รู้สึกแย่ที่สุดในชีวิต ต้องการคำปรึกษามากๆครับ แค่อยากทราบวิธีรับมือและทำใจให้ได้ครับ

ตอนนี้ผมรู้สึกแย่ที่สุดในชีวิตครับ เนื่องด้วยตัวเองยังเป็นนักศึกษาอยู่ ไม่มีรายได้เป็นของตัวเอง เงินทั้งหมดจึงมาจากพ่อแม่ผู้บังเกิดเกล้า แต่ก็มีเหตุให้ต้องเดินทางมาต่างประเทศเพื่อฝึกงานเป็นเวลา 3 เดือน จึงต้องพึ่งพาเงินของท่านเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในเรื่องการเดินทางและการกินอยู่ ผมจึงสัญญากับท่านไว้ว่าจะตั้งใจทำงานและหาเงินไปคืนให้ได้มากที่สุด แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุให้ต้องสูญเสียเงินเพราะความโลภและโง่ของตัวเอง เพราะนั่นเป็นเงินเดือนในบัญชีที่ได้จากการฝึกงาน จำนวนเงินค่อนข้างมากถ้าหากเทียบกับนักศึกษามหาลัยที่ยังไม่มีหน้าที่การงานที่มั่นคง ประมาณครึ่งหนึ่งของเงินเดือนทั้งเดือน สูญเสียไปภายในวันเดียว มันเป็นเหมือนจุดที่ทำให้ชีวิตของผมสะดุดและดิ่งลงเหวมากๆ เพราะไม่เคยสูญเสียเงินมากขนาดนี้ ซึ่งเหตุการนี้มันทำให้ผมรู้สึกแย่มากๆ มาได้แค่ 1 เดือนก็ทำเรื่องโง่ๆแล้ว อีกอย่างคือ นี่เป็นประสบกการณ์ครั้งแรกของผมในต่างประเทศ ซึ่งตอนนี้ผมมีเวลาแค่ 2 เดือนในการหาเงินให้ได้มากที่สุด ผมต้องหางานพิเศษเพิ่มจึงจะสามารถคืนทุนพ่อกับแม่ได้ ตอนนี้ผมรู้สึกกลัว ใจสั่น หวาดหวั่น และไม่กล้าใช้เงินไปเสี่ยงกับอะไรอีก กลัวว่าถ้าหากถึงเวลากลับไทยจะไม่มีเงินไปคืนท่านได้ครบตามที่ยืมมา เพราะความโลภตัวเองแท้ๆ ผมจึงอยากขอคำปรึกษาครับ มีวิธีใดหรือต้องทำอย่างไรจึงจะสามารถเยียวยาความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ได้ ผมไม่อยากรู้สึกจมปลัก ผมไม่อยากรู้สึกหดหู่ ผมอยากกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม เหมือนที่เคยเป็นในทุกๆวัน ช่วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นทีครับ