ผมมาบวชเรียนอยู่ 3-4 ปีแล้วครับ. ผมเป็นเด็กกรุงที่ผู้ปกครองลืมส่งใบสมัครสอบแล้วต้องมาบวชเรียนต่างจังหวัดครับ ผมเองก็ไม่เข้าใจหรอกครับว่าพระตจว.นิสัยอย่างนี้รึเปล่า แต่ที่ผมอยู่เนี้ยมีทั้ง พระหน้าเงิน พระหัวโบราณ พระที่ไม่สนว่าสามเณรจะเป็นอยู่อย่างไร พระขี้ขโมย แม้กระทั้งพระติดยา (มีทั้งเข้ามาใหม่และโดนจับสึกไปแล้ว) ก่อนอื่นผมต้องบอกเลยว่า ผมเคารพพระอาจารย์ทุกท่านในฐานะของ "พระ"และ"อาจาร์ย" แต่ก็ยังมีพระบางองค์ที่ผมนับถือแค่ศีลที่ท่านถืออยู่เท่านั้นครับ
ผมได้บวชเรียนในแบบ "ธรรม-บาลี-สามัญ" คือเรียนแบบหลักสูตรตามโรงเรียนปกติ และ เรียนธรรม-บาลีควบกัน ถึงผมจะไม่เก่งบาลีแบบรร.อื่น แต่ผมก็เก่งในด้านวิชาสามัญอย่างมาก ผมกล้าพูดเลยว่าได้เกรด 3-4 ตลอดทุกวิชา มีน้อยที่ได้เกรด 2 เนื่องจากว่าผมมีความรู้ในด้านวิชาต่างๆ ท่างรร.จึงคาดหวังผมให้ไปแข่งกับรร.อื่นๆ แต่พอนานๆเข้า ผมรู้สึกว่าเป็นแค่เครื่องมือหาชื่อเสียงให้กับรร.และวัดครับ
ผมโดนทั้งแกล้ง ทั้งกดขี่ ทั้งบังคับข่มขู่ ทั้งทำร้ายร่างกาย หรือใช้งานยังกับกรรมกรต่างด้าว
ระบบตัดสินของที่นี้ ไม่ใช่ "ฝ่ายถูกกระทำ ได้ความเป็นธรรม ฝ่ายกระทำได้รับการลงโทษ" แต่เป็น "พระอาจาร์ยไม่สน จบเรื่องได้รึยัง"
ไม่ว่าโดนกระทำยังไง ถ้าเรื่องสงบลงก็จบครับ, ทำยังไม่จบก็จะโดน เขี้ยน หรือ โดนตบหน้า ผมเลยไม่กล้าต่อเรื่อง
ผมโดนอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ครั้งล่าสุดคือมีสามเณรรูปนึงมาต่อผมอย่างแรงเพราะผมเผลื่อเอามือไปโดนสามเณรรูปนั้น ผมก็แค่นึกว่าแมลงมาเกาะที่แขน ทำไมพระอาจาร์ย ต้องลงโทษและด่าผมด้วย
ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ผมเริ่มไม่เข้าสังคม ไม่คุยกับเพื่อน เริ่มพูดคนเดียว อยู่ดีๆก็ร้องไห้ ไม่อยู่ในที่คนเยอะๆ จะสบัดร่างกายเวลามีคนมาแตะมาโดนเหมือนกับว่ามือใครก็ตามที่มาแตะ"สกปรก" เริ่มหยักแหยงคนรอบตัว มองคนด้วยสายตาดูถูก และจะด่าและประชดสิ่งต่างๆรอบตัวไม่ว่าเป็นอะไรก็ตาม
ผมเริ่มไม่ไหวแล้วครับ หลายเดือนที่ผ่านมานี้ผมเริ่มค้นหาในเน็ตว่า "วิธีฆ่าตัวตาย", "การเตรียมตัวหนีออกจากบ้าน", "แอบสึกยังไง", หรือแม้กระทั้ง "วิธีฆ่าคน" และยังซึมเศร้าบ่อยๆ
ผมต้องดูหนังหรือฟังเพลงติดต่อกันหลายชั่วโมง เพื่อที่จะหยุดตัวเองจากเรื่องพวกนี้
ตอนนี้ผมเริ่มเบื่ออาหาร/อดอาหาร และ ต่อล้อต่อเถืยงกับพระผู้ใหญ่
ผมไม่รู้ควรทำอย่างไรดี... ช่วยหาทางออกหน่อยครับ
แก้ไข: ทางวัดได้แบนสามเณรไม่ให้บอกเรื่องที่เสียๆหายๆของวัดให้กับผู้ปกครอง ร่วมทั้งเรื่องทะเลาะด้วย
อยากหนีออกจากวัดครับ
ผมได้บวชเรียนในแบบ "ธรรม-บาลี-สามัญ" คือเรียนแบบหลักสูตรตามโรงเรียนปกติ และ เรียนธรรม-บาลีควบกัน ถึงผมจะไม่เก่งบาลีแบบรร.อื่น แต่ผมก็เก่งในด้านวิชาสามัญอย่างมาก ผมกล้าพูดเลยว่าได้เกรด 3-4 ตลอดทุกวิชา มีน้อยที่ได้เกรด 2 เนื่องจากว่าผมมีความรู้ในด้านวิชาต่างๆ ท่างรร.จึงคาดหวังผมให้ไปแข่งกับรร.อื่นๆ แต่พอนานๆเข้า ผมรู้สึกว่าเป็นแค่เครื่องมือหาชื่อเสียงให้กับรร.และวัดครับ
ผมโดนทั้งแกล้ง ทั้งกดขี่ ทั้งบังคับข่มขู่ ทั้งทำร้ายร่างกาย หรือใช้งานยังกับกรรมกรต่างด้าว
ระบบตัดสินของที่นี้ ไม่ใช่ "ฝ่ายถูกกระทำ ได้ความเป็นธรรม ฝ่ายกระทำได้รับการลงโทษ" แต่เป็น "พระอาจาร์ยไม่สน จบเรื่องได้รึยัง"
ไม่ว่าโดนกระทำยังไง ถ้าเรื่องสงบลงก็จบครับ, ทำยังไม่จบก็จะโดน เขี้ยน หรือ โดนตบหน้า ผมเลยไม่กล้าต่อเรื่อง
ผมโดนอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ครั้งล่าสุดคือมีสามเณรรูปนึงมาต่อผมอย่างแรงเพราะผมเผลื่อเอามือไปโดนสามเณรรูปนั้น ผมก็แค่นึกว่าแมลงมาเกาะที่แขน ทำไมพระอาจาร์ย ต้องลงโทษและด่าผมด้วย
ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ผมเริ่มไม่เข้าสังคม ไม่คุยกับเพื่อน เริ่มพูดคนเดียว อยู่ดีๆก็ร้องไห้ ไม่อยู่ในที่คนเยอะๆ จะสบัดร่างกายเวลามีคนมาแตะมาโดนเหมือนกับว่ามือใครก็ตามที่มาแตะ"สกปรก" เริ่มหยักแหยงคนรอบตัว มองคนด้วยสายตาดูถูก และจะด่าและประชดสิ่งต่างๆรอบตัวไม่ว่าเป็นอะไรก็ตาม
ผมเริ่มไม่ไหวแล้วครับ หลายเดือนที่ผ่านมานี้ผมเริ่มค้นหาในเน็ตว่า "วิธีฆ่าตัวตาย", "การเตรียมตัวหนีออกจากบ้าน", "แอบสึกยังไง", หรือแม้กระทั้ง "วิธีฆ่าคน" และยังซึมเศร้าบ่อยๆ
ผมต้องดูหนังหรือฟังเพลงติดต่อกันหลายชั่วโมง เพื่อที่จะหยุดตัวเองจากเรื่องพวกนี้
ตอนนี้ผมเริ่มเบื่ออาหาร/อดอาหาร และ ต่อล้อต่อเถืยงกับพระผู้ใหญ่
ผมไม่รู้ควรทำอย่างไรดี... ช่วยหาทางออกหน่อยครับ
แก้ไข: ทางวัดได้แบนสามเณรไม่ให้บอกเรื่องที่เสียๆหายๆของวัดให้กับผู้ปกครอง ร่วมทั้งเรื่องทะเลาะด้วย