เล่าก่อนนะครับ ผมกับแฟนครบกันตั้งแต่ผมเรียนปี 1 ปัจจุบันผมจบมาทำงานได้ 2 ปีละครับ
ส่วนชีวิตของผมผมเป็นลูกคนเดียว แม่เลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมเกิด โดยที่ผมไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย
ผมอยู่กับแม่และคนในครอบครัวที่เป็นผู้หญิงทั้งหมด จนกระทั่งผม 9 ขวบแม่ก็จากผมไป ผมเลยต้องมาอยู่กับป้าแทน
ที่ผมเกริ่นประวัติครอบครัวก่อน เพราะมันจะเป็นปัญหาที่ผมมองว่า มันส่งผลกับผมจนถึงปัจจุบันครับ
ผมเรียนจบพยาบาลมาโดยคนทั้งรุ่น มี 99 คน แต่มีผู้ชายเพียง 10 คน เพื่อนสนิทผมหน่ะหรอ มีคนเดียวครับ เป็นเพศที่สาม
เป็นเพื่อนที่ผมอยู้ด้วยตลอด 4 ปีที่เรียนพยาบาล แทบจะอยู่ด้วยกัน24ชั่วโมง เลยก็ว่าได้ครับ ตอนเรียนพยาบาล
และปัญหาที่ผมกับแฟนทะเลาะกัน มันก็เกิดจากตรงนี้ครับ ผมกับเพื่อนชอบคุยกันในแชททางเฟสบุ๊ค ทางไลน์ ในลักษณะที่ว่า
ผู้ชายคนนี้หล่อจัง ผมชอบถ่ายภาพผู้ชายที่เจอในชีวิตประจำวัน หรือเวลาไปเที่ยวที่หหน แล้วจะส่งให้มัน และคุยคุยในลักษณะแบบ ชอบน้อหล่อจัง
ซึ่งผมทำเป็นประจำ จนผมคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่มันมีขอบเขตของมันนะครับ มันจะจบแค่ในแชทของเรา2คนเท่านั้น
จนวันนึงก็มาถึงครับ ผมลืมบอกแฟนผมเป็นผู้หญิงนะครับ ผมรักเธอมาก แต่ผมว่าด้วยหลายปัจจัยแหละ ผมจะออกค่อนข้างเหมือนเกย์
จากลักษณะการพูด การเดิน ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมมันเป็นแบบนั้น แต่ลึกๆผมบอกได้เลยครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ผมไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันเอง
ผมแค่ดูว่าเออ คนนี้หล่อดี ผมจะทำยังไงให้หช่อแลบนี้บ้างนะ แค่นั้น แล้วก็ส่งภาพให้เพื่อนผมดูโดยพูดในแบบที้ผมได้บอกไปครับ
จนแฟนผมได้เห็นแชทในเฟสบุ๊คเข้า โดยเธอโกรธผมมากครับ เธอร้องไห้ตลอดเวลา ผมเสียใจมาก ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ผมได้อธิบาย
ให้เธอฟัง แต่เธอไม่เข้าใจครับ เธอบอกว่า มีใครหลายคนมาบอกเธอว่าเวลาผมอยู่กับเธอเป็นอีกแบบ อยู่กับเพื่อนผมจะเป็นอีกแบบ เธอไม่เชื่อ จนเธอบอกว่าเธอเจอกับตัวเอง ผมจนปัญญาที่จะพูดจริงๆครับ เพราะผมก็ผิดจริงแหละที่พิมพ์คุยกับเพื่อนแบบนั้น
เธอบอกว่าเธอไม่อาจให้อภัยผมได้ เธอระแวง เธอกลัวว่าในอนาคติมันจะเป็นแบบนี้อีก เธอกลัวว่าผมจะแอบไปมีผู้ชาย ผมอยากจะถามพี่ๆทุกคนครับ
ผมจะทำยังไงดี ผมไม่อยากเสียเธอไป ผมรักเธอมากครับ
ทำไงดีครับ ผมกับแฟนถึงจะเข้าใจกัน
ส่วนชีวิตของผมผมเป็นลูกคนเดียว แม่เลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมเกิด โดยที่ผมไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย
ผมอยู่กับแม่และคนในครอบครัวที่เป็นผู้หญิงทั้งหมด จนกระทั่งผม 9 ขวบแม่ก็จากผมไป ผมเลยต้องมาอยู่กับป้าแทน
ที่ผมเกริ่นประวัติครอบครัวก่อน เพราะมันจะเป็นปัญหาที่ผมมองว่า มันส่งผลกับผมจนถึงปัจจุบันครับ
ผมเรียนจบพยาบาลมาโดยคนทั้งรุ่น มี 99 คน แต่มีผู้ชายเพียง 10 คน เพื่อนสนิทผมหน่ะหรอ มีคนเดียวครับ เป็นเพศที่สาม
เป็นเพื่อนที่ผมอยู้ด้วยตลอด 4 ปีที่เรียนพยาบาล แทบจะอยู่ด้วยกัน24ชั่วโมง เลยก็ว่าได้ครับ ตอนเรียนพยาบาล
และปัญหาที่ผมกับแฟนทะเลาะกัน มันก็เกิดจากตรงนี้ครับ ผมกับเพื่อนชอบคุยกันในแชททางเฟสบุ๊ค ทางไลน์ ในลักษณะที่ว่า
ผู้ชายคนนี้หล่อจัง ผมชอบถ่ายภาพผู้ชายที่เจอในชีวิตประจำวัน หรือเวลาไปเที่ยวที่หหน แล้วจะส่งให้มัน และคุยคุยในลักษณะแบบ ชอบน้อหล่อจัง
ซึ่งผมทำเป็นประจำ จนผมคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่มันมีขอบเขตของมันนะครับ มันจะจบแค่ในแชทของเรา2คนเท่านั้น
จนวันนึงก็มาถึงครับ ผมลืมบอกแฟนผมเป็นผู้หญิงนะครับ ผมรักเธอมาก แต่ผมว่าด้วยหลายปัจจัยแหละ ผมจะออกค่อนข้างเหมือนเกย์
จากลักษณะการพูด การเดิน ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมมันเป็นแบบนั้น แต่ลึกๆผมบอกได้เลยครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ผมไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันเอง
ผมแค่ดูว่าเออ คนนี้หล่อดี ผมจะทำยังไงให้หช่อแลบนี้บ้างนะ แค่นั้น แล้วก็ส่งภาพให้เพื่อนผมดูโดยพูดในแบบที้ผมได้บอกไปครับ
จนแฟนผมได้เห็นแชทในเฟสบุ๊คเข้า โดยเธอโกรธผมมากครับ เธอร้องไห้ตลอดเวลา ผมเสียใจมาก ผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ผมได้อธิบาย
ให้เธอฟัง แต่เธอไม่เข้าใจครับ เธอบอกว่า มีใครหลายคนมาบอกเธอว่าเวลาผมอยู่กับเธอเป็นอีกแบบ อยู่กับเพื่อนผมจะเป็นอีกแบบ เธอไม่เชื่อ จนเธอบอกว่าเธอเจอกับตัวเอง ผมจนปัญญาที่จะพูดจริงๆครับ เพราะผมก็ผิดจริงแหละที่พิมพ์คุยกับเพื่อนแบบนั้น
เธอบอกว่าเธอไม่อาจให้อภัยผมได้ เธอระแวง เธอกลัวว่าในอนาคติมันจะเป็นแบบนี้อีก เธอกลัวว่าผมจะแอบไปมีผู้ชาย ผมอยากจะถามพี่ๆทุกคนครับ
ผมจะทำยังไงดี ผมไม่อยากเสียเธอไป ผมรักเธอมากครับ