หลังจากได้อ่านนวนิยายและติดตามละครหนึ่งด้าวฟ้าเดียวมาตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ
บอกได้เลยว่าทึ่งมาก จากที่อ่านนวนิยายก็ว่าน่าติดตาม และละมุนมาก จนวางหนังสือไม่ลงแล้ว พอเป็นละครทีวีก็ยิ่งทึ่ง ยิ่งประทับใจ เดินทางมาถึงตอนจบได้อย่างงดงาม อิ่มเอม คลายทุกปม ทุกความสงสัย ในตอนจบได้อย่างแนบเนียน <จนต้องมาระบาย เอ้ย! เล่าสู่กันฟัง 😄 >
ในส่วนของบทละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ในความเห็นของเรา
> มีความสมเหตุสมผลมากๆ มีเหตุผลที่มาที่ไป ของเรื่องราวและการกระทำ
> เป็นการเล่าประวัติศาสตร์ผ่านมุมมองและเหตุผลรอบด้าน ไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป ไม่ได้โทษแต่ฝ่ายตรงข้าม แต่กล้าที่จะชี้จุดอ่อนของเราเองด้วย เพื่อเป็นบทเรียนให้เรียนรู้ (จุดนี้ต้องยอมรับว่าอังวะมีผู้นำที่มีวิสัยทัศน์และแม่ทัพที่เก่ง ในขณะที่เรากำลังอ่อนแอด้วยปัจจัยภายใน คนไม่ดีมีอำนาจเหนือคนดี และจุดอ่อนอื่นๆที่เดิมเราไม่เคยรู้และเข้าใจมาก่อน)
> เป็นการเล่าประวัติศาสตร์ที่ไม่ใช่แค่ให้คนดูรู้ว่าใครทำอะไรที่ไหน แต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงความคิด ความรู้สึก และปัจจัยบีบคั้นที่ทำให้ต้องตัดสินใจแบบนั้น (เช่นอะไรคือเหตุผลที่พระยาตากตัดสินใจที่จะตีฝ่าวงล้อมอังวะออกมา ทั้งที่อยากจะปกป้องอโยธยาให้ถึงที่สุด)
> ความแยบยลของการวางแผนต่างๆ ทั้งแผนการรบของพม่า แผนการรบของพระยาตาก แผนการเอาตัวรอดของคนทรยศ แม้แต่แผนการเรื่องอื่นๆของตัวละครเช่น ตอนออกพระศรีวางแผนช่วยนางเอกจากการเป็นนางห้าม ฯลฯ รู้สึกเลยว่า เฮ้ย! ทำไมฉลาดมีไหวพริบกันขนาดนี้ (ดูแล้วก็อยากจะซึมซับความฉลาดมาได้บ้างซักหน่อยนึง)
> การใช้ภาษาที่ไพเราะสละสลวย และการใช้คำพูดมีความหมายและนัยยะแอบแฝงได้ดี มีความฉลาดในการใช้คำพูด
> ตัวละครมีมิติ มีพัฒนาการ มีเหตุผลและที่มาที่ไปของตัวเอง และผลที่ได้รับการกระทำ บทสรุปของตัวละคร เช่นตัวละครสีเทาๆอย่าง จมื่นศรีสรรักษ์ ตัวร้ายอย่างเจ้าจอมเพ็ญ
> ตัวละครมีความฉลาดทันกัน ชิงไหวชิงพริบกันดี
> แก่นของเรื่องถ่ายทอดถึงพระปรีชาของพระเจ้าตากสิน ความกล้าหาญเสียสละของวีรชนไทย ที่กว่าจะเป็นแผ่นดินไทยมาถึงปัจจุบันต้องผ่านอะไรมามากมาย นับถือหัวใจของเหล่าวีรชนที่ทำเพื่อแผ่นดิน รู้สึกรักและโชคดีที่ได้เกิดมาบนผืนแผ่นดินไทยจริงๆ
> ความรักของพระนาง ที่ค่อยๆมีพัฒนาการ จากมิตรที่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ผูกพันและเข้าใจกัน จนกลายเป็นความรัก (เราคิดว่าความรักแบบนี้ยั่งยืนและมั่นคงดีนะ ละมุนๆ ชอบๆ)
> ทุกฉากทุกซีนเป็นการปูทางไว้สำหรับตอนต่อๆไป (เช่น ตอนขุนจิตใจภักดิ์ไปรู้ไปเห็นกับการขนลูกสวาทของอีกสองขันที เราก็งงว่าเพื่ออะไรหว่า สุดท้ายก็มา อ๋อ! ก็ตอนที่ขุนจิตใจภักดิ์จะโดนประหาร)
> ปมบางปมผูกไว้ แล้วค่อยๆเฉลยค่อยคลายปมมาเรื่อยๆ จนใกล้จบ-ตอนจบที่เคลียร์ทุกปม ทุกประเด็น จนไม่มีอะไรค้างคาในใจ คลายทุกความสงสัย
(เช่น ความสงสัยที่ว่าใครเป็นผู้จ้างวานขันทองมาเป็นจารบุรุษ)
(จุดจบของตัวละครแต่ละตัว ว่าได้รับผลของการกระทำอย่างไร)
(ปมในใจของแม่แมงเม่าที่ยังรู้สึกผิดลึกๆที่ไม่สามารถช่วยกรมขุนวิมลไว้ได้ ปมในใจคนดูที่ว่าเชลยที่ถูกพาตัวไปอังวะจะมีชีวิตเช่นไร ก็มาเฉลยตอนแม่แมงเม่าได้อ่านจดหมายของกรมขุนวิมล ทำให้แม่แมงเม่าคลายความกังวลและคลายปมในใจเรื่องนี้ได้ เป็นซีนที่เราชอบมากๆ ถ่ายทอดความรู้สึกคิดถึง ห่วงใยและผูกพันได้ดีมากๆ จนเราร้องไห้ตาม)
>> นับถือคนเขียนบทจริงๆ สุดยอดมากค่ะ
ในส่วนของนักแสดง ทุกคนเข้าถึงบทบาทและถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกออกมาได้ดีมาก ทั้งสีหน้า แววตา ทำให้เราเชื่อว่าเป็นคนนั้นได้จริงๆ
เช่น > อั้ม อธิชาติ ดูมีพลัง จนเรารู้สึกเหมือนว่าเป็นพระเจ้าตากจริงๆ
> แต้ว เราลืมภาพแต้วจากละครเรื่องอื่นๆได้เลย แม้ขนาดร้องไห้ ที่แต้วร้องได้ดีทุกครั้ง แต่ในแต่ละครั้งแต่ละเหตุการณ์และอารมณ์มีความแตกต่างกัน
> เจมส์ จิ แสดงเป็นออกพระศรีซึ่งเป็นคนค่อนข้างเก็บอารมณ์ แต่สามารถแสดงความรู้สึกทางสีหน้าแววตาได้ดีมาก ทำให้เราเชื่อว่าเจมส์เป็นพระศรีขันทินและขันทองที่ดูนิ่ง ดูโตได้สนิทใจ ไม่มีภาพความเป็นเจมส์ จิ ลิงน้อยซนๆในนั้น
> เพ็ชร ฉกฤต โกสินทร์ ถ่ายทอดอารมณ์ของซีนดราม่าได้ดีมากๆ อินตามกันเลยทีเดียว
> นักแสดงท่านอื่นแม้ไม่ได้กล่าวถึงหลายคนแต่ก็แสดงได้ดีมาก
ในรายละเอียดอื่นๆและภาพรวมของละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว เป็นละครที่ต้องตั้งใจดูจริงๆ จะเห็นถึงความละเอียดต่างๆที่ทีมงานใส่เอาไว้ให้ มีความละเมียดละไม จนบางครั้งเราต้องกลับมาดูซ้ำเพื่อเก็บรายละเอียดให้ครบเลยทีเดียว
บอกเลยว่า หนึ่งด้าวฟ้าเดียว เป็นละครที่เราประทับใจ ตราตรึงใจ และมีคุณค่าต่อใจมากๆ ในตอนจบเรารู้สึกอิ่ม รู้สึกเต็มจริงๆ ไม่รู้สึกว่ามีตรงไหนค้างคาในใจเลย
ขอชื่นชมและขอบคุณ ผู้จัด ผู้กำกับ ผู้ประพันธ์ทั้งนวนิยายและบทละคร ทีมงาน นักแสดง รวมถึงผู้เกี่ยวข้องทุกท่าน ที่ท่านได้สร้างสรรค์ละครดีๆมาให้เราได้ดูด้วยหัวใจ ด้วยศรัทธา ได้ให้บทเรียน ให้ความรู้ ให้แนวคิด ให้ความสุข ความสนุก และให้คุณค่ากับคนดูมากมาย
และขอเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ละครดีๆแบบนี้อีกนะคะ แม้ผลตอบแทนความดีความตั้งใจอาจไม่ใช่ตัวเลขเสมอไป แต่เชื่อว่าความดีงามและคุณค่าของละครเรื่องนี้ที่อยู่ในหัวใจคนไทยที่ได้รับชม จะเป็นความสุขใจที่สะท้อนกลับไปสู่คนทำงานเช่นกันค่ะ
สุดท้ายนี้ อยากให้คนไทยได้ดูละครเรื่องนี้เยอะๆจัง
หนึ่งด้าวฟ้าเดียว เดินทางมาถึงตอนจบได้งดงาม เต็มอิ่มในใจจริงๆ
บอกได้เลยว่าทึ่งมาก จากที่อ่านนวนิยายก็ว่าน่าติดตาม และละมุนมาก จนวางหนังสือไม่ลงแล้ว พอเป็นละครทีวีก็ยิ่งทึ่ง ยิ่งประทับใจ เดินทางมาถึงตอนจบได้อย่างงดงาม อิ่มเอม คลายทุกปม ทุกความสงสัย ในตอนจบได้อย่างแนบเนียน <จนต้องมาระบาย เอ้ย! เล่าสู่กันฟัง 😄 >
ในส่วนของบทละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ในความเห็นของเรา
> มีความสมเหตุสมผลมากๆ มีเหตุผลที่มาที่ไป ของเรื่องราวและการกระทำ
> เป็นการเล่าประวัติศาสตร์ผ่านมุมมองและเหตุผลรอบด้าน ไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป ไม่ได้โทษแต่ฝ่ายตรงข้าม แต่กล้าที่จะชี้จุดอ่อนของเราเองด้วย เพื่อเป็นบทเรียนให้เรียนรู้ (จุดนี้ต้องยอมรับว่าอังวะมีผู้นำที่มีวิสัยทัศน์และแม่ทัพที่เก่ง ในขณะที่เรากำลังอ่อนแอด้วยปัจจัยภายใน คนไม่ดีมีอำนาจเหนือคนดี และจุดอ่อนอื่นๆที่เดิมเราไม่เคยรู้และเข้าใจมาก่อน)
> เป็นการเล่าประวัติศาสตร์ที่ไม่ใช่แค่ให้คนดูรู้ว่าใครทำอะไรที่ไหน แต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงความคิด ความรู้สึก และปัจจัยบีบคั้นที่ทำให้ต้องตัดสินใจแบบนั้น (เช่นอะไรคือเหตุผลที่พระยาตากตัดสินใจที่จะตีฝ่าวงล้อมอังวะออกมา ทั้งที่อยากจะปกป้องอโยธยาให้ถึงที่สุด)
> ความแยบยลของการวางแผนต่างๆ ทั้งแผนการรบของพม่า แผนการรบของพระยาตาก แผนการเอาตัวรอดของคนทรยศ แม้แต่แผนการเรื่องอื่นๆของตัวละครเช่น ตอนออกพระศรีวางแผนช่วยนางเอกจากการเป็นนางห้าม ฯลฯ รู้สึกเลยว่า เฮ้ย! ทำไมฉลาดมีไหวพริบกันขนาดนี้ (ดูแล้วก็อยากจะซึมซับความฉลาดมาได้บ้างซักหน่อยนึง)
> การใช้ภาษาที่ไพเราะสละสลวย และการใช้คำพูดมีความหมายและนัยยะแอบแฝงได้ดี มีความฉลาดในการใช้คำพูด
> ตัวละครมีมิติ มีพัฒนาการ มีเหตุผลและที่มาที่ไปของตัวเอง และผลที่ได้รับการกระทำ บทสรุปของตัวละคร เช่นตัวละครสีเทาๆอย่าง จมื่นศรีสรรักษ์ ตัวร้ายอย่างเจ้าจอมเพ็ญ
> ตัวละครมีความฉลาดทันกัน ชิงไหวชิงพริบกันดี
> แก่นของเรื่องถ่ายทอดถึงพระปรีชาของพระเจ้าตากสิน ความกล้าหาญเสียสละของวีรชนไทย ที่กว่าจะเป็นแผ่นดินไทยมาถึงปัจจุบันต้องผ่านอะไรมามากมาย นับถือหัวใจของเหล่าวีรชนที่ทำเพื่อแผ่นดิน รู้สึกรักและโชคดีที่ได้เกิดมาบนผืนแผ่นดินไทยจริงๆ
> ความรักของพระนาง ที่ค่อยๆมีพัฒนาการ จากมิตรที่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ผูกพันและเข้าใจกัน จนกลายเป็นความรัก (เราคิดว่าความรักแบบนี้ยั่งยืนและมั่นคงดีนะ ละมุนๆ ชอบๆ)
> ทุกฉากทุกซีนเป็นการปูทางไว้สำหรับตอนต่อๆไป (เช่น ตอนขุนจิตใจภักดิ์ไปรู้ไปเห็นกับการขนลูกสวาทของอีกสองขันที เราก็งงว่าเพื่ออะไรหว่า สุดท้ายก็มา อ๋อ! ก็ตอนที่ขุนจิตใจภักดิ์จะโดนประหาร)
> ปมบางปมผูกไว้ แล้วค่อยๆเฉลยค่อยคลายปมมาเรื่อยๆ จนใกล้จบ-ตอนจบที่เคลียร์ทุกปม ทุกประเด็น จนไม่มีอะไรค้างคาในใจ คลายทุกความสงสัย
(เช่น ความสงสัยที่ว่าใครเป็นผู้จ้างวานขันทองมาเป็นจารบุรุษ)
(จุดจบของตัวละครแต่ละตัว ว่าได้รับผลของการกระทำอย่างไร)
(ปมในใจของแม่แมงเม่าที่ยังรู้สึกผิดลึกๆที่ไม่สามารถช่วยกรมขุนวิมลไว้ได้ ปมในใจคนดูที่ว่าเชลยที่ถูกพาตัวไปอังวะจะมีชีวิตเช่นไร ก็มาเฉลยตอนแม่แมงเม่าได้อ่านจดหมายของกรมขุนวิมล ทำให้แม่แมงเม่าคลายความกังวลและคลายปมในใจเรื่องนี้ได้ เป็นซีนที่เราชอบมากๆ ถ่ายทอดความรู้สึกคิดถึง ห่วงใยและผูกพันได้ดีมากๆ จนเราร้องไห้ตาม)
>> นับถือคนเขียนบทจริงๆ สุดยอดมากค่ะ
ในส่วนของนักแสดง ทุกคนเข้าถึงบทบาทและถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกออกมาได้ดีมาก ทั้งสีหน้า แววตา ทำให้เราเชื่อว่าเป็นคนนั้นได้จริงๆ
เช่น > อั้ม อธิชาติ ดูมีพลัง จนเรารู้สึกเหมือนว่าเป็นพระเจ้าตากจริงๆ
> แต้ว เราลืมภาพแต้วจากละครเรื่องอื่นๆได้เลย แม้ขนาดร้องไห้ ที่แต้วร้องได้ดีทุกครั้ง แต่ในแต่ละครั้งแต่ละเหตุการณ์และอารมณ์มีความแตกต่างกัน
> เจมส์ จิ แสดงเป็นออกพระศรีซึ่งเป็นคนค่อนข้างเก็บอารมณ์ แต่สามารถแสดงความรู้สึกทางสีหน้าแววตาได้ดีมาก ทำให้เราเชื่อว่าเจมส์เป็นพระศรีขันทินและขันทองที่ดูนิ่ง ดูโตได้สนิทใจ ไม่มีภาพความเป็นเจมส์ จิ ลิงน้อยซนๆในนั้น
> เพ็ชร ฉกฤต โกสินทร์ ถ่ายทอดอารมณ์ของซีนดราม่าได้ดีมากๆ อินตามกันเลยทีเดียว
> นักแสดงท่านอื่นแม้ไม่ได้กล่าวถึงหลายคนแต่ก็แสดงได้ดีมาก
ในรายละเอียดอื่นๆและภาพรวมของละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว เป็นละครที่ต้องตั้งใจดูจริงๆ จะเห็นถึงความละเอียดต่างๆที่ทีมงานใส่เอาไว้ให้ มีความละเมียดละไม จนบางครั้งเราต้องกลับมาดูซ้ำเพื่อเก็บรายละเอียดให้ครบเลยทีเดียว
บอกเลยว่า หนึ่งด้าวฟ้าเดียว เป็นละครที่เราประทับใจ ตราตรึงใจ และมีคุณค่าต่อใจมากๆ ในตอนจบเรารู้สึกอิ่ม รู้สึกเต็มจริงๆ ไม่รู้สึกว่ามีตรงไหนค้างคาในใจเลย
ขอชื่นชมและขอบคุณ ผู้จัด ผู้กำกับ ผู้ประพันธ์ทั้งนวนิยายและบทละคร ทีมงาน นักแสดง รวมถึงผู้เกี่ยวข้องทุกท่าน ที่ท่านได้สร้างสรรค์ละครดีๆมาให้เราได้ดูด้วยหัวใจ ด้วยศรัทธา ได้ให้บทเรียน ให้ความรู้ ให้แนวคิด ให้ความสุข ความสนุก และให้คุณค่ากับคนดูมากมาย
และขอเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ละครดีๆแบบนี้อีกนะคะ แม้ผลตอบแทนความดีความตั้งใจอาจไม่ใช่ตัวเลขเสมอไป แต่เชื่อว่าความดีงามและคุณค่าของละครเรื่องนี้ที่อยู่ในหัวใจคนไทยที่ได้รับชม จะเป็นความสุขใจที่สะท้อนกลับไปสู่คนทำงานเช่นกันค่ะ
สุดท้ายนี้ อยากให้คนไทยได้ดูละครเรื่องนี้เยอะๆจัง