สวัสดีค่ะนี่ก็จะมาถามเรื่องความรักอย่างจริงจัง
เริ่มกันเลยดีกว่าา
คือตอนจขกท.อยู่ม.6เคยมีแฟนม.4เรารักกันมากจนตอนประมาณ2-3เดือนที่เราคบกับแฟนเราก็ชอบถามว่าคนเก่าของเราเป็นคนยังไงเราก็ตอบไปตามจริงแล้วเหมือนแฟนเราไม่โอเคกับคำตอบของเรา เราก็รู้แล้วว่าเค้างอลเราก็พยายามง้อ ง้อไปง้อมาก็ดีกัน แล้ว2อาทิตต่อมาเค้าก็ถามอีกเราก็พูดว่าเราลืมไปหมดแล้วเค้าก็เหมือนจะงอลเราที่ไม่เล่าเราก็บอกว่าเราลืมแล้วจริงๆเค้าก็พูดประมาณว่าไม่เป็นไรเราไม่งอลหรอก เราก็เล่าในสิ่งที่เค้าอยากรู้เค้าก็แบบเงียบๆไปเราก็รู้แล้วแหละว่าเค้างอลเรก็พยายามคุยเรื่องอื่นเค้าก็แบบกลับมาดี ตอนเราอยู่รร.ก็ดีมากมารร.ก็รอกันพอตอนเที่ยงเค้าลอบเตะบอลกับเพื่อนๆเราก็อยู่กับเพื่อนของเรามาตลอดจนเราจะไปมหาลัยแล้วเราก็อยากให้เค้าอยู่กับเราบ้างเราก็บอกเค้าว่าเออเราจะไปมหาลัยแล้วน่ะไม่มานั่งด้วยกันหน่อยหรอตอนกินข้าวเสร็จ(ไม่ได้นั่ง2ต่อ2นะคะมีเพื่อนเราด้วย)เค้าก็แบบโอเค พอตอนกลางวันเรากินข้าวเสร็จเรามานั่งที่โดมเป็นพี่ประจำเรากับเพื่อนๆเราเห็นเค้าเตะบอลอยู่เราก็รอแต่เค้าก็ไม่มาจนเพลงขึ้นตั้งแถวแล้วเค้าถึงรีวิ่งมาเหมือนเค้ารู้ว่าเรางอลเค้าก็แบบขอโทษเราก็โอเคให้อภัยเพราะเพลงกำลังขึ้นต้องรีบตั้งแถวพอวันต่อมาเรารอเค้าทีนี้เค้ามานั่งไม่ถึง10นาทีเค้าก็ขอไปเล่นฟุตบอลเรา็ให้ไปแตาก็แอบนอยที่เราอยากให้อยู่คืออีก3เดือนเราก็จะไปแล้วไงก็แบบอยากมีเวลากับเค้าบ้างจนมา4-5เดือนที่คบกันเค้าชวนเาทะเลาะจนเราร้องไห้ทุกคืนเราก็ปรึกษาเพื่อนบ่อยมากช่วงนั้นจนเพื่อนแอบรำคาญเพราะมันทุกคืนจริงๆที่เราร้องไห้เพื่อนก็แนะนำตลอดแบบพอมั้ย พอเหอะถ้ายังร้องไห้ทุกคืนขนาดนี้ทะเลาะกันจนเราเบื่อแต่เราก็ทนเพราะแบบมันคงไปต่อได้ช่วงหลังๆเราก็เบื่อจริงๆเพราะเวลาีปัญหาอะไรเราแก้เองตลอดเราก็อยากให้เค้าเป็นผู้นำบ้างแต่ยอมรับเค้าดูแลเราดีมากเค้าเก็บเงินเพื่อนที่เราจะไปเที่ยวด้วยกันเราอยากได้อะไรเค้าก็เก็บเงินซื้อให้ เราก็ให้เค้าเหมือนกัน ให้ตั้งแตาเดินแรกเลย555555 ต่อๆค่ะ แล้วพักหลังก็มาทะเลาะกันอีกแบบเรื่องนิดๆหน่อยก็ทะเลาะจะเราไม่ไหวแล้วขอเลิกเค้าก็ร้องไห้เราก็ด่าเค้าคำหยายๆคายๆยอมรับเลยค่ะเพราะโมโหมากเค้าก็ตื้อเราจนเรากลับมาทุกอย่างดีขึ้นจนทะเลาะอีกเราก็แบบพยานามอดทนแล้วเราก็ไม่อยากด่าเค้าเพราะเรารู้เราอารมณ์ร้อนเราก็พยายามบอกเค้าขออยู่คนเดียวก่อนขอให้อารมณ์ทันลงก่อนเค้าก็ไม่ยอมเค้าชอบหาว่าเราหนีปัญหาเราก็พยายามอธิบายว่าไม่หนีไม่ได้หนีเค้าก็ไม่ยอมจนเราโมโหอีกแล้วเราก็ด่าเค้าอีกแล้วเราก็บล็อคทุกอย่าไปเพราะว่าเราอยากอยุคนเดียวจริงๆอยากปรับอารมณ์ตัวเองจนเป็นแบบนี้ซ้ำๆจนเดือนที่9ก็ทะเลาะอีกเราบอกเลิกอีกเหมือนเดิมเลยค่ะ เค้าก็แบบจะเลิกจริงๆใช่มั้ยเราก็บอกว่าใช่แล้วเค้าก็ไม่ง้อไม่อะไรเหมือนเดิมจนเราก็แบบโอเคเลิกเพราะบอกว่าเหนื่อยกับเราแล้วเราก็โอเคเราก็เหนื่อย พอวันนึงผ่านไปแค่วันเดียวเราคิดถึงเค้ามากเรากลับไปง้อแต่เค้าก็ไม่กลับมาเราไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็เอาแต่บอกให้ปล่อยมันไป จนผ่านมา3เดือนเราก็ยังลืมเค้าไม่ได้ คทอช่วงแรกลืมได้แล้วเราพยายามทำตัวไม่ว่างเราก็เฉยๆกับเค้ามีวันนึงเค้าปลดบล็อคเราในไอจีแล้วกดติดตามพอเข้าไปดูเค้าบล็อคเราอีกแล้วแต่เราแคปทันด้วยความที่เราคิดถึงเรสเลยทักไปในเฟสว่ามือลั่นหรอเค้าบอกว่าใช่แล้วเรสก้บอกว่าจะทำแบบนี้ทำไมทำให้เรารู้สึกอีกทำไมบลาๆๆๆ......เราเค้าก็บอกว่าทำอะไรกับเราไว้เราไม่ลืมน่ะเราก็บอกไปประโยคเดียวกันกับเค้าเหมือนกันแล้วเค้าก็บล็อคเราเลย
ปล.ตอนนี้เรากำลังขึ้นปี1
ปล.2ตอนนี้เค้าอยู่ม.5
ตอนนี้เรากลับมาคิดถึงเค้าอีกแล้วทำไมกันทั้งๆที่เราต้องสบายใจสิ😭
ทำไมเรายังรู้สึกกับเค้าอยู่
เริ่มกันเลยดีกว่าา
คือตอนจขกท.อยู่ม.6เคยมีแฟนม.4เรารักกันมากจนตอนประมาณ2-3เดือนที่เราคบกับแฟนเราก็ชอบถามว่าคนเก่าของเราเป็นคนยังไงเราก็ตอบไปตามจริงแล้วเหมือนแฟนเราไม่โอเคกับคำตอบของเรา เราก็รู้แล้วว่าเค้างอลเราก็พยายามง้อ ง้อไปง้อมาก็ดีกัน แล้ว2อาทิตต่อมาเค้าก็ถามอีกเราก็พูดว่าเราลืมไปหมดแล้วเค้าก็เหมือนจะงอลเราที่ไม่เล่าเราก็บอกว่าเราลืมแล้วจริงๆเค้าก็พูดประมาณว่าไม่เป็นไรเราไม่งอลหรอก เราก็เล่าในสิ่งที่เค้าอยากรู้เค้าก็แบบเงียบๆไปเราก็รู้แล้วแหละว่าเค้างอลเรก็พยายามคุยเรื่องอื่นเค้าก็แบบกลับมาดี ตอนเราอยู่รร.ก็ดีมากมารร.ก็รอกันพอตอนเที่ยงเค้าลอบเตะบอลกับเพื่อนๆเราก็อยู่กับเพื่อนของเรามาตลอดจนเราจะไปมหาลัยแล้วเราก็อยากให้เค้าอยู่กับเราบ้างเราก็บอกเค้าว่าเออเราจะไปมหาลัยแล้วน่ะไม่มานั่งด้วยกันหน่อยหรอตอนกินข้าวเสร็จ(ไม่ได้นั่ง2ต่อ2นะคะมีเพื่อนเราด้วย)เค้าก็แบบโอเค พอตอนกลางวันเรากินข้าวเสร็จเรามานั่งที่โดมเป็นพี่ประจำเรากับเพื่อนๆเราเห็นเค้าเตะบอลอยู่เราก็รอแต่เค้าก็ไม่มาจนเพลงขึ้นตั้งแถวแล้วเค้าถึงรีวิ่งมาเหมือนเค้ารู้ว่าเรางอลเค้าก็แบบขอโทษเราก็โอเคให้อภัยเพราะเพลงกำลังขึ้นต้องรีบตั้งแถวพอวันต่อมาเรารอเค้าทีนี้เค้ามานั่งไม่ถึง10นาทีเค้าก็ขอไปเล่นฟุตบอลเรา็ให้ไปแตาก็แอบนอยที่เราอยากให้อยู่คืออีก3เดือนเราก็จะไปแล้วไงก็แบบอยากมีเวลากับเค้าบ้างจนมา4-5เดือนที่คบกันเค้าชวนเาทะเลาะจนเราร้องไห้ทุกคืนเราก็ปรึกษาเพื่อนบ่อยมากช่วงนั้นจนเพื่อนแอบรำคาญเพราะมันทุกคืนจริงๆที่เราร้องไห้เพื่อนก็แนะนำตลอดแบบพอมั้ย พอเหอะถ้ายังร้องไห้ทุกคืนขนาดนี้ทะเลาะกันจนเราเบื่อแต่เราก็ทนเพราะแบบมันคงไปต่อได้ช่วงหลังๆเราก็เบื่อจริงๆเพราะเวลาีปัญหาอะไรเราแก้เองตลอดเราก็อยากให้เค้าเป็นผู้นำบ้างแต่ยอมรับเค้าดูแลเราดีมากเค้าเก็บเงินเพื่อนที่เราจะไปเที่ยวด้วยกันเราอยากได้อะไรเค้าก็เก็บเงินซื้อให้ เราก็ให้เค้าเหมือนกัน ให้ตั้งแตาเดินแรกเลย555555 ต่อๆค่ะ แล้วพักหลังก็มาทะเลาะกันอีกแบบเรื่องนิดๆหน่อยก็ทะเลาะจะเราไม่ไหวแล้วขอเลิกเค้าก็ร้องไห้เราก็ด่าเค้าคำหยายๆคายๆยอมรับเลยค่ะเพราะโมโหมากเค้าก็ตื้อเราจนเรากลับมาทุกอย่างดีขึ้นจนทะเลาะอีกเราก็แบบพยานามอดทนแล้วเราก็ไม่อยากด่าเค้าเพราะเรารู้เราอารมณ์ร้อนเราก็พยายามบอกเค้าขออยู่คนเดียวก่อนขอให้อารมณ์ทันลงก่อนเค้าก็ไม่ยอมเค้าชอบหาว่าเราหนีปัญหาเราก็พยายามอธิบายว่าไม่หนีไม่ได้หนีเค้าก็ไม่ยอมจนเราโมโหอีกแล้วเราก็ด่าเค้าอีกแล้วเราก็บล็อคทุกอย่าไปเพราะว่าเราอยากอยุคนเดียวจริงๆอยากปรับอารมณ์ตัวเองจนเป็นแบบนี้ซ้ำๆจนเดือนที่9ก็ทะเลาะอีกเราบอกเลิกอีกเหมือนเดิมเลยค่ะ เค้าก็แบบจะเลิกจริงๆใช่มั้ยเราก็บอกว่าใช่แล้วเค้าก็ไม่ง้อไม่อะไรเหมือนเดิมจนเราก็แบบโอเคเลิกเพราะบอกว่าเหนื่อยกับเราแล้วเราก็โอเคเราก็เหนื่อย พอวันนึงผ่านไปแค่วันเดียวเราคิดถึงเค้ามากเรากลับไปง้อแต่เค้าก็ไม่กลับมาเราไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็เอาแต่บอกให้ปล่อยมันไป จนผ่านมา3เดือนเราก็ยังลืมเค้าไม่ได้ คทอช่วงแรกลืมได้แล้วเราพยายามทำตัวไม่ว่างเราก็เฉยๆกับเค้ามีวันนึงเค้าปลดบล็อคเราในไอจีแล้วกดติดตามพอเข้าไปดูเค้าบล็อคเราอีกแล้วแต่เราแคปทันด้วยความที่เราคิดถึงเรสเลยทักไปในเฟสว่ามือลั่นหรอเค้าบอกว่าใช่แล้วเรสก้บอกว่าจะทำแบบนี้ทำไมทำให้เรารู้สึกอีกทำไมบลาๆๆๆ......เราเค้าก็บอกว่าทำอะไรกับเราไว้เราไม่ลืมน่ะเราก็บอกไปประโยคเดียวกันกับเค้าเหมือนกันแล้วเค้าก็บล็อคเราเลย
ปล.ตอนนี้เรากำลังขึ้นปี1
ปล.2ตอนนี้เค้าอยู่ม.5
ตอนนี้เรากลับมาคิดถึงเค้าอีกแล้วทำไมกันทั้งๆที่เราต้องสบายใจสิ😭