สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของชีวิตของเราเลยถ้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยน้ะค่ะ
ค่ะเข้าเรื่องกันเลยเราขอแทนตัวเองว่า สายลมน่ะค้ะถ้าอ่านไปเรื่อยๆก็จะรู้เองค้ะว่าทำไมเราถึงแทนตัวเองว่าสายลม😊เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่ร่าเริงมากๆนิสัยของเราเป็นเด็กแก่นๆห้าวๆแต่เราไม่เคยก้าวร้าวค่ะเราพอมีมารยาททางสังคมบ้างเราไม่ได้หลงตัวเองว่าเราเป็นคนจิตรใจดีมีเมตตาเราเป็นคนอ่อนไหวง่ายน้ำตาของเรามักไหลเสมอเมื่อเจอปันหาเล็กๆน้อยๆเราก็ไม่เข้าใจช่วงเวลา3-4ปีก่อนเรารู้สึกหว่าเหว่หดหู่เหมือนอยู่ตัวคนเดียวมาทั้งชีวิตไม่มีจิตใจทำอะไรจนเราต้องหยุดเรียน😢ใช่ค่ะเราด้อปเรียนเสียอนาคตมา1ปีเต็มๆแต่ตอนนี้เรากลับมาเรียนแล้วค้ะปีที่ผ่านมาเรามีความสุขมากๆมีแต่รอยยิ้มเสียงหัวเราะจนใครๆก็อิจฉาความสุขของเราแต่วันเวลามันเดินเร็วค้ะมันทำไห้กลายเป็นคนที่แปลเปลี่ยนง่ายเหมือนกับทิศทางของลม😔เรากลายมาเป็นที่ ขี้เหงา ไม่อยากพบเจอใคร ไม้อยากไปโรงเรียน ไม่ชอบที่ที่มีผู้คนเยอะๆเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน😟แล้วยิ่งปีนี้มันหนักกว่าเดิมค่ะ เราเข้าจั้นกลัวความรัก กลัวการถูกทิ้ง เราไม่มีความสุขค้ะเรากลายเป็นคนขี้สงสารไปเลยครอบครัวเรามีกัน4คน ทุกคนเป็นเหมือนเราหมดเลยค้ะ เราพยายามร่าเริงแต่ไม่ได้ผลค่ะมันแย่มากๆเราควรจะทำไงดีใครมีทางช่วยเราได้บ้างค่ะเราหมดที่พึ่งแล้ว😢
ทำไมช่วงชีวิตของคนเรามักมี1ครั้งในรอบปีที่มักจะดูไม่มีความสุขค้ะ?
ค่ะเข้าเรื่องกันเลยเราขอแทนตัวเองว่า สายลมน่ะค้ะถ้าอ่านไปเรื่อยๆก็จะรู้เองค้ะว่าทำไมเราถึงแทนตัวเองว่าสายลม😊เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่ร่าเริงมากๆนิสัยของเราเป็นเด็กแก่นๆห้าวๆแต่เราไม่เคยก้าวร้าวค่ะเราพอมีมารยาททางสังคมบ้างเราไม่ได้หลงตัวเองว่าเราเป็นคนจิตรใจดีมีเมตตาเราเป็นคนอ่อนไหวง่ายน้ำตาของเรามักไหลเสมอเมื่อเจอปันหาเล็กๆน้อยๆเราก็ไม่เข้าใจช่วงเวลา3-4ปีก่อนเรารู้สึกหว่าเหว่หดหู่เหมือนอยู่ตัวคนเดียวมาทั้งชีวิตไม่มีจิตใจทำอะไรจนเราต้องหยุดเรียน😢ใช่ค่ะเราด้อปเรียนเสียอนาคตมา1ปีเต็มๆแต่ตอนนี้เรากลับมาเรียนแล้วค้ะปีที่ผ่านมาเรามีความสุขมากๆมีแต่รอยยิ้มเสียงหัวเราะจนใครๆก็อิจฉาความสุขของเราแต่วันเวลามันเดินเร็วค้ะมันทำไห้กลายเป็นคนที่แปลเปลี่ยนง่ายเหมือนกับทิศทางของลม😔เรากลายมาเป็นที่ ขี้เหงา ไม่อยากพบเจอใคร ไม้อยากไปโรงเรียน ไม่ชอบที่ที่มีผู้คนเยอะๆเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน😟แล้วยิ่งปีนี้มันหนักกว่าเดิมค่ะ เราเข้าจั้นกลัวความรัก กลัวการถูกทิ้ง เราไม่มีความสุขค้ะเรากลายเป็นคนขี้สงสารไปเลยครอบครัวเรามีกัน4คน ทุกคนเป็นเหมือนเราหมดเลยค้ะ เราพยายามร่าเริงแต่ไม่ได้ผลค่ะมันแย่มากๆเราควรจะทำไงดีใครมีทางช่วยเราได้บ้างค่ะเราหมดที่พึ่งแล้ว😢