ขอเกริ่นก่อนว่า
ชีวิตของเราปีนี้แย่มากๆ
คุณพ่อพึ่งเสียไปตอนต้นปี เรากับพ่อสนิทกันมาก เราเรียนจบแล้วก็กลับมาอยู่บ้านไม่ได้ไปทำงานที่อื่น ชีวิตที่ผ่านมา ครอบครัวเราค่อนข้างไม่เหมือนครอบครัวคนอื่น คือคุณแม่ค่อนข้างเป็นคนเข้มงวดกับทุกอย่าง ในบ้านผิดอะไรไม่ได้เลย จะมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด
เราเป็นลูกสาวคนเล็ก ที่ค่อนข้างเป็นความหวัง เราไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่พี่ชายเราไม่เอาไหน เวลาในบ้านมีปัญหากับพี่ชาย หรือพ่อแม่มีปัญหากัน เรามักจะเป็นคนที่ต้องรับฟัง และแก้ปัญหาให้
เราเรียนจบปริญญาตรี ด้านการจัดการสัตว์มา แต่ครอบครัวเราทำงานด้านกฏหมาย พ่อแม่อยากให้ในบ้านมีคนที่สานต่อด้านกฏหมาย เมื่อพี่ชายเราไปเรียนแล้วไม่จบ เราเลยต้องรับหน้าที่นี่แทน เราเรียนต่อ ด้านกฏหมาย
เราเรียนได้สองปี พ่อก็เสีย หลังจากพ่อเสียเรารับภาระทุกอย่างในบ้าน ทั้งเรื่องงานคดีของพ่อ (ในบางเรื่องที่เราทำเองได้) ทั้งเรื่องเงิน เรื่องอารมณ์ของคนในบ้าน
ตอนแรกไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเครียดหรือเป็นซึมเศร้า แต่มีอยู่คืนหนึ่ง เรานอนหลับแล้วกัดฟัน (ปกติเป็นคนนอนกัดฟันอยู่แล้ว) แล้วฟันเราแตก แม่ก็เลยให้ไปหาหมอ สรุปคือเราเป็นโรคซึมเศร้า
แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ไม่มีใครเข้าใจ ว่าโรคซึมเศร้าคืออะไร คนในบ้านบอก เราไม่ได้ป่วย แต่เรายึดติด แค่ปล่อยวางก็จบ เราก็อยากปล่อยวาง เราคิดว่าเราปล่อย แต่ทำไมทุกอย่างมันไม่ดีขึ้น
คนรู้จัก มักจะพูดเล่น ว่า "เป็นบ้าหรอ เป็นโรคจิตหรอ ซึมเศร้าตามกระแส ไม่ก็ บอกว่า ไม่มีอะไรหรอก เราคิดมากไปเอง" เราเข้าใจว่าเป็นเรื่องพูดเล่นนะ แต่ทำไมเวลาได้ยิน เราไม่เคยรู้สึกดีหรือตลกเลย
ตอนนี้เราเหลือเพื่อนน้อยมาก จากคนที่เคยมีเพื่อนเยอะ เราถอยห่างจากคนรู้จัก อยากอยู่คนเดียว แต่ไม่มีใครเข้าใจ
เราควรจะสื่อสารยังไงกับพวกเค้าดี เราเองก็ไม่อยากอยู่แบบนี้ รู้สึกแบบนี้
จะบอกคนรอบข้างเรายังไง ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า
ชีวิตของเราปีนี้แย่มากๆ
คุณพ่อพึ่งเสียไปตอนต้นปี เรากับพ่อสนิทกันมาก เราเรียนจบแล้วก็กลับมาอยู่บ้านไม่ได้ไปทำงานที่อื่น ชีวิตที่ผ่านมา ครอบครัวเราค่อนข้างไม่เหมือนครอบครัวคนอื่น คือคุณแม่ค่อนข้างเป็นคนเข้มงวดกับทุกอย่าง ในบ้านผิดอะไรไม่ได้เลย จะมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด
เราเป็นลูกสาวคนเล็ก ที่ค่อนข้างเป็นความหวัง เราไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่พี่ชายเราไม่เอาไหน เวลาในบ้านมีปัญหากับพี่ชาย หรือพ่อแม่มีปัญหากัน เรามักจะเป็นคนที่ต้องรับฟัง และแก้ปัญหาให้
เราเรียนจบปริญญาตรี ด้านการจัดการสัตว์มา แต่ครอบครัวเราทำงานด้านกฏหมาย พ่อแม่อยากให้ในบ้านมีคนที่สานต่อด้านกฏหมาย เมื่อพี่ชายเราไปเรียนแล้วไม่จบ เราเลยต้องรับหน้าที่นี่แทน เราเรียนต่อ ด้านกฏหมาย
เราเรียนได้สองปี พ่อก็เสีย หลังจากพ่อเสียเรารับภาระทุกอย่างในบ้าน ทั้งเรื่องงานคดีของพ่อ (ในบางเรื่องที่เราทำเองได้) ทั้งเรื่องเงิน เรื่องอารมณ์ของคนในบ้าน
ตอนแรกไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเครียดหรือเป็นซึมเศร้า แต่มีอยู่คืนหนึ่ง เรานอนหลับแล้วกัดฟัน (ปกติเป็นคนนอนกัดฟันอยู่แล้ว) แล้วฟันเราแตก แม่ก็เลยให้ไปหาหมอ สรุปคือเราเป็นโรคซึมเศร้า
แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ไม่มีใครเข้าใจ ว่าโรคซึมเศร้าคืออะไร คนในบ้านบอก เราไม่ได้ป่วย แต่เรายึดติด แค่ปล่อยวางก็จบ เราก็อยากปล่อยวาง เราคิดว่าเราปล่อย แต่ทำไมทุกอย่างมันไม่ดีขึ้น
คนรู้จัก มักจะพูดเล่น ว่า "เป็นบ้าหรอ เป็นโรคจิตหรอ ซึมเศร้าตามกระแส ไม่ก็ บอกว่า ไม่มีอะไรหรอก เราคิดมากไปเอง" เราเข้าใจว่าเป็นเรื่องพูดเล่นนะ แต่ทำไมเวลาได้ยิน เราไม่เคยรู้สึกดีหรือตลกเลย
ตอนนี้เราเหลือเพื่อนน้อยมาก จากคนที่เคยมีเพื่อนเยอะ เราถอยห่างจากคนรู้จัก อยากอยู่คนเดียว แต่ไม่มีใครเข้าใจ
เราควรจะสื่อสารยังไงกับพวกเค้าดี เราเองก็ไม่อยากอยู่แบบนี้ รู้สึกแบบนี้