นานๆ ทีจะเขียนถึงละครไทย ออกตัวเลยว่าไม่ใช่สายละคร เบื่อความน้ำเน่า ไม่พัฒนา
และความเอาใจตลาดแมสของคนทำละครส่วนใหญ่ในประเทศนี้ แค่ให้คนดูได้สะใจได้ตบเข่าฉาดแต่ไม่ได้ให้อะไรกับเซลล์สมอง
ละครที่มีเนื้อหาทางเลือกทำมาก็มักไม่ได้เกิด ซึ่งก็เข้าใจว่าเป็นเหตุผลที่ทำไมผู้ผลิตถึงไม่นิยมจะสร้างออกมา
เพราะเอาใจคนดูชนกลุ่มน้อยแล้วมันไส้แห้ง ขาดทุน ขายไม่ได้ โฆษณาไม่เข้า ช่องไม่ให้งบ และอะไรอีกร้อยแปด
ปกติจขกท.เป็นสาย ฝ. กับ สาย ก. ไม่ได้ดูเพราะหัวสูงต้องดูแต่ซีรี่ส์เมืองนอกหรือเกาหลี แต่ดูแล้วมันได้อะไรมากกว่าละครสูตรสำเร็จ
ส่วนมากของบ้านเราจริงๆ ไม่ใช่ว่าของบ้านเค้าไม่มีไอ้ที่น้ำเน่าใช้ความรุนแรงทำหน้าตาเว่อร์ๆ หรือกรีดร้องบ้าบอ เพราะจริงๆแล้วมันมี
แต่มันมีในจำนวนไม่เยอะ เราสามารถที่จะสกรีนมันออกแล้วไปเลือกดูอย่างอื่นได้ แต่กับละครไทยมันหนียากจริงๆ ที่ไร้สาระมันเยอะมาก
จนไอ้ที่ดีๆ มันกลายเป็นเข็มในมหาสมุทร
เข้าเรื่อง..จะบอกว่าไม่ได้ดูละครไทยมานานมากแล้ว แต่ปีนี้ได้ดูละครไทยไปทั้งหมด 3 เรื่อง แล้วก็ชอบทุกเรื่อง!! อเมซิ่งจิงกาเบลมาก!!
บุพเพสันนิวาสคือจุดเริ่มต้น...ไม่ได้ตั้งใจจะดูเลยแต่แรก แต่คนรอบตัวในทุกสังคมพูดถึงกันมากจนเรากลายเป็นอะไรเอ่ยไม่เข้าพวก
ตั้งแต่คนในบ้าน คนที่ทำงาน กลุ่มเพื่อน เล่นเน็ตก็เจอ ในพันทิปอีกเพียบ คือถ้าไม่ดูกรุฟังคนเค้าพูดไม่รู้เรื่องจริงๆ ตอนนั้นเลยเอาวะ ดู!
พอดูก็ติดเลยสิ...ชอบความละเมียดและความสอดแทรกประวัติศาสตร์ เราเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กเลยทำให้แทบไม่รู้ประวัติศาสตร์
ประเทศตัวเองเลย แต่บุพเพก็ทำให้คำว่าประวัติศาสตร์มันดูน่าสนใจขึ้นมาได้ และละครเรื่องนี้คือจุดเริ่มต้นของการตัดสินใจดู
"หนึ่งด้าวฟ้าเดียว" และอีกหนึ่งความประทับใจคือ มาตุภูมิแห่งหัวใจ มันคือ 3 เรื่องที่ดีมาก
หนึ่งด้าวฟ้าเดียว.... ถ้าพูดถึงองค์ประกอบทั้งหมดแน่นอนว่าไม่ใช่ 100 คะแนนเต็ม เพราะมีหลายอย่างที่ยังบกพร่อง (สำหรับเรา)
เช่น สไตล์การกำกับที่ไปแช่ในช่วงที่ไม่ควรแช่ และไม่ขยี้ในซีนที่ควรขยี้ บางซีนปล่อยไปอย่างน่าเสียดายมากทั้งๆที่ขยี้เอาให้
คนดูขนลุกคาจอได้ เรื่องภาพก็จัดแสงบางฉากประหลาดๆ แต่บางฉากก็จัดออกมาดี๊ดี คืองงใจ และเสียงซาวน์ประกอบที่มันดัง
จนบางครั้งฟังนักแสดงพูดไม่รู้เรื่อง แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่เอ่ยมาข้างต้นนี้ เราสามารถมองข้ามและลืมมันไปได้หมดเลยเพราะ....
"บท" และ "เนื้อหา" ที่เข้มข้นจริงๆ เรียกได้ว่าเข้มข้นและมีทางเดินที่ชัดเจนตั้งแต่ต้นยันจบเรื่อง คือมี 100 ให้ 100 มีล้านให้ล้าน
คนเขียนบทอย่างเทพ คู่ควรแก่การอวยมากๆ
สิ่งที่ดีไม่แพ้กันคือนักแสดง "ทุกคน" ที่ทำได้ถึง
และทำให้บทและเนื้อหาที่เป็นแค่ตัวหนังสือมันมีความหมายเมื่อกลายเป็นภาพเคลื่อนไหว หลังจากนี้ไป เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้ยิน
คำว่าพระเจ้าตากสินคงมีหน้า อั้ม อธิชาติ ผุดขึ้นมาด้วยอย่างแน่นอน และถ้าได้อ่านเจอคำว่าพระยาพิชัยดาบหักก็คงหนีไม่พ้น
ได้เห็นแท็กห้อยหน้า ก็อต จิรายุ ติดมาด้วย ที่ผ่านมารู้จักพระเจ้าตากสินมหาราชแค่เพียงชื่อและรู้ว่าเป็นวีรบุรุษของประเทศ
แต่ด้วยความสัตย์จริงไม่รู้จริงๆ ว่าท่านได้ทำอะไรบ้างให้ประเทศของเราและทำไมจึงมีคำว่า มหาราช ต่อท้ายพระนาม
ที่ประทับใจในละครเรื่องนี้เพราะมันทำให้คนที่ไม่ค่อยรู้ประวัติศาสตร์ชาติตัวเองอย่างจขกท.ได้รู้เรื่องราวความเป็นมาโดยไม่เบื่อ
แถมยังสนใจอยากรู้เพิ่มเติมอีกด้วย แล้วยังซาบซึ้งและสำนึกในบุญคุณของผู้เสียสละทุกคนที่ปกป้องประเทศชาติทำให้เรายังมี
แผ่นดินยืนอยู่อย่างสุขสบายในทุกวันนี้
ถ้าเป้าหมายของทีวีซีนในการทำละครเรื่องนี้ คือ การเทิดพระเกียรติพระเจ้าตากสินมหาราชและการทำให้บรรพชนรุ่นหลัง
ได้รับรู้คุณความดีของพระองค์ท่านที่ได้ทำไว้เพื่อบ้านเมือง อยากบอกว่าคุณโคตรบรรลุเลย!
จบเรื่องนี้แล้วถ้าไม่มีอะไรดีและน่าสนใจ ก็คงระเห็จกลับไปดู ฝ. ดู ก. เหมือนเดิม จบปิ้ง
Credit รูปภาพ: Channel 3 / TV Scene
(หนึ่งด้าวฟ้าเดียว) องค์ประกอบทั้งหมดไม่เต็ม100 แต่บทและเนื้อหาให้ 100เต็ม
และความเอาใจตลาดแมสของคนทำละครส่วนใหญ่ในประเทศนี้ แค่ให้คนดูได้สะใจได้ตบเข่าฉาดแต่ไม่ได้ให้อะไรกับเซลล์สมอง
ละครที่มีเนื้อหาทางเลือกทำมาก็มักไม่ได้เกิด ซึ่งก็เข้าใจว่าเป็นเหตุผลที่ทำไมผู้ผลิตถึงไม่นิยมจะสร้างออกมา
เพราะเอาใจคนดูชนกลุ่มน้อยแล้วมันไส้แห้ง ขาดทุน ขายไม่ได้ โฆษณาไม่เข้า ช่องไม่ให้งบ และอะไรอีกร้อยแปด
ปกติจขกท.เป็นสาย ฝ. กับ สาย ก. ไม่ได้ดูเพราะหัวสูงต้องดูแต่ซีรี่ส์เมืองนอกหรือเกาหลี แต่ดูแล้วมันได้อะไรมากกว่าละครสูตรสำเร็จ
ส่วนมากของบ้านเราจริงๆ ไม่ใช่ว่าของบ้านเค้าไม่มีไอ้ที่น้ำเน่าใช้ความรุนแรงทำหน้าตาเว่อร์ๆ หรือกรีดร้องบ้าบอ เพราะจริงๆแล้วมันมี
แต่มันมีในจำนวนไม่เยอะ เราสามารถที่จะสกรีนมันออกแล้วไปเลือกดูอย่างอื่นได้ แต่กับละครไทยมันหนียากจริงๆ ที่ไร้สาระมันเยอะมาก
จนไอ้ที่ดีๆ มันกลายเป็นเข็มในมหาสมุทร
เข้าเรื่อง..จะบอกว่าไม่ได้ดูละครไทยมานานมากแล้ว แต่ปีนี้ได้ดูละครไทยไปทั้งหมด 3 เรื่อง แล้วก็ชอบทุกเรื่อง!! อเมซิ่งจิงกาเบลมาก!!
บุพเพสันนิวาสคือจุดเริ่มต้น...ไม่ได้ตั้งใจจะดูเลยแต่แรก แต่คนรอบตัวในทุกสังคมพูดถึงกันมากจนเรากลายเป็นอะไรเอ่ยไม่เข้าพวก
ตั้งแต่คนในบ้าน คนที่ทำงาน กลุ่มเพื่อน เล่นเน็ตก็เจอ ในพันทิปอีกเพียบ คือถ้าไม่ดูกรุฟังคนเค้าพูดไม่รู้เรื่องจริงๆ ตอนนั้นเลยเอาวะ ดู!
พอดูก็ติดเลยสิ...ชอบความละเมียดและความสอดแทรกประวัติศาสตร์ เราเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กเลยทำให้แทบไม่รู้ประวัติศาสตร์
ประเทศตัวเองเลย แต่บุพเพก็ทำให้คำว่าประวัติศาสตร์มันดูน่าสนใจขึ้นมาได้ และละครเรื่องนี้คือจุดเริ่มต้นของการตัดสินใจดู
"หนึ่งด้าวฟ้าเดียว" และอีกหนึ่งความประทับใจคือ มาตุภูมิแห่งหัวใจ มันคือ 3 เรื่องที่ดีมาก
หนึ่งด้าวฟ้าเดียว.... ถ้าพูดถึงองค์ประกอบทั้งหมดแน่นอนว่าไม่ใช่ 100 คะแนนเต็ม เพราะมีหลายอย่างที่ยังบกพร่อง (สำหรับเรา)
เช่น สไตล์การกำกับที่ไปแช่ในช่วงที่ไม่ควรแช่ และไม่ขยี้ในซีนที่ควรขยี้ บางซีนปล่อยไปอย่างน่าเสียดายมากทั้งๆที่ขยี้เอาให้
คนดูขนลุกคาจอได้ เรื่องภาพก็จัดแสงบางฉากประหลาดๆ แต่บางฉากก็จัดออกมาดี๊ดี คืองงใจ และเสียงซาวน์ประกอบที่มันดัง
จนบางครั้งฟังนักแสดงพูดไม่รู้เรื่อง แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่เอ่ยมาข้างต้นนี้ เราสามารถมองข้ามและลืมมันไปได้หมดเลยเพราะ....
"บท" และ "เนื้อหา" ที่เข้มข้นจริงๆ เรียกได้ว่าเข้มข้นและมีทางเดินที่ชัดเจนตั้งแต่ต้นยันจบเรื่อง คือมี 100 ให้ 100 มีล้านให้ล้าน
คนเขียนบทอย่างเทพ คู่ควรแก่การอวยมากๆ
สิ่งที่ดีไม่แพ้กันคือนักแสดง "ทุกคน" ที่ทำได้ถึง
และทำให้บทและเนื้อหาที่เป็นแค่ตัวหนังสือมันมีความหมายเมื่อกลายเป็นภาพเคลื่อนไหว หลังจากนี้ไป เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้ยิน
คำว่าพระเจ้าตากสินคงมีหน้า อั้ม อธิชาติ ผุดขึ้นมาด้วยอย่างแน่นอน และถ้าได้อ่านเจอคำว่าพระยาพิชัยดาบหักก็คงหนีไม่พ้น
ได้เห็นแท็กห้อยหน้า ก็อต จิรายุ ติดมาด้วย ที่ผ่านมารู้จักพระเจ้าตากสินมหาราชแค่เพียงชื่อและรู้ว่าเป็นวีรบุรุษของประเทศ
แต่ด้วยความสัตย์จริงไม่รู้จริงๆ ว่าท่านได้ทำอะไรบ้างให้ประเทศของเราและทำไมจึงมีคำว่า มหาราช ต่อท้ายพระนาม
ที่ประทับใจในละครเรื่องนี้เพราะมันทำให้คนที่ไม่ค่อยรู้ประวัติศาสตร์ชาติตัวเองอย่างจขกท.ได้รู้เรื่องราวความเป็นมาโดยไม่เบื่อ
แถมยังสนใจอยากรู้เพิ่มเติมอีกด้วย แล้วยังซาบซึ้งและสำนึกในบุญคุณของผู้เสียสละทุกคนที่ปกป้องประเทศชาติทำให้เรายังมี
แผ่นดินยืนอยู่อย่างสุขสบายในทุกวันนี้
ถ้าเป้าหมายของทีวีซีนในการทำละครเรื่องนี้ คือ การเทิดพระเกียรติพระเจ้าตากสินมหาราชและการทำให้บรรพชนรุ่นหลัง
ได้รับรู้คุณความดีของพระองค์ท่านที่ได้ทำไว้เพื่อบ้านเมือง อยากบอกว่าคุณโคตรบรรลุเลย!
จบเรื่องนี้แล้วถ้าไม่มีอะไรดีและน่าสนใจ ก็คงระเห็จกลับไปดู ฝ. ดู ก. เหมือนเดิม จบปิ้ง
Credit รูปภาพ: Channel 3 / TV Scene