญาติบังคับก็กิน อมไว้ใต้ลิ้นแล้วก็แอบคายทิ้ง ผ่านไปหลายเดือน อาการแกเริ่มนิ่งๆ นั่งสมาธิทั้งวัน กลางคืนไม่นอน มีผลอยหลับไปบ้าง หลับๆตื่นๆ อมน้ำไปรดใส่หัวปู่บ้าง ให้พรคนในบ้านบ้าง แต่อาการแกไม่ได้โวยวาย จนคนรอบข้างวุ่นวายเกินไป บ้างครั้งก็ไปช่วยญาติขายของ ตั้งแต่ที่หนีออกจากบ้านที่ต่างจังหวัดไป แกก็กินยาน้อยลงๆ จนไม่กินเลย
ช่วงสงกานต์ เราพาน้องสาวไปเยี่ยมพ่อที่ต่างจังหวัด ญาติบอก แกรอให้เรามา ถามทุกวันว่าจะถึงวันที่ 9 รึยัง(วันที่เราเดินทาง)พอไปถึงแกก็ดีใจอ่ะ ยิ้ม ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบไปเรื่อย แต่พอตกกลางคืน เรานอนๆอยู่ข้างน้องสาว พ่อเรามานั่งสมาธิข้างๆ เราบอกให้พ่อไปนอนพักผ่อนซะ แกตะโกนขึ้นมากลางดึก ตอนนั้นประมาณ เกือบๆจะเที่ยงคืน(คนต่างจังหวัดนอนไว 2 ทุ่มก็เริ่มเข้านอนแล้ว)"ลูกกูมาแล้วๆๆ" เราต้องบอกใฟ้แกเงียบๆ ปู่กับย่านอนอยู่ รบกวนเขา เที่ยวบอกวนอยู่ประมาณ ถึง ตี1นิดๆ ย่าบอก "สิโวยวายหาสิแตกหยัง ผู้อื่นเขาหลับเขานอนอยู่สิบ้าติ" พ่อถึงเงียบ แต่ยังไม่ยอนนะ นั่งอยู่นั่นอ่ะ จนเราหลับไป วันที่ 11เรายังอยู่ที่ต่างจังหวัด เราเข้าไปคุยกับพ่อ เราเห็ยเขานั่งสมาธิอยู่ เราจะเข้าไปถามเขาว่าจะกินไอติมไหม เขาบอก"หนูมาแล้วหรอลูก วันนี้วันที่9ใช่ไหม" เราบอกไม่ใช่วันนี้ 11แล้ว เมื่อวานหนูยังบอกให้พ่อโกนหนวด สระผม อยู่เลย จำได้ไหม แกก็เงียบไป นั่งสมาธิต่อ วันที่ 13 เรากลับมาที่บ้าน ประมาณ 15-30 วัน แกก็ตามลงมา ที่บ้าน แม่ก็บังคับให้แกกินยา แกไม่กินๆ ปายาใส่หน้าแม่ เม็ดยาแตก แม่ร้องไห้นั่งเก็บเม็ดยา บ่นๆ "ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ตายๆไปเลย" แกไม่ยอมกินยาเลย ไม่ว่าแม่ เรา น้องเรา จะพูดยังไง แกไม่กินเลย ปัดทิ้งตลอด ผ่านไปประมาณสัก 1-2 เดือน คนในบ้านเราทะเลาะกับพ่อ แม่เราโดนตบหน้า เราโดนบีบคอ แม่เรามาห้ามไว้ ทุกคนหนีมาอยู่ในห้องแล้วล็อคประตูไม่ให้แกเข้ามา แกก็โวยวายอยู่ข้างนอก สักพักก็สงบลง มาขอโทษ บอกว่าไม่ได้ทำ ผีมันทำ เราเครียดมาก ตอนนั้นเลยหนีมาอยู่กับแฟน ระหว่างนี้แกก็ ไปๆมาๆที่บ้านกับต่างจังหวัด ที่บ้านเรามี ที่นอนสปริงินนึง พ่อเราซื้อมาตอนแกปกติ พ่อเราบอกว่า ในที่นอนมีผี ห้ามนอนให้เอาไปทิ้ง แกแบกที่นอน โยนลงมาจากชั้น 5 จะเอาเครื่องซักผ้าไปทิ้งแต่แบกไม่ไหวเลยทิ้งไว้ข้างบันได ผ่านไปสักประมาณ ช่วงปีที่แล้วพ่อเราบอกให้ขายบ้าน ที่บ้านมีผี แกนอนไม่ได้เลย เดี๋ยวก็บอกมีผี เดี๋ยวก็บอกสว.จะให้คนมาลักพาตัวไปโยนทะเล พ่อมีปัญหากับนักธุรกิจ เขาจะให้คนมาลักไปทิ้งทะเล น้องสาวเราช่วงนั้นพึ่งขึ้นม.1 ได้รับผลกระทบความเครียด ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากทำอะไร จนโดนไล่ออก แม่เราเลยส่งไปเข้าเรียนที่บ้านเกิดแม่ แม่เล่าให้เราฟังว่า มีอยู่วันนึง แม่กลับมาจากทำงาน เห็นควันดำลอยออกมาจากบ้าน คนมุง ตำรวจมา ก็ตกใจ ปรากฏว่า พ่อเราเผาห้องน้ำ ยังดีที่ไหม้ไม่หมด มีแค่กระจกที่เสียหาย เราถามพ่อว่าทำทำไม แกบอก ห้องน้ำมันมืด พ่อเลยจุดเทียน แล้วก็ลืมดับไฟ ล่าสุดตอนนี้พ่อเรามาจากต่างจังหวัด เพราะเพื่อนเขาโทรไปบอกว่าจะทำให้เขามีรายได้ เขาเลยโบกรถมาจากต่างจังหวัด ไม่มีเงินมานะ แต่อาศัยโบกรถเอา มาตอนแรกก็ไม่ยอมนอนในบ้าน ไปนอนอยู่บันไดหนีไฟ ไม่ก็ศาลาพระใกล้ๆที่ทำงานเรา แกชอบบอกว่า แกเป็นเทพ ไปปราบดวงอาทิตย์มา แกมีวิญญาณมังกรอยู่ในหัว แกไปเกิดเป็นฮองเต้คนแรกของจีน เกิดเป็นกษัตริย์ราชการที่1-10 มีผีอยู่ในตัวแก 20-30 ตัว จะให้หมดผ่าผีออกให้ แกหลอกแม่ว่าขอเงินจะเอาเงินกลับต่างจังหวัด แต่ไม่กลับแกเอาเงินไปลงทุนขายหวย จริงอยู่ที่มันก็ดีที่แกหาเงินใช้เองได้ แต่ประเด็นมันอยู่ที่พ่อเราเขาไม่ชอบแฟนเรา ถึงขั้นว่าไม่มันก็กูต้องตาย เจอกันก็จะตีกัน ทะเลาะกัน เราเลยไม่อยากให้เจอกัน ล่าสุด พ่อเรามาหาเราที่ห้อง ให้เปิดประตู เราไม่ยอมเปิด แกก็โวยวายจนคนข้างห้อง โมโหเปิดประตูออกมาด่า ตอนนี้คนรอบข้างมองว่าเราเป็นตัวปัญหา พ่อไม่ปกติทำไมไม่ให้เขาอยู่ในที่ๆควรอยู่ ให้เขาไปรักษาอาการป่วย เราเองก็ทำงานได้ไม่เต็มที่ วันไหนแกมาป่วนก็ต้องไปทำงานช้าหรือขาดงานไปเลย
ถ้าใครพอรู้วิธีพาเขาไปโรงพยาบาลที่รักษาเขาได้รบกวนบอกขั้นตอน บอกวิธีด้วยค่ะ
แล้วหากจะให้อยู่ประจำเสียค่าใช้จ่ายเท่าไรคะ
วอนผู้รู้ตอบด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ TT - TT