เปิดร้านอาหารข้างม.รังสิต ลูกค้าน้อยมากขาดทุนทุกวันควรจะสู้ต่อหรือทำยังไงดีคะ

เนื่องจากเป็นกระทู้แรกและเป็นผู้อ่านที่ดีมาตลอด วันนี้จะนำเรื่องราวตัวเองมาพูดบ้าง อยากให้เพื่อนพี่ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยค่ะ เริ่มจากตัวดิฉันเองทำงานประจำนะคะเงินเดือนประมาน 25,000-30,000 บาท ส่วนแฟนทีแรกทำร้านมือถือหักจากค่าเช่าร้านแล้วก็เหลือประมาน 20,000-30,000 แต่หลังๆลูกค้าเงียบมือถือทั้งโซนเงียบบวกกับค่าที่แพงมาก แล้วแฟนเป็นชอบทำอาหารค่ะ เค้าคลุกคลีร้านอาหารมาตั้งแต่เด็กๆ เรายอมรับนะคะว่าแฟนทำอร่อยมาก หล่ยคนบอกทำไมไม่มาเปิดร้านอาหารล่ะ จะทนค่าที่แพงทำไม และอีกอย่างรายจ่ายเราสองคนเยอะพอตัวเลยค่ะ ไหนจะค่าบ้าน ค่ารถ รายจ่ายต่างๆในครอบครัว เราเลยตัดสินใจมาเปิดร้านที่ม.รังสิต ค่าที่ 12,000 เราเห็นว่าค่าที่มันถูกกว่าทำร้านมือถือมากเราเลยตรงลงเปิดร้านกัน เสียค่าประกันกับค่าล่วงหน้า 48,000 บาท และทาสีซื้อของเข้าร้านหมดไปประมาน 150,000 เป็นร้านคล้ายๆตึกแถวแต่เป็นชั้นเดียวจะอยู่ตรงข้างม.รังสิตเลย แต่อยู่เลยประตูทางออกมานะคะ มีต้นไม้ใหญ่อยู่หน้าร้านพอดี ร้านข้างๆขายชุดนักศึกษาที่พอเวลาเค้าเปิดร้านเค้าจะเอาราวชุดตั้งเต็มหน้าร้านเค้าซึ่งอาจจะบังหน้าร้านเราแทบมองไม่ออกเลยว่ามีร้านเราอยู่ข้างๆ เราก็พยายามคิดเดี๋ยวคนก็คงเดินผ่านมาเองถ้าเราทำอร่อยเดี๋ยวคนคงเข้ามาเอง ลืมบอกไปเราขายอาหารอิสานค่ะ แต่ก็มีแจมอาหารจานเดียวบ้าง เพราะเราคิดเผื่อว่าบางทีนักศึกษาอาจจะไม่อยากเสียเงินเงินสั่งหลายอย่างก็อาจจะแพง เราเปิดวันแรก 23 เมษายน 2561 ค่ะ ซึ่งเราพึ่งรู้ว่าใกล้สอบพอดี คนก็คงอาจจะมีน้อย ก็เปิดไปเรื่อยๆเดี๋ยวคงต้องมีแหละลูกค้าเข้าร้านเรา พยายามแต่งร้านให้โดดเด่นเพื่อดึงดูดลูกค้า ตอนนั้นยังไม่ถามหากำไรค่ะ เพระาเผื่อใจไว้แล้วช่วงแรกๆคนอาจจะน้อย แต่ป้าที่ดูแลหอเค้าบอกเรานะคะ โอ้ยยยขายดีมาก เอ็งจะทำไหวหรอ แต่ที่ผ่านมาไม่เคยเหนื่อยกายเลยมีแต่เหนื่อยใจค่ะ 2 เดือนแรกเราก็จ่ายค่าที่ไปฟรีๆเลยค่ะ หลังจากปิดเทอมช่วงต้นเดือนพฤษภา 61 ก็เงียบมาตลอดเลยค่ะแม้แต่ผียังไม่มีผ่านเลย เราก็อดทนรอให้เปิดซัมเมอร์ จนเปิดซัมเมอร์วันที่ 18 มิ.ย. 61 ค่ะ แต่เปิดเทอมจริงๆคือ 20 สิงหาค่ะ คนก็ยังไม่เยอะเหมือนเดิม มีร้านข้าวแกงเปิดอยู่ระแวกนั้นด้วยนะคะ นักศึกษาก็ยังเข้าร้านนั้นอยู่เรื่อยๆ ก็เข้าใจค่ะว่าเค้าเปิดมานานเป็น 10 ปี แต่เราก็ทำอร่อย แค่เดินมาอีกนิดนึงก็เห็นแล้ว ทำไมไม่มีใครสนใจร้านเราเลย เรามั่นใจฝีมือแฟนเราอร่อยจริงๆค่ะ ไม่ใช่แค่อาหารอีสาน อาหารทุกอย่างเค้าทำได้หมด แต่เพราะเราคิดว่าอาหารอิสานช่วงนี้มันขายดี มันก็น่าจะเวิร์คถ้าเราขายอาหารอิสาน แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิดค่ะ เราขาดทุกวัน กลายเป็นเราหาเงินอยุ่คนเดียวในตอนนี้ แฟนเราไม่มีรายรับเลยสักบาท เงินเก็บที่มีเกลี้ยงบัญชีเลยค่ะ เพราะต้องเอามาจ่ายค่าร้านค่าบ้าน จนตอนนี้ทุกอย่างเริ่มเข้าเนื้อเราต้องหาเงินมาโปะบัตรเครดิต เพราะเรารับมันไม่ไหวแล้ว อันนี้เราบอกตรงๆเราไม่เคยเสียประวัติการเงิน เราเป็นคนดีมากๆคนนึงที่ไม่เคยแม้แต่ยืมเงินใครและบัตรเครดิตทุกใบเราเป็นลูกค้าที่ดีมากๆ เรากลัวทุกอย่างเลยจะหาเงินก้อนมาโปะและส่งให้น้อยลงช่วงนี้แล้วสู้กับร้านนี้อีกครั้ง เราอยากรู้ว่าเราควรจะยื้อร้านนี้ต่อไหม เราควรยื้ออีกนานแค่ไหน ทั้งที่อาหารเราอร่อย เราขายก็ไม่แพง เราติดตรงไหน ควรรอให้เปิดเทอมดีไหม เราก็คิดว่าจะแจกใบปลิวดีหรือเปล่า แจกตรงประตูทางเข้าออก ตอนนี้เราเครียดมากถ้าเราเลิกทำตอนนี้เราจะไม่เสียอะไรไปมากกว่านี้ แต่ถ้าเราสู้ต่อเราก็หวังว่ามันจะดีขึ้น รบกวนทุกคนช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ มีอีกเรื่องนึงตอนแรกเราจะเปิดรับซ่อมมือถือ รับซื้อเครื่องมือถือด้วยทำคู่กับร้านอาหารนี่แหละ แต่แฟนเราไม่ยอมค่ะ เราถนัดมือถือทั้งคู่ด้วย เราทำมือถือตั้งแต่อายุ 14 ช่วงปิดเทอม หลังเลิกเรียนจนเรียนจบ ตอนนี้อายุ 28 ก็ยังทำอยู่ในค่ายสัญญาณโทรศัพท์แห่งนึงค่ะ