@@@..ราตรีแห่งฝัน..@@@

๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา

เงาโต๊ะเก่าเงียบงันในเช้าว่าง ที่เคยนั่งเคียงข้างกลับอ้างว้าง คำแนะนำเคยก้องดังกังวานกลาง กลับเงียบพรางเหลือเพียงเสียงหัวใจ ปากกาวางทับแฟ้มที่เธอเคยเปิด กลิ่นกาแฟยังเลอะโต๊ะเหมือนเคยไว้ เธอไม่อยู่แต่

รุ่งตะวันพลันคล้อยลอยลับหาด เขาออกจากฝั่งชาติตามวิถี เรือแล่นฝ่าคลื่นครามยามพริ้วมี เสียงลมหวีดดังแว่วระเรื่อยมา นักท่องเที่ยวเฮฮาบนเรือลำ แต่หัวใจเขานำอยู่กลางฟ้า เกาะเรียงรายเหมือนฝันอยู่ตรงตา แต่ช

  เหม่อมองฟ้าคราหม่นทนเหน็บหนาวไร้แสงพราวดาวแจ่มแต้มความฝันฟ้ามืดมิดถูกปิดด้วยหมอกควันไม่มีแสงสวรรค์ของจันทรา สายลมพลิ้วผิวแผ่วแว่วหวีดหวิวเห็นแถวทิวไม้ไหวใจปวดปร่าโอนเอนไหวเหมือนเราท้อทรมาน

ยิ้มบางบางให้เช้าใหม่ แต่หัวใจไม่สดใสเหมือนก่อน เรื่องที่เคยฝันไว้ไกลอัปสร กลับหล่นร่วงก่อนนอนทุกวัน ลมหายใจยังเดินหน้า แต่บางคราเหนื่อยล้าเกินกลั้น หัวเราะในวันที่ไร้รอยฝัน สะท้อนฉันที่ไม่เหมือนเดิม

กลางคลื่นเคล้าลมคลั่ง เรือฝันยังพาผันไป แดดล้อมขอบฟ้าไกล ใจยังลอยละเมอฝัน เสียงคลื่นดังกล่อมจิต พาให้คิดถึงคืนวัน เหงื่อเค็มเจือเกลียวกัน คือชีวันกลางท้องชล ค่ำมืดดาวพราวฟ้า ลมพัดมาพาใจวน เหมือนเสีย

แสงสุดท้ายคล้อยต่ำค่ำใกล้เร้น ลมเย็นเล่นริ้วน้ำระยับฝัน คลื่นกระทบไม้เก่าดังรำพัน บ้านตรงนั้นนิ่งเงียบเยียบทั้งเรือน เถาวัลย์เลื้อยคลุมชายชายคาเก่า เหมือนโอบเงาอดีตไว้ไม่เลือน หน้าต่างปิดแง้มค้างกลาง

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

สายหมอกยามเช้าคลุมทุ่งข้าวร้างกลิ่นดินเปียกจากฝนเมื่อคืน ลอยปะทะลมหายใจฉันเงาโค้งของต้นตาลเก่ากวัดแกว่งบนพื้นดินเหมือนมือใครกำลังโบกลาโลกที่ไม่มีใครอยู่ ฉันเดินผ่านทางเก่าที่เคยเต็มไปด้วยเสียงเด็กบัดน