เยอรมันแพ้เกาหลีใต้ 0-2 เป็นเรื่องที่หลายคนไม่คิด ผมเองก็ไม่คิด
แต่เริ่มเห็เค้าลางบางอย่างตั้งแต่นัดแรก เพียงแต่มันเริ่มมาชัดมากในนัดเมื่อคืน
ผมคิดว่า เยอรมันควรจะถ่ายเลือดครั้งใหญ่ และ มีโอกาสจะทำ
แต่ไม่ทำ ...นั่นคือต้นเหตุครับ
ช่วงปี 2014 แผนที่ใช้กันคือ 4-4-2 สลับไปมากับ 4-5-1 และ 4-1-4-1
ซึ่งเน้นการเข้าทำแบบตั้งแผงรับแล้วต่อบอลขึ้นไป
แต่ในช่วง 2-3 ปีนี้แทคติคเปลี่ยนจากเดิมไปมาก
เกือบทุกทีมหันมาใช้ 4-2-3-1 ซึ่งจะสลับไปเป็น 4-3-3 และ 4-1-2-2-1
ซึ่งระบบนี้จะเน้นในการเข้าเพรสซิ่งคู่ต่อสู้เร็วและบีบเอาบอลคืนมา
แม่ล้แต่เยอรมันเอง ก็ใช้แผนนี้ในการเล่น
ในจังหวะที่รุก คู่MF จะถอยลงมาช่วยสกรีนบอล ในขณะที่แบคขึ้นเติมสุด
นี่คือสูตรที่เกือบทุกทีมใช้ในบอลโลกคราวนี้ ซึ่งการเล่นแบบนี้นักเตะต้องฟิตมาก
และต้องเข้าใจการเคลื่อนไหวในขณะที่ไม่มีบอล แต่นั่นคือสิ่งที่เยอรมันชุดนี้..ไม่มี
สูตร 4-2-3-1 ไม่ใช่ของใหม่ ทีมอย่างแมดริด หรือ บาเยิร์นก็ใช้สูตรนี้
แต่ปรากฏว่า นักเตะที่เข้าใจแผนนี้มีเพียงไม่กี่คน เช่น โครส รอยส์ บรันด์ หรือบัวเต็ง
นอกนั้นการเคลื่อนไหวในขณะที่ไม่มีบอลดูเหมือนไม่เข้าใจกันเลย ต่อบอลอ้อมไปมา
ไม่มีตัวจ่ายวิ่งทำทางให้เพื่อน ตัวรุกอิสระอย่าง เออซิล ไม่สามารถเปิดช่องว่างแผงรับได้เลย
แถมยังไม่วิ่งไล่บีบคู่ต่อสู้อีก ซึ่งในแผนนี้ นักเตะตัวนี้จะเป็นเฟืองสำคัญที่เปิดช่องให้ทีมได้
ตัวอย่างเช่น คูติญโญ่ของบราซิล อีริคเซน ของเดนมาร์ค อาซาร์ของเบลเยียม จะเป็นตัวที่เคลื่อนไปพร้อมบอล
และจ่ายตามช่อง แต่เลิฟกลับเลือก เออซิล ซึ่งเป็นธรรมชาติที่จะไม่วิ่ง
ในขณะที่นักเตะอย่าง บรันด์ แม้จะเข้าใจวิธี แต่วิ่งตามช่องแล้วบอลไม่ค่อยมาถึงก็ต้องวิ่ง
ออกจากตำแหน่ง ไปหาทางบีบเอาบอลมา ทำให้ดูเหมือนสะเปะสะปะ ต่อบอลไปมาเข้าทำไม่ได้
เยอรมันชุดคอนเฟดเองก็เล่นด้วยแทคติคนี้ นักเตะในชุดนั้นหลายคนเป็นรุ่นใหม่ เข้าใจแผนนี้ดี
แต่ความกลัวของเลิฟ ที่จะดื้อใช้ตัวเก๋าลงมา แทนที่จะให้เลือดใหม่ได้เล่นแล้วใช้ตัวเก๋าพลิกเกมส์
กลายเป็นจุดที่ทำให้เยอรมันเป็นทีมเต็งที่ตกรอบไปเร็วกว่าที่คิด
เสียดายที่เจ้าระบบ แต่ต้องมาตายเพราะเลือกตัวผิด ตัดสินใจผิดเอง
เลยต้องตกรอบฟุตบอลโลก 2018 ในฐานะบ๊วยของกลุ่ม
และแชมป์เก่าไป
เยอรมัน ความล้มเหลวของแทคติค ความดื้อรั้น หรือไม่ทันการเปลี่ยนแปลง
แต่เริ่มเห็เค้าลางบางอย่างตั้งแต่นัดแรก เพียงแต่มันเริ่มมาชัดมากในนัดเมื่อคืน
ผมคิดว่า เยอรมันควรจะถ่ายเลือดครั้งใหญ่ และ มีโอกาสจะทำ
แต่ไม่ทำ ...นั่นคือต้นเหตุครับ
ช่วงปี 2014 แผนที่ใช้กันคือ 4-4-2 สลับไปมากับ 4-5-1 และ 4-1-4-1
ซึ่งเน้นการเข้าทำแบบตั้งแผงรับแล้วต่อบอลขึ้นไป
แต่ในช่วง 2-3 ปีนี้แทคติคเปลี่ยนจากเดิมไปมาก
เกือบทุกทีมหันมาใช้ 4-2-3-1 ซึ่งจะสลับไปเป็น 4-3-3 และ 4-1-2-2-1
ซึ่งระบบนี้จะเน้นในการเข้าเพรสซิ่งคู่ต่อสู้เร็วและบีบเอาบอลคืนมา
แม่ล้แต่เยอรมันเอง ก็ใช้แผนนี้ในการเล่น
ในจังหวะที่รุก คู่MF จะถอยลงมาช่วยสกรีนบอล ในขณะที่แบคขึ้นเติมสุด
นี่คือสูตรที่เกือบทุกทีมใช้ในบอลโลกคราวนี้ ซึ่งการเล่นแบบนี้นักเตะต้องฟิตมาก
และต้องเข้าใจการเคลื่อนไหวในขณะที่ไม่มีบอล แต่นั่นคือสิ่งที่เยอรมันชุดนี้..ไม่มี
สูตร 4-2-3-1 ไม่ใช่ของใหม่ ทีมอย่างแมดริด หรือ บาเยิร์นก็ใช้สูตรนี้
แต่ปรากฏว่า นักเตะที่เข้าใจแผนนี้มีเพียงไม่กี่คน เช่น โครส รอยส์ บรันด์ หรือบัวเต็ง
นอกนั้นการเคลื่อนไหวในขณะที่ไม่มีบอลดูเหมือนไม่เข้าใจกันเลย ต่อบอลอ้อมไปมา
ไม่มีตัวจ่ายวิ่งทำทางให้เพื่อน ตัวรุกอิสระอย่าง เออซิล ไม่สามารถเปิดช่องว่างแผงรับได้เลย
แถมยังไม่วิ่งไล่บีบคู่ต่อสู้อีก ซึ่งในแผนนี้ นักเตะตัวนี้จะเป็นเฟืองสำคัญที่เปิดช่องให้ทีมได้
ตัวอย่างเช่น คูติญโญ่ของบราซิล อีริคเซน ของเดนมาร์ค อาซาร์ของเบลเยียม จะเป็นตัวที่เคลื่อนไปพร้อมบอล
และจ่ายตามช่อง แต่เลิฟกลับเลือก เออซิล ซึ่งเป็นธรรมชาติที่จะไม่วิ่ง
ในขณะที่นักเตะอย่าง บรันด์ แม้จะเข้าใจวิธี แต่วิ่งตามช่องแล้วบอลไม่ค่อยมาถึงก็ต้องวิ่ง
ออกจากตำแหน่ง ไปหาทางบีบเอาบอลมา ทำให้ดูเหมือนสะเปะสะปะ ต่อบอลไปมาเข้าทำไม่ได้
เยอรมันชุดคอนเฟดเองก็เล่นด้วยแทคติคนี้ นักเตะในชุดนั้นหลายคนเป็นรุ่นใหม่ เข้าใจแผนนี้ดี
แต่ความกลัวของเลิฟ ที่จะดื้อใช้ตัวเก๋าลงมา แทนที่จะให้เลือดใหม่ได้เล่นแล้วใช้ตัวเก๋าพลิกเกมส์
กลายเป็นจุดที่ทำให้เยอรมันเป็นทีมเต็งที่ตกรอบไปเร็วกว่าที่คิด
เสียดายที่เจ้าระบบ แต่ต้องมาตายเพราะเลือกตัวผิด ตัดสินใจผิดเอง
เลยต้องตกรอบฟุตบอลโลก 2018 ในฐานะบ๊วยของกลุ่ม
และแชมป์เก่าไป