คือเราส่วนตัวเเล้วเป็นคนที่ไม่ค่อยเครียดอยู่เเล้วเป็นคนเฮฮามากช่วงเเรกๆพ่อเเม่ไม่เคยกดดันเราเลยเเต่พอขึ้นมัธยมต้นเราก็ได้เกรดดีมาตลอดอย่าง 4.00 แต่พอขึ้นม.2ความยากของการเรียนมันก็เพิ่มขึ้นเห็นว่าตอนนั้นเราตกวิชาคณิตศาสต์ตัวเดียวเเม่บ่นเรามากบอกว่าทำไมถึงเกรดตกเห็นไหมมัวเเต่เล่นอยู่นั้นเเหละหนังสือไม่รู้จักอ่านเราก็ไม่ได้สนใจอะไรเเต่พอขึ้นม.3เกรดเราดรอปลงกว่าเดิมคือทั้งพี่กับเเม่ก็ด่าบอกว่าทำไมเกรดถึงออกมาเป็นเเบบนี้ทำไมไม่ตั้งใจเรียน ตอนนั้นเกรดเหลือ3.89 คือเราก็ทำเต็มที่เเล้วเเต่มันได้เท่านี้ พอขึ้นม.4เหมือนความเครียดความกดดันมันสะสมมานานหรือยังไงไม่รู้ เรารู้สึกว่าเราซีเรียสอยู่ตลอดเวลา เหมือนเวลากลับจากรรก็เข้าห้องเเล้วมานั่งร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุเป็นเเบบนี้อยู่เกือบอาทิตย์บางทีนั่งอยู่เฉยๆไม่คิดอะไรก็ร้องไห้อ่ะ คือเวลาเเม่หรือพี่พูดอะไรดูเหมือนเราจะอ่อนไหวง่ายเเละเอาคำพูดเค้ามาคิดเกือบอาทิตย์คิดมันอยู่อย่างนั้นเเหละ จนเราเเอบคิดว่าเราเป็นอะไร เเต่พอเราได้เล่าให้เพื่อนฟังเเล้วมันรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเเละตอนนี้ก็กลับมาเครียดอีกเเล้วค่ะ😭😭😭เราควรทำไงดีคะ?
พ่อเเม่คาดหวังกับเรามากจนเกินไปจนตอนนี้เราเครียดมาก #เครียด