สวัสดีค่ะวันนี้ขอพื้นที่ระบายความรู้สึก ค่ะ เหมือนกำลังอึดอัด กังวล สังหรใจแปลกๆ
เราคบก็แฟนเข้าปีที่5 แล้ว แฟนเราทำงาน บ.เอกชน เวลางานแน่นอนคือเข้า 08.00-17.00 บางวันก็ 20.00 หยุดวันอาทิตย์และวันหยุดนักขัตฯ ส่วนเราก็ รพ.เอกชน หยุดวันอาทิตย์วันเดียวเวลางานไม่แน่นอน ยืดหยุ่นกันไปไม่ได้หยุดในวันนักขัตฯเหมือนคนอื่นๆ มักมีปัญหาเรื่องเวลาตลอด ทั้งที่เรา ดูแลเรื่องการกินอยู่ทุกอย่างและก็ทำทุกอย่างเพื่ออนาคตที่วางแผนด้วยกัน เราดูแลเรื่องงานบ้านทุกอย่าง เตรียมชุดเสื้อผ้าทำงานให้ โทหาทุกวันไลน์ถามตลอด เป็นคนเริ่มโทรก่อนทุกครั้ง แต่แฟนบอกว่าเราไม่เคยมีเวลาให้เลยในหัวมีแต่งานและงาน มีอยู่ครั้งนึงเรากลับบ้านที่ ตจว. 5วัน ซึ่งเวลาอยู่บ้าน ก็มักจะมีเรื่องราวที่ต้องสะสางหลายเรื่องไม่มีเวลาคุยโทรศัพท์ นานๆ โทร หาแฟนนะ แต่แปปเดี่ยวก็วางเพราะ ญาติพี่น้องหลานเด็กๆเต็มบ้าน ทำโน่น ทำนี่ กลางคืนก็ไม่มีเวลาคุย เพราะที่บ้าน ตจว.เป็นครอบครัวใหญ่นานทีกลับ คุยเต็มที่ 45 น. (สำหรับเรา ว่านานมากนะ) แต่แฟนเราบอกว่า เราลืมตลอดที่กลับบ้านไม่มีเวลาคุย ไม่สนใจ เราก็เหนื่อย ทะเลาะจนเรายอมแพ้ ยอมรับผิด เองทุกเรื่องที่ทะเลาะกัน และแล้วแฟนก็ถามเราว่า เสียใจมั้ยถ้ามัน (คือแฟนเรา) คุยกับคนอื่น เราก็อึ้งๆ ถามว่าทำไมถามแบบนี้มีไรรึป่าว ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็ แอบสงสัยอยู่แต่ไม่ชัดเจนคิดว่าเราคิดมากไป และสุดท้ายสิ่งที่คิดก็เป็นความจริงเมื่อรู้ว่าแฟนเราคุยกับคนอื่นจริงๆด้วย เราเสียความรู้สึกมาก ร้องให้ หนักมาก เราถามว่าทำไมทำแบบนี้ทั้งที่เรายอมทำเพื่อมันทุกอย่าง แฟนเราก็ร้องให้แล้วบอกว่าเราจะทิ้งมันไปมั้ย แล้วบอกอีกว่าเพราะเราที่มันต้องไปคุยกับคนอื่นเพราะเราไม่มีเวลาให้ทำให้มันเหงาแล้วพอมีคนอื่นเข้ามามันก็คุยแต่ไม่มีอะไรเกินเลย ที่คุยก็ไม่ได้คิดอะไร เราบอกไปว่าเรารับไม่ได้ เรายอมทำทุกอย่าง ยอมทุกอย่างที่แฟนเราขอแต่มีเรื่องนี้เรื่องเดียวที่เรารับไม่ได้ คือ นอกใจ รับตัดสินใจเด็ดขาด ว่ายอมรับไม่ได้จริงๆ แฟนเราก็ขอโทษแล้วบอกว่าไม่ทำอีก ขอร้องอ้อนวอนเราทุกอย่างไม่อยากให้ไป แล้วตอนนี้รหัสโทรศัพท์จากที่ไม่เคยมี ก็มี จากที่เรารู้ ก็ไม่ให้รู้ ซึ่งตอนนี้เราอึดอัดมาก เราปล่อยทุกอย่าง เราไม่พูดไม่แอบดูโทรศัพท์ จากที่เมื่อก่อนเราระเเวง โวยวาย สารพัด
จนมันรำคาน ตอนนี้เราเงียบมากจากที่เรานอนร้องให้ทุกคืน ตอนนี้ไม่มีน้ำตาสักหยด ในใจเราเหมือนเย็นชาทุกอย่างแล้วจริงๆ
ควรรทำไงต่อไปดีคะ เราไม่กล้าไปจากมันเพราะแฟนเราถ้าโมโหอารมณ์รุนเเรงมาก เราก็เฉยตอนนี้ รอให้มันไปจากเราเอง มันจะคุยกับใครกี่คนเราไม่อยากรับรู้เเล้ว
จริงเหรอไม่มีเวลาให้คือเพิ่มช่องว่างให้ไปคุยกับคนอื่น
เราคบก็แฟนเข้าปีที่5 แล้ว แฟนเราทำงาน บ.เอกชน เวลางานแน่นอนคือเข้า 08.00-17.00 บางวันก็ 20.00 หยุดวันอาทิตย์และวันหยุดนักขัตฯ ส่วนเราก็ รพ.เอกชน หยุดวันอาทิตย์วันเดียวเวลางานไม่แน่นอน ยืดหยุ่นกันไปไม่ได้หยุดในวันนักขัตฯเหมือนคนอื่นๆ มักมีปัญหาเรื่องเวลาตลอด ทั้งที่เรา ดูแลเรื่องการกินอยู่ทุกอย่างและก็ทำทุกอย่างเพื่ออนาคตที่วางแผนด้วยกัน เราดูแลเรื่องงานบ้านทุกอย่าง เตรียมชุดเสื้อผ้าทำงานให้ โทหาทุกวันไลน์ถามตลอด เป็นคนเริ่มโทรก่อนทุกครั้ง แต่แฟนบอกว่าเราไม่เคยมีเวลาให้เลยในหัวมีแต่งานและงาน มีอยู่ครั้งนึงเรากลับบ้านที่ ตจว. 5วัน ซึ่งเวลาอยู่บ้าน ก็มักจะมีเรื่องราวที่ต้องสะสางหลายเรื่องไม่มีเวลาคุยโทรศัพท์ นานๆ โทร หาแฟนนะ แต่แปปเดี่ยวก็วางเพราะ ญาติพี่น้องหลานเด็กๆเต็มบ้าน ทำโน่น ทำนี่ กลางคืนก็ไม่มีเวลาคุย เพราะที่บ้าน ตจว.เป็นครอบครัวใหญ่นานทีกลับ คุยเต็มที่ 45 น. (สำหรับเรา ว่านานมากนะ) แต่แฟนเราบอกว่า เราลืมตลอดที่กลับบ้านไม่มีเวลาคุย ไม่สนใจ เราก็เหนื่อย ทะเลาะจนเรายอมแพ้ ยอมรับผิด เองทุกเรื่องที่ทะเลาะกัน และแล้วแฟนก็ถามเราว่า เสียใจมั้ยถ้ามัน (คือแฟนเรา) คุยกับคนอื่น เราก็อึ้งๆ ถามว่าทำไมถามแบบนี้มีไรรึป่าว ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็ แอบสงสัยอยู่แต่ไม่ชัดเจนคิดว่าเราคิดมากไป และสุดท้ายสิ่งที่คิดก็เป็นความจริงเมื่อรู้ว่าแฟนเราคุยกับคนอื่นจริงๆด้วย เราเสียความรู้สึกมาก ร้องให้ หนักมาก เราถามว่าทำไมทำแบบนี้ทั้งที่เรายอมทำเพื่อมันทุกอย่าง แฟนเราก็ร้องให้แล้วบอกว่าเราจะทิ้งมันไปมั้ย แล้วบอกอีกว่าเพราะเราที่มันต้องไปคุยกับคนอื่นเพราะเราไม่มีเวลาให้ทำให้มันเหงาแล้วพอมีคนอื่นเข้ามามันก็คุยแต่ไม่มีอะไรเกินเลย ที่คุยก็ไม่ได้คิดอะไร เราบอกไปว่าเรารับไม่ได้ เรายอมทำทุกอย่าง ยอมทุกอย่างที่แฟนเราขอแต่มีเรื่องนี้เรื่องเดียวที่เรารับไม่ได้ คือ นอกใจ รับตัดสินใจเด็ดขาด ว่ายอมรับไม่ได้จริงๆ แฟนเราก็ขอโทษแล้วบอกว่าไม่ทำอีก ขอร้องอ้อนวอนเราทุกอย่างไม่อยากให้ไป แล้วตอนนี้รหัสโทรศัพท์จากที่ไม่เคยมี ก็มี จากที่เรารู้ ก็ไม่ให้รู้ ซึ่งตอนนี้เราอึดอัดมาก เราปล่อยทุกอย่าง เราไม่พูดไม่แอบดูโทรศัพท์ จากที่เมื่อก่อนเราระเเวง โวยวาย สารพัด
จนมันรำคาน ตอนนี้เราเงียบมากจากที่เรานอนร้องให้ทุกคืน ตอนนี้ไม่มีน้ำตาสักหยด ในใจเราเหมือนเย็นชาทุกอย่างแล้วจริงๆ
ควรรทำไงต่อไปดีคะ เราไม่กล้าไปจากมันเพราะแฟนเราถ้าโมโหอารมณ์รุนเเรงมาก เราก็เฉยตอนนี้ รอให้มันไปจากเราเอง มันจะคุยกับใครกี่คนเราไม่อยากรับรู้เเล้ว