รู้สึกเหมือนตัวคนเดียว ไม่มีใครอยู่ข้างๆ เหนื่อย เบื่อ ท้อ อยากหายไปจากโลกนี้

ตอนนี้หนูอายุ16 ปีนี้อายุ17ค่ะ ตอนกลางคืน พอหนูเข้าห้องนอน มันก็รู้สึกเหมือนหนูอยู่ตัวคนเดียว เหมือนไม่มีใครอยู่ข้างๆ ทั้งๆที่หนูก็อยู่กับครอบครัว ไม่รู้ว่าเหงาหรือเปล่า แต่มันเหนื่อย มันเบื่อ มันท้อ เพราะอะไรก็ไม่รู้ จนหนูคิดอยากตายให้มันจบๆไป แต่นึกถึงถ้าเรากระโดดน้ำ มันก็คงทรมานมากๆ ยิ่งคิดแบบนี้ก็ร้องไห้หนักไปอีกว่าทำไมเราต้องเกิดมาตั้งแต่แรกด้วย รู้สึกทรมานกับอาการ ความรู้สึกแบบนี้มากๆ แค่รู้ว่าพน.ต้องไปเรียน ก็รู้สึกเครียด รู้สึกเหนื่อยแล้ว ปกติอยู่บ้านหนูก็จะอยู่แต่ในห้องของตัวเองซะส่วนใหญ่ หนูเลยไม่กล้าเล่าอาการนี้ให้ใครฟัง หนูเป็นคนสนิทกับคนยาก ถ้าไม่สนิทก็จะไม่ค่อยคุยด้วย หนูเลยไม่ได้เล่าอาการนี้ให้เพื่อนที่รร.ฟัง ส่วนนึงน่าจะมาจากการที่หนูกลัวเขาเอาไปเล่าให้เพื่อนในกลุ่มฟัง ถึงจะเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน หนูก็ไม่ชอบ แต่หนูก็มีเพื่อนสนิทสมัยป.6อยู่คนนึงนะคะ(ผญ.เหมือนหนูนี่แหละ) แต่แยกกันตอนม.1 เพราะเข้าคนละรร. เขานิสัยดีมากๆ เราสนิทกันมาก  แต่พอมาช่วงม.4เทอม2 เขาก็มีแฟน แล้วหนูรู้สึกว่าเขาให้ความสำคัญกับแฟนเขามากกว่า เมื่อก่อนถ้าจะไปห้าง เขาก็จะชวนหนู แต่พอเดี๋ยวนี้ จะไปไหนเขาก็ไปกับแฟน มีอยู่ครั้งนึงที่หนูรู้สึกแย่มากๆ เลยจะไปหาเขา เลยถามเขาว่าอยู่ที่ไหน เขาก็บอกว่าเดินห้างอยู่กับแฟน หนูก็ไป เพราะตอนนั้นหนูรู้สึกแย่มากๆ และปรึกษาใครไม่ได้ จะว่ามีแต่เขาก็ว่าได้ หนูก็เลยเดินเล่นในห้างกับเขา และแฟนเขาอยู่แปปนึง เขาก็บอกว่า เขาจะกลับแล้วนะ แล้วเขาก็กลับไปกับแฟน หนูก็เดินอยู่คนเดียวในห้างสักพักนึง เลยตัดสินใจกลับ แต่ตอนหนูขึ้นรถเมล์กลับบ้าน หนูก็เห็นเขากับแฟนเดินเล่นกันอยู่ตรงตลาด ทั้งๆที่เขาบอกจะกลับตั้งนานแล้ว นั่นเลยทำให้หนูคิดว่า หนูไปกวนเวลาเขารึเปล่า(ส่วนหนึ่งอาจมาจากการที่หนูคิดมาก ขี้น้อยใจ แต่ถ้าเป็นใครก็คงคิดงั้น.. หรือไม่นะ 55) จากนั้นเวลามีอะไร หนูก็เลยไม่ได้ปรึกษาเขาอีกเลย อาจจะพิมพ์ยาวไป และไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็ขออภัยนะคะ หนูรู้สึกแย่จริงๆ หนูปรึกษาและระบายกับใครไม่ได้เลย