เรากับเขาเป็นอะไรกัน????

สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าฉันเป็นเชฟค่ะแล้วฉันก็ถูกย้ายให้มาช่วยอีกสาขาหนึ่งเป็นเวลาหนึ่งเดือนฉันได้ไปทำงานวันเเรก ฉันเห็นซูเชฟเดินขึ้นมาในครัวค่ะ ฉันสบตาเขาแค่หนึ่งวิหัวใจฉันก็เต้นเเรกมาเลยค่ะ เเต่เรายังไม่คุยกันนะค่ะยังไม่มีจังหวะ
วันที่2 เราก็ทำงานตามปกติแล้วถึงเวลาที่ซูเชฟคนนั้นจะงาน เราเริ่มทักทายเขาด้วยการสวัสดี ซึ่งมันเป็นจุดเริ่มต้นที่เขาเข้ามาคุยกับเรามาขึ้น แกล้งเรา หยอกเราจนถึงเวลาเลิกงาน21:00น. เราถามชื่อของเขาเขาชื่อปิงส่วนเราวิม เขาถามเรากลับบ้านยังกลับถึงบ้านแล้วทำอะไรแถวนี้มีร้านเหล้าที่ไหนไหม?เราเลยตอบเขาไปว่าเดินกลับค่ะกลับบ้านก็อาบน้ำนอนมีไรอ่าเปล่า??ร้านเหล้าไม่รู้เพราะไม่ชอบกินแต่มันมีที่นั้งนะเดี่ยวนั้งเป็นเพื่อน....และหลังจากนั้นเรากับเขาก็ไปนั่งกินกันแต่เราไม่ได้กินนะเราก็นั้งคุยรู้จักกันให้มากขึ้นเขาเริ่มถามเราว่าอายุเท่าทำงานในเครือนี้กี่ปีแล้ว
เราก็บอกว่าอายุ15พึงทำงานในวงการนี้แค่2เดือน ส่วนพี่ปิงอายุ25มีครอบครัวแล้วภรรยาของเขาท้องได้5เดือนแล้วด้วย แต่มันมีเรื่องพีคกว่านี้ค่ะ หลังจากกินเสร็จพี่เขาขออาสามาส่งเราที่ห้อง พอถึงห้องพี่เขาบอกเบียร์เหลือขอนั่งอยู่ก่อนนะเราก็ไม่อะไรค่ะเราก็ขอไปอาบน้ำและกะว่าจะนอนเเต่พี่เขาเริ่มมาจับตัวเราแล้วไม่พูดไม่จาสุดท้ายคืนนั้นหนูก็เสร็จพี่เขาไปค่ะ ทั้งเจ็บใจทั้งเจ็บกายแต่มันก็รู้สึกโชคดีนิดๆนะค่ะว่าคนที่แอบชอบแค่เพียงสบตายจะมากันในวันนี้ เรื่องเราของหนูมันจบค่ะ วันที่3เราไปงานตามปกติแต่ที่ไม่ปกติคือเรากับพี่เขาค่ะ คนภายนอกเริ่มรู้และดูออก แล้วเราก็ได้สายตรงจากสาขาเก่าที่อยู่บอกให้ย้ายมาทำงานที่นี้ตลอดแบบชุกลาหุบ
ตกใจแล้วก็ยอมรับมัน แต่ต้องทำงานร่วมกันคนที่เคยด่วยมันอึดอัดมันหวง แต่ก็ว่าเราไม่สถานะต่อกัน....แล้วก็ทำงานปกติ3วันต่อมาพี่เขาชวนเราไปเที่ยวถนนข้าวสารนั่งร้านเหล้า ชิวๆ ก็รู้สึกดีค่ะแต่มีคำพูดคำนึงตั้งแต่วันเเรกที่กันเขาพูดว่าจะไม่ทิ้งหนูให้อยู่คนเดี่ยวจะอยู่ข้างหนูจะดูแลหนู มันให้ความหวังกันชัดๆ เดือนที่แล้วเรามีอะไรกัน4ครั้งเหมือนเราเป็นแค่คนนอนสำหรับเขาบอกหนูว่าห้ามไปกับใคร ซึ่งเดือนหนึ่งที่คบกับเขาเราซื่อสัตย์เราไม่ไรกับใครแน่นอนเพราะอะไรหรอเหมือนเราเจอคนที่คิดว่าดีพอแล้วเราก็ไม่อยากจะอะไรกับใครแล้ว ทำงานพร้อมกับความอึดอัด..... เริ่มเดือนใหม่เราเป็นนั่งกินเบียร์ทั้งๆที่ไม่เคยกิน แล้วเราไปเจอไอ้พี่ปิงนั่งอยู่กับผญคนอื่น มันรู้สึกแบบไอ้ โว้ยวายก็ไม่ได้จะงี่เง่าก็ไม่ได้ได้แต่ร้องไห้ ว่าทำไมทำไมคำถามมันเยอะมากว่าทำไม14มิถุนายนที่ผ่านมานี้เราไปนั่งคุยกันเกี่ยวกับเราสองคนว่าเอาไงต่อเจ็บเหี้ตอนนี้มันรู้สึกรักไปแล้วรู้สึกพูกพันธ์ไปแล้ว เขาอยู่กับเราทุกครั้งเขาบอกว่สอยู่แล้วสบายใจสุดท้ายเขาก็แค่....
วันที่16ค่ะทำงานปกติแต่จะมีเด็กใหม่ที่เขามายุ่งวุนวายแบยอี ก็ว่าคนของกูแต่ทำไมมายุ่งเพราะ????? กูทำได้แต่เงียบแล้วที่พีคมันวิดิโอคอลกับใครไม่รู้ผญกูด้วยความโมโหเลยหุบหน้าเคียงของตัวลั่นครัวแล้วก็เดินออกจะครัวไปสูบบุหรี่.........มันเป็นวันที่อึดอัดอมากกเขาเงียบกับไม่คุยไม่พูด เวียงใส่เราเกลียดมากตอนนี้เรื่องราวความ ก็มีเท่านี้และหวังว่าคงมาอ่านนะไอ้ผู้ชาย