ชอบหรือรักหรือหลงตอนนี้ผมสับสนหมดแล้วกับการที่ผมได้เจอกระเป๋ารถเมล์ผู้หญิงที่ถูกสเปคผม

เรื่องมันมีอยู่ว่าผมขึ้นรถเมล์สาย...และไปเจอกระเป๋าที่สวยหุ่นดีแบบเพอร์เฟคสำหรับผมมากๆ พอขึ้นรถไปตอนแรกผมก็เดินไปนั่งข้างหลังและคนนั้นเขาก็มองสายตามาที่ผมแต่ตอนนั้นเขากำลังรอตังจากคนอื่นอยู่ก่อนที่จะมาเก็บตังค่าโดยสารผมและทำให้ผมเกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมาและมันทำให้ผมคิดถึงเขาตลอดเวลาอยากจะเจอหน้าเขาอีกเมื่อเวลาผ่านไปอีก2วันผมต้องนั่งรถเมล์สายนั้นไปดักรอเขาที่ปลายทางแต่ก็ไม่เจอเขา ผมก็เลยได้แต่ทำใจว่าเราคงไม่เจอเขาอีกแล้ว ตอนนั้นผมรู้สึกแบบว่าเครียดมากไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไงแม้ว่าสัปดาห์นั้นผมจะไปต่างจังหวัดก็ตามเพื่อจะให้ลืมเขาแต่ผมไปแค่3วัน เมื่อกลับมากรุงเทพมันก็เบาบางลง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นอีกคือหลังจากที่ผมกลับมาที่กรุงเทพได้3วันผมก็ไปขึ้นรถเมล์สายนั้นแล้วเจอกระเป๋ารถเมล์คนนั้นอีกทำให้ความรู้สึกที่เบาบางลงนั้นมันหนักขึ้นมาอีกทีนี้มันไม่เหมือนเดิมเพราะหลังจากที่เขาว่างจากการเก็บตังค่าโดยสารและรถเมล์นั้นก็มีผู้โดยสารอยู่น้อยกระเป๋ารถเมล์คนนั้นก็มานั่งข้างหน้าผมพร้อมพยายามจะหันมาข้างหลังและมองสายตามาที่ผมอีก หลังจากนั้น2วันผมก็ได้ทำการไปถือศีล8เพราะมีคนบอกว่าผมจะอายุสั้นถือศีล8ได้ประมาณ7วัน หลังจากการที่ลาสิกขาและกลับมานั้นมันทำให้ผมรู้สึกเบาบางมากอีกครั้งกับกระเป๋ารถเมล์ผู้หญิงคนนี้ และผมก็ได้ใช้ชีวิตไปตามปกติได้ไปเจอกับผู้หญิงที่สวยกว่ากระเป๋าคนนี้แต่ผมก็ยังลืมกระเป๋าคนนี้ไม่ได้อยู่ดี เมื่อเวลาผ่านไป3สัปดาห์ผมได้ไปขึ้นรถเมล์สายนี้อีกและได้เจอกับกระเป๋าคนนี้อีกความรู้สึกแบบเดิมได้กลับเข้ามาอีกจนตอนนี้ถึงผมจะไปเจอผู้หญิงที่สวยกว่าเพอร์เฟคกว่ากระเป๋าคนนี้ผมก็ยังคิดถึงกระเป๋าคนนี้แบบหนักอยู่เหมือนเดิม ตอนนี้ผมสับสนมากว่าความรู้สึกที่ผมเป็นอยู่ทุกวันนี้คืออะไรกันแน่ เพราะผมลืมเขาไม่ได้สักที