ความรู้สึกแบบนี้คืออะไรคะ

คือเราท้าวความก่อน เราชอบเพศเดียวกัน(ผู้หญิง)แล้วถูกรุ่นพี่ที่ไว้ใจข่มขืนจนท้อง และได้ตัดสินใจจะกลับใจเป็นผู้หญิง เพราะเราไม่อยากให้ลูกรู้สึกขาดหายเหมือนเรา ซึ่งตอนนี้เราอาศัยอยู่บ้านเราเองจะคอยเลี้ยงลูก หางานจุกจิกทำ ส่วนพ่อของลูกเรา เค้าจะมานอนด้วยทุกวันค่ะ แม่เราเองก็จะพาหลาน(ลูกเรา)ไปนอนด้วย และปล่อยให้เรานอนกับรุ่นพี่คนนี้  แม่บอกจะไ้ด้ปรับตัวไปด้วย แต่เราอึดอัดค่ะเค้าจะคอยกอดเรา หอมแก้ม บางทีก็เกินเลยถึงขั้นจะทำเรื่องอย่างว่าแต่เราจะสั่นบางทีถึงขั้นร้องไห้เพราะคิดถึงตอนที่เค้าขืนใจเราตลอด เค้าก็จะเลิกทำ จนหลังๆมานี้เค้าชวนแม่กับเราไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะค่ะ เราก็จะนั่งกับแม่ดูเค้าเล่นกับลูกค่ะ แล้วใจเราก็แปลกไป เรามองว่ามันน่ารักค่ะดูอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก ลูกเราก็ชอบเค้ามากค่ะจะเรียกป๊า ตลอด วันไหนที่เค้ามาช้าลูกเราจะหงอยๆไปเลย จนเวลานอนก็เหมือนเดิมค่ะแต่เหมือนเค้ารู้ใจเราว่าเราไม่ชอบให้กอดอะไรแบบนี้ เค้าก็จะแค่หอมแก้มค่ะเเล้วจู่ๆเค้าก็พูดมาว่า เค้าเสียใจนะที่ขืนใจเราแบบนั้น เราได้ยินก็ขนพองทั้งตัวเลย เค้าก็พูดต่อว่าเค้าหลงผิดชั่ววูบไปเค้าขออภัยจากเราได้มั้ย ให้โอกาสเค้าได้ทำหน้าที่สามี และหน้าที่พ่อได้มั้ย เค้ารักเราและอยากที่จะรู้จักเรามากกว่านี้ ช่วยเปิดใจรับไว้สักหน่อยจะได้มั้ย เราก็ใจเต้นรัวเลย แต่อีกใจนึงของเราก็ยังฝังใจในสิ่งที่เค้าเคยทำไว้กับเรา แต่เราก็ไม่ได้ตอบเค้ากลับ พออีกวันเราก็มาปรึกษาแม่ แม่เราก็บอกว่าให้ปล่อยวางอดีตแล้วเอาปัจจุบันมารักษามาลบให้มันค่อยจางไป เราก็ลองทำนะ พยายามปรับตัวเข้ากับเค้า จนเราลืมเรื่องเก่าๆไปมาก เค้าจะพาเราไปเที่ยวถ่ายรูป อาบน้ำให้ลูก ทำอะไรหลายอย่างด้วยกัน จนเรารู้สึกเหมือนกับตอนที่เรายังคบกับผู้หญิง ซึ่งเราไม่แน่ใจว่ามันคือความรักหรือว่าแค่ความรู้สึกดี