สวัดดีค่ะคือเราอยากจะถามอ่ะค่ะว่าควรทำอย่างใงดีถ้าทะเลาะกับเพื่อน !? เราควรถอยออกมาอยู่คนเดียวหรือว่าทำเป็นเมินเฉยคิดส้ะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น??
คือเรื่องมันเป็นอย่างงี้ค่ะ
คือเราเป็นคนอารมณ์ร้อนขี้หงุดหงิดง่ายแต่เราไม่ได้หงุดหงิดไปส้ะทุกเรื่องเราจะหงุดหงิดกับเฉพาะเรื่องที่มันค่อนข้างจะซีเรียสอย่างเช่นเรื่องงานกลุ่ม
เราเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสูงม๊ากเวลาทำงานกลุ่มเลยมักไม่ค่อยให้ใครทำชอบแบกภาระไว้คนเดียวเพราะว่ากลัวคนอื่นทำไม่ถูกใจและจะไปโวยวายใส่เค้าส้ะเปล่า เรามีเพื่อนอยู่9คนค่ะก็เป็นพวกเด็กหลังห้องก็อย่างที่รู้เด็กหลังห้องมันก็ต้องขี้เกียจชอบโดดเรียนคุยเสียงดังงานไม่ทำการบ้านไม่แตะชอบหาเรื่องเพื่อนของเรามันก็เป็นแบบนี้เลยค่ะ ถ้าถามว่าทำไมเราไม่คบพวกเด็กเรียน??คือพวกเค้าเข้าถึงยากค่ะตอนปี1เราก็อยากอยู่กลุ่มนี้นะแต่ว่าเวลาเดินด้วยแล้วรู้สึกอึดอัดเค้าไม่ค่อยสนใจเราพูดแต่เรื่องของเค้าและด้วยความที่เค้าจบมาจากร.ร.เดียวกันและเราพึ่งย้ายมาจากต่างจังหวัดเวลาพวกเค้าคุยกันเราจะไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนอยู่คนล้ะโลกอ่ะ5555
คือที่ทะเลาะนี่เป็นเรื่องของความคิดเห็นไม่ตรงกันล้วนๆต่างคนต่างอารมณ์ร้อนเราเองก็เป็นพวกชอบพูดตรงๆไงเอาตรงๆคือปากหมาแต่ที่เราพูดไปอ่ะไม่คิดไรหรอก เราเองก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าคำพูดเราอ่ะทำใครเสียความรู้สึกหรือเสียใจไปบ้างบางทีเราก็โมโหตัวเองนะที่เป็นแบบนี้เวลาทะเลาะกันเราจึงเลือกที่จะเงียบและตลกกลบเกลื่อนไปทั้งๆที่ข้างในอ่ะมันเดือดปุดๆแล้วอ่ะเราก็เลยเตือนไปว่าเวลาทะเลาะอ่ะจบแล้วจบเลยนะอย่าได้พูดขึ้นมาเป็นครั้งที่2เชียวเพราะเรารู้ตัวไงว่าเป็นคนที่อารมณ์ร้ายมากโมโหคือซัดอย่างเดียวอ่ะ และอีกอย่างนึงที่เราไม่ชอบเวลาทะเลาะกันอย่าได้พูดกวนตีนเด็ดขาดเพราะจากโมโหธรรมดาจะอัพเลเวลขึ้นมาทันที นิสัยเราเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วแหละตั้งแต่เด็กอ่ะเพราะตอนเด็กๆชอบมีคนมาแกล้งบ่อยๆเราเลยกลายเป็นคนไม่ยอมใคร
เวลาเรามีปัญหากับเพื่อนเราจะชอบหยุดเรียนเพราะเราคิดว่าหยุดเพื่อระงับอารมณ์ตัวเองและเริ่มต้นใหม่กับอีกวันหนึ่งเราทำแบบนี้บ่อยๆเราทำเป็นลืมและกับมาพูดคุยกับทุกๆคนเหมือนเดิมและบอกกับทุกคนว่าเราเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วเราแคร์พวกเค้าเราพยายามไม่คิดมากคิด+เยอะๆเราลงให้พวกเค้าสุดๆทั้งที่เราไม่ใช่คนแบบนี้เราเป็นพวกโมโหแล้วชอบใช้กำลังแต่เราก็เปลี่ยนแปลงตัวเองนะไม่ใช้กำลังตัดสินปัญหากับพวกเค้าเลือกจะเก็บมันไว้ส่วนลึกที่สุด เราเป็นคนชอบซื้อของเลี้ยงเพื่อนอ่ะมาบ้านเราข้าวขนมเราก็เลี้ยงหมดไป200-300มั้งขอตัง5บาท10บาทก็ให้มีอะไรก็แบ่งตามความเหมาะสมเลี้ยงเท่าที่พอจะมีโอกาสงานกลุ่มเราก็ทำอุปกรณ์เราก็ออกเราไม่ได้ใช้เงินซื้อเพื่อนนะแต่เราเห็นว่าเพื่อนไม่มีใงอะไรที่ไม่เดือดร้อนเกินไปเราก็จะออก
มาถึงเรื่องที่ทะเลาะเลยนะ
1.งานกลุ่ม
เราทะเลาะกับเพื่อนคนนึงเราเอางานไปทำที่ร.ร.เพราะเราพึ่งกลับจากต่างจังหวัดเลยไม่ได้ทำกลุ่มเรามีคนมาทำแค่2คนที่เหลือหายไปไหนก็ไม่รู้เรารีบเร่งให้พวกมันทำเพราะอีกไม่เกิน15นาทีก็จะถึงคาบและส่งงานแต่มันกับมาพูดกับเราว่าจะทำแค่นี้นะและมันจะเลิกทำแล้วและมันจะไปเล่นกับเพื่อนเราเลยบ่นๆมันไปประมาณว่าจะรีบไปไหนงานไม่เสร็จแทนที่จะช่วยกันทำและเราเลยทะเลาะกัน
2.ทำพานไหว้ครู
ก็แน่นอนแหละเราจัดการทุกอย่างเราอยากให้งานออกมาดีที่สุด(เค้าให้ตัวแทนออกมาทำพานแข่ง8คนให้เวลา3ชม.)มีผู้ชายมา2คนเราไม่ค่อยใช้พวกผู้ชายให้พวกเค้าทำงานพวกเอาเข็มเสียบดอกไม้พอและก็ผู้หญิงอีก2คนเราก็ไม่กล้าใช้งานเค้าเพราะเรารู้ว่าเค้าจะทำงานเละเลยให้ช่วยเล็กๆน้อยๆไปก็เหลือผู้หญิงอีก4คนรวมเราด้วยที่ต้องช่วยกันแต่มันดันไม่เป็นแบบนั้นอ่ะดิเพราะอีกคนหนึ่งให้ทำอะไรก็บอกทำไม่ได้ทั้งที่ยังไม่ลองทำเลยแม้แต่งานง่ายๆอย่างเช่นร้อยอุบะ(แต่นางได้ที่1ของห้องนะด้วยเกรด3.93😒😒)อีกคนนึงก็มัวแต่พับกลีบดอกบัวและก็คุยกับครูเหลือสองคนที่ต้องช่วยกันทำและเวลาแค่3ชม.อ่ะเราก็กลัวไม่ทันเพื่อนเราคุยกันเสียงดังคนถ่ายรูปมาก็มันแต่ถ่ายๆเพื่อนก็ถามนู่นถามนี่ถามนั่นเราเองก็กำลังรีบเร่งทำงานเราเลยหงุดหงิดโวยวายและยังใงเค้าก็ไม่พอใจเราอีก
3.เรื่องการบ้าน
เราถามเค้าเพราะเราไม่เข้าใจเราไม่ได้ไปเรียนใงความจริงก็รู้แหละแต่อยากถามให้เข้าใจเครียๆไปเลยแต่เค้าดันบอกกับเรามา"ไปเรียนล้ะรู้อะไรบ้างม้ะเห็นถามตลอดเลยอ่ะ" เห้ย!เหมือนด่าเราโง่ทางอ้อมอ่ะ
เราเลยไปคุยกับเพื่อนในกลุ่มเราว่าเออเนี่ยเราไม่ชอบนะที่พูดแบบนี้อ่ะและก็พูดด้วยว่าตั้งแต่เช้าล้ะเมื่อเช้าขอให้ช่วยเอานำ้ใส่กระเป๋าให้หน่อยล้ะ มันบอกว่า"ก็เอาใส่เองดิ"ทำนำ้เสียงแบบเหมือนไม่ชอบเราอ่ะเราเลยถามเพื่อนเราว่ามันไม่ชอบเราหรอแล้วจู่ๆก็กลายเป็นเรากับเพื่อนที่ทะเลาะกันไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็เอามารวมๆกันหมดทั้งเรื่องงานกลุ่มเรื่องทำพานบอกเราแย่อย่างนู้นอย่างนี้เราก็ยอมรับกับมันนะว่าเราแย่เรื่องนี้จริงๆคือแบบมันก็เหมือนรุมด่าเราอ่ะแต่ใช้การด่าแบบสุภาพแต่เจ็บยันขั้วหัวใจอ่ะและมันก็แคปที่มันคุยกะเพื่อนที่เรามีปัญหาด้วยตอนแรกมา(คนที่บอกว่าไปเรียนล้ะรู้อะไรบ้างเห็นถามตลอด)
ประมาณว่าด่าเราอ่ะและที่เจ็บสุดคือเราเองก็พึ่งรู้ว่าไม่มีคนชอบเราเลยเราเสียใจมากทั้งที่เพื่อนเราพูดและสิ่งที่เพื่อนเราทำเราก็รู้เลยอ่ะว่ามันต้องแอบไปนินทากันลับหลังเราเสียใจนะเราร้องไห้หนักมากอ่ะเราพยายามอธิบายตั้งแต่เรื่องงานกลุ่มเรื่องทำพานว่าที่เราว่าพวกเค้าไปเพราะมันเป็นงี้นะอย่างนู้นนะทุกคำเรามีเหตุผลตลอดอ่ะแต่ก็เหมือนยิ่งพูดยิ่งผิดเราเลยย้อนกลับไปว่าทำไมเพื่อนตอนประถมทำไมเค้ายอมรับในตัวเราได้ทั้งๆที่เราเหวี่ยงเราวีนเค้ามากกว่านี้เค้าปรับตัวเข้าหาเราได้พยายามปลอบประโรมซึ่งกันและกันได้แต่ทำไมกับคนกลุ่มนี้เรายอมเค้าทุกอย่างเหวี่ยงให้น้อยลงฟังให้มากขึ้นแต่ทำไมเค้าทำกับเราแบบนี้อ่ะ จนถึงทุกวันนี้ประมาณ2ปีกับเพื่อนเก่าก็ยังรักกันดีอยู่ที่ทะเลาะกับเพื่อนเราร้องไห้เรานึกถึงเค้าเราโทรหาเค้าเราร้องไห้เราระบายให้เค้าฟังเค้าก็ฟังเรานะยังรับฟังเราเหมือนเดิมทุกอย่างถึงเค้าจะช่วยอะไรเราไม่ได้ก็ตามแต่เค้าก็ฟังเรา
สำหลับใครที่คิดว่าเพื่อนวัยประถมถ้าแยกกันแล้วจะไม่กลับมาเหมือนเดิมคุณคิดผิดค่ะเพราะเค้าอาจจะดีกว่าเพื่อนในตอนนี้ของคุณก็ได้
เราควรทำอย่างไรดีคะเราไม่อยากทำเป็นเมินเฉยอีกแล้วและเรากผ้คงสู้หน้าใครในห้องไม่ได้แล้วแหละควรทำอย่างไงดี??
ถ้าทะเลาะกับเพื่อนต้องทำยังใง?
คือเรื่องมันเป็นอย่างงี้ค่ะ
คือเราเป็นคนอารมณ์ร้อนขี้หงุดหงิดง่ายแต่เราไม่ได้หงุดหงิดไปส้ะทุกเรื่องเราจะหงุดหงิดกับเฉพาะเรื่องที่มันค่อนข้างจะซีเรียสอย่างเช่นเรื่องงานกลุ่ม
เราเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสูงม๊ากเวลาทำงานกลุ่มเลยมักไม่ค่อยให้ใครทำชอบแบกภาระไว้คนเดียวเพราะว่ากลัวคนอื่นทำไม่ถูกใจและจะไปโวยวายใส่เค้าส้ะเปล่า เรามีเพื่อนอยู่9คนค่ะก็เป็นพวกเด็กหลังห้องก็อย่างที่รู้เด็กหลังห้องมันก็ต้องขี้เกียจชอบโดดเรียนคุยเสียงดังงานไม่ทำการบ้านไม่แตะชอบหาเรื่องเพื่อนของเรามันก็เป็นแบบนี้เลยค่ะ ถ้าถามว่าทำไมเราไม่คบพวกเด็กเรียน??คือพวกเค้าเข้าถึงยากค่ะตอนปี1เราก็อยากอยู่กลุ่มนี้นะแต่ว่าเวลาเดินด้วยแล้วรู้สึกอึดอัดเค้าไม่ค่อยสนใจเราพูดแต่เรื่องของเค้าและด้วยความที่เค้าจบมาจากร.ร.เดียวกันและเราพึ่งย้ายมาจากต่างจังหวัดเวลาพวกเค้าคุยกันเราจะไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนอยู่คนล้ะโลกอ่ะ5555
คือที่ทะเลาะนี่เป็นเรื่องของความคิดเห็นไม่ตรงกันล้วนๆต่างคนต่างอารมณ์ร้อนเราเองก็เป็นพวกชอบพูดตรงๆไงเอาตรงๆคือปากหมาแต่ที่เราพูดไปอ่ะไม่คิดไรหรอก เราเองก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าคำพูดเราอ่ะทำใครเสียความรู้สึกหรือเสียใจไปบ้างบางทีเราก็โมโหตัวเองนะที่เป็นแบบนี้เวลาทะเลาะกันเราจึงเลือกที่จะเงียบและตลกกลบเกลื่อนไปทั้งๆที่ข้างในอ่ะมันเดือดปุดๆแล้วอ่ะเราก็เลยเตือนไปว่าเวลาทะเลาะอ่ะจบแล้วจบเลยนะอย่าได้พูดขึ้นมาเป็นครั้งที่2เชียวเพราะเรารู้ตัวไงว่าเป็นคนที่อารมณ์ร้ายมากโมโหคือซัดอย่างเดียวอ่ะ และอีกอย่างนึงที่เราไม่ชอบเวลาทะเลาะกันอย่าได้พูดกวนตีนเด็ดขาดเพราะจากโมโหธรรมดาจะอัพเลเวลขึ้นมาทันที นิสัยเราเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วแหละตั้งแต่เด็กอ่ะเพราะตอนเด็กๆชอบมีคนมาแกล้งบ่อยๆเราเลยกลายเป็นคนไม่ยอมใคร
เวลาเรามีปัญหากับเพื่อนเราจะชอบหยุดเรียนเพราะเราคิดว่าหยุดเพื่อระงับอารมณ์ตัวเองและเริ่มต้นใหม่กับอีกวันหนึ่งเราทำแบบนี้บ่อยๆเราทำเป็นลืมและกับมาพูดคุยกับทุกๆคนเหมือนเดิมและบอกกับทุกคนว่าเราเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วเราแคร์พวกเค้าเราพยายามไม่คิดมากคิด+เยอะๆเราลงให้พวกเค้าสุดๆทั้งที่เราไม่ใช่คนแบบนี้เราเป็นพวกโมโหแล้วชอบใช้กำลังแต่เราก็เปลี่ยนแปลงตัวเองนะไม่ใช้กำลังตัดสินปัญหากับพวกเค้าเลือกจะเก็บมันไว้ส่วนลึกที่สุด เราเป็นคนชอบซื้อของเลี้ยงเพื่อนอ่ะมาบ้านเราข้าวขนมเราก็เลี้ยงหมดไป200-300มั้งขอตัง5บาท10บาทก็ให้มีอะไรก็แบ่งตามความเหมาะสมเลี้ยงเท่าที่พอจะมีโอกาสงานกลุ่มเราก็ทำอุปกรณ์เราก็ออกเราไม่ได้ใช้เงินซื้อเพื่อนนะแต่เราเห็นว่าเพื่อนไม่มีใงอะไรที่ไม่เดือดร้อนเกินไปเราก็จะออก
มาถึงเรื่องที่ทะเลาะเลยนะ
1.งานกลุ่ม
เราทะเลาะกับเพื่อนคนนึงเราเอางานไปทำที่ร.ร.เพราะเราพึ่งกลับจากต่างจังหวัดเลยไม่ได้ทำกลุ่มเรามีคนมาทำแค่2คนที่เหลือหายไปไหนก็ไม่รู้เรารีบเร่งให้พวกมันทำเพราะอีกไม่เกิน15นาทีก็จะถึงคาบและส่งงานแต่มันกับมาพูดกับเราว่าจะทำแค่นี้นะและมันจะเลิกทำแล้วและมันจะไปเล่นกับเพื่อนเราเลยบ่นๆมันไปประมาณว่าจะรีบไปไหนงานไม่เสร็จแทนที่จะช่วยกันทำและเราเลยทะเลาะกัน
2.ทำพานไหว้ครู
ก็แน่นอนแหละเราจัดการทุกอย่างเราอยากให้งานออกมาดีที่สุด(เค้าให้ตัวแทนออกมาทำพานแข่ง8คนให้เวลา3ชม.)มีผู้ชายมา2คนเราไม่ค่อยใช้พวกผู้ชายให้พวกเค้าทำงานพวกเอาเข็มเสียบดอกไม้พอและก็ผู้หญิงอีก2คนเราก็ไม่กล้าใช้งานเค้าเพราะเรารู้ว่าเค้าจะทำงานเละเลยให้ช่วยเล็กๆน้อยๆไปก็เหลือผู้หญิงอีก4คนรวมเราด้วยที่ต้องช่วยกันแต่มันดันไม่เป็นแบบนั้นอ่ะดิเพราะอีกคนหนึ่งให้ทำอะไรก็บอกทำไม่ได้ทั้งที่ยังไม่ลองทำเลยแม้แต่งานง่ายๆอย่างเช่นร้อยอุบะ(แต่นางได้ที่1ของห้องนะด้วยเกรด3.93😒😒)อีกคนนึงก็มัวแต่พับกลีบดอกบัวและก็คุยกับครูเหลือสองคนที่ต้องช่วยกันทำและเวลาแค่3ชม.อ่ะเราก็กลัวไม่ทันเพื่อนเราคุยกันเสียงดังคนถ่ายรูปมาก็มันแต่ถ่ายๆเพื่อนก็ถามนู่นถามนี่ถามนั่นเราเองก็กำลังรีบเร่งทำงานเราเลยหงุดหงิดโวยวายและยังใงเค้าก็ไม่พอใจเราอีก
3.เรื่องการบ้าน
เราถามเค้าเพราะเราไม่เข้าใจเราไม่ได้ไปเรียนใงความจริงก็รู้แหละแต่อยากถามให้เข้าใจเครียๆไปเลยแต่เค้าดันบอกกับเรามา"ไปเรียนล้ะรู้อะไรบ้างม้ะเห็นถามตลอดเลยอ่ะ" เห้ย!เหมือนด่าเราโง่ทางอ้อมอ่ะ
เราเลยไปคุยกับเพื่อนในกลุ่มเราว่าเออเนี่ยเราไม่ชอบนะที่พูดแบบนี้อ่ะและก็พูดด้วยว่าตั้งแต่เช้าล้ะเมื่อเช้าขอให้ช่วยเอานำ้ใส่กระเป๋าให้หน่อยล้ะ มันบอกว่า"ก็เอาใส่เองดิ"ทำนำ้เสียงแบบเหมือนไม่ชอบเราอ่ะเราเลยถามเพื่อนเราว่ามันไม่ชอบเราหรอแล้วจู่ๆก็กลายเป็นเรากับเพื่อนที่ทะเลาะกันไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็เอามารวมๆกันหมดทั้งเรื่องงานกลุ่มเรื่องทำพานบอกเราแย่อย่างนู้นอย่างนี้เราก็ยอมรับกับมันนะว่าเราแย่เรื่องนี้จริงๆคือแบบมันก็เหมือนรุมด่าเราอ่ะแต่ใช้การด่าแบบสุภาพแต่เจ็บยันขั้วหัวใจอ่ะและมันก็แคปที่มันคุยกะเพื่อนที่เรามีปัญหาด้วยตอนแรกมา(คนที่บอกว่าไปเรียนล้ะรู้อะไรบ้างเห็นถามตลอด)
ประมาณว่าด่าเราอ่ะและที่เจ็บสุดคือเราเองก็พึ่งรู้ว่าไม่มีคนชอบเราเลยเราเสียใจมากทั้งที่เพื่อนเราพูดและสิ่งที่เพื่อนเราทำเราก็รู้เลยอ่ะว่ามันต้องแอบไปนินทากันลับหลังเราเสียใจนะเราร้องไห้หนักมากอ่ะเราพยายามอธิบายตั้งแต่เรื่องงานกลุ่มเรื่องทำพานว่าที่เราว่าพวกเค้าไปเพราะมันเป็นงี้นะอย่างนู้นนะทุกคำเรามีเหตุผลตลอดอ่ะแต่ก็เหมือนยิ่งพูดยิ่งผิดเราเลยย้อนกลับไปว่าทำไมเพื่อนตอนประถมทำไมเค้ายอมรับในตัวเราได้ทั้งๆที่เราเหวี่ยงเราวีนเค้ามากกว่านี้เค้าปรับตัวเข้าหาเราได้พยายามปลอบประโรมซึ่งกันและกันได้แต่ทำไมกับคนกลุ่มนี้เรายอมเค้าทุกอย่างเหวี่ยงให้น้อยลงฟังให้มากขึ้นแต่ทำไมเค้าทำกับเราแบบนี้อ่ะ จนถึงทุกวันนี้ประมาณ2ปีกับเพื่อนเก่าก็ยังรักกันดีอยู่ที่ทะเลาะกับเพื่อนเราร้องไห้เรานึกถึงเค้าเราโทรหาเค้าเราร้องไห้เราระบายให้เค้าฟังเค้าก็ฟังเรานะยังรับฟังเราเหมือนเดิมทุกอย่างถึงเค้าจะช่วยอะไรเราไม่ได้ก็ตามแต่เค้าก็ฟังเรา
สำหลับใครที่คิดว่าเพื่อนวัยประถมถ้าแยกกันแล้วจะไม่กลับมาเหมือนเดิมคุณคิดผิดค่ะเพราะเค้าอาจจะดีกว่าเพื่อนในตอนนี้ของคุณก็ได้
เราควรทำอย่างไรดีคะเราไม่อยากทำเป็นเมินเฉยอีกแล้วและเรากผ้คงสู้หน้าใครในห้องไม่ได้แล้วแหละควรทำอย่างไงดี??