ไม่รู้ว่าหลายๆคนจะเจอแบบเราไหม เราจะเล่าประสบการณ์ที่เราคิดว่า ประสบการณ์โกงตายแล้วกัน
ตอนเราจะเกิดแม่กำลังจะไปคลอดเรา พ่อเราบอกว่า มีงูทำธานตัวใหญ่มากเลื้อยตัดหน้ารถ คนแก่บอกว่าห้ามทัก แต่พ่อเราปากเร็วดันหไปทัก คนแก่เชื่อว่ามันจะมีผลกับเด็กในท้องซึ่งก็คือเรา พอโตมาประมานห้าขวบ เราชักบ่อยมากตอนนั้น จำได้ยายเราไปดูหมอธรรม หมอธรรมบอกว่า ผีจะมาเอาเราไปอยู่ด้วย เพราะว่าเราน่ารัก หมอธรรมว่างี้ เด็กๆเราเป็นเด็กอ้วนๆอ่ะ คิดดูตอนไปเรียนมีสายสินผูกข้อมือข้อเท้าเต็มไปหมด คืออายเพื่อนมาก ต่อๆมาก็จะมีอุบัติเหตุจิปาถะเรื่อยๆ แต่จะเล่าที่แบบหนักๆละกัน ตอน ม.5 เราไปทำแท้ง ตกเลือดหนักมาก แต่ไม่ยอมบอกใคร แต่ก็รอดมาได้ ไหปทำคนเดียวด้วย ตอนนั้นนอนเจ็บท้องทั้งคืน ทรมานมาก อย่าเอาแบบอย่างนะ ย้อนไปได้ เราจะไม่มีวันทำเด็ดขาด พอมาจะขึ้น ม.6 เราขับมอไซค์ ขับไปกลางถนน อยู่ๆรถล้มไม่มีสาเหตุ กลางถนนเรย มันลื่นล้มเอง รถที่ขับมาหลบเราทันไม่เหยียบเรา รอดไป ไม่เป็นไร พอมาตอนจบ ม.6 เราขับรถเข้าท้องรถพวงสิบล้อ มอไซค์เราหักครึ่ง คนที่เห็นเหตุการาบอกว่าเราตายบ้างละ ขาขาดบ้างละ รถกู้ภัยมานำเราส่งโรงบาล สรุปรู้ไหม เราเข่าถลอกและบวม แต่ก็ต้องใช้ไม้สามขานะ ประเมานอาทิตย์นึง ยังซ่าไม่เลิก จำได้ขาเจ็บยังไปเที่ยวผับอ่ะตอนนั้น พอมาช่วงมหาลัย ตอนนั้นเล่นยา แล้วหลอน กรีดแขนตัวเองแล้วกินยาลดความอ้วนไปประมานยี่สิบกว่าเม็ดยาพาราอีกจำไม่ได้ กรีดแขนเย็บสี่สิบกว่าเข็ม หมอบอกว่าถ้ามาช้ากว่านึ้ไม่กี่นาทีอาจจะไม่รอด มิหนำซ้ำ ยังหนีออกจากโรงบาลมาตัดไหมเองที่บ้านเรย มาช่วงอายุยี่สิบสามจะยี่สิบสี่ เมาเหล้า ขับรถชนเกาะกลางถนนไปอีกเลนน์นึงไปชนต้นไม้ รถยนต์เราพังเอาการ แต่เราไม่เป็นเรย รถช่อมอยู่เป็นเดือน มาอันนี้อันสุดท้ายหนักสุด เราปวดหัว ปวดแบบที่หไม่เคยเป็นมาก่อน ปวดจนต้องตื่นมานอนร้องไห้ เราคิดว่าเราต้องตายแน่ๆ เราไม่เคยทรมานแบบนี้มาก่อน มันปวดจนเอามือทุบหัวแล้วไม่เจ็บอ่ะ เพราะมันปวดจนหัวชา โอ้ยตอนนั้นเราจิตตกมาก อยู่คนเดียวด้วย เราคิดแค่อย่างเดียวว่า เราจะทำทุกวิถีทางให้เรารอดให้ได้ เราต้องหาย เราก็ไปตรวจที่โรงบาลเชียงใหม่แต่สิทธิประกันสังคมเราอยู่ที่ยโส เราไม่รอช้ากลับยโสวันนั้นเรย ทิ้งทุกอย่าง เรารู้แค่ว่า ชีวิตเรามีค่ากว่าทุกสิ่ง เพราะเราทนปวดมาหลายวันจนทนไม่ได้ สรุปมาถึงยโส หมอเอ็กซเรย์ สมองปกติ ไม่เจออะไร แล้วที่เราปวดมันคืออะไร หมอก็ให้ยาแก้ปวดกับยานอนหลับมากิน แต่เชื่อไหม บทมันจะหาย อยู่ๆมันหายปวดเองเลย หายแบบปลิดทิ้ง ไม่ใช่ค่อยๆหายนะ มันหายปวดยังกะมันไม่เคยปวด คือแปลกมาก หมอก็ไม่รู้ว่าทำไหมเราถึงปวดหัวรุนแรงขนาดนี้ แต่บางทีเราก็จะมีปวดหัวบ้าง แต่อาการปวดเหมือนจะตายตอนนั้น ไม่กลับมาอีกเรย ประสบการณ์หนักๆของเราก็จะประมานนึ้ล่ะ มันอาจจเะมีเรื่องไม่ดีบ้างหรืออะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกลับเราเสมอ ที่เรามาพิมเล่าเหตุการในชีวิตแบบนี้เพราะ ช่วงนี้เราฝันไม่ดี เราสังหรใจว่ามันจะเกิดเรื่องร้ายๆกลับเรา เราเรยมานึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เราผ่านมาได้ เราหวังว่า เราจะผ่านเหตุการณ์ร้ายๆครั้งนี้ได้เช่นกัน
ประสบการณ์เฉียดตาย
* กระทู้นี้สามารถใช้งานได้เฉพาะผู้ที่มี Link นี้เท่านั้นค่ะตอนเราจะเกิดแม่กำลังจะไปคลอดเรา พ่อเราบอกว่า มีงูทำธานตัวใหญ่มากเลื้อยตัดหน้ารถ คนแก่บอกว่าห้ามทัก แต่พ่อเราปากเร็วดันหไปทัก คนแก่เชื่อว่ามันจะมีผลกับเด็กในท้องซึ่งก็คือเรา พอโตมาประมานห้าขวบ เราชักบ่อยมากตอนนั้น จำได้ยายเราไปดูหมอธรรม หมอธรรมบอกว่า ผีจะมาเอาเราไปอยู่ด้วย เพราะว่าเราน่ารัก หมอธรรมว่างี้ เด็กๆเราเป็นเด็กอ้วนๆอ่ะ คิดดูตอนไปเรียนมีสายสินผูกข้อมือข้อเท้าเต็มไปหมด คืออายเพื่อนมาก ต่อๆมาก็จะมีอุบัติเหตุจิปาถะเรื่อยๆ แต่จะเล่าที่แบบหนักๆละกัน ตอน ม.5 เราไปทำแท้ง ตกเลือดหนักมาก แต่ไม่ยอมบอกใคร แต่ก็รอดมาได้ ไหปทำคนเดียวด้วย ตอนนั้นนอนเจ็บท้องทั้งคืน ทรมานมาก อย่าเอาแบบอย่างนะ ย้อนไปได้ เราจะไม่มีวันทำเด็ดขาด พอมาจะขึ้น ม.6 เราขับมอไซค์ ขับไปกลางถนน อยู่ๆรถล้มไม่มีสาเหตุ กลางถนนเรย มันลื่นล้มเอง รถที่ขับมาหลบเราทันไม่เหยียบเรา รอดไป ไม่เป็นไร พอมาตอนจบ ม.6 เราขับรถเข้าท้องรถพวงสิบล้อ มอไซค์เราหักครึ่ง คนที่เห็นเหตุการาบอกว่าเราตายบ้างละ ขาขาดบ้างละ รถกู้ภัยมานำเราส่งโรงบาล สรุปรู้ไหม เราเข่าถลอกและบวม แต่ก็ต้องใช้ไม้สามขานะ ประเมานอาทิตย์นึง ยังซ่าไม่เลิก จำได้ขาเจ็บยังไปเที่ยวผับอ่ะตอนนั้น พอมาช่วงมหาลัย ตอนนั้นเล่นยา แล้วหลอน กรีดแขนตัวเองแล้วกินยาลดความอ้วนไปประมานยี่สิบกว่าเม็ดยาพาราอีกจำไม่ได้ กรีดแขนเย็บสี่สิบกว่าเข็ม หมอบอกว่าถ้ามาช้ากว่านึ้ไม่กี่นาทีอาจจะไม่รอด มิหนำซ้ำ ยังหนีออกจากโรงบาลมาตัดไหมเองที่บ้านเรย มาช่วงอายุยี่สิบสามจะยี่สิบสี่ เมาเหล้า ขับรถชนเกาะกลางถนนไปอีกเลนน์นึงไปชนต้นไม้ รถยนต์เราพังเอาการ แต่เราไม่เป็นเรย รถช่อมอยู่เป็นเดือน มาอันนี้อันสุดท้ายหนักสุด เราปวดหัว ปวดแบบที่หไม่เคยเป็นมาก่อน ปวดจนต้องตื่นมานอนร้องไห้ เราคิดว่าเราต้องตายแน่ๆ เราไม่เคยทรมานแบบนี้มาก่อน มันปวดจนเอามือทุบหัวแล้วไม่เจ็บอ่ะ เพราะมันปวดจนหัวชา โอ้ยตอนนั้นเราจิตตกมาก อยู่คนเดียวด้วย เราคิดแค่อย่างเดียวว่า เราจะทำทุกวิถีทางให้เรารอดให้ได้ เราต้องหาย เราก็ไปตรวจที่โรงบาลเชียงใหม่แต่สิทธิประกันสังคมเราอยู่ที่ยโส เราไม่รอช้ากลับยโสวันนั้นเรย ทิ้งทุกอย่าง เรารู้แค่ว่า ชีวิตเรามีค่ากว่าทุกสิ่ง เพราะเราทนปวดมาหลายวันจนทนไม่ได้ สรุปมาถึงยโส หมอเอ็กซเรย์ สมองปกติ ไม่เจออะไร แล้วที่เราปวดมันคืออะไร หมอก็ให้ยาแก้ปวดกับยานอนหลับมากิน แต่เชื่อไหม บทมันจะหาย อยู่ๆมันหายปวดเองเลย หายแบบปลิดทิ้ง ไม่ใช่ค่อยๆหายนะ มันหายปวดยังกะมันไม่เคยปวด คือแปลกมาก หมอก็ไม่รู้ว่าทำไหมเราถึงปวดหัวรุนแรงขนาดนี้ แต่บางทีเราก็จะมีปวดหัวบ้าง แต่อาการปวดเหมือนจะตายตอนนั้น ไม่กลับมาอีกเรย ประสบการณ์หนักๆของเราก็จะประมานนึ้ล่ะ มันอาจจเะมีเรื่องไม่ดีบ้างหรืออะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกลับเราเสมอ ที่เรามาพิมเล่าเหตุการในชีวิตแบบนี้เพราะ ช่วงนี้เราฝันไม่ดี เราสังหรใจว่ามันจะเกิดเรื่องร้ายๆกลับเรา เราเรยมานึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เราผ่านมาได้ เราหวังว่า เราจะผ่านเหตุการณ์ร้ายๆครั้งนี้ได้เช่นกัน