[ปรึกษาครับ] หรือเราคุยกันคนละคลื่นอยู่จริงๆ

สวัสดีครับชาวพันทิพทุกท่าน

เรื่องของเรื่องคือ ผมคุบกับผู้หญิงคนนึงอยู่ครับ คุยกันมาได้พักใหญ่ๆละ เอาจริงๆโดยรวม ผมชอบเธอมาก แต่ตามประสาคนคุยกันนานๆ ก็จะมีบางครั้งที่เราไม่เข้าใจกันบ้าง เห็นไม่ตรงกันบ้าง ก็ต้องปรับความเข้าใจกันไป แต่มีบางครั้ง (ซึ่งเริ่มจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ) ที่คำพูดของเธอ ทำให้ผมเริ่ม question ความคิดความอ่านของเธอ แต่ผมยังไม่อยากจะตัดสินอะไรเอง เลยอยากจะรู้ว่าเพื่อนๆชาวพันทิพคิดเห็นยังไงครับผม

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้background เล็กน้อยครับ ผมกับเธออายุเท่ากัน แต่เธอเริ่มทำงานก่อน เพราะคณะผมเรียนนานกว่าเธอ 2 ปี ปกติผมยอมรับเลยว่าผมเป็นคนใจร้อน และคำพูดที่ใช้จะค่อนข้างแรง ผมใจเย็นส่วนใหญ่ก็เวลาอยู่กับเธอนี่แหล่ะครับ

1. หลายๆครั้ง เธอชอบใส่กางเกงสั้น/กระโปรงสั้น ซึ่งผมก็ไม่อยากจะไปบังคับอะไรเธอมาก ผมเลยบอกเธอว่า ถ้าออกมากับผม อยากใส่อะไรก็ใส่ (เพราะเธออยู่ในสายตาผม ผมจะคอยระวังอะไรๆให้เธออยู่แล้ว) แต่ถ้าเป็นเวลาที่ผมจะไม่ได้ไปกับเธอด้วย ผมจะขออย่าให้เธอใส่สั้นมาก (ผมผู้ชาย ผมก็รู้แหล่ะ ว่าผู้ชายมันเห็นแล้วมันคิดกันยังไง) ซึ่งเธอก็ ไม่ค่อยจะฟังผมเลย เวลาผมพูดมากๆเธอก็จะบอกประมาณว่า "ก็มันสบายนี่นา" หรือไม่ก็ "ใครๆเค้าก็ใส่กันอย่างงี้" จนมีอยู่ครั้งนึง เธอจะไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน รวมเป็นสองคน แถมเธอบอกผมเลยด้วยว่าจะมีอยู่ช่วงนึงที่เธออาจจะขาดการติดต่อไป เพราะสัญญาณมือถือเข้าไม่ถึง (#DTAC2018) ผมยิ่งย้ำกับเธอว่าให้ใส่ยาวๆไป ยิ่งประเทศนี้ rape rate สูงมากๆอยู่ด้วย ผมกลัวเธอจะเป็นอันตราย เธอก็ใช้คำพูดเดิมๆ "ไปเที่ยวแบบนี้ก็อยากใส่สบายๆ ใครๆเค้าก็ใส่อย่างงี้กัน ไม่มีใครเค้าใส่ยาวๆกันหรอก" จนผมไม่รู้จะพูดยังไง ผมเลยหลุดปากไปว่า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"มีดีก็เก็บๆไว้มั่ง เท่านั้นแหล่ะครับ เป็นเรื่อง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คำว่าสั้นของผมนี่คือ มีเนื้อผ้าพอคลุมเป้า แล้วมีขากางเกงลงมาไม่ถึงคืบ

2. ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเธอติด social ได้มั้ย แต่เธอชอบอัพของ/เหตุการณ์/ความคิดความรู้สึกลง social ซึ่งหลายๆครั้ง ผมว่ามันไม่น่าจะใช่ของที่ควรจะเอามาอัพลง Social หรือบางครั้งทำให้ผมสงสัยว่า ต้องอัพจริงๆหรอ อดกลั้นไม่ได้เลยหรอ เช่น

- ครั้งนึง ผมจะชวนเธอไปเที่ยวที่ที่นึง ซึ่งช่วงเวลานั้น เธอบอกว่าเธอไม่อยากไป เพราะเธอไม่อยากให้เพื่อนรู้ ผมก็ถามว่า แล้วเพื่อนจะรู้ได้ยังไง เธอบอกก็ถ้าอัพโซเชียวเพื่อนก็รู้อยู่ดี ผมก็บอกเธอว่า ก็ไม่ต้องอัพสิ อยากถ่ายรูปก็ไปถ่ายกันให้หนำใจเก็บไว้ดูกัน แต่ไม่ต้องอัพ เธอบอก "ก็อยากจะอัพนี่นา ก็ชอบอัพอ่ะ"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ส่วนผม มีอยู่ครั้งนึง ผมได้จับพลัดจับผลูไปเที่ยวอีกซีกโลกนึงเป็นเวลาประมานเกือบๆ 1 อาทิตย์ โดยที่ไม่มีใครรู้ เพราะผมไม่ได้อัพ social เลย คือส่วนตัว ไม่ได้แอนตี้การอัพรูป แต่ถ้าสถานการณ์บังคับไม่ให้อัพ ผมก็ไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร

- เธอชอบเขียนลง social ประมาณว่าแบบ "อยากทำงานจังเลย" หรือ "ทำงานสนุกจังเลย" คืออ่านดูก็รู้แหล่ะว่าเธอเขียนประชด ผมก็เข้าใจว่าเธอเหนื่อย แต่จากที่ผมรู้ได้เห็นมา การลงอะไรแบบนี้ไม่ได้มีประโยชน์อะไร แถมถ้าคนอื่นมาเห็น อาจจะมี impact ลบๆต่อตัวคนอัพได้ พอผมไปเตือนเธอ ก็ได้คำเดิม "ทำไมอ่ะ ใครๆเค้าก็อัพกัน ใครๆเค้าก็บ่นงานกันทั้งนั้น ไม่เห็นเป็นอะไรเลย "

- อันนี้ที่หนักที่สุด คือเธอเคยอัพ slip เงินเดือนลง social ตอนผมเห็นนี่ผมลมแทบจับ รีบโทรไปบอกให้เธอรีบลบอย่างด่วนเลย ยังดีที่ครั้งนั้นเธอฟังผม

Note : ส่วนตัวแล้ว ผมเป็นคนที่ไม่ชอบ arguement ที่ว่า "ใครๆเค้าก็ทำกัน" หรือ "คนอื่นเค้าก็ทำกัน" มากๆ เพราะเป็นคำพูดที่ได้ยินแล้วอยากจะถามกลับว่า คนอื่นทำแล้วไง คนอื่นทำแล้วเราจำเป็นต้องทำตามหรอ คิดเองไม่ได้หรอว่าอะไรดีไม่ดี มีความคิดบ้างมั้ย ซึ่งจะเห็นได้ว่า เธอใช้คำพูด style นี้บ่อยมาก (แน่นอนผมไม่ได้พูดใส่เธออย่างนั้น ผมยังอยากคบกะเธออยู่ แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆ) หรือที่เธอบอกว่า "ก็ฉันชอบอย่างนี้" มันเป็นคำพูดที่ฟังดูเด็ก โดยไม่ใช่แบบเด็กน้อย น่ารัก น่าทุนถนอม แต่เป็นคำพูดของเด็กที่เอาแต่ใจ ความคิดยังไม่โต หรือยังคิดเองไม่เป็นนั่นหล่ะครับ

3. ล่าสุด ผมออกไปกินข้าวกับเธอ ขณะเดินกลับที่พักกัน เป็นช่วงที่มืดแล้ว เราเจอหมาจรจัดฝูงเบ้อเร่อเดินขวางทางอยู่ ซึ่งหมาก็ไม่ได้มีท่าทีเป็นมิตรซักเท่าไหร่ เสร็จแล้วหลังจากที่เดิมผ่านกลุ่มหมาไปได้ไม่ไกล ผมเห็นเศษห่อข้าวที่มีคนมาวางไว้ให้หมากิน ผมก็บอกเธอไปว่า นี่ก็เป็นอีกหนึ่งต้นตอของปัญหาสังคมที่แก้กันไม่จบไม่สิ้น หมาจรจัดเต็มบ้านเต็มเมือง บ้านเมืองสกปรก ไหนจะขี้หมา ไหนจะเศษข้าวที่หมากินกันเละเทะ ไหนจะเรื่องหมาบ้าแพร่ระบาดอีก แล้วพอดีผมรู้ราคา Rabies vaccine รวมถึง ERIG/HRIG ด้วย ผมเลยรู้ว่าประเทศชาติเสียเงินไปเยอะเท่าไหร่ แถมได้ยินเคสคนตายเพราะ rabies ทีไรแล้วผมเซ็งทุกครั้งเลย เธอก็ถามว่า แล้วยังไง มันก็เป็นสัตว์โลกเหมือนกันนะ จะปล่อยให้มันอดตายหรอ ผมก็บอกไป อยากจะให้อาหารมัน ก็เอามันไปเลี้ยงจริงๆจังๆ เอามันไปฉีดวัคซีน แล้วถ้ามันไปกัดใครขึ้นมาก็ช่วยรับผิดชอบจริงๆจังๆ ไม่ใช่เวลาเกิดเรื่องขึ้นมาก็เอาแต่บอกว่า "หมาใครไม่รู้ ไม่ใข่หมาชั้น ชั้นแค่ให้อาหารมันเฉยๆ" เท่านั้นแหล่ะ ผมโดนเธอว่าชุดใหญ่ ทั้ง"ใจร้าย ใจดำ ใจแคบ เห็นแก่ตัว คิดถึงแต่มนุษย์ คิดถึงแต่ประโยชน์ของตัวเอง" บอกตรงๆว่าผมใช้ความพยายามอย่างมากในการที่จะไม่สวนเธอไปว่า "อย่าโลกสวยให้มันมากนัก" [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ อีกอย่างคือ ผมยังไม่กล้าบอกเธอไปว่าฝรั่ง เวลาได้ยินว่าเมืองไทยมี Rabies เค้าถามเลยด้วยซ้ำว่าทำไมไม่ฆ่าทิ้งซะให้หมด หรือแบบญี่ปุ่นที่จับหมาจรจัดมา มี timespan กำหนดไว้ให้คนมารับไปเลี้ยง ถ้าไม่มี จับรมแก๊สทั้งหมด

โดยรวมก็ ประมานนี้นะครับ ผมเคยคิดว่าบางอย่าง ผมคงค่อยๆสอนเธอ ค่อยๆชี้ให้เธอเห็นได้ แต่ตอนนี้ ผมชักไม่แน่ใจซะแล้ว