ขอบ่นเรื่องหัวใจที่มันทำไมเป็นแบบนี้ไปได้

คือแอบชอบคนๆนึง​ ทำงานที่เดียวกันแต่เขามีแฟนแล้วเป็นนายร้อยอนาคตกำลังรุ่งตัวน้องเขาก็ฉลาดอนาคตไกล​ เข้าทำงานมาตำเหน่งก็สูงกว่าเราแล้ว​ แต่ก็นะใจมันชอบ​ รู้ว่ามีแฟนเราแย่งไม่ได้แต่เราก็ดีด้วยจนเขาดูออกว่ามีใจแหละ​ อยู่ๆวันนึง(อันนี้คห.ส่วนตัวนะยังไม่รู้ว่าแค่เหตุนี้มั้ย)​นางก็เข้ามาคุยเล่นๆว่าเอาใจนางรู้ใจนางมากกว่าแฟนนางอีกนะ​ เราก็แบบเค้ามีแฟนแล้วแอบลองใจเราป่าววะ​ เลยแค่ยิ้มๆไป​ (มารู้ทีหลังว่ากำลังจะเลิกกับแฟนถ้ารู้ก่อนคงไม่ยิ้มอย่างเดียว)​แต่หลังจากวันนั้นนางเกลียดเราไปเลย​ 2ปีกว่าแล้วที่ไม่เคยคุยเล่นกัน​ เดินผ่านก็ไม่มองหน้า​ แล้วกับคนอื่น​ บางทีนางก็มีปัญหาด้วย​ ทะเลาะกับคนอื่นอีก2-3คน​ แต่ไม่นานเท่าไหรก็กลับมาดีกันหมดส่วนนึงเพราะผลประโยชน์ร่วมมั้งเพราะต้องทำงานด้วยกัน​

ที่พีคคืออาทิตย์ที่แล้วนางไปดินเนอร์กัยแฟนเก่า2ต่อ2ไปร่วมฉลองที่กำลังจะขึ้นเป็นผู้กองเราก็นึกนะ​ คนที่ทิ้งไปชีวิตเธอเปลี่ยนไปเลย​ ไม่นานเธอลืม​ เขามีเรื่องน่ายินดีไปฉลองกับเขา​ แต่เราคนผิดที่ผิดเวลาเธอเกลียดเราเราก็ยังดีด้วย​ ในระยะเวลาเท่ากันทำไมเรายิ่งห่าง​ คนทิ้งไปได้ใกล้เข้า

สุดท้ายฝากผู้หญิงน่ะครับ​ ถ้าคิดว่าตัวเองมีค่ารบกวนทำตัวให้มีค่าด้วย​ จากคนมองเห็นค่าแต่ทำอะไรไม่ได้วันๆได้แต่คิดไปเองแล้วใจมันก็คิดดิ่งลง​ต่ำลง
เมื่อไหร่จะหลุดจากจุดนี้ซะที​ จะมีใหม่เลยก็หายากจังกลัวมีแล้วไม่ถูกใจแล้วจะเอาไปเทียบกับคนที่เป็นไปไม่ได้แล้วมันจะไปทำร้ายคนที่เข้ามาแทน