พี่ลองเข้ามาอ่านดูนะค่ะ เพื่อมีคนเคยเป็นแบบนี้

สวัสดีพี่ๆในกะทู้ทุกคน คือหนูมีเรื่องอยากจะระบายนิดหน่อย หนูมีปัณหากับทางบ้านนิดหน่อยซึ่งผิดกันกับตาที่หนูแทนชื่อว่าพ่อ ผิดกันแรงมากๆละเทาะกันถึงขั้นหนูต้องออกจากบ้านมา แต่เวลาผ่านไม่นานหนูนอนไม่หลับ
คิดถึงแต่เรื่องเดิมๆที่ผิดกัน หนูออกจากบ้านมาได้สองวันแร้ว ตกดึกค่ำๆหนูจะแอบไปดูแกตลอด ว่าแกกางมุ่งนอนไหม ปิดทีวีหรือป่าว ? แต่พอไปถึงทุกอย่างในบ้านเปิดหมด ประตูไม่ปิด ทีวีไม่ปิด วันแรกที่ไปแร้วไปเจอแบนี้ก็ยอมรับว่าตกใจแต่จิงๆแร้วแกเมา พอเวลาใกล้จะนอนเรื่องนั้นมันก็ขึ้นมาในหัวตลอดเวลา อดร้องไห้ก็ไม่ได้ 😢 เวลาจะทำงานทุกตื่นเช้ามาจะมีเสียงแกปลุกแต่ตอนนี้ต้องใช้นาฬิกาปลุกเอง เป็นแบบนี้ไม่สบายใจมากๆค่ะ
กำลังใจที่เคยมีกลับก็หายไปแร้ว คิดถึงพ่อตลอด และก็รู้สึกผิดมาตลอด ที่ตัดสินใจหนีปัญหาการที่หนูคิดว่าการออกมาอยู่ข้างนอก มันจะสบายใจขึ้น แต่จิงๆแร้วมันไม่ใช่เรย กับเป็นหนูที่เป็นทุกข์เองและทุกข์กว่าเดิม ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยกับความรู้สึกตัวเองมาก 😢 และรู้สึกผิดมากๆแต่หนูกับไปแก้ไข้ตงนั้นไม่ได้อีกแร้ว 😭😭