หวัดดีนะเราอยู่ป.6นะเราอยู่โรงเรียนพระยามนที่กรุงเทพเราอะมีแต่คนเกลียดไม่ร็ทำไมเราอะชอบช่วยเหลือคนอื่นแต่พอเราลำบากจริงๆอยากมีใครบางคนมาช่วยบ้างแต่กลับมาคนมาด่าซ้ำเติมมีคนบอกเราว่าเราอะ

แรดแต่สิ่งที่เราทำเช่น เราแค่ขอบคุณรุ้นพี่คนนึงที่สอนการบ้านหรืออยู่ข้างเรามาตรอดเลยเวลาไม่มีใครรุ้นพี่คนนั้นก็อยู่ด้วยตรอดเราแค่พิมลงเฟสบุ๊กไปว่าขอบคุณพี่(ขอไม่บอกชื่อพี่เขานะคะ)มากนะคะที่อยู่ข้างหนูมาตรอด แต่อยู่ดีๆก็มีคนมาบอกว่าเราออย่ผู้ชาย แล้วก็บอกว่าเดียวๆเดียวเจอไอ้(ขอไม่บอกชื่อเรานะคะ)เดียวเจอตอนเลิกเรียนไม่รู้ละไอ้*ว่าออย่ใครอยู่ แล้วก็มีคนมาเม้นด่าเราอีกว่า หาเองไม่ได้หรอถึงได้มาเอาของคนอื่นอะ ตอนนั้นเรารู้สึกผิดเราขอโทษเพื่อนทุกคนไปคำขอโทษของเราที่พูดไปมันเกิน39กว่าครั้งแต่ในสายชั้น ป.6นั้นไม่มีใครให้อภัยเราเลยคนที่เกลียดเรานั้นก็เกือบหมดทั้งโรงเรียนขนาดครู ยังเกลียดเราเลย


เราทามทุกคนในห้อง ว่า อยากให้เราตายไม มีคนบอกแต่คำว่าตายได้ต้องแต่เกิดเลยได้ก็ดีนะ มีแต่คนบอกคำนี้ ฉันรู้สึกแย้มาก ฉันชออีกทีนะ ใครอยากให้ฉันตายบ้าง เม้นบอกที
ทำไมเพื่อนถึงเกลียดเรานะ