มีใครต้องทนอยู่ในโรงเรียนที่มีสังคมแย่ๆมั้ย?

สวัสดีทุกคนค่าา ไม่รู้จะเริ่มยังไงเลย เอาเป็นว่าเราเป็นคนที่ดูมีปัญหามากกับเรื่องโรงเรียน คือเราเรียนอยู่โรงเรียนหญิงล้วนเอกชนแห่งหนึ่ง อยู่ม.ปลายค่ะ จริงๆอยู่ที่นี่ตั้งแต่ม.1แล้ว แต่ว่าพอขึ้นมาม.ปลายรู้สึกเพื่อนๆ คนรอบข้างจะเปลี่ยนไปอ่ะ คนที่นั่นค่อนข้างจะคุณหนูเลยแหละ ต้องใช้ของแบรนด์เนม เที่ยวต่างประเทศทุกปี ต้องสวย รวย หน้าตาดี หุ่นดี ถึงจะมีหน้ามีตาในสังคม มีหน้ามีตาคือประมาณว่า รู้จักคนเยอะ เช่นรุ่นพี่รุ่นน้อง เหมือนคนเค้าค่อนข้างหยิ่งกัน ถ้าไม่มีไรดี ก็ไม่ฮอตอ่ะ และแน่นอนเราไม่ใช่หนึ่งในพวกนั้น ในแต่ระดับชั้น แต่ละห้อง จะมีคนที่จะฮอตๆ รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องเยอะ เวลามีงานหรือกิจกรรมโรงเรียนอะไร ก็เหมือนจะใช้ความฮอตของตัวเอง ความรู้จักคนเยอะไปทำเรื่องนั้นได้ คนที่ใช้ชีวิตธรรมดาในโรงเรียนจะไม่มีโอกาสได้ทำอะไรทั้งนั้นอ่ะ แล้วคนที่นี่ด้วยความที่ออกแนวคุณหนู จะชอบดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่า ว่าคนนี้จน คนนี้ดำ คนนี้อ้วน คนนี้น่าตาไม่ดี เราไม่โอเคมากๆกับการที่หยิบเอาปมด้อยของคนอื่นมาล้อ ทำไมไม่ลองคิดกลับกันว่าถ้าเป็นตัวเองจะทำยังไง จะโอเคกับคำพูดเหล่านั้นไหม เวลาเราได้ยินอะไรแบบนี้มันทำให้เรากังวลในใจมาก มันรู้สึกไม่ดีเลย มันเหมือนเราต้องโดนดูถูกอยู่ตลอดเวลา เราก็ทำได้แค่เงียบๆเวลามีคนพูด คือที่บ้านเราก็ไม่ได้รวยมาก  แค่พ่อแม่หาเงินมาจ่ายค่าเทอมให้เราได้เราก็รู้สึกขอบคุณมากๆแล้วอ่ะ เราไม่ได้มีเงินมากพอที่จะใช้ของแบรนด์เนม เวลาใช้กระเป๋าหรือของอะไร เพื่อนจะชอบถามว่าอันนี้แบรนด์ไร ซึ่งเราก็รู้สึกด้อย อย่างตอนหลังเลิกเรียนเพื่อนจะชวนเราไปกินบุฟเฟต์เกือบทุกวันเลย พอเราปฏิเสธว่าวันนี้ไม่อยากกิน ก็หาว่าเราไม่ยอมเข้าสังคม โลกส่วนตัวสูง คือเราจะไปกินทุกมื้อในขณะที่พ่อแม่เรากินข้าวธรรมดาอะนะ นานๆทีมันได้อ่ะแต่ไปทุกวันก็ไม่ไหว เราเหนื่อยมากอะ ต้องเจออะไรแบบนี้ทุกวัน เราไม่รู้จะปฏิเสธยังไงแล้ว แล้วถ้าเราบอกเรื่องครอบครัวเราไปตรงๆเราไม่รู้เลยว่าเพื่อนจะรับได้มั้ย หรือเค้าจะเลิกคบเราไปเลยเพราะเราจน เราไม่สามารถคุยเรื่องนี้กับใครได้เลย เพราะภาพรวมๆโรงเรียนของเรา ทุกคนดูเป็นคนมีฐานะ ซึ่งเราคิดว่าถ้าคุยกับคนที่อยู่ในระดับเดียวกับเรา อาจจะเข้าใจกันมากกว่า แต่ตอนนี้ยังหาไม่เจอเลย
          เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไปดี เอาจริงๆไม่อยากทนแล้วอะ อยากบอกพ่อแม่เรื่องนี้เหมือนกัน เคยมีเรื่องแบบนี้กับเราตอนม.ต้นครั้งนึง แม่ก็บอกแค่ว่า แล้วเพื่อนเค้าหาเงินเองกันได้หรอ ถึงได้มาข่มคนอื่น ซึ่งตอนนั้นเราก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึงที่อย่างน้อยเราก็ยังมีคนเข้าใจ แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว เรารู้สึกว่ามันหนักสำหรับเรามากๆ กับการที่ต้องมาโรงเรียนแล้วมาเจออะไรแบบนี้ เราภาวนาให้ตื่นมาแล้วไม่ต้องไปโรงเรียนทุกวัน จากเด็กที่ชอบไปโรงเรียนมากๆ กลายเป็นคนที่ไม่อยากไปโรงเรียนเลย เพราะเพื่อนเพราะสังคมที่เราเจอ เราต้องทนไปจนถึงเมื่อไหร่ เคยคิดเรื่องลาออกจากโรงเรียน คือถ้าเราไปเรียนที่อื่น สังคมมันจะดีกว่านี้ไหม เราทนมาเยอะมาก อึดอัดมากๆ จนต้องกลับมาร้องไห้ที่บ้านบ่อยอ่ะ มันเหมือนเป็นแผลเป็นในใจเราเลยอ่ะกับการต้องโดนอะไรแบบนี้ จนเราเอาแต่โทษโชคชะตาตัวเองว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ โทษพ่อแม่ว่าทำไมต้องให้เรามาเรียนที่นี่ เราไม่รู้จะทำยังไงนอกจากเครียด คิดวนไปเรื่อยๆ มันมีทางแก้ที่ดีกว่านี้อีกมั้ย