ยิ้มบางบางให้เช้าใหม่ แต่หัวใจไม่สดใสเหมือนก่อน เรื่องที่เคยฝันไว้ไกลอัปสร กลับหล่นร่วงก่อนนอนทุกวัน ลมหายใจยังเดินหน้า แต่บางคราเหนื่อยล้าเกินกลั้น หัวเราะในวันที่ไร้รอยฝัน สะท้อนฉันที่ไม่เหมือนเดิม

  เหม่อมองฟ้าคราหม่นทนเหน็บหนาวไร้แสงพราวดาวแจ่มแต้มความฝันฟ้ามืดมิดถูกปิดด้วยหมอกควันไม่มีแสงสวรรค์ของจันทรา สายลมพลิ้วผิวแผ่วแว่วหวีดหวิวเห็นแถวทิวไม้ไหวใจปวดปร่าโอนเอนไหวเหมือนเราท้อทรมาน

O นิ้วเรียวในอุ้งมือราวยื้อยุด ตรึงภาพฉุดฉวยฝ่า-โศกาสมัย ก้าวย่างจึงปวดร้าวทุกก้าวไป ด้านชาที่ด้านในฝ่าได้ฤา O ปวงแวดล้อมคล้ายเฉพาะจะเยาะเย้ย ให้คุ้นเคยแรงพิโยคที่โลกสื่อ แขนคล้องแขนรูปประโลมยิ่งโหมกร

สายลมแผ่วปลอบใจยามเหนื่อย ใบไม้เอื่อยยังไหวไม่หยุดเคลื่อน แม้นชีวิตต้องเจอทางเปื้อน แต่ทุกเรือนย่อมผ่านพายุไหว ตะวันลับยังกลับส่องฟ้า แม้ชีวาเคยเงียบเหงาใจ ทุกขุนเขายังเฝ้ายืนใหญ่ บอกว่าใครก็แข็งแรงไ

. . อารัมภบท .. . . ร่าย ๑ ศรีอยุธยาไพจิตร - - - ราวนิมิตแดนสรวง ตอบคำบวงบรรหาร - - - เอี่ยมโอฬารรูปลักษณ์ ลงจำหลักปฐพินทร์ - - - 

"เสียงเพรียกจากรอยแยกมิติ - Echoes from the Dimensional Rift" by Empty Horizon Type : Sci-fi , Horror , Isekai บทที่ ๑: ความจริงในเงามืด ลมหนาวปลายเดือนพฤศจิกายนพัดหวีดหวิว สอดแทรกผ่านรอยแ