เรื่องเล่าจากสาวโรงงานในต่างแดน wonderland of Asia / ญี่ปุ่น 2017
อ้าว หัวเรื่อง คือ ครูต่างด้าว แต่ถึงด้านใน กลายเป็นสาวโรงงาน
คืออะไรกัน เจ้าของกระทู้ ได้มีโอกาสประกอบสัมมาอาชีพหลายอย่าง ต้งแต่เรียนจบมา
ไม่ว่าจะเป็นแม่พิมพ์ของชาติ เจ้าของกิจการส่วนตัว สาวโรงงาน นักเดินทางอิสระ
และ อีกหนึ่งความฝัน คือการเป็นนักเขียน นั่นเอง
บทความนี้ ถูกเขียนขึ้นจากประสบการณ์จริงของเจ้าของกระทู้และ เป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดในประเทศญี่ปุ่นในปี 2017
ซึ่งเจ้าของกระทู้ได้บันทึกเอาไว้นานแล้ว เพิ่งมีโอกาสที่จะลงให้คนอื่นอ่านบ้าง
อนึ่ง เจ้าของกระทู้เองก็สิงอยู่ในพันทิพมาก็เนิ่นนาน ฉะนั้น เมื่อมีโอกาสจึงจะขอลองเป็นนักเขียนหน้าใหม่ดูบ้าง ตามฝันตัวเอง
สำหรับกระทู้นี้ เป็นกระทู้แรกในชีวิตคะ เย้ ๆๆ
หากเพื่อน พี่ น้อง คนไหน เคยมีความทรงจำดีๆ หรือ ไม่ดี ก็ตาม กับเมืองๆนี้ ก็มาเล่าสู่กันฟัง และหากข้อมูลตรงไหน ที่อาจผิดพลาด อยากจะท้วงติงก็ขอเชิญแลกเปลี่ยนทัศนะกันได้เต็มที่เลยจ้า
การลงบันทึกเรื่องราวต่างๆ จะเป็นมุมมองที่ได้สัมผัสกับตัวเองโดยตรง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องเที่ยว เรื่องคนก็ตาม หากมีการระบุชื่อออกไป จะพยายามใช้นามสมมุติแทนนะคะ เพื่อไม่ให้โดนลบกระทู้
การเดินทางเริ่มในฤดูหนาวที่สุดจะทนไหวในปี 2017 จนกระทั่งไปชนหนาวอีกรอบก่อนปีใหม่ 2018
ระยะเวลา ประมาณ 48 เสาร์อาทิตย์ กับทริปการเดินทาง ที่น่าจะเกิน 50 ทริป โดย 90 เปอร์เซนต์เป็นการเดินทางคนเดียว
เจาะเน้นไปที่เมือง มิชิมะ จังหวัดชิสุโอกะ แทบจะทุกเมือง โดยจะแยกลงเป็นทริป / ฤดูกาล / แยกกระทู้
วันนี้แค่น้ำจิ้ม หัดลงรูป เลือกรูปมาลง ( ถ่ายไว้เยอะมากกกกกกกกกก)
เมืองมิชิมะ เป็นเมืองเล็กๆ ที่มีสถานี ชินคังเซน ( เฉพาะ โคดามะ ที่จอด แต่ ฮิคาริ วิ่งผ่านอย่างเดียวจ้า)
ตั้งอยู่ในจังหวัดชิสุโอกะ ที่เลื่องชื่อในเรื่องใบชา และ ภูเขาไฟฟูจิ
พูดถึงชัยภูมิ เมืองนี้ ห่างจากสถานี โตเกียว แค่ 50 นาที ด้วยรถไฟชิงคันเซน และอยู่ใกล้ฟูจิตรง คาวากูจิโกะ ในระยะเวลานั่งรถบัส 50 นาที
อยู่ห่างจาก ฮาโกเนะ ไม่ถึง 20 กิโลเมตร มีรถบัสนั่ง โดยใช้บัตรโดยสาร ฮาโกเนะ พาส ราคา 4000 เยน/ 2 วัน
โดย ไม่เสียเวลาไปอ้อม ที่โอดาวาระคิว ( เป็นการนั่งย้อนเส้นทางคนทั่วไป)
เดินทางสะดวก เหมือนไข่ดาวที่อยู่ตรงกลางจังหวัด จะไปเที่ยวคาบสมุทร Izu ก็ไปได้หลายทาง
ไปแช่น้ำพุร้อนก็มีหลายที่มาก จะกินปลาไหลย่าง ก็มีร้านแนะนำ มากมาย.....บลา บลา
สรุปว่าคงต้องแยกกระทู้ ลงรูป กันอีกทีคะ
บทความนี้ หวังว่าจะให้ความสุขและบันเทิงใจ แบบไร้สาระแด่ผู้อ่านทุกท่าน ให้มุมมองอีกมุม ที่บ้าๆ ฮาๆ
ตามสไตล์ผู้เขียนที่ถนัดซ้าย และมีหมู่เลือดกรุ๊ป เอบี บางอารมณ์ก็มีเศร้ามีเหงาบ้าง มีสุข มีทุกข์คละเคล้าไปในแต่ละวัน
ซึ่งคาดเดาไม่ได้เลย เฉกเช่น อากาศในแต่ละวันของญึ่ปุ่น
ว่างๆ จะกลับมาอัพรูป และ เกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ เพื่อเป็นข้อมูลที่มีประโยชน์สำหรับผู้อ่านบ้างนะคะ
มาทำอะไรที่เมืองนี้คะ
จะด้วยความบังเอิญหรือไม่ ก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้ แต่ที่แน่ๆ คือ การตัดสินใจของข้าพเจ้าเอง
ในขณะที่กำลังเบื่อชีวิตเนื่องจากปัจจัยหลายๆอย่างอยู่ เมื่อมีโอกาสวิ่งเข้ามา ด้วย ก็ต้องขอลองสักตั้งหนึ่ง
เริ่มต้นจากรุ่นพี่คนไทย ซึ่งทำงานอยู่ในฐานะ พนักงานฝ่ายบุคคลประจำสำนักงานใหญ่ได้ ลาออก
พี่เค้ามีหน้าที่หลักคือ ดูแล นักศึกษาฝึกงานคนไทย ที่สำนักงานใหญ่ ประเทศญี่ปุ่น
ดูแลทุกเรื่อง ในการดำเนินชีวิตอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น ไม่ให้เกิดปัญหาแล้วส่งผลกระทบทั้งต่อตัวพนักงงาน และบริษัท รวมถึง ภาพรวมที่กระทบต่อสังคมญี่ปุ่น
เมื่อพี่เค้าไม่อยู่แต่บริษัท ก็ยังต้องส่งพนักงานไปฝึกงาน หรือไปทำงาน ก็ยังต้องมีผู้ดูแลคนต่อไป
ฉะน้น เมื่อต้องการคน แล้วเลือกเรา การเจรจาก็เกิดขึ้น
การตอบตกลงที่จะมาทำงานที่ญี่ปุ่นนั้น นอกจากเป็นล่ามประสานงนแล้ว จะทำอะไรอีกบ้าง
ยังคะ ..ตอนนั้นไม่ได้คิดล่วงหน้า
ล่าม คือการฝึกภาษา เออ..งานดี๊ ดี ได้ฝึกภาษา ได้เงินด้วย ที่สำคัญ ได้เที่ยว
แต่ก็มีบางสิ่งที่ จนถึง ณ วันนี้ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี คือ กฏข้อห้ามหลายๆ ประการที่ยอมรับไม่ได้
โดยเฉพาะการห้ามขับรถทุกชนิด ไม่ยกเว้นกระทั่งจักรยานคะ
เอาเป็นว่าจะพยายาม ไม่แหกกฏ ในเมื่อตัวเองเบื่อขับรถ เบื่อรถติดเมืองไทยไม่ใช่เหรอ..เอาเลยเต็มที่ละกัน พักๆ
ขออย่างเดียว อย่าห้ามเรื่องเที่ยวละกัน เป็นสิ่งเดียวที่จะหล่อเลี้ยงหัวใจของข้าพเจ้าจ้า
ร้องเป็นเพลงว่า หนูสัญญาว่า หนูจะเป็นเด็กดี ดูแลคนไทย ที่นี่ให้อยู่ตัว สบายใจก่อน จึงจะหนีไปเที่ยวคนเดียว
อนึ่งรูปที่ลงครั้งแรกนี้ เป็นการเล่าเรื่องราวในงานที่ทำ เป็นครูคะ สอนภาษาญี่ปุ่น ให้พนักงาน และ สอนการใช้ชีวิตในต่างแดนคะ
อาชีพนี้เป็นอาชีพที่มีเสน่ห์มากในฐานะที่เป็นผู้ให้ ในวันหนึ่งเมื่อถึงเวลา อาชีพครูอาสาสมัครก็คือความฝันเช่นกันคะ
บันทึกเรื่องราวในเมือง Mishima ในฐานะ ครูต่างด้าว ( กระทู้แรก )
เรื่องเล่าจากสาวโรงงานในต่างแดน wonderland of Asia / ญี่ปุ่น 2017
อ้าว หัวเรื่อง คือ ครูต่างด้าว แต่ถึงด้านใน กลายเป็นสาวโรงงาน
คืออะไรกัน เจ้าของกระทู้ ได้มีโอกาสประกอบสัมมาอาชีพหลายอย่าง ต้งแต่เรียนจบมา
ไม่ว่าจะเป็นแม่พิมพ์ของชาติ เจ้าของกิจการส่วนตัว สาวโรงงาน นักเดินทางอิสระ
และ อีกหนึ่งความฝัน คือการเป็นนักเขียน นั่นเอง
บทความนี้ ถูกเขียนขึ้นจากประสบการณ์จริงของเจ้าของกระทู้และ เป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดในประเทศญี่ปุ่นในปี 2017
ซึ่งเจ้าของกระทู้ได้บันทึกเอาไว้นานแล้ว เพิ่งมีโอกาสที่จะลงให้คนอื่นอ่านบ้าง
อนึ่ง เจ้าของกระทู้เองก็สิงอยู่ในพันทิพมาก็เนิ่นนาน ฉะนั้น เมื่อมีโอกาสจึงจะขอลองเป็นนักเขียนหน้าใหม่ดูบ้าง ตามฝันตัวเอง
สำหรับกระทู้นี้ เป็นกระทู้แรกในชีวิตคะ เย้ ๆๆ
หากเพื่อน พี่ น้อง คนไหน เคยมีความทรงจำดีๆ หรือ ไม่ดี ก็ตาม กับเมืองๆนี้ ก็มาเล่าสู่กันฟัง และหากข้อมูลตรงไหน ที่อาจผิดพลาด อยากจะท้วงติงก็ขอเชิญแลกเปลี่ยนทัศนะกันได้เต็มที่เลยจ้า
การลงบันทึกเรื่องราวต่างๆ จะเป็นมุมมองที่ได้สัมผัสกับตัวเองโดยตรง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่องเที่ยว เรื่องคนก็ตาม หากมีการระบุชื่อออกไป จะพยายามใช้นามสมมุติแทนนะคะ เพื่อไม่ให้โดนลบกระทู้
การเดินทางเริ่มในฤดูหนาวที่สุดจะทนไหวในปี 2017 จนกระทั่งไปชนหนาวอีกรอบก่อนปีใหม่ 2018
ระยะเวลา ประมาณ 48 เสาร์อาทิตย์ กับทริปการเดินทาง ที่น่าจะเกิน 50 ทริป โดย 90 เปอร์เซนต์เป็นการเดินทางคนเดียว
เจาะเน้นไปที่เมือง มิชิมะ จังหวัดชิสุโอกะ แทบจะทุกเมือง โดยจะแยกลงเป็นทริป / ฤดูกาล / แยกกระทู้
วันนี้แค่น้ำจิ้ม หัดลงรูป เลือกรูปมาลง ( ถ่ายไว้เยอะมากกกกกกกกกก)
เมืองมิชิมะ เป็นเมืองเล็กๆ ที่มีสถานี ชินคังเซน ( เฉพาะ โคดามะ ที่จอด แต่ ฮิคาริ วิ่งผ่านอย่างเดียวจ้า)
ตั้งอยู่ในจังหวัดชิสุโอกะ ที่เลื่องชื่อในเรื่องใบชา และ ภูเขาไฟฟูจิ
พูดถึงชัยภูมิ เมืองนี้ ห่างจากสถานี โตเกียว แค่ 50 นาที ด้วยรถไฟชิงคันเซน และอยู่ใกล้ฟูจิตรง คาวากูจิโกะ ในระยะเวลานั่งรถบัส 50 นาที
อยู่ห่างจาก ฮาโกเนะ ไม่ถึง 20 กิโลเมตร มีรถบัสนั่ง โดยใช้บัตรโดยสาร ฮาโกเนะ พาส ราคา 4000 เยน/ 2 วัน
โดย ไม่เสียเวลาไปอ้อม ที่โอดาวาระคิว ( เป็นการนั่งย้อนเส้นทางคนทั่วไป)
เดินทางสะดวก เหมือนไข่ดาวที่อยู่ตรงกลางจังหวัด จะไปเที่ยวคาบสมุทร Izu ก็ไปได้หลายทาง
ไปแช่น้ำพุร้อนก็มีหลายที่มาก จะกินปลาไหลย่าง ก็มีร้านแนะนำ มากมาย.....บลา บลา
สรุปว่าคงต้องแยกกระทู้ ลงรูป กันอีกทีคะ
บทความนี้ หวังว่าจะให้ความสุขและบันเทิงใจ แบบไร้สาระแด่ผู้อ่านทุกท่าน ให้มุมมองอีกมุม ที่บ้าๆ ฮาๆ
ตามสไตล์ผู้เขียนที่ถนัดซ้าย และมีหมู่เลือดกรุ๊ป เอบี บางอารมณ์ก็มีเศร้ามีเหงาบ้าง มีสุข มีทุกข์คละเคล้าไปในแต่ละวัน
ซึ่งคาดเดาไม่ได้เลย เฉกเช่น อากาศในแต่ละวันของญึ่ปุ่น
ว่างๆ จะกลับมาอัพรูป และ เกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ เพื่อเป็นข้อมูลที่มีประโยชน์สำหรับผู้อ่านบ้างนะคะ
มาทำอะไรที่เมืองนี้คะ
จะด้วยความบังเอิญหรือไม่ ก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้ แต่ที่แน่ๆ คือ การตัดสินใจของข้าพเจ้าเอง
ในขณะที่กำลังเบื่อชีวิตเนื่องจากปัจจัยหลายๆอย่างอยู่ เมื่อมีโอกาสวิ่งเข้ามา ด้วย ก็ต้องขอลองสักตั้งหนึ่ง
เริ่มต้นจากรุ่นพี่คนไทย ซึ่งทำงานอยู่ในฐานะ พนักงานฝ่ายบุคคลประจำสำนักงานใหญ่ได้ ลาออก
พี่เค้ามีหน้าที่หลักคือ ดูแล นักศึกษาฝึกงานคนไทย ที่สำนักงานใหญ่ ประเทศญี่ปุ่น
ดูแลทุกเรื่อง ในการดำเนินชีวิตอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น ไม่ให้เกิดปัญหาแล้วส่งผลกระทบทั้งต่อตัวพนักงงาน และบริษัท รวมถึง ภาพรวมที่กระทบต่อสังคมญี่ปุ่น
เมื่อพี่เค้าไม่อยู่แต่บริษัท ก็ยังต้องส่งพนักงานไปฝึกงาน หรือไปทำงาน ก็ยังต้องมีผู้ดูแลคนต่อไป
ฉะน้น เมื่อต้องการคน แล้วเลือกเรา การเจรจาก็เกิดขึ้น
การตอบตกลงที่จะมาทำงานที่ญี่ปุ่นนั้น นอกจากเป็นล่ามประสานงนแล้ว จะทำอะไรอีกบ้าง
ยังคะ ..ตอนนั้นไม่ได้คิดล่วงหน้า
ล่าม คือการฝึกภาษา เออ..งานดี๊ ดี ได้ฝึกภาษา ได้เงินด้วย ที่สำคัญ ได้เที่ยว
แต่ก็มีบางสิ่งที่ จนถึง ณ วันนี้ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี คือ กฏข้อห้ามหลายๆ ประการที่ยอมรับไม่ได้
โดยเฉพาะการห้ามขับรถทุกชนิด ไม่ยกเว้นกระทั่งจักรยานคะ
เอาเป็นว่าจะพยายาม ไม่แหกกฏ ในเมื่อตัวเองเบื่อขับรถ เบื่อรถติดเมืองไทยไม่ใช่เหรอ..เอาเลยเต็มที่ละกัน พักๆ
ขออย่างเดียว อย่าห้ามเรื่องเที่ยวละกัน เป็นสิ่งเดียวที่จะหล่อเลี้ยงหัวใจของข้าพเจ้าจ้า
ร้องเป็นเพลงว่า หนูสัญญาว่า หนูจะเป็นเด็กดี ดูแลคนไทย ที่นี่ให้อยู่ตัว สบายใจก่อน จึงจะหนีไปเที่ยวคนเดียว
อนึ่งรูปที่ลงครั้งแรกนี้ เป็นการเล่าเรื่องราวในงานที่ทำ เป็นครูคะ สอนภาษาญี่ปุ่น ให้พนักงาน และ สอนการใช้ชีวิตในต่างแดนคะ
อาชีพนี้เป็นอาชีพที่มีเสน่ห์มากในฐานะที่เป็นผู้ให้ ในวันหนึ่งเมื่อถึงเวลา อาชีพครูอาสาสมัครก็คือความฝันเช่นกันคะ