สวัสดีครับ
เพิ่งจบ ป.ตรี ไปสมัครงานร้าน Coffee & Eatery ร้านอยู่ในหุบเขาลึก
- วันสมัครงาน
ผู้จัดการนัดไปสมัครพร้อมสัมภาษณ์งานทันทีตอนหกโมงเย็น ไปนั่งรอจนเกือบทุ่ม พี่เค้าก็เอาเอกสารมาให้กรอกแล้วก็ไปหาหมอ(ร้านอยู่ใน รพ.)
ให้ผมนั่งรอต่อจนสองทุ่ม ก็เรียกออกไปคุยตรงที่พี่เค้ารอหมอ คุยได้ไม่นานหมอก็เรียกไปอีก นั่งรอพักใหญ่เค้าก็เรียกไปสัมภาษณ์ต่อในร้าน
ซึ่งพี่เค้าก็คุยด้วยดี ดูไม่เหมือนการสัมภาษณ์เท่าไร เชิงพูดคุย พี่เค้าก็บอกไม่ได้อยากให้รอนานแต่เค้าไม่ไหวแล้ว เราก็เข้าใจ รอได้ถ้าได้งาน
แล้วก็นัดมาทำงานตอน 9 โมงเช้า ในตำแหน่ง Barista
-วันแรก
ไปถึงที่ทำงานก่อนเวลา 15 นาที ก็สวัสดีทุกคน กะเช้าหน้าร้านมี 4 คน มีคนชวนผมคุยแค่คนเดียว
และจนบ่าย ไม่มีใครสอนงานเลย ก็มาวันแรกทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะช่วยอะไรใคร ก็ถามคนอื่นนะครับ จะให้ช่วยอะไร
ก็จะมีจังหวะที่ไม่รู้จะทำอะไรบ่อย ๆ จะให้ถามตลอดถามทุกคนว่าให้ช่วยอะไรมั้ยตลอดมันก็ไม่ใช่อ่ะครับ พอเค้าเห็นผมยืนเฉยๆ
ก็บอกให้ถามอย่ายืนนิ่งๆ ไปถามในครัวสิมีอะไรให้ช่วยมั้ย พอขนมอบเสร็จเราก็ไปช่วยผู้จัดการคีบขนมใส่ถุง พี่เค้าพูดว่า
"ทำไม่เป็นเดี๋ยวพี่ทำเองมันช้า" ก็ช่วยล้างแก้วล้างเครื่องปั่นไปพลาง ๆ จนตอนบ่ายก็มีกะบ่ายเข้ามา คนที่ทำตำแหน่งเดียวกับผม
อายุเท่ากันก็เลยคุยกันง่ายเค้าก็เลยสอนผมทำเครื่องดื่มบ้างก็รู้สึกดีกว่าช่วงเช้า พี่ผู้ช่วยผู้จัดการก็คุยดี สอนนั่นนี่บ้างดูเข้าใจว่าเรามาทำงานวันแรก
ก็รู้สึกหลายๆคนกะบ่ายดูคุยด้วยดี ดูเข้าใจเรา แต่ทุกคนก็จะถามว่าจะทำงานรึเปล่าเนี่ย หลายคนเลยมาทำวันเดียวก็ออก
เข้างาน 9 โมงได้พัก 15.40 น. ก็สนุกดีครับทำเครื่องดื่มได้บ้างบางเมนู จนถึงเวลาเลิกงานก็เลยจะกลับ แต่ก็ทำโอทีต่ออีก 2 ชม.
-วันที่สอง
ไปทำงาน 5.45 น. ไปนั่งรอพี่ผู้จัดการมาเปิดร้านตอน 06.30 น. ด้วยความที่ไม่เคยเปิดร้านก็ไม่รู้จะช่วยอะไรอีก
ให้ทำความสะอาดแต่ก็ไม่รู้อุปกรณ์อะไรอยู่ตรงไหน ต้องทำอะไรบ้าง ถามก็ไม่ตอบ อยู่กันสองคนแต่เงียบ
ให้ผมทำความสะอาดตู้อบพายก็ทำนะครับ เอาผ้าชุบน้ำเช็ดเพราะไม่รู้ทำยาอยู่ตรงไหน ถาดใส่พายผมก็ไปเคาะเศษพายออก
*วันแรกที่มาผมเอาแผ่นซับมันที่รองถาดพายไปทิ้ง พี่เค้าก็ว่าไม่ให้ทิ้ง ไปเคาะๆออก วันนี้ผมเลยทำบ้าง แต่พี่เค้าไม่พอใจ
ผมเลยถามว่าให้ทำอะไรกับถาดครับ ครั้งแรกไม่ตอบ ยืนใกล้กันมาก ถามอีกครั้งพี่เค้าก็บอกว่าไม่ต้องพี่ทำเอง
ผมก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ ยกโทรศัพโทรหาแม่ ว่าจะไม่ทำแล้วนะแม่โอเคมั้ย ไม่มีการสอนงาน ไม่อยากยืนดูโง่ๆแล้ว
พอเดินกลับเข้ามาพี่เค้าก็เก็บถาดพายแบบปึงปังไม่พอใจ ผมเลยเดินไปหยิบร่มหลังร้านแล้วบอกเค้าว่า
ผม: พี่ผมไม่ทำแล้วนะครับ
ผจก: ครับไม่เป็นไรครับ
ผม: ขอโทษด้วยนะพี่
แล้วก็เดินออกมาด้วยสีหน้าปกตินะครับไม่ได้มีการใส่อารมณ์อะไรเลย ผมใจเย็นแต่ว่ารู้สึกแบบนี้แต่เช้าทั้งวันคงทำต่อไม่ได้
-สาเหตุที่ออกเลยก็ คือ ไม่รู้จะทำอะไร รู้สึกร้านไม่มีระบบ รู้สึกไม่เข้าใจผู้จัดการ
ปล. อยากทราบจะมีผลอะไรมั้ยครับที่ตัดสินใจออก เซ็นชื่อแค่ในใบสมัครงาน ไม่ได้เซ็นสัญญาจ้างอะไร มีผลต่อประวัติเรามั้ยครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
รีวิวทำงานได้วันกว่าๆก็ออกเลย
เพิ่งจบ ป.ตรี ไปสมัครงานร้าน Coffee & Eatery ร้านอยู่ในหุบเขาลึก
- วันสมัครงาน
ผู้จัดการนัดไปสมัครพร้อมสัมภาษณ์งานทันทีตอนหกโมงเย็น ไปนั่งรอจนเกือบทุ่ม พี่เค้าก็เอาเอกสารมาให้กรอกแล้วก็ไปหาหมอ(ร้านอยู่ใน รพ.)
ให้ผมนั่งรอต่อจนสองทุ่ม ก็เรียกออกไปคุยตรงที่พี่เค้ารอหมอ คุยได้ไม่นานหมอก็เรียกไปอีก นั่งรอพักใหญ่เค้าก็เรียกไปสัมภาษณ์ต่อในร้าน
ซึ่งพี่เค้าก็คุยด้วยดี ดูไม่เหมือนการสัมภาษณ์เท่าไร เชิงพูดคุย พี่เค้าก็บอกไม่ได้อยากให้รอนานแต่เค้าไม่ไหวแล้ว เราก็เข้าใจ รอได้ถ้าได้งาน
แล้วก็นัดมาทำงานตอน 9 โมงเช้า ในตำแหน่ง Barista
-วันแรก
ไปถึงที่ทำงานก่อนเวลา 15 นาที ก็สวัสดีทุกคน กะเช้าหน้าร้านมี 4 คน มีคนชวนผมคุยแค่คนเดียว
และจนบ่าย ไม่มีใครสอนงานเลย ก็มาวันแรกทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะช่วยอะไรใคร ก็ถามคนอื่นนะครับ จะให้ช่วยอะไร
ก็จะมีจังหวะที่ไม่รู้จะทำอะไรบ่อย ๆ จะให้ถามตลอดถามทุกคนว่าให้ช่วยอะไรมั้ยตลอดมันก็ไม่ใช่อ่ะครับ พอเค้าเห็นผมยืนเฉยๆ
ก็บอกให้ถามอย่ายืนนิ่งๆ ไปถามในครัวสิมีอะไรให้ช่วยมั้ย พอขนมอบเสร็จเราก็ไปช่วยผู้จัดการคีบขนมใส่ถุง พี่เค้าพูดว่า
"ทำไม่เป็นเดี๋ยวพี่ทำเองมันช้า" ก็ช่วยล้างแก้วล้างเครื่องปั่นไปพลาง ๆ จนตอนบ่ายก็มีกะบ่ายเข้ามา คนที่ทำตำแหน่งเดียวกับผม
อายุเท่ากันก็เลยคุยกันง่ายเค้าก็เลยสอนผมทำเครื่องดื่มบ้างก็รู้สึกดีกว่าช่วงเช้า พี่ผู้ช่วยผู้จัดการก็คุยดี สอนนั่นนี่บ้างดูเข้าใจว่าเรามาทำงานวันแรก
ก็รู้สึกหลายๆคนกะบ่ายดูคุยด้วยดี ดูเข้าใจเรา แต่ทุกคนก็จะถามว่าจะทำงานรึเปล่าเนี่ย หลายคนเลยมาทำวันเดียวก็ออก
เข้างาน 9 โมงได้พัก 15.40 น. ก็สนุกดีครับทำเครื่องดื่มได้บ้างบางเมนู จนถึงเวลาเลิกงานก็เลยจะกลับ แต่ก็ทำโอทีต่ออีก 2 ชม.
-วันที่สอง
ไปทำงาน 5.45 น. ไปนั่งรอพี่ผู้จัดการมาเปิดร้านตอน 06.30 น. ด้วยความที่ไม่เคยเปิดร้านก็ไม่รู้จะช่วยอะไรอีก
ให้ทำความสะอาดแต่ก็ไม่รู้อุปกรณ์อะไรอยู่ตรงไหน ต้องทำอะไรบ้าง ถามก็ไม่ตอบ อยู่กันสองคนแต่เงียบ
ให้ผมทำความสะอาดตู้อบพายก็ทำนะครับ เอาผ้าชุบน้ำเช็ดเพราะไม่รู้ทำยาอยู่ตรงไหน ถาดใส่พายผมก็ไปเคาะเศษพายออก
*วันแรกที่มาผมเอาแผ่นซับมันที่รองถาดพายไปทิ้ง พี่เค้าก็ว่าไม่ให้ทิ้ง ไปเคาะๆออก วันนี้ผมเลยทำบ้าง แต่พี่เค้าไม่พอใจ
ผมเลยถามว่าให้ทำอะไรกับถาดครับ ครั้งแรกไม่ตอบ ยืนใกล้กันมาก ถามอีกครั้งพี่เค้าก็บอกว่าไม่ต้องพี่ทำเอง
ผมก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ ยกโทรศัพโทรหาแม่ ว่าจะไม่ทำแล้วนะแม่โอเคมั้ย ไม่มีการสอนงาน ไม่อยากยืนดูโง่ๆแล้ว
พอเดินกลับเข้ามาพี่เค้าก็เก็บถาดพายแบบปึงปังไม่พอใจ ผมเลยเดินไปหยิบร่มหลังร้านแล้วบอกเค้าว่า
ผม: พี่ผมไม่ทำแล้วนะครับ
ผจก: ครับไม่เป็นไรครับ
ผม: ขอโทษด้วยนะพี่
แล้วก็เดินออกมาด้วยสีหน้าปกตินะครับไม่ได้มีการใส่อารมณ์อะไรเลย ผมใจเย็นแต่ว่ารู้สึกแบบนี้แต่เช้าทั้งวันคงทำต่อไม่ได้
-สาเหตุที่ออกเลยก็ คือ ไม่รู้จะทำอะไร รู้สึกร้านไม่มีระบบ รู้สึกไม่เข้าใจผู้จัดการ
ปล. อยากทราบจะมีผลอะไรมั้ยครับที่ตัดสินใจออก เซ็นชื่อแค่ในใบสมัครงาน ไม่ได้เซ็นสัญญาจ้างอะไร มีผลต่อประวัติเรามั้ยครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ