ช่วงอาทิตย์ก่อนไปหาหมอฟัน ที่ รพ. รัฐแห่งหนึ่ง ด้วยความที่ผมมีความกลัวหมอฟันมาตั้งแต่เด็ก เพราะไปทีไรก็จะโดนดุว่า ไม่ค่อยรักษาฟัน หินปูนเยอะ ฯลฯ ซึ่งก็ยอมรับว่าผมเป็นคนผิดเองจริงๆตามนั้น มันเป็นความทรงจำที่ค่อนข้างฝังลึกว่า ถ้าไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่ค่อยอยากไปหา ถ้าฟันไม่เสียวต้องอุด หรือ มันหัก ก็จะไม่ไปทั้งนั้น แต่อาทิตย์ก่อนฟันก็ไม่ได้เป็นอะไร แค่รู้สึกว่าเราไม่ขูดหินปูนมาแล้วหลายปี ไม่มีเสียวฟัน เลือดก็ไม่ออก แค่อยากไปเอาหินปูนออก
ผมก็โทรนัดที่ รพ. ปรากฏว่า ได้คิวหมอเย็นวันนั้นตอน 5.45 น. เมื่อเข้าไปขูดเห็นแต่ลูกตาของหมอฟัน เพราะว่าเอาผ้าปิดปากไว้ ดูแค่ตาก็รู้ว่าหมอท่านนี้น่ารักแน่นอน หมอใช้เวลาขูดหินน้ำลาย (ปูน)ของผมราวๆเกือบชั่วโมง ที่รู้เพราะว่า คิวผม 5.45 น. แต่หมอเรียกผมคิวแรกเลยมั้ง ตั้งแต่ 5.10 น. แล้วผมเดินออกมาพ้นห้องหมอ ก็ต้องยืนตรงเคารพธงชาติตอนเย็น ตลอดการขูดหินปูน ไม่มีการด่า การว่าผมเลย ซึ่งก่อนขูดผมออกตัวกับหมอแล้วว่า ผมขอโทษนะครับหมอที่ผมไม่ได้ขูดหินปูนมาหลายปี (มันเยอะจนตัวเองยังรู้สึกเกรงใจ) ตลอดการขูดมีแต่คำว่า หันซ้ายค่ะ เอียงขวาค่ะ อะ บ้วนปากค่ะ หมอท่านนี้ใช้เหล็กเกลาฟันอยู่นานมาก ผมเดาว่าหินปูนมันคงแข็งเกาะฟันจนอาจกลายเป็นเนื้อเดียวกันไปแล้ว ตอนเอาเหล็กไปขูดที่ฟัน มันก็จะเจ็บๆหน่อย แต่เห็นความเอาจริงเอาจังของหมอแล้ว ผมนับถือจริงๆ เพราะถ้าผมไป รพ. เอกชน ถ้าเกินครึ่งชั่วโมง ผมคงโดนถีบส่งให้มาใหม่อีกรอบ (เคยเจอมาหลายครั้งแล้ว) ขูดผมครึ่งปาก แล้วก็บอกให้มาใหม่พรุ่งนี้ หรือ วันหลังสุดแท้แต่จะสะดวก ซึ่งการขูดแบบนี้สำหรับคนทำงานไม่เป็นเวลาอย่างผม มันนัดลำบากมาก ผมอยากให้มันจบๆไปในครั้งเดียวมากกว่า แต่ก็เข้าใจว่าผมผิดเองที่พาหินปูนจำนวนมากไปให้ รพ. เอกชน ขูดในวันที่คิวหมอแน่นมาก แต่มันเป็นอีกข้ออ้างหนึ่งที่ทำให้ผมไม่อยากไปเจอหมอฟัน (ทั้งๆที่เรานั่นแหละเป็นคนผิด)
จบการขูดหินปูน ผมก็ขอบคุณหมอ และหมอบอกผมว่า ผมมีฟันผุซี่นึง ต้องอุด พร้อมส่องให้ผมดู ซึ่งหมอบอกว่า เอาเลยไหม อุดเลยก็ได้นะ ผมเองก็อยากอุดนะ แต่ผมเกรงใจคิวหลังผม ถึงผมจะได้เรียกเร็ว แต่อุดฟันมันก็คงจะต้องใช้เวลาอีก ต่างคนต่างก็มาตามเวลา อย่าให้เขารอเลยดีกว่า ก่อนออกมา หมอปลดผ้าปิดปาก พูดไล่หลังผมมา ซึ่งผมไม่รู้ว่าพุดอะไร แค่รู้ว่าพูดกับผม ผมเลยหันกลับไปถามว่า หมอพูดอะไรเหรอครับ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าหมอ ถ้ามีใครเปรียบความน่ารักของใครว่างามเหมือนพระจันทร์ ผมอยากบอกว่าหมอเป็นสิ่งนั้นแหละ หมอพูดกับผมว่า "แปรงฟันระวังๆนะคะ มันจะระบมๆหน่อย"
พอออกมานั่งรอคิวนัด ผมรู้สึกว่าหมอเข้ามานั่งในใจผมแล้วหละ รู้ว่ามันไม่ใช่ความรัก หรือ อะไรทั้งนั้น ไม่รู้จักกัน ไม่เคยเจอหน้ากัน แต่อาจะเป็นเพราะหมอไม่เหมือนหมอฟันคนก่อนๆที่ผมเคยเจอ มันอาจมีความรู้สึกเหมือนเพลง "เอื้อมดาว" ของเบิร์ดกะฮาร์ท มันปลาบปลื้ม นั่งคิดถึง แต่ไม่ได้คิดไปทางชู้สาวนะ แต่แปลกมาก ทำไมผมถึงมีความรู้สึกอกหักอยู่ตลอดเวลา คิดตลอดเวลาว่า เรายกเลิกนัดหมอวันพุธดีไหม เพราะถ้าไปเจอหมออีก ไอ้อาการแบบนี้มันก็ยังคงจะอยู่ไปอีกสักพักใหญ่ๆ ทำงานตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลย ผมหละเกลียดตัวเองตอนที่ไปเจอกับคนที่เราปลื้ม แล้วทำตัวแบบเขินๆ ดูโง่ๆ ยังไงไม่รู้ แต่ถ้าไม่อุดก็ต้องกลับไปหาหมอที่เดิม แล้วทีนี้ก็เริ่มจะบ่นเรื่องเดิมๆกับผมอีก เฮ้ออออออออออออออ โคตะระไร้สาระ แต่เป็นเอามาก นี่ก็ไม่รู้จะตั้งกระทู้ในห้องไหนถึงจะถูกกันแน่
รู้สึกเหมือนอกหัก แต่ก็รู้ว่าไม่ใช่
ผมก็โทรนัดที่ รพ. ปรากฏว่า ได้คิวหมอเย็นวันนั้นตอน 5.45 น. เมื่อเข้าไปขูดเห็นแต่ลูกตาของหมอฟัน เพราะว่าเอาผ้าปิดปากไว้ ดูแค่ตาก็รู้ว่าหมอท่านนี้น่ารักแน่นอน หมอใช้เวลาขูดหินน้ำลาย (ปูน)ของผมราวๆเกือบชั่วโมง ที่รู้เพราะว่า คิวผม 5.45 น. แต่หมอเรียกผมคิวแรกเลยมั้ง ตั้งแต่ 5.10 น. แล้วผมเดินออกมาพ้นห้องหมอ ก็ต้องยืนตรงเคารพธงชาติตอนเย็น ตลอดการขูดหินปูน ไม่มีการด่า การว่าผมเลย ซึ่งก่อนขูดผมออกตัวกับหมอแล้วว่า ผมขอโทษนะครับหมอที่ผมไม่ได้ขูดหินปูนมาหลายปี (มันเยอะจนตัวเองยังรู้สึกเกรงใจ) ตลอดการขูดมีแต่คำว่า หันซ้ายค่ะ เอียงขวาค่ะ อะ บ้วนปากค่ะ หมอท่านนี้ใช้เหล็กเกลาฟันอยู่นานมาก ผมเดาว่าหินปูนมันคงแข็งเกาะฟันจนอาจกลายเป็นเนื้อเดียวกันไปแล้ว ตอนเอาเหล็กไปขูดที่ฟัน มันก็จะเจ็บๆหน่อย แต่เห็นความเอาจริงเอาจังของหมอแล้ว ผมนับถือจริงๆ เพราะถ้าผมไป รพ. เอกชน ถ้าเกินครึ่งชั่วโมง ผมคงโดนถีบส่งให้มาใหม่อีกรอบ (เคยเจอมาหลายครั้งแล้ว) ขูดผมครึ่งปาก แล้วก็บอกให้มาใหม่พรุ่งนี้ หรือ วันหลังสุดแท้แต่จะสะดวก ซึ่งการขูดแบบนี้สำหรับคนทำงานไม่เป็นเวลาอย่างผม มันนัดลำบากมาก ผมอยากให้มันจบๆไปในครั้งเดียวมากกว่า แต่ก็เข้าใจว่าผมผิดเองที่พาหินปูนจำนวนมากไปให้ รพ. เอกชน ขูดในวันที่คิวหมอแน่นมาก แต่มันเป็นอีกข้ออ้างหนึ่งที่ทำให้ผมไม่อยากไปเจอหมอฟัน (ทั้งๆที่เรานั่นแหละเป็นคนผิด)
จบการขูดหินปูน ผมก็ขอบคุณหมอ และหมอบอกผมว่า ผมมีฟันผุซี่นึง ต้องอุด พร้อมส่องให้ผมดู ซึ่งหมอบอกว่า เอาเลยไหม อุดเลยก็ได้นะ ผมเองก็อยากอุดนะ แต่ผมเกรงใจคิวหลังผม ถึงผมจะได้เรียกเร็ว แต่อุดฟันมันก็คงจะต้องใช้เวลาอีก ต่างคนต่างก็มาตามเวลา อย่าให้เขารอเลยดีกว่า ก่อนออกมา หมอปลดผ้าปิดปาก พูดไล่หลังผมมา ซึ่งผมไม่รู้ว่าพุดอะไร แค่รู้ว่าพูดกับผม ผมเลยหันกลับไปถามว่า หมอพูดอะไรเหรอครับ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าหมอ ถ้ามีใครเปรียบความน่ารักของใครว่างามเหมือนพระจันทร์ ผมอยากบอกว่าหมอเป็นสิ่งนั้นแหละ หมอพูดกับผมว่า "แปรงฟันระวังๆนะคะ มันจะระบมๆหน่อย"
พอออกมานั่งรอคิวนัด ผมรู้สึกว่าหมอเข้ามานั่งในใจผมแล้วหละ รู้ว่ามันไม่ใช่ความรัก หรือ อะไรทั้งนั้น ไม่รู้จักกัน ไม่เคยเจอหน้ากัน แต่อาจะเป็นเพราะหมอไม่เหมือนหมอฟันคนก่อนๆที่ผมเคยเจอ มันอาจมีความรู้สึกเหมือนเพลง "เอื้อมดาว" ของเบิร์ดกะฮาร์ท มันปลาบปลื้ม นั่งคิดถึง แต่ไม่ได้คิดไปทางชู้สาวนะ แต่แปลกมาก ทำไมผมถึงมีความรู้สึกอกหักอยู่ตลอดเวลา คิดตลอดเวลาว่า เรายกเลิกนัดหมอวันพุธดีไหม เพราะถ้าไปเจอหมออีก ไอ้อาการแบบนี้มันก็ยังคงจะอยู่ไปอีกสักพักใหญ่ๆ ทำงานตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลย ผมหละเกลียดตัวเองตอนที่ไปเจอกับคนที่เราปลื้ม แล้วทำตัวแบบเขินๆ ดูโง่ๆ ยังไงไม่รู้ แต่ถ้าไม่อุดก็ต้องกลับไปหาหมอที่เดิม แล้วทีนี้ก็เริ่มจะบ่นเรื่องเดิมๆกับผมอีก เฮ้ออออออออออออออ โคตะระไร้สาระ แต่เป็นเอามาก นี่ก็ไม่รู้จะตั้งกระทู้ในห้องไหนถึงจะถูกกันแน่