นิทรรศการพลังสังคมหยุดคุกคามทางเพศ
(social power exhibition against sexual assault)

Don’t tell me how to dress
นิทรรศการที่จัดแสดงเสื้อผ้าของเหยื่อที่ถูกคุกคามทางเพศ  (อ่านข้อความพร้อมกับดูเสื้อผ้าของเหยื่อแล้วค่อนข้างสะเทือนใจ) นี่คือปัญหาสังคมที่รอการแก้ไข จากคนในสังคมด้วยกันเอง

นิทรรศการน้อยแต่มาก.......
น้อยเพราะไม่มีอะไรต้องโชว์เยอะ ไม่ต้องมีข้อความให้อ่านมากมาย  แต่สิ่งที่มากคือเมื่อได้ดูแล้ว มากมายด้วยคำถามที่อยู่ในใจ  ว่าทำไมสังคมเราต้องเป็นแบบนี้  และต้องเจออะไรแบบนี้อยู่ซ้ำๆ  เกี่ยวกับปัญหาการถูกคุกคามทางเพศ

เหมือนเห็นแชร์มากันอยู่พักหนึ่งของต่างประเทศ  นี่ก็เพิ่งรู้ว่าที่ไทยก็มีด้วย
นิทรรศการพลังสังคมหยุดคุกคามทางเพศ  ได้ดูแล้วอยากจะให้ปรับเปลี่ยนความคิดคุณใหม่ มายาคติที่สังคมมองว่า ก็เพราะแต่งตัวแบบนี้ไงถึงได้ถูกข่มขืน มันควรจะหายไปจากสังคมไทยได้แล้ว อยากให้มาดูจริงๆ ค่ะ  

นิทรรศการเนื้อหาไม่มาก อ่านสั้นๆ แต่ได้ใจความ แถมยังถูกตั้งคำถามเจ็บจี๊ดจากสังคมว่า ความจริงแล้ว เสื้อผ้าและการแต่งตัว ไม่ได้เป็นต้นเหตุของการถูกข่มขืนเลย การไม่มีสติ การไม่เคารพซึ่งกันและกันต่างหากคือปัญหา

ซึ่งผู้ชายหลายคนอาจจะแย้งว่า ก็มันเป็นธรรมชาติของผู้ชาย เห็นสิ่งล่อแหลมก็เกิดอารมณ์ทางเพศ เปล่าเลย ความจริงเสื้อผ้าไม่เกี่ยวหรอก แต่เพราะสติและการยับยั้งชั่งใจของมนุษย์ต่างหาก ที่ควรได้รับการแก้ไขอย่างจริงจัง

อยากให้ปรับเปลี่ยนความคิดกันใหม่ว่า เขาไม่ใช่แค่ผู้ชาย ผู้หญิง หรือบุคคลข้ามเพศ แต่เขาคือมนุษย์คนหนึ่ง ที่อยากใช้ชีวิตอยู่ในสังคมปกติ ชอบแต่งตัวยังไง เป็นคนแบบไหน  ไม่ควรมีใครถูกตัดสินว่าเพราะแต่งตัวโป๊จึงถูกข่มขืน  การแต่งตัวก็เป็นความชอบส่วนตัวของบุคคลเช่นกัน

ลองมาดูกันว่า  เสื้อผ้าของเหยื่อที่ใส่ในวันนั้น เป็นเสื้อผ้าแบบไหน

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั่น
ชุดกางเกงขาสั้นลายการ์ตูน ประมาณเข่า และเสื้อยืดสีเลือดหมู ฉันถูกข่มขืนโดยลูกชายแท้ๆ ฉันพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครได้ยิน

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อสีแดง กางเกงสีฟ้า ฉันอายุ 14 ปี ฉันถูกพ่อแท้ๆ ล่วงละเมิดทางเพศ ฉันรู้สึกกลัวและไม่กล้าบอกใครกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะพ่อขู่ จนน้าสาวจับได้ฉันจึงเล่าความจริงให้น้าสาวฟังทั้งหมด พ่อจึงถูกจับกุมและดำเนินคดี

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อลาย กางเกงขาสามส่วน ฉันเป็นแม่บ้านรับจ้างทำความสะอาดบ้านให้นายจ้าง วันนั้นฉันถูกหลานชายของนายจ้างข่มขืน ฉันกลัวและไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับใคร

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
ชุดผู้ป่วย ผมเข้าไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ และถูกล่วงละเมิดทางเพศจากพยาบาล (ผู้ชาย) ที่เฝ้าไข้

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อแขนยาว กางเกงยีนส์ขายาว ฉันใส่เพื่อไปสมัครงาน ฉันพยายามหางานทำเพื่อช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายในครอบครัว ฉันถูกล่วงละเมิดทางเพศโดยที่ฉันไม่ยินยอม

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสามส่วน ฉันถูกข่มขืนจากหลานชายนายจ้าง ฉันเป็นแม่บ้านทำความสะอาด ไม่มีความรู้และพิการ
ฉันไม่กล้าบอกใครจนฉันตั้งท้อง ทุกคนสงสัยจึงถามฉันถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อสีชมพู กระโปรงยาว ฉันถูกเพื่อนชายที่ไว้ใจและสนิท ได้หลอกว่าสนใจขนมที่ฉันทำ และให้ฉันนำขนมไปส่ง เมื่อฉันไปถึงเขาถึงถือโอกาสล่วงละเมิดทางเพศฉัน

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
ชุดนักศึกษา กระโปรงยาวเลยเข่า ผู้กระทำเป็นรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัย ได้ทำทีเข้ามาดูแลน้องใหม่ และถือโอกาสที่ฉันไว้วางใจมหลอกฉันไปล่วงละเมิดทางเพศที่คอนโด

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อสีดำ กางเกงยีนส์ขาสั้น เพื่อนชายได้ชวนฉันไปที่พัก และเมื่อ/ปถึงมีเพื่อนผู้ชายจำนวน 7 คน เข้ามาบังคับล่วงละเมิดทางเพศ หากไม่ยินยอมจะใช้ปืนยิง

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อยืดกางเกงกีฬา ชุดที่ฉันใส่อยู่บ้าน ฉันถูกล่วงละเมิดทางเพศจากบิดาแท้ๆ ในช่วงเวลากลางวัน โดยที่มารดาไม่ทราบเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะบิดาได้ข่มขู่ฉันไว้ว่าห้ามบอกใคร

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อยืดสีดำและกางเกงขาสั้น เป็นชุดที่ฉันใส่ไปเล่นน้ำในช่วงเทศกาลสงกรานต์กับเพื่อนผู้หญิงจำนวน 5-6 คน มีกลุ่มวัยรุ่นชายเข้ามาประแป้งและถือโอกาสลวนลาม ลูบแก้มและหน้าอก

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อยืด กางเกงขาสั่นลายการ์ตูน ฉันอายุ 4 ขวบ ฉันถูกข่มขืนโดยลุงข้างบ้าน แต่ไม่กล้าบอกใครเพราะฉันกลัว

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา กางเกงขาสั้น ฉันมีเพื่อนชายที่สนิทเรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาล ได้หลอกให้ฉันไปที่บ้านและล่วงละเมิดทางเพศฉัน หลังจากนั้นเขาพาเพื่อนชายอีกจำนวน 9 คน มารุมโทรมฉัน

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
เสื้อยืด กางเกงกีฬาตัวเล็ก ของเด็กวัย 2 ขวบ ถูกข่มขืนโดยชายแปลกหน้า

นี่คือชุดที่ฉันใส่ในวันนั้น
ชุดแซกยาวสีดำ แขนกุด เป็นชุดที่ฉันใส่ไปพบกับผู้กระทำ ซึ่งเป็นบุคคลมีชื่อเสียงที่ฉันชื่นชอบ ฉันไม่คิดว่าฉันจะถูกหลอกเพื่อไปล่วงละเมิดทางเพศ

  บางคนอาจจะแย้งนะ ว่าบางเคส ก็เป็นกรณีที่ผู้หญิงไปอยู่ใกล้ชิดผู้ชายก่อน  จะให้ห้ามใจได้ยังไง (ซึ่งนั่นก็น่าจะมีคนคิดแบบนี้มากอยู่เหมือนกันในสังคมไทย)  
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น   เพราะนิทรรศการต้องการให้เห็นถึงความคิดของคนรุ่นใหม่  และอยากให้ปรับเปลี่ยนความคิดเรื่องของเพศกันใหม่ว่า ความจริงแล้ว   ในสังคมเรา  มีความหลากหลายทางเพศ  และไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง  ผู้ชาย  หรือเพศไหนๆ  ทุกคนเป็นเพื่อนกันได้ทั้งนั้น  ทุกคนมีสิทธิ์ของความเป็นมนุษย์   ไม่ใช่ทุกคนที่จะล่วงละเมิด หรือถูกล่วงละเมิด  ทุกคนควรเคารพในความเป็นมนุษย์   ให้เกียรติกัน  โดยเฉพาะในกรณีที่เขา "ไม่ยินยอม"

ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่แต่งตัวเพราะเขาชอบ หรือเป็นสิทธิ์ของเขา  และต่อให้เขาจะแต่งตัวยังไง ก็ไม่ควรมีใครไปยุ่งกับร่างกายของเขา